Tekstweergave van CC_1898-09-18_001
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
*
o
.
74
.
•
•
-
ZOUDAG
18
SEPTEMBER
189
^
-^^-
,-•.-..■
./■■'-
VT
--
.-^
TT-.w
.-
39
^*^
JTaarg
.
OURANT
Algemeen
Nieuws
-
en
Advertentieblad
VOOR
DE
STAD
D
<)
tiitgave
haeft
plaats
elkp
."
W0ENSDA8
-
EN
ZATERDA&AVQND
.
Brieven
,
Advertenuên
,
eni
.
franco
te
zenden
aan
de
Uitgevers
BLOM
&
OLIVIEHSE
,
ts
Ouiemborg
.
A
-
bonnementeprij
»
p
.
jaar
/
2
.
—
franco
p
.
post
/
2.50
.
De
prijs
der
Advertentiên
is
van
een
tot
drie
regeia
30
cent
,
voor
iederen
regel
daarbovec
6
centa
)
grootere
letters
naar
de
plaatsruimt
»,
welke
zij
beslaan
.
93if
Bij
driemaal
plaatsing
eener
annonce
wordt
iezalve
slechts
tweemaal
in
t-ekening
gebracJiS
.
Eiv
OMSTREKEN
.
Abnnnenirtaten
en
Advertentiën
worden
aangenomen
door
alle
BoikhandMiAKIh
,
PobtsibiO
>
tjbxtkbh
en
Bbiuvinsaaedbbs
.
Voor
Duüichland
door
de
H
.
H
.
Haabhitbtxih
&
YoeutB
en
Asou
Steikiib
te
Hamburg
.
De
Compagnie
générale
de
publicité
Btrangère
lows
.
F
.
Josxb
,
te
Parifi
,
Londen
,
Frankfort
a/M
.,
Btrl0n
,
Weenen
Zurich
*
n
$.
De
H
.
H
.
NiJOH
A
vah
Uithak
,
>•
Rotterdam
en
JtHtttrdam
:
H
.
va
»
OtT/i
,.
te
Amiterditan
VIANBÜ
in
den
VianenSOheil
Boekhandel
,
De
inzending
van
Advertentiën
kan
geschieden
tot
op
den
dag
der
uitgave
vóór
2
ure
,
des
namiddags
.
Ingezonden
s
t
u
kk
e
n
tot
daags
te
voren
.
2de
dat
een
kamerheer
of
een
andere
\
commissie
waardig
—
electrische
feli
-
mm
wöii
De
verjaardag
van
onae
Koningin
en
de
inhuldigingsdag
en
verdere
festivi
-
teiten
waren
niet.voor
alle
welmeenende
onderdanen
feestdagen
.
Neen
voor
sommigen
waren
het
dagen
van
buiten
-
gewonen
arbeid
.
Door
die
feesten
kon
alles
niet
stilstaan
,
dat
is
natuurlijk
.
Het
verkeer
staat
nooit
stil
en
zoo
was
het
,
dat
b
.
v
.
beambten
en
amb
-
tenaren
van
vervoermiddelen
,
van
pos
-
terijen
en
telegrafie
enz
.
hunne
gewone
bezigheden
hadden
—
en
misschien
wel
wat
drukker
—
op
de
.
dagen
toen
duizenden
bij
duizenden
allen
arbeid
vergaten
en
vroolijk
feest
vierden
ter
eere
van
onze
geëerbiedigde
Koningin
.
Het
verkeer
kan
niet
stilstaan
,
daar
hot
zkih
niet
bepaalt
tot
een
enkel
land
,
maar
daar
het
in
verband
staat
met
alles
wat
er
op
aarde
geschiedt
.
Dat
er
dus
lieden
,
die
in
verband
staan
met
dat
verkeer
,
niet
konden
mee-fees
-
ten
,
is
te
begrijpen
.
Zij
hebben
zich
in
die
omstandigheid
moeten
schikken
en
zullen
het
ook
wel
gedaan
hebben
.
Te
betreuren
is
het
,
dat
sommigen
ambtenaren
op
de
feestdagen
het
werk
verdubbeld
,
ja
,
misschien
wel
verdiie
-
viervoudigd
werd
,
door
eene
gewoonte
,
die
zeer
schoon
schijnt
en
toch
niet
de
minste
waarde
heeft
.
