Tekstweergave van BOMC_1878-10-30_001
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Vijfde jaargang.
Woensdag 30 Oclober 1878
MOEI:! dOllA
No 37
Voor de Gemeenten:
ZALT-BOMMEL,
Ammerzoden,
Brakel, Driel, Est & Opijnen,
Gameren, Kaaften, ïïedel,
Heerewaarden, Herwijnen,
Plll.IS DEB ADVERTENTIËN
Van 1 tot 0 regels......f 0-58
Voor eiken regel daarboven . , . f0.071/!
Verschijnt eiken
WOMAG-IN ZATERDAGAVOND,
BUREEL : WIJK A 149a
Zalt-Bommel.
'S ÏÏERTOGENBOSCH
Hur wenen, Kerkwijk,
Nederhemert, Pouderoyen,
Eossum, Waardenburg.
Zuilichem en andere.
ABONNEMENT
Per jaar binnen en buiten de stad . , f 2.50.
Enkele nummers........ f 0.06
Voor het Buitenland met Verhooging van porto.
Ad7=-t»atiën voor de Bommelsche Courant worden o»k aangenamen door het „Algemeen Advertentie-Bureau" van
' Wf7'""r-ï & VAN DITMAR te Rotterdam
A" e aten voor Duitschland, Frankrijk, i elgie en Engelxnd G. L. DAUBE & Co. te Frankfort en te Parijs
PEKHIHT.
Advertentièü voor dit
Elad kannen worden aan-
genoaum tot WOENSDAG-
en ZAÏERDAG-MOEGEN
ïü mm.
INGEZONDEN STUK¬
KEN MOETEN UITERLIJK
ÉI-NT DAG S GOEDE UITGIF¬
TE Di>È COULANT AAN
HET BUREEL BEZORGT)
WOEDEN
Ziet de gele bladeren vallen
met den zomer is 'tgedaan
En 't gehuil van wind en regen
Kondigt ons den winter aan.
Mij nederzettende, om ec" tweede
artikel over „Hoogmoed" te schrijven,
bracht de regen die tegen de ven¬
sterruiten kletterde en de wind die
de dorre bladeren dwarrelend deed
opstuiven, mij bovenaangehaalde dicht¬
regelen in herinnering.
Onwillekeurig gevoelt men zich weemoe¬
dig gestemd, wanneer de liefelijke zo¬
mer van ons afscheid neemt.
Met hoeveel blijdschap bebben wij ha¬
re komst begroet! Met welk een dank¬
bare vreugde beschouwden wij de éér-
s'° öloemen, die zij ons boodt! Welke
sni lorie voornemens luidden wij, om haro
gaven met woeker te gebruiken! Wat
zonden wij niet alles doen in dien éénen
zomer! En .... daar gaat. zij he¬
nen . . .weemoedig staren wij haar na !
En wat is er van deze dankbaarheid
geworden die wij gevoelden bij de éérste
bloem ? Is ze niet zachtjes aan verslapt
De nederigste bloem wekte onze geest-
dj ift op en later gingen wij de prach¬
tigste razen zonder eenige aandoening
voorbij. Wij waren aan die gaven ge¬
woon geraakt, aan dankbaarheid dach¬
ten we niet eens meer; maar wat er -
ger was, vuj werden ondankbaar. Of
hebben ■ we niet dikwerf geklaagd over
dien akeligen natten zomer, omdat
wij gaarne een buiten partijtje bijwoon¬
den of over dien drogen zomer, als de
stof ons hinderde. Gingen wij niet me¬
nigmaal met onverschilligheid door ons
ëlggn rrïncr. tttia .-u shx . ., .. ., ,'-
tuinmuur heen een begeerig oog op de
enkele bloemen in bnurmanshof?
Ze is heengegaan, en nu ze ons den
rug ?gek< e/d heeft, gevoelen we't eerst
wat we in haar verliezen en dat we haal¬
beter, veel beter hadden kunnen genie¬
ten, indien we geen voedsel hadden ge¬
geven aan onverschilligheid en de daar¬
door ontstane ondankbaarheid.
