Tekstweergave van BOMC_1879-02-19_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Zesde Jaargang *fuur 19 Februari 1879 No. 15 I I L - W M iHJJ, I IL-WMi Voor de Gemeenten ZALT-BOMMEL, Ammerzodon, Brakel, Driel, Est & Opijnén, , Gameren, Haafun, Hedel, Heerewaarden, Herwij nen, 'S HERTOGENEOSCH Hurwenen, Kerkwijk, ïïedeihemert, Pouderoyen, Rossum, Waardenburg. Zuilichem en andere. PRIJS DER ADVERTENTIËN Ven 1 tot 6 regels......f 0.50 Voor eiken regel daarboven . , . f 0.07'/a Verschijnt eiken WOENSDAG-E.\ ZATERDAGAVOND. BUREEL : WIJK A 149a Zalt-Eommei. ABONNEMENT Per jaar binnen en buiten de stad , f2.50. Enkele nummers ........f0.06. Voor liet Buitenland met verhooging van port». Advertentiën yoor de Bommeische Cour.nt worden ook aangeuoaien dooi' het „Algemeen Advertentie-Bureau" van NIJGH & \ AN DITMAR te Rotterdam Agenten .voor Duitseliland, Frankrijk, ''clgie en Engeland G. L. DATJBE & Co. te Frankfort en te Parijs. ■■JlkJliJM'J.g ■areüüis iJiiBïüiHfc DAGELIJKS WORDE ü abonnementen aangenomen. BERICHT. Aivartsatië" WOSNSOAÓ- j. ...-„^ MORGEIN 10 uur Ingezonden stukken nioetein uiter¬ lijk één da? voor de uitgifte der Courant aan het Bureel bezorgd worden. WELDOEN. We'doen ! wat een heerlijk wo»rd! en toch om waarlijk wel te doen, zóó, dat de béweldadigdé en de weldoender beiden tevredengesteld zijn is een groote kunst of liever nog een groote gave. Weldoen bestaat, volstrekt niet in he vele geven. Iemand die veel geeft is nog geen weldoener. Wanneer men zonder nad~uken geeft, gebeurd het ui wijfa la er mear kwaad dan goed gesticht word;. 't Kan immers zeer goed zijn dat de man het geld da! gij hem pas gegeven had. tiat noem ik weldoen ! Wanneer eene jtórgzarae weduwe do >r een klein winkel¬ de op eerlijke wijze haar brood tracht te ivrdienen, en m-i; die vrouw in de gele geriheid stelt har' wiukelwaren niet meer uit de vierde of vijfde hand te moeten lesteedds terwijl zij» vrouw j i tropen, dat noem iis weldoen, op brood wachten 1vour eene beirckkclijk zeer lashütrr-" ''-s'.^."'* ">*wü>* ™» -'••" ms< -". d;:nsr. beter zouden kunnen ontberen dan de door mijj^noemden. Laat u niet door gemakzucht weerhou¬ den, om als ge er toe in de gelegenheid rijt, den nijreren medtniensch te helpen vooruit te komen. j Tracht met door 't opzotken van bezw.. geringe | ren va. maar.. en als .., te outkomsn "p '<•"' ' ..... J -vce''iingr„i tui voldoen in niet zittMi ni'pTriiVi Wat heeiï net voor ceii ryK mail Ie Ke'tèf kenen, wanneer hij eenige guldens weg- j font door die kleine hulp maakt men van ;^aiweer ge Uw'geld 'selïiët iu die'Wein-. schenkt en toch, door rijke lieden word, j dien ijveriger, timmerman een nog ijyeji- j hierboven gamelde raken, uwe renten niet ,;rr man omdat hij ziet dat zijn vlijt hem j geringer zullen zijn dan "wanneer ge dat I g e l d i n v r e e m d e s p o o r w e g e n p l a a t s t . V r a a gvoqrnit duel komen, het behoed hem voor I geld in vreemde spoorwegen plaatst.Vraag de moedelooste verzuchting „ t helpt mi] niet an ti ^^ a]s jie zask pens niet !och niet, mijn luie kameraad komt er even goed als ik.' mei het meeste gegeven. Wanneer zij on de lijst voor winterbedoeling aan armen feekenen, willen ze nog wel eenseen som¬ metje achter huri naam zetten, en als ze in den loop van den winter drie, vier ja zes van die soort lijsteng?jeeke.nd hebben, gelooven ze al bijzonder veel té hebben gedaan. Maar bij het waarlijk weldoen is mijns inziens veel meer noodig. AVanneer een ijverig, oppassend timmerman kan voort- geholpen worden, door een voorschot tot Door die kleine, hulp aan de brave we¬ duwe spoort men haar aan, op dien eerlij¬ ken weg te blijven voortgaan. Zeg nu niet: or wordt tegen •'enrdigal /.ooveel gedaan, er zijn voorscho banken, crediet-vereenigingen enz. enz. Zr zijn er, dat is waar, maar voor wi ? Gij weet zoo het koopen van de noodige goede gereed- i goed als ik, dat die instellingen meestal schappen, dien man dan voort te helpen | ten goede komen van hen, die ze reeds goed ging?" Zijt ge dan van vreemde ef¬ fecten of groote bankiershuizen zoo zeker? Maar vooral denk niet altijd aan uw beurs, laat niet altijd 't hooft boven 't hart gaan. Gij hebt geld en het is in uwe macht dat geld tot nut ook van uw medeburgers te grbru'ken, en voor u zelven een lauwerkrans te verwerven, die nog zal blijven voortleven wanneer uw geld geen waarde meer voor u heeft. ^ssjt; ~^g.>ax:?cg FEUILLETON. Kapitein Deyenants schoonzoon. Kapitein Devenanr, was op- of liever voortgekomen uit het volk, maar hij keek er minachtend op neer. Ik heb zeer veel op met. de aristocrate — pleegde hij ïot zijn intieme kennissen te zeggen, en heb mijne doch¬ ter eene epvoeding laten geven die haar geschikt maakt, om zich in de eerste kringen der maatschappij te bewe¬ gen. Zij kun piano spelen, zij kan zingen als een lijster zij spreekt Fransch en Engelsch, zij haakt en borduurt zij teekent kortom zij is voor de groote wereld geboren en gevormd, en zou in meer burgerlijke kringen niet op haar plaats zijn. Ik kan niet dansen zeide Julie lachend. Hum — dat is waar ook dansen kunt gij met, maar j ving daar ben ik trotsch op. Ik houd niet van dat door elkaar gcRcharrcl van jongens en meisjes voor ieders oogen. Danstet u dan met Papa toen u een jongmensch waart — vroeg «Ie onbeschaamde Julie. Hum jawel maar voor een man is dat wat anders. Maar u danstet toch met een meisje veronderstel ik niet waar ? min. Voorzeker deed ik dat maar dat is al lang galeden. Welnu ik heb ook al¬ tijd lust den voet te hehten als ik jongeheeren zie dan¬ sen. Als de muziek begint t» spelen kan ik bijna niet stil blijven «taan. En dan die schoon» poëtische figuren in den dans. Moe p eizierig zou het zijn haar te kunnen meemaken. Ge zoudt er spoedig genoeg v»n hebben zeide Barend Stuwenberg die juist binnen kwam er is niets vermoeiende dan het volgen van al die dansfiguren Kapitein Devenant ging de deur uit en sloeg ceze vrij hard achter zich dichl, hij was niet gesteld op zulk een bondgenoot als Stuwenberg. Barend Stuwenberg had Julie reeds gekend toen zij zes weken oud was. Hij wa» toen zes jaren en had het pleizier gehad, van zijn kleine de kuiltjes van baar dikke wangen te «teken en haar zoo aan het lachen te maken. Het was de eerste maal dat zij gelachen had. Later had hij haar naar school I gebracht toen de Devenant» even als zijne ou Iers nog in de Kerkstraat woonden ; hij had haar met haar lessen geholpen zijn lekkernijen met haar gedeeld op koude dagen haar handen in de zijnen gewarmd en zijn zakgeld opgespaaid om haar op St. Nicolansdag met een pre¬ sentje te kunnen verrassen. En nu maakte hij haar het hof. Ieder zou meenen dat kapitein Devenant alle reden moest hebben van tevredenheid nu een knappe ronde en oppassende jongen als Barend Stuwenberg, wiens fami¬ lie vrij wat voornamer was dan die van dea kapitein, de hand zijner dochter kwam vragen maar helaas Stuwen¬ berg behoorde niet tot de aristocratie. Hij was niet meer dan een ambitieus ijverig architect. Wel ambitieus zeide de kapitein dat hij aan mijn Julie durft denken. Toch was er een tijd geweest waarin kapitein Devenant toen nog ïde stuurman met groot genoegen zijn avonden doorbracht ten huize van Thomas Stuwenberg den va¬ der van Barend. De knaap knipte reeds allerlei aardige figuren voor de kleine Julie en vader Devenant dacht aan niets met zooveel vreugde als aan een vereeniging