Tekstweergave van BOMC_1896-12-09_001
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
23ste Jaargcng,
Woensdag 9 December 1898.
No. 99
Verschijnt eiken
en Vrijdagavond
Abonnementaprij«: Voor Zaltbommil 75 Out;
(ranco per post t l,— per hall jaar
Advertentie» 3 Van 1—6 regels 4© eent, iedere
regel meer 9 cents; S maal ter plaatsing 'jpgege-eu worden
X
m
a
a
l
b
e
r
e
k
e
n
d
C
o
n
t
i
a
c
t
e
n
v
o
o
r
d
e
e
l
i
gslechts X maal berekend Conti acten voordeelig
BUREAU VAK REDACTIE:
GA&EBSCHE POORf Wijk E No. 3«.
hoofdagent:
lagezondeu stiikkeu worjeu uü'rlljk tot Aluin
dag en Donderdagavond bij \* Redactie ingewacht
Adverteuticu en Rorlukleu uiterlijk tjt ïmr
middags IO nar vóór de uitgave der courant bij den tioutd
agent aangenomen
BUITENLAND
mmmmm___ ■ i-jm i _ «p^——^
ZALTBOMWEL, 7 December.
Van Amerikaansche schepen wordt
in Duitsche havens zeker tonuengeld
geëiseht. Het tiet zich voorzien, dat
de Amerikanen zich dit niet zouden
laten welgevallen en blijkens be¬
schikking van president Cleveland
is de wraak niet uitgebleven. Ook
Tan 4e Duitsche schepen, die in de
Amerikaansche havens binnenloopen,
zal ia het vervolg een zeker recht
worden verlangd.
Onder de in Amerika wooende
Duitsehers moet deze bepaling groole
yertitt&ruig te voorschijn hebben
geroepen, want door deze bepaling
wordt den Duitschen reeders een
aanzienlijk verlies berokkend. Men
spreekt van een half inillioen dollars
per jaar.
De ieildijke toestand was deze.
De Amerikaansche wet van 9 Juni
1886, gewijzigd op i April 1888,
bepaalt bij Artikel 11 en 12, dat
■diepen uit buitenlamlsche havens,
waarin van rijkswege geen tonnen¬
geld wo'jlt geheven, ook bij het
binuenloopen in Amerikaansche ha¬
vens geen tonnengeld zullen behoe¬
ven te betalen. Deze bepaling trol
vooral Duitsche en Nederlandsche
schepen ; de Duitsche tegeering ver¬
kreeg op 26 Januari 1888 een
bevelschrift van den president der
Vereenigde Staten, waarbij alle uit
Duitschiand komende schepen van
het betalen van tonnengeld bevrijd
zouden zijn.
Daardoor werd jaarlijks aan de
Duitsche schepen een voordeel gegund
van ongeveer 60,000 dollars per jaar.
Daarover werd hoofdzakelijk geklaagd
FEUILLETON.
u 1 . fftj " mum -**~~fM
LORY.
Naar het Duttsch
TAV
CAROLINE DEUTSCH.
49.
't gebeurde in den laafsten tijd
dikwijls, dat Marka Struneck een
ernstig onderhoud roet fitephan had.
Een gesprek kon men 't echter niet
noemen, want de oude getrouwe was
gewoonlijk alleen aan net woord. Zij
ging ook niet regelrecht op haar
doel af, maar maakte allerlei ondui¬
delijke zinspelingen, die de dominee
op zijn wijze uitlegde.
Ze had groot gelijk, te beweren,
dat het meer dan lijd werd. dat hij
aan een huwelijk dacht ; het kon op
den duur niet zoo blijven. Halt
ernstig, halt schertsend beloofde hij
haar raad ter harte te zullen nemen,
maar zij moest geduld hebben , . .
De postbode was juist gekomen
en en had Stephan een brief, het
schrijven van den directeur gebracht.
