Tekstweergave van BOMC_1896-12-09_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
23ste Jaargcng, Woensdag 9 December 1898. No. 99 Verschijnt eiken en Vrijdagavond Abonnementaprij«: Voor Zaltbommil 75 Out; (ranco per post t l,— per hall jaar Advertentie» 3 Van 1—6 regels 4© eent, iedere regel meer 9 cents; S maal ter plaatsing 'jpgege-eu worden X m a a l b e r e k e n d C o n t i a c t e n v o o r d e e l i gslechts X maal berekend Conti acten voordeelig BUREAU VAK REDACTIE: GA&EBSCHE POORf Wijk E No. 3«. hoofdagent: lagezondeu stiikkeu worjeu uü'rlljk tot Aluin dag en Donderdagavond bij \* Redactie ingewacht Adverteuticu en Rorlukleu uiterlijk tjt ïmr middags IO nar vóór de uitgave der courant bij den tioutd agent aangenomen BUITENLAND mmmmm___ ■ i-jm i _ «p^——^ ZALTBOMWEL, 7 December. Van Amerikaansche schepen wordt in Duitsche havens zeker tonuengeld geëiseht. Het tiet zich voorzien, dat de Amerikanen zich dit niet zouden laten welgevallen en blijkens be¬ schikking van president Cleveland is de wraak niet uitgebleven. Ook Tan 4e Duitsche schepen, die in de Amerikaansche havens binnenloopen, zal ia het vervolg een zeker recht worden verlangd. Onder de in Amerika wooende Duitsehers moet deze bepaling groole yertitt&ruig te voorschijn hebben geroepen, want door deze bepaling wordt den Duitschen reeders een aanzienlijk verlies berokkend. Men spreekt van een half inillioen dollars per jaar. De ieildijke toestand was deze. De Amerikaansche wet van 9 Juni 1886, gewijzigd op i April 1888, bepaalt bij Artikel 11 en 12, dat ■diepen uit buitenlamlsche havens, waarin van rijkswege geen tonnen¬ geld wo'jlt geheven, ook bij het binuenloopen in Amerikaansche ha¬ vens geen tonnengeld zullen behoe¬ ven te betalen. Deze bepaling trol vooral Duitsche en Nederlandsche schepen ; de Duitsche tegeering ver¬ kreeg op 26 Januari 1888 een bevelschrift van den president der Vereenigde Staten, waarbij alle uit Duitschiand komende schepen van het betalen van tonnengeld bevrijd zouden zijn. Daardoor werd jaarlijks aan de Duitsche schepen een voordeel gegund van ongeveer 60,000 dollars per jaar. Daarover werd hoofdzakelijk geklaagd FEUILLETON. u 1 . fftj " mum -**~~fM LORY. Naar het Duttsch TAV CAROLINE DEUTSCH. 49. 't gebeurde in den laafsten tijd dikwijls, dat Marka Struneck een ernstig onderhoud roet fitephan had. Een gesprek kon men 't echter niet noemen, want de oude getrouwe was gewoonlijk alleen aan net woord. Zij ging ook niet regelrecht op haar doel af, maar maakte allerlei ondui¬ delijke zinspelingen, die de dominee op zijn wijze uitlegde. Ze had groot gelijk, te beweren, dat het meer dan lijd werd. dat hij aan een huwelijk dacht ; het kon op den duur niet zoo blijven. Halt ernstig, halt schertsend beloofde hij haar raad ter harte te zullen nemen, maar zij moest geduld hebben , . . De postbode was juist gekomen en en had Stephan een brief, het schrijven van den directeur gebracht. Na lezing verliet hij dadelijk de pastorie. in Frankrijk en Engeland, in welke havens het tonnengeld niet is opge¬ heven, vooral omdat de Duitsche schepen ook Southampton en Chei- bourg aandoen. De Duitsche scheep¬ vaart vond evenwel een nog sterker protestant in de nieuwe Amerikaan- sche lijn. Want het bleek spoedig, dat de Amerikaansche schepen, als zij uit Southampton, waar tonnengeld werd geheven, naar het vaderland terug¬ keerden volgeus de bepaliogen der wet van 1886 in de eigen havens ook tonnengeld moesten betaleD. De Aineiikaausche reeders hebben na¬ tuurlijk herhaaldelijk gewezen op deze bevoordeeling der Duitsche schepen boven de Amerikaansche. Zij eigenten echter geen atschaffiag d vao de aan sommige schepen toe¬ gestane voorrechten. In de kamer werd een daarop betrekking hebbeud voorstel aange nomen; de Senaat keurde het voor- atel evenwel niet goed, zoodat het niet van kracht weid. Thans heeft president Cleveland gebruik gemaakt van zijn bevoegd¬ heid om, builen de vertegenwoordi¬ ging om, een besluit uit (e vaardigen, waardooi een einde wordt gemaakt aan de bevoorrechting der Duitsche schepen. ......