We
bedoelen
de
telegrafisten
in
de
Hoofdstad
.
Deze
hebben
het
,
vooral
den
Sisten
Augus
-
tus
,
verbazend
druk
gehad
met
het
ontvangen
van
gelukwenschen
aan
het
adres
der
Koningin
en
met
het
verzen
-
den
van
dankbetuigingen
.
Ruim
drie
duizend
telegrammen
kwamen
in
,
even
zooveel
antwoorden
werden
verzonden
—
alzoo
hadden
de
ambtenaren
voor
zesduizend
telegrammen
te
zorgen
.
Als
men
nu
in
aanmerking
neemt
,
1ste
dat
H
.
M
.
de
Koningin
van
al
die
draad
—
huldebetooningen
niet
de
minste
notitie
neemt
,
heel
eenvoudig
omdat
zij
het
niet
doen
kan
(
wie
leest
op
éénen
dag
3000
telegrammen
,
die
toch
allen
op
hetzelfde
neerkomen
!
I
),
hoogwaardigheidsbekleeder
aan
het
hof
gevolmachtigd
is
om
namens
H
.
M
.
te
antwoorden
(
welke
antwoorden
ook
al
op
hetzelfde
neerkomt
),
3de
dat
al
dat
getelegrafeer
een
schadepost
is
voor
het
rijk
,
daar
ieder
telegram
gemiddeld
12
'/,
cent
aan
het
rijk
kost
(
ieder
jaar
moet
er
voor
den
telegraafdienst
zeven
ton
bijgepast
worden
door
het
rijk
I
),
4de
dat
vele
hoogere
of
lagere
ambtenaren
en
beambten
tot
over
de
ooren
in
het
werk
komeu
,
zonder
dat
het
iets
van
waarde
beteekent
,
5de
dat
vele
draadberichten
van
gewicht
en
van
haast
vertraging
hebben
—
dan
moet
men
wel
tot
de
erkentenis
komen
,
dat
het
verzenden
van
al
die
telegrammen
eene
groote
dwaasheid
is
.
Groote
waarde
wordt
er
aan
gehecht
door
de
verzenders
;
zij
denken
met
hunne
—
nu
eens
niet
in
telegramstijl
,
dus
niet
op
winst
van
een
paar
centen
samen
-
gestelde
,
maar
daarentegen
met
een
royaalheid
van
woorden
,
dus
van
cen
-
ten
,
de
kas
eener
feestvierende
feest
citatie's
,
de
Koningin
een
onbeschrij
-
felijk
groot
genoegen
te
doen
;
zg
den
-
ken
zelfs
,
dat
de
grootte
van
een
tele
-
gram
ook
de
waarde
verhoogt
.
Dat
zij
toch
eens
wisten
,
hoe
groote
negatieve
waarde
al
dat
getelegrafeer
heelt
.
Het
rijk
is
er
,
zooals
we
zeiden
mede
ge
-
schaad
,
de
geadresseerde
kan
geen
notitie
nemen
van
al
die
berichten
en
de
arme
beambten
en
ambtenaren
aan
de
telegraafkantoren
te
'
s
Gravenhage
werken
zich
suf
—
voor
niets
.
De
schrgver
van
de
/>
Brieven
uit
de
Residentie
'
in
het
Nieuws
van
den
Dag
deelt
mede
,
dat
iemand
met
grooten
ophef
vertelde
een
telegram
aan
de
Koningin
verzonden
te
hebben
,
be
-
staande
uit
2100
woorden
.
Die
//
iemand
"
vertelde
dat
met
grooten
bluf
.
//
De
man
was
trotsch
op
die
onbekrompen
-
heid
*
a
la
Janus
Tulp
"
;
'
t
geld
is
er
goed
voor
",
zoo
schreef
genoemde
brieven
-
schrijver
.
Te
Purmerend
(
om
nog
eens
een
staaltje
te
noemen
)
werd
een
moustertelegram
verzonden
met
een
groot
aantal
handteekeningen
,
die
verkregen
werden
door
ieder
permissie
te
geven
tot
onderteekening
tegen
betaling
van
den
kostenden
prijs
!