Na lezing verliet hij dadelijk de
pastorie.
in Frankrijk en Engeland, in welke
havens het tonnengeld niet is opge¬
heven, vooral omdat de Duitsche
schepen ook Southampton en Chei-
bourg aandoen. De Duitsche scheep¬
vaart vond evenwel een nog sterker
protestant in de nieuwe Amerikaan-
sche lijn.
Want het bleek spoedig, dat de
Amerikaansche schepen, als zij uit
Southampton, waar tonnengeld werd
geheven, naar het vaderland terug¬
keerden volgeus de bepaliogen der
wet van 1886 in de eigen havens
ook tonnengeld moesten betaleD. De
Aineiikaausche reeders hebben na¬
tuurlijk herhaaldelijk gewezen op
deze bevoordeeling der Duitsche
schepen boven de Amerikaansche.
Zij eigenten echter geen atschaffiag
d
vao de aan sommige schepen toe¬
gestane voorrechten.
In de kamer werd een daarop
betrekking hebbeud voorstel aange
nomen; de Senaat keurde het voor-
atel evenwel niet goed, zoodat het
niet van kracht weid.
Thans heeft president Cleveland
gebruik gemaakt van zijn bevoegd¬
heid om, builen de vertegenwoordi¬
ging om, een besluit uit (e vaardigen,
waardooi een einde wordt gemaakt
aan de bevoorrechting der Duitsche
schepen.
......■fiiwiwfrffai.iiii.......ii nniwiaw
Gemengde Berichten.
Dezer dagen werd aau een der
loden van de voetbalclub vTiltiurgia"
tijdens een der oefeningen een gouden
horloge ontstolen. Het is thans der
politie ie Tilburg mogen gelukken
den dader van den diefstal op te
„Geduld hebben . .. geduld heb¬
ben" .., mompelde de oude, hoofd¬
schuddend. „Hij behoeft slechts een
enkel wooid te spreken en het
vogeltje lïgt in zijn arm.*'
En zij nam zich voor om hem
zoodra mogelijk haar meening op
dat punt duidelijk uiteen Ie zetten
en hem er opmerkzaam op te
maken, dat Tereska hem innig
bemiude.
Marka was een slipte huishoud¬
ster ; zij zoo zich niet licht te bed
begeven, voordat zij zich persoonlijk
overtuigd had, dat de kippen alle in
het hok en het vee in den stal
voorzien waren van hef noodige voer
en drinkwater.
Ook dezen avond vergat zij haar
gawone ronde niet — in het hoen¬
derhok vond zij alles in orde, maar
in den stal niet ; voeder hadden de
dieren genoeg, maar in de troggen
ontbrak het water.
„De vergeetachtige meid", bromde
het oudje verontwaardigd. „Wat zou
zij razen en tieien, als ik haar eens
op half rantsoen stelde. Om die
dierea een geheelen nacht zonder
drinken te laten . .. wacht, ik zal
haar helpen."
sporen. Het is het 12 jarig zoomje
vau een bierhuishouder te Tilburg.
Het ventje bezoekt nog de openbare
lagere school!
Het Mèmorial diplomatique be¬
weert, dat prins Bismarck in het
bezit is van de gaosche vertrouwe¬
lijke correspondentie tusscheo kouiu-
Igiu Victoria en keizer Wilheui I
Tijdens het leven van keizer Wilhelm
h
a
d
I
S
i
s
-
m
a
r
e
k
h
u
t
l
e
c
h
t
o
t
n
e
l
kI had ISis-marek hut lecht otn elk
document lot zich te nemen, wat hij
vau waarde achtte eu ook na d.'u
dood des keizers moet hij van d -/.e
vrijheid eau ruim gebruik hebben
gemaakt.
Het Engelsche Huf doet groole
moeite om de /ersehillende brieven
terug fe krijgen en de Duitsche
regeering zou, tegt het blad, Bismarck
kuuuen vervolgen wegens verduis¬
tering ; Joch zij wil dit niet, ten einde
een schandaal te vermijden,
In den nacht vau Vrijdag op
Zaterdag is het tjallfschip van schip¬
per De Hacker, vau Walsoorden,
beladen met suikerbieten, eren buiten
de haven van Hans>weert gezonken.
