Tekstweergave van BOMC_1882-03-29_002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

— Bij eèo tweede examen, Jl, zaterdag alhier gehouden voor het volgen der lessen aan de Rijks Nor- rnaalschool, waren 5 adspiranten op¬ gekomen, waarran er 4 slaagde en wel 2a kl. S. Verloiiw(Amnierzoden), lek]. Maaike Dingemans, Jasperino ReijkersenCaro'inc II. v.Yugt. — Donderdagnacht is door den kevigen wind aen hoorn ontworteld voor het Café Burgélilst, f— In Well ia een hoeranhuis in 'de osch gelegd. — Te Amsterdam zal eene pas¬ sage gebouwd worden van de Prins Hendiikkade naarden Nieuwendijk, waartoe het. I'otcl-Licth en acht andere perceelen afgebroken zullen werden. — Naar het D. v. Z H verneemt, zal de vice-admiraai R.L. doHnes, direkteur en kommandant der marine te Nieuwediep, gepensionneerd wor¬ den met 1 Augustus en vervangen door den schout-bij-neeht W. B. Escher, thans te Amsterdam. — Te Suilde hebhen ongeregeld¬ heden plaats gehad, ten gevolge van weigering van een scheepsbouwm»es ter, om een se.hip, dat hij moest her¬ atellen, aan den eigenaar weder af te leveren. Die ongeregeldheden hadden ten gevolge, det de justitie van Assen met het garnizoen aldaar, Donderdag¬ ochtend naar Smilde is gegaan. In den namiddag van dien dag kon zij weder naar Assen terugkeeren, nadat het schip, zonder verder verzet van den scheepstimmerman, te water gelaten en door den eigenaar weder in bezit genomen was. — Men schrijft uit Bloemen- «taal: Heeft de voerbeeWeloos zachte wijttr de vooriaarsplante* en blo«r«- bolien spoediger dan andere jaren doen uitkomen, de warme zonnig» dagen hebben de bolgewassen sp< e- dig in bloei gezet. Een maand vroeger dan anders staan thans racda allerwegen de hyacinthen in vollen bloei. Geheel» velden schit- — Te Nieuvv-S'enootiel 'ek i's dezer dagen, naar de AsarCt. ferioht. een geval van schijndood voJffgekotnen. De vrouw van 6. ter lla#oveileei De buren verdeelden onder elkander de taak, om aanzegging vim het over¬ lijden te doea, en ean iAveu hunner werd opgedragen a»n 'tge ineentehuis de vereischte aangifte te bezorgen. Terwijl men nog bezig was met over¬ leggen, kwamen er weder testenen van leven in de gewaande dode; ein¬ delijk begon deze weder te spreken ; zij verhaalde alles wat e1' gesproken was, wel te hebben ver»g vin, innar 't was haar langen tijd niet mogelijk ge¬ weest een woord uit te brengen. Met aanvankelijk herstel hield echter niet aan en een paai dagen later overleed de vrouw werkelijk. GEMENGDE BERICHTE>' — Een eigenaard:g duel had onlangs te Groszwardein in Hongarije plaals. Twee jongelieden uit de eorste klin¬ gen aldaar hadden een twist met el¬ kander, die, volgens hun oordeel, al¬ leen door een tweegevecht bestjst wordeu. De secondanten kwamen echter, met goedvinden derbeidc par¬ tijen, overeen, dat men niet met;wa - pens zou vesebten, maar Urne kogels, een witte en ean zwarte in een beker zou doen, en dat hij die dea zwarte kogel trok veertien dagen lang niets andere dan water en brood zou mogen gebruiken. Het geschiedde alzoo, en de overwinnaar heeft nu h:t genoe¬ gen, dat zijn tegenpartij, >e n eerste liefhebber van smullen, m>. voor een paar weken, onder streng toeiickt, aan «He lekkeiniien vers! VARIA. — Fen boer ver-klangde zijn buur¬ man, wijl diens ez 1 hem bij den wijnoogst veel most opgedronken had, èü,* verzocht schadeloosstelling, — «Gebeurde dit staande uf zitten¬ de ?" vroeg de rechter niet een ern¬ st ig gelaat. — „Staande." antwoord¬ de de boer verwonderd — „Mijn vriend hernam de rechter, „dan in het O-PttELOST EAADSSL — „Waarom liuil je toch Fietje"? - Ik kan mijn suikergoed niet uaeer vinden" ! - „Waar heb i« het dan ge¬ daan, denk eens na" f Ik hek het opgegeten". Een hnefimuisb.