!
Arme
telegrafist
in
Purmerend
!
Arme
collega
van
hem
in
den
Haag
!
üe
goede
Wilhelmina
weet
niets
van
al
uwe
moeite
en
ook
weet
ze
niets
van
de
offervaardigheid
der
verzenders
.
Waar
komt
die
lust
om
te
telegrafeeren
toch
van
daan
?
Wel
,
heel
eenvoudig
:
Voor
velen
is
de
ontvaagst
van
een
telegram
een
hoogst
gewichtige
gebeur
-
tenis
en
die
lieden
denken
nu
,
dat
de
ontvangst
van
een
telegram
voor
de
K
oniugin
een
even
gewichtig
evenement
is
.
We
verzekeren
hun
,
dat
het
niet
alzoo
is
Op
het
allerhoogste
komt
H
.
M
.
een
lijst
ouder
de
oogen
van
de
verzenders
der
telegrammen
;
maar
dan
vragen
we
nog
:
welke
waarde
heeft
dat
?
Niet
de
minste
.
Al
die
gelukwenschen
en
huldebetuigiugen
kunnen
eveugoed
en
veel
gemakkelgker
per
brief
verzonden
worden
.
Dat
blgft
Vorstin
precies
het
-
voor
de
geliefde
zelfde
,
dat
komt
den
telegrafisten
ten
goede
en
—
het
is
voordeeliger
.
Met
een
telegram
van
2100
woorden
is
al
licht
een
goede
dertig
gulden
gemoeid
,
terwijl
hoogstens
een
dubbeltje
ver
-
eischt
zou
worden
om
hetzelfde
per
brief
te
vertellen
of
te
uiten
of
te
verklaren
of
te
openbaren
.
Een
goed
ding
zou
het
zijn
,
indien
de
Ministers
van
Waterstaat
,
Handel
en
Nijverheid
den
directeuren
van
telegraafkantoren
aanschreef
:
♦
Tele
-
grammen
aan
de
Koningin
seint
ge
niet
;
twee
uur
of
iets
meer
,
na
het
aanbieden
,
verzendt
ge
een
antwoord
aan
den
afzender
,
van
dezen
inhoud
:
»
H
.
M
.
de
Koningin
draagt
mij
op
U
H
.
D
.
dank
te
betuigen
voor
Uwe
gelukwenschen
«
Later
zeudt
ge
een
lijst
met
opgave
van
inhoud
der
tele
-
grammen
en
van
afzenders
aan
de
directie
van
het
telegraaf
kantoor
te
'
s
Gravenhage
".
Dat
zou
nu
wel
niet
geheel
en
al
in
den
haak
zijn
,
doch
het
laakbare
ervan
zou
verre
overtroffen
worden
FElJlLLETOil
.
Haar
Lieveling
.
Uit
het
Engelsch
,
DOOR
Mevr.E.Sm
.
—
v.R
.
4
)
—
i--iiK-i
-
Een
oogenblik
dacht
hfl
er
over
naar
haar
toe
te
gaan
,
maar
bij
nader
inzien
vond
hij
beter
het
te
laten
.
Sla
-
pen
kon
hij
echter
niet
,
onrustig
wierp
hij
zich
van
den
eenen
kant
op
den
andere
.
Opnieuw
ontstond
er
strijd
in
zijn
binnenste
.
IJdelheid
en
trots
kampten
met
kinderliefde
en
plichtge
-
voel
.
Wat
zou
de
zege
wegdragen
?
Na
lang
in
tweestrijd
met
zichzelf
te
zijn
geweest
,
nam
hij
een
kloek
besluit
,
dat
hem
eindelijk
rust
gaf
.
ff
Er
gebeure
wat
er
wil
",
riep
hij
uit
.
;,
Ik
wil
en
ik
zal
mijn
moeder
nkt
verloochenen
.
Ik
houd
haar
bij
mij
,
wat
de
menschen
er
ook
van
zeg
-
gen
.
Al
zou
'
t
mij
ook
Viola's
liefde
kosten
,
ik
mag
mijn
eigen
,
mijn
oude
trouwe
moeder
niet
verlaten
.