Het zinken geschiedde zoo snel, dat
de bemanning nauwelijks den tijd
had zich met de roeiboot te redden,
Schip eu ladiug zijn verzekerd.
Te Zutphen zrfo door de rijks-
veld wacht gevankelijkbiuueogebracht
de gebroeders W., uit Neede, ver¬
dacht van poging tot moord op den
fabrieksarbeider B.
Men zal wel doen — zoo schrijft
men aan de N. R, Ot. — aan den
door Recht voor Allen gepubliceerde^
en door vele bladeo overgenomen
4IJI-I JÉMWBJ^"JUi*-4JlUBlUJIJ»
Zij snelde naar huis, waar zij de
schuldige dienstmaagd het noodige
over haar achteloosheid zeide.
„En nu neem je oogenblikkelijk
den emmer", voegde zij er driftig
bij, „en gaat uit de beek water put¬
ten: Hier heb je de lantaarn, wees
voorzichtig me niet te bedriegen,
want ik ga straks nog eens in den
stal zien".
De boerin gehoorzaamde brom¬
mend. Een paar miunteu later vloog
zij echter met doodsbleek gelaat biu-
neD, iu 't eerst kon zij geen woord
over de lippen brengen. Eindelijk
vertelde zij Marka, dat er iemand in
de beek lag— zij had duidelijk een
stuk van een japou gezien, terwijl
één voet boven water slak.
„Je bent dwaas en verbeeld je
altijd overal iets bijzonders ie zien.
Je hebt zeker weer wat verzoenen
om geen water behoeven te halen".
Het meisje betuigde met zooveel
ernst de waarheid van haar verhaal,
dat de oude eindigde met haar te
gelooven.
„Dan heeft iemand zich zeker
in den weg vergist eu is, door de
duisteruis misleid, in de beek geloo-
peu," riep Bij ontsteld uit „Groote
brie! van den gevluchten socialist
Stienstra aan de moeder vau de drie
gebroeders Uoogerhuis, wegens de
bekende inbraak te Sliens enz.. Zon¬
dag juist een jaar geleden gepleegd,
en waaidoor zij tot zware gevange¬
nisstraf werden veroordeeld, niet
meer waarde te hechten dan hij,
reeds met het oog op den schrijver,
verdient, liever nog er in het geheel
geen waarde aan te hechten. Klinkt
het niet al dadelijk heel vreemd, dat
iemand zou bekend zijn met de ware
daders en dan drie meuschen on¬
schuldig zou laten veroocdeeleo,
zonder d'.e daders met een enkel
wooid aan te wijzen ?
En waarom hield hij zich, volgens
zijn brief, stil ? Hij had zooveel
drukte met zijne eigene zaken eu
hield zich zoo ^zedelijk" overtuigd,
dat de gebroeders Hoogerhuis. wegens
de bekende inbraak enz., — daar
zij onschuldig waren —, zouden
vrijgesproken worden, dat hij aan
de zaak niet die aandacht Söhotïk,
die zij verdiende! NB. een zaak,
die tot gevangenisstraf van twaalf
jaren had kuunen'leiden, waartoe de
hoofddader werd veroordeeld (vau de
twee a ideren kreeg de een 8, de
ander 6 jaren).
Zijn wij intusschen wèl onderricht,
dau heeft de minister van justitie
zich reeds met de zaak ingelaten,
doch zijn door hem, na de ontvangen
rapporten, geen termen gevonden, er
iels aan te doen. Dit was trouwens
wel te verwachten, waar de zaak,
na eeue zeer langdurige instructie,
alle instautiën had doorloopen : eerst
die voor het gerechtshof aldaar eu
eindelijk voor den Hoogeu Raad.
Ten Blode nog dit : Stienstra is in
Noord-Amerika veilig voor de Ne-
God, het zal Stephan toch niet
I
.
.
.zijn I ...
