Tekstweergave van BOMC_1879-02-19_001
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Zesde Jaargang
*fuur 19 Februari 1879
No. 15
I
I
L
-
W
M
iHJJ, I IL-WMi
Voor de Gemeenten
ZALT-BOMMEL,
Ammerzodon,
Brakel, Driel, Est & Opijnén,
, Gameren, Haafun, Hedel,
Heerewaarden, Herwij nen,
'S HERTOGENEOSCH
Hurwenen, Kerkwijk,
ïïedeihemert, Pouderoyen,
Rossum, Waardenburg.
Zuilichem en andere.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Ven 1 tot 6 regels......f 0.50
Voor eiken regel daarboven . , . f 0.07'/a
Verschijnt eiken
WOENSDAG-E.\ ZATERDAGAVOND.
BUREEL : WIJK A 149a
Zalt-Eommei.
ABONNEMENT
Per jaar binnen en buiten de stad
, f2.50.
Enkele nummers ........f0.06.
Voor liet Buitenland met verhooging van port».
Advertentiën yoor de Bommeische Cour.nt worden ook aangeuoaien dooi' het „Algemeen Advertentie-Bureau" van
NIJGH & \ AN DITMAR te Rotterdam
Agenten .voor Duitseliland, Frankrijk, ''clgie en Engeland G. L. DATJBE & Co. te Frankfort en te Parijs.
■■JlkJliJM'J.g
■areüüis iJiiBïüiHfc
DAGELIJKS
WORDE ü
abonnementen aangenomen.
BERICHT.
Aivartsatië"
WOSNSOAÓ- j. ...-„^
MORGEIN 10 uur
Ingezonden stukken nioetein uiter¬
lijk één da? voor de uitgifte der
Courant aan het Bureel bezorgd
worden.
WELDOEN.
We'doen ! wat een heerlijk wo»rd! en
toch om waarlijk wel te doen, zóó, dat de
béweldadigdé en de weldoender beiden
tevredengesteld zijn is een groote kunst
of liever nog een groote gave.
Weldoen bestaat, volstrekt niet in he
vele geven. Iemand die veel geeft is nog
geen weldoener. Wanneer men zonder
nad~uken geeft, gebeurd het ui wijfa la
er mear kwaad dan goed gesticht word;.
't Kan immers zeer goed zijn dat de man
het geld da! gij hem pas gegeven had.
tiat noem ik weldoen ! Wanneer eene
jtórgzarae weduwe do >r een klein winkel¬
de op eerlijke wijze haar brood tracht te
ivrdienen, en m-i; die vrouw in de gele
geriheid stelt har' wiukelwaren niet meer
uit de vierde of vijfde hand te moeten
lesteedds terwijl zij» vrouw j i tropen, dat noem iis weldoen,
op brood wachten 1vour eene beirckkclijk zeer
lashütrr-" ''-s'.^."'* ">*wü>* ™» -'••" ms<
-". d;:nsr.
beter zouden kunnen ontberen dan de
door mijj^noemden.
Laat u niet door gemakzucht weerhou¬
den, om als ge er toe in de gelegenheid
rijt, den nijreren medtniensch te helpen
vooruit te komen.
j Tracht met door 't opzotken van bezw..
geringe | ren va. maar.. en als .., te outkomsn
"p '<•"' ' ..... J -vce''iingr„i tui voldoen in
niet zittMi ni'pTriiVi
Wat heeiï net voor ceii ryK mail Ie Ke'tèf
kenen, wanneer hij eenige guldens weg- j font door die kleine hulp maakt men van ;^aiweer ge Uw'geld 'selïiët iu die'Wein-.
schenkt en toch, door rijke lieden word, j dien ijveriger, timmerman een nog ijyeji- j hierboven gamelde raken, uwe renten niet
,;rr man omdat hij ziet dat zijn vlijt hem j geringer zullen zijn dan "wanneer ge dat
I
g
e
l
d
i
n
v
r
e
e
m
d
e
s
p
o
o
r
w
e
g
e
n
p
l
a
a
t
s
t
.
V
r
a
a
gvoqrnit duel komen, het behoed hem voor I geld in vreemde spoorwegen plaatst.Vraag
de moedelooste verzuchting „ t helpt mi] niet an ti ^^ a]s jie zask pens niet
!och niet, mijn luie kameraad komt er
even goed als ik.'
mei het meeste gegeven. Wanneer zij on
de lijst voor winterbedoeling aan armen
feekenen, willen ze nog wel eenseen som¬
metje achter huri naam zetten, en als ze
in den loop van den winter drie, vier ja
zes van die soort lijsteng?jeeke.nd hebben,
gelooven ze al bijzonder veel té hebben
gedaan.