Dat
gaat
niet
."
Onder
dit
loffelijke
voornemen
,
sliep
hij
weldra
in
.
Spoedig
echter
werd
hij
opnieuw
wakker
.
Hij
hoorde
de
huisdeur
hard
dichtslaan
en
dat
deed
hem
ontwaken
.
'
t
Was
nog
te
vroeg
voor
een
der
huis
-
genooten
om
op
te
wezen
en
uit
te
gaan
.
Dr
,
Pryce
meende
zich
vergist
te
hebben
en
sliep
weder
in
,
terwijl
zijn
oude
moeder
zijn
huis
verlaten
had
in
den
mistigen
Novembermorgen
en
in
zichzelf
mompelde
;
»
Ik
wil
niet
dat
mijn
lieveling
zich
voor
mij
zal
moeten
schamen
.
Liever
verlaat
ik
hem
,
al
breekt
ook
mijn
hart
.
God
zegene
mijn
beste
jongen
!"
Toen
haar
zoon
den
volgenden
mor
-
gen
naar
de
kamer
zijner
moeder
ging
was
zij
er
niet
.
Bgna
schenen
hem
de
gebeurtenissen
van
den
vorigendag
als
een
droom
toe
,
maar
daar
stond
nog
de
mand
met
appelen
en
het
va
-
lies
;
dat
alles
had
zij
achtergelaten
en
de
overschoenen
stonden
nog
in
zijn
kamer
,
als
'
t
ware
om
te
geiuigen
dat
z'r
werkelijk
geweest
was
.
Zijn
bedienden
,
die
hg
ondervroeg
,
badden
de
deur
der
logeerkamer
,
'
s
mor
-
gens
open
gevonden
en
een
grendel
van
de
voordeur
was
weggeschoven
.
'
t
Bleek
duidelijk
dar
zij
de
terug
-
reis
had
ondernomen
en
die
overtuiging
stemde
hem
heel
droevig
.
;/
Wat
moet
zij
wel
van
mij
denken
",
dacht
hij
,
//
hoe
zal
het
haar
te
moede
zijn
nu
haar
eigen
,
eenige
zoon
haar
zoo
be
-
handeld
heeft
,
dat
zij
,
als
'
t
ware
ge
-
dwongen
werd
,
hem
te
verlaten
.
Zg
,
die
haar
leven
voor
mij
in
de
waag
-
schaal
zou
stellen
,*
«
zij
,
aan
wie
ik
alles
verschuldigd
ben
."
«-
God
vergeve
'
t
mij
,
dat
ik
zulk
een
diepe
wonde
in
dat
trouwe
moe
-
derhart
heb
geslagen
.
Ja
,
ik
wil
tot
haar
gaan
,
haar
terugbrengen
en
om
vergiffenis
smeeken
.*
Met
een
vroegeren
sneltrein
was
zij
klaarblijkelijk
vertrokken
,
eer
een
an
-
dere
weg
ging
,
wilde
hij
heengaan
.
Hij
had
nog
juist
den
tijd
,
tusschen
de
twee
treinen
in
,
eenige
beschikkin
-
gen
te
maken
en
een
briefje
aan
Viola
te
schrijven
.
Zijn
rijtuig
stond
al
klaar
,
maar
eer
hij
erin
sprong
,
wilde
hij
nog
een
en
ander
aan
Jacob
zeggen
.
/
yMorgen
vroeg
ben
ik
weer
hier
,"
zeide
hij
,
//
cn
breng
ik
mijn
moeder
mede
.
Zij
was
den
vorigen
nacht
hier
,"
voegde
hg
er
bg
,
ofschoon
hij
een
kleur
kreeeg
,
dat
hem
inwendig
hin
-
derde
.
Wat
hem
overkwam
,
begreep
hij
zelf
niet
,
maar
hg
schudde
hartelijk
;
de
hand
van
zijn
huisknecht
,
die
bij
deze
woorden
de
tranen
in
de
oogen
kreeg
en
antwoordde
:
//
Dat
u
er
voor
uitkomt
,
strekt
u
tot
eer
,
en
ik
verzeker
u
,
dat
mijn
kameraden
en
ik
het
haar
zoo
aange
-
naam
en
gemakkelijk
i^zuUen
maken
als
noodig
is
Eeken
daar
gerust
op
.