■fiiwiwfrffai.iiii.......ii nniwiaw Gemengde Berichten. Dezer dagen werd aau een der loden van de voetbalclub vTiltiurgia" tijdens een der oefeningen een gouden horloge ontstolen. Het is thans der politie ie Tilburg mogen gelukken den dader van den diefstal op te „Geduld hebben . .. geduld heb¬ ben" .., mompelde de oude, hoofd¬ schuddend. „Hij behoeft slechts een enkel wooid te spreken en het vogeltje lïgt in zijn arm.*' En zij nam zich voor om hem zoodra mogelijk haar meening op dat punt duidelijk uiteen Ie zetten en hem er opmerkzaam op te maken, dat Tereska hem innig bemiude. Marka was een slipte huishoud¬ ster ; zij zoo zich niet licht te bed begeven, voordat zij zich persoonlijk overtuigd had, dat de kippen alle in het hok en het vee in den stal voorzien waren van hef noodige voer en drinkwater. Ook dezen avond vergat zij haar gawone ronde niet — in het hoen¬ derhok vond zij alles in orde, maar in den stal niet ; voeder hadden de dieren genoeg, maar in de troggen ontbrak het water. „De vergeetachtige meid", bromde het oudje verontwaardigd. „Wat zou zij razen en tieien, als ik haar eens op half rantsoen stelde. Om die dierea een geheelen nacht zonder drinken te laten . .. wacht, ik zal haar helpen." sporen. Het is het 12 jarig zoomje vau een bierhuishouder te Tilburg. Het ventje bezoekt nog de openbare lagere school! Het Mèmorial diplomatique be¬ weert, dat prins Bismarck in het bezit is van de gaosche vertrouwe¬ lijke correspondentie tusscheo kouiu- Igiu Victoria en keizer Wilheui I Tijdens het leven van keizer Wilhelm h a d I S i s - m a r e k h u t l e c h t o t n e l kI had ISis-marek hut lecht otn elk document lot zich te nemen, wat hij vau waarde achtte eu ook na d.'u dood des keizers moet hij van d -/.e vrijheid eau ruim gebruik hebben gemaakt. Het Engelsche Huf doet groole moeite om de /ersehillende brieven terug fe krijgen en de Duitsche regeering zou, tegt het blad, Bismarck kuuuen vervolgen wegens verduis¬ tering ; Joch zij wil dit niet, ten einde een schandaal te vermijden, In den nacht vau Vrijdag op Zaterdag is het tjallfschip van schip¬ per De Hacker, vau Walsoorden, beladen met suikerbieten, eren buiten de haven van Hans>weert gezonken. Het zinken geschiedde zoo snel, dat de bemanning nauwelijks den tijd had zich met de roeiboot te redden, Schip eu ladiug zijn verzekerd. Te Zutphen zrfo door de rijks- veld wacht gevankelijkbiuueogebracht de gebroeders W., uit Neede, ver¬ dacht van poging tot moord op den fabrieksarbeider B. Men zal wel doen — zoo schrijft men aan de N. R, Ot. — aan den door Recht voor Allen gepubliceerde^ en door vele bladeo overgenomen 4IJI-I JÉMWBJ^"JUi*-4JlUBlUJIJ» Zij snelde naar huis, waar zij de schuldige dienstmaagd het noodige over haar achteloosheid zeide. „En nu neem je oogenblikkelijk den emmer", voegde zij er driftig bij, „en gaat uit de beek water put¬ ten: Hier heb je de lantaarn, wees voorzichtig me niet te bedriegen, want ik ga straks nog eens in den stal zien". De boerin gehoorzaamde brom¬ mend. Een paar miunteu later vloog zij echter met doodsbleek gelaat biu- neD, iu 't eerst kon zij geen woord over de lippen brengen. Eindelijk vertelde zij Marka, dat er iemand in de beek lag— zij had duidelijk een stuk van een japou gezien, terwijl één voet boven water slak. „Je bent dwaas en verbeeld je altijd overal iets bijzonders ie zien. Je hebt zeker weer wat verzoenen om geen water behoeven te halen". Het meisje betuigde met zooveel ernst de waarheid van haar verhaal, dat de oude eindigde met haar te gelooven. „Dan heeft iemand zich zeker in den weg vergist eu is, door de duisteruis misleid, in de beek geloo- peu," riep Bij ontsteld uit „Groote brie! van den gevluchten socialist Stienstra aan de moeder vau de drie gebroeders Uoogerhuis, wegens de bekende inbraak te Sliens enz.. Zon¬ dag juist een jaar geleden gepleegd, en waaidoor zij tot zware gevange¬ nisstraf werden veroordeeld, niet meer waarde te hechten dan hij, reeds met het oog op den schrijver, verdient, liever nog er in het geheel geen waarde aan te hechten. Klinkt het niet al dadelijk heel vreemd, dat iemand zou bekend zijn met de ware daders en dan drie meuschen on¬ schuldig zou laten veroocdeeleo, zonder d'.e daders met een enkel wooid aan te wijzen ? En waarom hield hij zich, volgens zijn brief, stil ? Hij had zooveel drukte met zijne eigene zaken eu hield zich zoo ^zedelijk" overtuigd, dat de gebroeders Hoogerhuis. wegens de bekende inbraak enz., — daar zij onschuldig waren —, zouden vrijgesproken worden, dat hij aan de zaak niet die aandacht Söhotïk, die zij verdiende! NB. een zaak, die tot gevangenisstraf van twaalf jaren had kuunen'leiden, waartoe de hoofddader werd veroordeeld (vau de twee a ideren kreeg de een 8, de ander 6 jaren). Zijn wij intusschen wèl onderricht, dau heeft de minister van justitie zich reeds met de zaak ingelaten, doch zijn door hem, na de ontvangen rapporten, geen termen gevonden, er iels aan te doen. Dit was trouwens wel te verwachten, waar de zaak, na eeue zeer langdurige instructie, alle instautiën had doorloopen : eerst die voor het gerechtshof aldaar eu eindelijk voor den Hoogeu Raad. Ten Blode nog dit : Stienstra is in Noord-Amerika veilig voor de Ne- God, het zal Stephan toch niet I . . .zijn I ... Zij spoedde zich naar de deur, de meid toeroepende haar te volgen. ,,Ik ga er niet meer heen," gilde Janka angstig. ,,Ik ben er ban^ voor om een lijk aan te loeren." Marka begaf zich terstond naar de beek. „Je gaat met mij mede," gelastte zij de meid, „als je niet wilt, dan kun je morgeuochtend bij zoneopgang voor altijd de pastorie verlateu ., . begrepen." Die bedreiging had degewenschte uitwerking, waarop de beide vrouwen zich naai buiten begaven. Weldra hadden zij de beek bereikt. Marka zette de helder brandende lantaarn op deu groud ; het duurde niet lang, ot zij had de o boveu het water uitstekenden voet gegrepen. Steenen en takken hadden het lichaam vastgehouden en belet, dat hel weg¬ gedreven werd. „Houd jij nu den voet stevig vast, dan zal ik probeereu deu audereu te pakken." Janka gehoorzaamde; uaiat zij eenmaal haar vrees overwonnen had, bood zij Marka zoo goed de behulp- detlandsche justitie. Waarom dan niet aan deze rechtstreeks alles ge¬ openbaard wal hij weet, althvn zdgt te weten, ten uijde alzoo drie, volgens zijne bewering, ooschullig veroordeelden de vrijheid te doen hergeven f —o— Hoe brutaal landloopers zijn, blaak ook ooder Den Bom nel (Klikkee). Aan deu weg staat, op eenïgeu af¬ stand van een paar boerderijec, het huisje bewoond door den arbei Ier J. H. De mao, wiens vrouw voor eeuige maanden is overleden, heeft de zorg voor zijne huishouding toe¬ vertrouwd aan ziju 13 jarig doch¬ tertje. Terwijl de man op ziju werk is, meldt zich eeu koopman in postpapier aan. Al spoedig bemerkte hij, dat het kind alleen thuis was, eu vroeg of ze hem iets Ie eten kon geveu. liet meisje antwoordt, dat zij dit niet durft doen, omdat valer het zeker niet goed zou vinden. Wftlaa, regt -e andere, als gij liet mij niet geeft, zal ik hel neuten, en de daad bij lief woord voegende, sneed hij een stuk spek dat aan den zolder hing, af, nam een stuk brood mee eu vertrok. De dader is onbekend gebleven. Op een drijfjacht, te Maasbree op ! 30 Nov. gehouden door een gezel- f schap van 20 personen, werd gescho¬ ten . . . één dikk e haas. —o — Te Schiedam kwam een hon l bij zijn eigenaar biuneu met eeu porte- uiounaie, gevuld met rijksdaalders, in deu bek. Daar de hond veel bij een slager in de buurt komt, dacht de man, dat het vau daar zoude komen en spoedde zich er heen. zame hand, dat hel bewegeniooze lichaam weldra op den vasten grond lag. Marka liet hef licht op het doods- bleeke gelaat vallen ; tegelijkertijd ootsuapte een angstkreet haar lippen en Uet zij van schrik de lantaarn uit de hand vallen, waardoor hei Hchi uitging. „Groote God, het is Tereska ! Hoe komt zij zoo laat buiten ?" Zij tastte in de duisternis naar d' handen van het jonge meisje en voelde, dai deze ijskoud waren. De Twee vrouwen namen het jonge meisje op eu droegen hiar voorzichtig, geleid door het schijnsel der lamp, dat door eeu der vensters viel, eerst naar de pastorie en ver¬ volgens naar Marka's slaapkamer, waar zij Teresk t te bed legden. „Ga uu zoo spoedig als je kant deu dokter haleu en waarschuw de bureu," zeide zij tot Janke, „Denk toch, dat het leven er mee gemoeid kau zij a, dus haast je wat." ( Wordt vervoljii)