Maar bij het waarlijk weldoen is mijns
inziens veel meer noodig. AVanneer een
ijverig, oppassend timmerman kan voort-
geholpen worden, door een voorschot tot
Door die kleine, hulp aan de brave we¬
duwe spoort men haar aan, op dien eerlij¬
ken weg te blijven voortgaan.
Zeg nu niet: or wordt tegen •'enrdigal
/.ooveel gedaan, er zijn voorscho banken,
crediet-vereenigingen enz. enz. Zr zijn er,
dat is waar, maar voor wi ? Gij weet zoo
het koopen van de noodige goede gereed- i goed als ik, dat die instellingen meestal
schappen, dien man dan voort te helpen | ten goede komen van hen, die ze reeds
goed ging?" Zijt ge dan van vreemde ef¬
fecten of groote bankiershuizen zoo zeker?
Maar vooral denk niet altijd aan uw
beurs, laat niet altijd 't hooft boven 't
hart gaan. Gij hebt geld en het is in
uwe macht dat geld tot nut ook van uw
medeburgers te grbru'ken, en voor u
zelven een lauwerkrans te verwerven, die
nog zal blijven voortleven wanneer uw
geld geen waarde meer voor u heeft.
^ssjt; ~^g.>ax:?cg
FEUILLETON.
Kapitein Deyenants schoonzoon.
Kapitein Devenanr, was op- of liever voortgekomen
uit het volk, maar hij keek er minachtend op neer.
Ik heb zeer veel op met. de aristocrate — pleegde hij
ïot zijn intieme kennissen te zeggen, en heb mijne doch¬
ter eene epvoeding laten geven die haar geschikt maakt,
om zich in de eerste kringen der maatschappij te bewe¬
gen. Zij kun piano spelen, zij kan zingen als een lijster
zij spreekt Fransch en Engelsch, zij haakt en borduurt
zij teekent kortom zij is voor de groote wereld geboren
en gevormd, en zou in meer burgerlijke kringen niet op
haar plaats zijn. Ik kan niet dansen zeide Julie lachend.
Hum — dat is waar ook dansen kunt gij met, maar j ving
daar ben ik trotsch op. Ik houd niet van dat door elkaar
gcRcharrcl van jongens en meisjes voor ieders oogen.
Danstet u dan met Papa toen u een jongmensch waart
— vroeg «Ie onbeschaamde Julie. Hum jawel maar voor
een man is dat wat anders. Maar u danstet toch met een
meisje veronderstel ik niet waar ? min. Voorzeker deed
ik dat maar dat is al lang galeden. Welnu ik heb ook al¬
tijd lust den voet te hehten als ik jongeheeren zie dan¬
sen. Als de muziek begint t» spelen kan ik bijna niet stil
blijven «taan. En dan die schoon» poëtische figuren in
den dans. Moe p eizierig zou het zijn haar te kunnen
meemaken. Ge zoudt er spoedig genoeg v»n hebben
zeide Barend Stuwenberg die juist binnen kwam er is
niets vermoeiende dan het volgen van al die dansfiguren
Kapitein Devenant ging de deur uit en sloeg ceze vrij
hard achter zich dichl, hij was niet gesteld op zulk een
bondgenoot als Stuwenberg. Barend Stuwenberg had
Julie reeds gekend toen zij zes weken oud was. Hij wa»
toen zes jaren en had het pleizier gehad, van zijn kleine
de kuiltjes van baar dikke wangen te «teken
en haar zoo aan het lachen te maken. Het was de eerste
maal dat zij gelachen had. Later had hij haar naar school
I
gebracht toen de Devenant» even als zijne ou Iers nog in
de Kerkstraat woonden ; hij had haar met haar lessen
geholpen zijn lekkernijen met haar gedeeld op koude
dagen haar handen in de zijnen gewarmd en zijn zakgeld
opgespaaid om haar op St. Nicolansdag met een pre¬
sentje te kunnen verrassen. En nu maakte hij haar het
hof. Ieder zou meenen dat kapitein Devenant alle reden
moest hebben van tevredenheid nu een knappe ronde en
oppassende jongen als Barend Stuwenberg, wiens fami¬
lie vrij wat voornamer was dan die van dea kapitein, de
hand zijner dochter kwam vragen maar helaas Stuwen¬
berg behoorde niet tot de aristocratie. Hij was niet meer
dan een ambitieus ijverig architect. Wel ambitieus zeide
de kapitein dat hij aan mijn Julie durft denken. Toch
was er een tijd geweest waarin kapitein Devenant toen
nog ïde stuurman met groot genoegen zijn avonden
doorbracht ten huize van Thomas Stuwenberg den va¬
der van Barend. De knaap knipte reeds allerlei aardige
figuren voor de kleine Julie en vader Devenant dacht
aan niets met zooveel vreugde als aan een vereeniging