«
Wat
een
plotselinge
omkeer
had
er
bij
dien
man
plaats
èegrepen
.
Toen
Harrie
Pryce
den
volgenden
dag
na
vergeefsche
pogingen
om
zijn
moeder
te
vinden
,
bedrukt
en
bedroefd
thuis
-
kwam
,
stond
Jacob
hem
op
te
wach
-
ten
en
groette
hem
eerbiedig
zonder
een
woord
te
spreken
.
Die
kiesch
heid
deed
hem
goed
in
deze
treu
-
rige
omstandigheden
want
te
vergeefs
had
hij
<
naar
zijn
moeder
gezocht
en
allerlei
nasporingen
gedaan
.
In
de
hoop
spoedig
iets
van
haar
te
zullen
hoe
-
ren
,
was
hij
naar
Londen
teruggekeerd
Teneinde
raad
en
overkropt
vau
bezigheden
besloot
hij
de
politie
de
zaak
in
handen
te
geven
,
en
een
nauw
-
keurige
beschrijving
der
oude
vrouv7
te
doen
.
Eindelijk
besloot
hij
ook
naar
Viola
te
gaan
en
haar
alles
mee
te
deelen
.
Wel
zag
hij
er
tegen
op
maar
hg
voelde
er
zich
toe
verplicht
al
zou
'
t
een
boetedoening
zijn
voor
zijn
ver
-
keerde
handelwijze
,
die
hem
hoe
lan
-
ger
hoe
wreeder
en
gevoelloozer
toe
-
scheen
.
Zij
zat
bij
'
t
vuur
toen
hij
binnenkwam
,
verrast
sprong
zij
op
en
vloog
hem
tegemoet
met
een
blijden
uitroep
.
Wat
zag
zij
er
to'-h
lief
uitl
Hoe
bevallig
was
zij
in
al
hare
bewegin
-
gen
.
Hoe
onberispelijk
gekleed
en
toch
zoo
eenvoudig
en
natuurlijk
Vol
liefde
reikte
zij
hem
de
hand
toe
,
waaraan
reeds
de
verlovingsring
prijkte
.
//
Ver
-
tel
mij
alles
,
alles
,
beste
vriend
"
zei
ze
.
Wij
weten
dat
hij
haar
,
na
het
voor
-
gevallene
had
geschreven
.
Hare
stem
had
iets
liefelijks
en
iets
dringends
te
gelijk
.
Onmogelijk
er
weerstand
aan
te
bieden
»
Ik
heb
je
mooi
in
den
steek
gelaten
,"
zei
haar
aanstaande
,
met
een
zucht
,/
en
kom
uu
mijn
hart
bij
jou
uitstorten
."
En
toen
vertelde
hij
haar
alles
oprecht
en
onbewimpeld
,
zonder
eenige
overdrijving
.
Toch
liet
hij
niet
na
haar
te
wgzen
op
den
grooten
afstand
die
er
bestond
tus
-
schen
haar
en
zijn
moeder
,
dat
was
nu
eenmaal
niet
weg
te
cijferen
.
Te
-
vens
sprak
hij
haar
van
de
onver
-
wachte
komst
zijner
moeder
,
waardoor
hij
in
de
war
was
gebracht
.
Dat
hij
aanvankelijk
den
moed
niet
had
gehad
,
gevolg
te
geven
aan
den
wensch
zgner
moeder
,
die
bij
hem
had
willen
blijven
.
Dat
hij
er
nu
spgt
van
had
en
vurig
wenschte
het
ongedaan
te
maken
.
Na
deze
biecht
rustig
aangehoord
te
hebben
,
legde
Viola
hare
hand
zacht
-
jes
op
zijn
arm
en
zei
bemoedigend
:
«
Gedane
zaken
nemen
geen
keer
.
Mis
schien
is
nog
alles
goed
te
maken
.
Laat
ons
dat
hopen
en
God
bidden
om
Zijne
hulp
.