*üde«\. — Ja mijne heeren, dezen winter heeft het hier erg gespannen. W ij slechts een eeredronlc geweer , die j dachten »oo waar met dut water iiordt niet betaald." Aan het postkantoor te Aken ligteen brief als onbestell s»r met het vclgende adros : Heeoe A. Meijers, vroeg, r „Wild Varken" Aken. ons laalsto uur geslagen ! Doch ge¬ lukkig zijn we uu watervfij. Fen der gasten. Ik wouw, dat ik dat va», je wijn ook kou zeggen, man 1 De zaak der verpleegden in het Oude Mannen- en Vrouwenhuls. Volgaarne voldoe ik aan den wonsch naar lieht omtrect deustand der zaak, diedevnendeader ouden hiersedert de laatste wekon bezighoudt. Bij voorkeur in het openbaar beantwoord ik daarom twee vragen, die dezer dïcgoB herhaaldelijk tot mij zijn gericht: lo waarom ik het aangevangen werk heb gestaakt; eu 2o of werkelijk de behoefte der verpleegden in hat Mannen- en Vrouwenhuis zoo groot is. Het wordt morgen drie weken, dat ik eens «ededeeling ontving, waarop ik meende mijne werkzaamheid in dezen voorloo»ig te moeteg latea rusten. Een dor Regenten van het gesticht, wiens steun bij de her¬ opening van het Weeshuis van openbare bekendheid is, zou, mvr ik toen vernam, aan zijne Mederegemeu, den lOden Maart, den voorstel doe», dat hetzelfde doel beoogde, waarnaar ik streefde. Ik verheugde mij hierover, en met mijn berichtgever hield ik" mij overtuigd van de aanneming ran dit voorstel. Ik kon zelfs dea besten uitslog aan Regenten verzekeren, want reeds in enkele uren kut ik, ook door onderteskening, de hartelijke instemming verworven van onderscheidene van hen, wier goed of afkeuring omtrent het K>delfe> gehalte eener zaak in onze gemeente van het meeste gewicht ie. Oek in stoffclijken zin mocht ik het plan aanvankelijk volkomen geslaagd acl ten. Ik wensehte eenter niet» liever den het door Hegenten zelvea te zien uitvoeren. Ik weusch dat nog. Daarom verheugt h»t mij zoozeer, dat onze Uren rood met de fraaistt kleuren geel, blauw en wit in — Miss Coboe, die o< hill Mrgazine" een lan 'rak tegen de vivisectie, br""ht on! s een be- MS eender eer iedir ->™fpesn- ren te Londen om deze re bekeeren. Maar do professor viel haar ladelijk in de reden. „Ik zie", zwic hij, „op uw hoed een struisvogelveer en ge weet, dat die den levenden struisvo¬ gel worden uitgetrokken, hetgeen de dieren vreeselijk pijn veroorzaakt. an J Aan uw mof zie ik een paradijsvogel; a]|, | dat diertj woidt levend gevild, oi tokenis. j kerkeraad, op grend van de reeds bestaands samenwerking met Regen- i n „Corn- L«» ten aanzien van de verpleogden in het'JudoMannen-en Vrouwen- Aan uv. parad luie zie ik een kop van ivoor ; dit wordt verkreg.-n door dr levende olifanten de tanden af te slaan. Wanneer u niet meet struisvo¬ gelveeren, paradijsvogels ei ivoor ge¬ bruikt, kom dan terug." \ sehakceringen, terwijl de pas ont-' dat de veeren glarzigerzuüenblijven loken bloemen de :ijnste geuren verajareiden. Ook de vruchten en groenten in de breeierijen zijn den laatsten tijd hard vooruitgekomen ; ook daarin prijken heerlijk rijpe sard bezien en jonge groenten. OSSWBWSeejeBBOBgg--------LIil^^.^lim'igHWa.LMg.gi'lUljJI!»; » lukkige kind worden? Nu had zij gedacht.... Jk Voltooide zelf den vulzin, die door eene hevige hoestbui werd afgebroken. Zij had dan gedacht ■ ik verkoop het gezonde kind, opdat er voor hel gebrekkige kuip zij, als ik dood ben. Keen, men mocht haar niet veroordeelen — de rijken hadden gemakkelijk spreken! Toen mijno vrouw thuis kwam, vertelde ik haar wat voor bezoek ik had gehad. „ Ik keb die arme ziel evenveel gegeven als gij. Het kind is dus nu van ons heiden, went je." Zij beet op de lippen, „'t is Mij wel," zeide zij, na een kort nadenken. Daarop gaf zij het jongsken een kus, die klonk. Dat had wel iets val een uitdaging. Jawel, nu was ket ons kind. Ik kreeg het bijna niet te zien, en alle veranderingen, die er om hem in onze huishouding gemaakt werden, gingen buiten rrtij oir). Soms als het iets van eenige be- reekenis bel rof, werd, nadat het reeds geschied was tnijme toestemming gevraagd. „Wij moeten eene kindcraieid hebben, ik heb er maar vast eene aan- j genomen." — Ik knikte zwijgend— „Wij moeten rpleegden in het Oude Mannen-en Vrouwen¬ huis en het frotcstantsch karakter