In buurinanshof!
Dat over den tuiumuur zien lu-ci't al
wat kwaad gesticht
Zijn er niet onder ons, waarde le¬
zers die ruim met aardsehe goederen ge¬
zegend dit voorrecht als een persoonlij¬
ke verdie iste beschouwen dat geheel
v.in zell's spreekt in stede:van dankbaar
te zijn ou het hun geschonkenc naar ver-
FEUILLETON.
k een kaart.
In een posada (herberg!, builen liet door dichte
olijfboschjes omringde stadje Borjas, ontstond op zo.
keren drukkend heeten na niddag een hevig krakeel
tusschen twee muilezeldrijvers uit de buurt, dat met
de levendigste en meest woeste gebaren gepaard ging.
Als honden lieten zij elkaar hunne witte tanden zien,
t irwijl hunne odgen vuur schoten en hunne heesche
kelen de krachtigste scheldwoorden en vloeken van
Aragon uitstieten.
De twistenden waren de schrale .lago eu de reus
achtige Pepe, en de twistappel natuurlijk een meisje-
en well'epita, de zwartoogige dochtervan den baard
. ilon'in' Pnehcfo, in de falie de Scs'oe., te lïovja
Pepita zag er wel heel lief uit, en rank als een
pijnpoom was ze ook, maar of hare liefde wel van
de" kostbaarste soort was eu het bezit van haar hart
zulk een heftig krakeel wel waard, is een vraag, die
de klanten vau den 'geslepen Pacheco het best kon¬
den beantwoorden, ^eker was het dat zij zich nog
nooit hadden uitgelaten over de ongenaakbaarheid
van Pepita's lipjes./
Hoe het dan kvrfam dat Pepe alleen op Jago, en
i Jago alleen op Pepe jaloersch was, daar zij dit
| evenzoo goed op 'een groot deel van Borjas' schcer-
J mesdruftige bevolking hadden kunnen zijn? Mogelijk
1 daarom, omdat Pepita voor hen beiden alloen een
hart scheen te Webbeu,
En werkelijk! meermalen had zij, zieltje zonder
i zorg als zij was, op hare gewon'', vroolijke, overmoe¬
dige manier, gezegd, dat ze een van beiden lief had,
wezenlijk lief had, maar wie van de twee wist zij
eigenlijk nog niet.
Pracht Pepe haar dus 's morgens een roos, dan
prijkte die den geheelen dag cp haar keure, tot gr,.o-e
ergernis van .lago, en stak .lag., 's avonds een ole¬
ander in haar donkere vjeehten, dan kou Pepita er
zeker van zijn, dat er geen oiigetukkigi r .....nsoh op
de wereld was dan Pepe.
't Was dus niet te verwonderen da de bom los-
; barstte bij dr eerste gelegenheid de beste dr de bei¬
de voorgetrokken medeminnaars bij een gloeiende
, Zonnehitte en na 't genot van imki met vurigeu w.ju
; oesproeiden maaltijd samenbra ■in
Daar een vechpartij vi.nr den Spanjaard in 't aT'c-
! meen en den Aragonrieés in 't bijzonder een der
i-fraaiste toonesleii/een der hoogste genietingen is. die
'
t
l
e
v
e
n
h
e
m
s
c
h
e
n
k
e
n
k
a
n
-
.
'
o
f
h
'
t
e
v
e
n
o
f
e
r
uI't leven hem schenken kan -.'ofh 't even of er u
i vochten wordt tusschen tnensch en mensch, fussthei
istiereB niensch, oftusschén honden hond -..preekt
het vanzelf dat de beide strijdlusjigen dadelijk doe'
; hunne makkers en de overige herbergklanten om¬
ringd waren. Vanzelf sprak het ook da! d beide
aanbidders, die zich anders neer dan waarschijnlijk