Zij spoedde zich naar de deur,
de meid toeroepende haar te volgen.
,,Ik ga er niet meer heen," gilde
Janka angstig. ,,Ik ben er ban^ voor
om een lijk aan te loeren."
Marka begaf zich terstond naar
de beek.
„Je gaat met mij mede," gelastte
zij de meid, „als je niet wilt, dan
kun je morgeuochtend bij zoneopgang
voor altijd de pastorie verlateu ., .
begrepen."
Die bedreiging had degewenschte
uitwerking, waarop de beide vrouwen
zich naai buiten begaven.
Weldra hadden zij de beek bereikt.
Marka zette de helder brandende
lantaarn op deu groud ; het duurde
niet lang, ot zij had de o boveu het
water uitstekenden voet gegrepen.
Steenen en takken hadden het lichaam
vastgehouden en belet, dat hel weg¬
gedreven werd.
„Houd jij nu den voet stevig
vast, dan zal ik probeereu deu
audereu te pakken."
Janka gehoorzaamde; uaiat zij
eenmaal haar vrees overwonnen had,
bood zij Marka zoo goed de behulp-
detlandsche justitie. Waarom dan
niet aan deze rechtstreeks alles ge¬
openbaard wal hij weet, althvn
zdgt te weten, ten uijde alzoo drie,
volgens zijne bewering, ooschullig
veroordeelden de vrijheid te doen
hergeven f
—o—
Hoe brutaal landloopers zijn, blaak
ook ooder Den Bom nel (Klikkee).
Aan deu weg staat, op eenïgeu af¬
stand van een paar boerderijec, het
huisje bewoond door den arbei Ier
J. H. De mao, wiens vrouw voor
eeuige maanden is overleden, heeft
de zorg voor zijne huishouding toe¬
vertrouwd aan ziju 13 jarig doch¬
tertje. Terwijl de man op ziju werk
is, meldt zich eeu koopman in
postpapier aan. Al spoedig bemerkte
hij, dat het kind alleen thuis was,
eu vroeg of ze hem iets Ie eten kon
geveu. liet meisje antwoordt, dat
zij dit niet durft doen, omdat valer
het zeker niet goed zou vinden.
Wftlaa, regt -e andere, als gij liet
mij niet geeft, zal ik hel neuten, en
de daad bij lief woord voegende,
sneed hij een stuk spek dat aan den
zolder hing, af, nam een stuk brood
mee eu vertrok.
De dader is onbekend gebleven.
Op een drijfjacht, te Maasbree op
! 30 Nov. gehouden door een gezel-
f schap van 20 personen, werd gescho¬
ten . . . één dikk e haas.
—o —
Te Schiedam kwam een hon l bij
zijn eigenaar biuneu met eeu porte-
uiounaie, gevuld met rijksdaalders,
in deu bek. Daar de hond veel bij
een slager in de buurt komt, dacht
de man, dat het vau daar zoude
komen en spoedde zich er heen.
zame hand, dat hel bewegeniooze
lichaam weldra op den vasten grond
lag.
Marka liet hef licht op het doods-
bleeke gelaat vallen ; tegelijkertijd
ootsuapte een angstkreet haar lippen
en Uet zij van schrik de lantaarn
uit de hand vallen, waardoor hei
Hchi uitging.
„Groote God, het is Tereska ! Hoe
komt zij zoo laat buiten ?"
Zij tastte in de duisternis naar d'
handen van het jonge meisje en
voelde, dai deze ijskoud waren.
De Twee vrouwen namen het
jonge meisje op eu droegen hiar
voorzichtig, geleid door het schijnsel
der lamp, dat door eeu der vensters
viel, eerst naar de pastorie en ver¬
volgens naar Marka's slaapkamer,
waar zij Teresk t te bed legden.
„Ga uu zoo spoedig als je kant
deu dokter haleu en waarschuw de
bureu," zeide zij tot Janke, „Denk
toch, dat het leven er mee gemoeid
kau zij a, dus haast je wat."
( Wordt vervoljii)