vai, dat geitieht, het voorstel heeft aangenomen, om mot Regenten in overleg te treden, en hen beleefde¬ lijk heeft verzocht, met' eenigen spoed, 'vsn hen te oogen vernemen, of door hen pogingen zullen worden gedaan, ton endede belangrijke' inschrijving, die ia Weezen nu niet meer behoeven te verkrijgen voor hunne verpleegden, onder verband van openbare rekening en verantwoor¬ ding van hunne zijde. Voordat wij hierop antwoord hebbeu ontvangen, kan er natnar- lijk van verdere stappen geen sprake zijn. Mogen Regenten oas nu zoodra mogelijk in staat stellen, alle welgezindeu op te wekken, om na de Wezen de Ouden na» de benrt te laten komen, en van het Oude Mammen- ei. Vrouwenhuis temaken, wal het eens geweest is, en weer worden moet. In een volgend artikel hoop ik op afdoende wijze de \'raa» Baar de behoefte van het gesticht te beantwoorden. ZALT-BOMMEL, 2S Maart ,8»2; 11. ROODHUrZBti. „het." Maar dat „het" kou men n hcelen dag in huis.hooren. „St! en niet, het slaapt ! — Het moet niet anders d, des te n eer cl maak zoo'n 1 zijn eten h jbbep., — het moet uitgaan, - hel heeft zich bezeerd.") Allengs begon de gansche huis houding om ofas „het" te draaien. Dit naandoos onzijdig lidwoord ergerde mij. „Het moet toch een naam hebben !" riep ik eens uit. — „Ik heb soep ook te heet was, of hij ook te veel kreeg, enz. „Vrouw," zei ik, bedaard maar op zeer vasten toon, „van morgen af zal het kier aan tafel meê ete». Een kind van twee jaar kan dat wel." Van teen aan at „het" met ons aan tafel. Daar z"t het in zijn hoo jen kinderstoel als een prins vlak naast mijne vrouw, beiden tegenover mij, als eene vijandelijke partij. De geelachtige armelui'» bleek- heelemaal vergeten zijn moeder:... och, die vrouw heid van zijn gezichtje had voor eene aristocratische I r o r e k l e u r p l a a t s g e m a a k t , e n z i j n e d i k k e w a n g f t Hwil ilc zeggen .. naar zijn naam te vragen," ant- I rorekleur plaats gemaakt, en zijne dikke wangftH woordde mijne vrouw. „Zij zou nog teruggekomen j hingen op de stijve plooien van zijn slabbetje zijl); maar zij komt niet, zij is zeker ziek. Nu noem ik hem maar Max. Max is een aardige, korte naam vind. je niet?"— „Hm," zei ik tus»:hentwee „Het" liet zich zijne soep goed smaken, en als n' gedaan had, zwaaide zijn rond vuistje den lepel als een schepter over de ta'cl. Wij hadden eenige haaltjes aan mijne sigaar. „Frits nou ook vel een woorden gew sseld en nu zaten wij weer zwijgend aardige naam geweest zijn."- - „Ik kan zijn naam \ Over dat zwijgen zette hot kind groote oogen op nu niet meer veranderen, dat zou zoo gek staun * Beurtelings keek het mij en mijne"vrouw aan ver I ____ U . . ' - ■ I . . . . . * T J 1 - 1 I • ■ - . . . • • * ■ . "irOCif 1-1 li niAn.-nh^ '*__I____U. .'-■ I..... * TJ 1-1 I • ■- . . . •• * ■ ." voor de menschen," antwoordde zij kortaf. En luid riep zij door de deur „is Max al op?" — Jawel, hei was ons kind !" Eenmaal liet ik toch mijn reehtmatig aandeel in ons kind gelden. Ouder hei middag-eten werd eene van de kamers tot kinderkamer inrichten, l hij in eene aangrenzende kamer in zijn kinderstoel daar boven ligt het te warm."—Ik knikte weer bediend. Dan hoorden wij in de dikwijls vrij lang- swrjgend ; de timmerlui klopten erreeds dapperop' durige tusseheapoezen van ons gesprek zijn vroo- 'os' Wsl kou '^ anders doen —het was voor ons lijk gebabbel, gepaard met het gekletter van zijn I l e p e l . M i j n e v l r o u w h a d g e e n r u s t ; h o t w a s e e n .* „' I lepel. Mijne vlrouw had geen rust; hot was een. Wij spraken zelden óver hem, en dan heette hij gedurig. heen j§ weer lonpen oin te vragen of de '• baasd en bijna akelig verstandig, als een volwassen ïnensch. die vermoeddo dat tusschen ena alles niet zoo was als het zijn moest. Ik wil wel bekennen, dat die oogen mij verlegen maakten, en dat het eene soort van verlichting was, toon de knecht met een nieuw gerecht binnenkwam. Ik weet, dat het mijne vrouw ook zoo gegaan moet zijn.