Slechts
een
week
ge
-
leden
heb
ik
u
beloofd
je
vrouw
te
zullen
worden
en
ik
neem
mg
n
woord
niet
terug
.
Zelve
heb
ik
nooit
een
moeder
gekend
.
Zij
stierf
bij
mijn
geboorte
,
daarom
zou
ik
het
dubbel
op
.
prijs
stellen
met
de
jouwe
kennis
te
maken
,
haar
lief
te
hebben
,
haar
te
vereeren
en
te
verzorgen
,
al
moge
zij
dan
ook
van
nederige
afkomst
zijn
.
Des
te
meer
behoefte
heeft
zij
daar
aan
.
Wat
tob
en
klaag
je
nog
,
dwaze
jongen
,
verheug
je
liever
in
haar
bezit
.
Ik
heb
je
des
te
meer
lief
als
jij
je
barer
niet
schaamt
en
trotsch
op
haar
bent
.
Na
alles
wat
je
mij
van
haar
vertelt
,
is
zij
het
dubbel
waard
."
Terwijl
zij
zoo
sprak
,
leunde
zij
haar
lokkig
hoofd
aan
zijn
borst
en
sloeg
zij
teeder
haar
arm
om
zgu
hals
.
Maar
hij
weerde
haar
af
.
//
Ach
,
Viola
,
je
kunt
mg
immers
niet
langer
hef
hebben
,
als
ik
je
beken
,
dat
ik
mij
wel
voor
mijn
moeder
geschaamd
heb
,
dat
ik
werkelijk
geen
moed
had
haar
bij
mij
te
houden
.
Heb
je
dat
dan
niet
uit
mijn
verhaal
begrepen
?
Teleurgesteld
en
bedroefd
ging
zij
weg
in
den
vroegen
morgenstond
.
Het
berouw
komt
te
laat
\»
Bij
deze
woorden
viel
hij
voor
haar
op
de
knieën
en
bedekte
zgn
gelaat
met
zijn
iiandeu
.
Stom
en
treurig
hoorde
zij
hem
aan
,
troostwoorden
zoekende
,
tot
zij
eindelijk
naast
hem
neerknielde
en
zijn
handen
wegtrek
-
kende
,
zachtjes
in
zijn
oor
fluisterde
:
«,
Wanhoop
niet
,
wij
zuilen
haar
zeker
weder
vinden
.
Hond
goeden
moed
,
lieveling
."
Getroost
verliet
hij
haar
.
Hoe
vreeselijk
is
in
zekeren
zin
het
reusachtige
Londen
met
zijn
miljoenen
bewoners
,
arm
en
rgk
,
aanzienlijk
en
gering
!
Wel
moeten
wij
geloof
slaan
aan
het
bijbelwoord
dat
God
de
Heer
op
alle
plaatsen
is
en
nooit
de
zijnen
verlaat
,
als
wij
iemand
moeten
zoeken
in
dit
ontzaglijk
groote
doolhof
van
pleinen
en
straten
.
liet
kwam
tenminste
verschrikkelijk
voor
aan
onze
arme
,
oude
vriendin
,
toen
zij
'
s
morgens
vroeg
rondzwierf
door
al
die
haar
onbekende
drukke
stralen
en
stegen
.
Haastig
ontbeet
zij
in
een
der
open
-
staande
koffiehuizen
,
die
zij
voorbij
kwam
.
Zij
had
nog
geen
plan
gemaakt
en
wist
nog
niet
waarheen
zij
zich
begeven
zou
.
'
t
Was
er
haar
maar
om
te
doen
van
haar
zoon
weg
te
gaan
,
opdat
hij
zich
niet
langer
over
haar
zou
behoeven
te
schamen
.
Kwalijk
nam
zij
het
hem
niet
.
Was
zij
niet
een
behoeftige
vrouw
gebleven
en
was
hij
niet
rijk
en
voornaam
ge
-
worden
?
Zij
pasten
niet
langer
bij
elkander
.
In
den
vroepen
morgen
ging
het
nog
,
maar
in
den
middag
werd
zij
angstig
en
bezwaard
door
de
toene
-
mende
drukte
.
Kon
zij
maar
het
een
of
ander
vreedzaam
dorp
in
de
buurt
bereiken
en
daar
haar
toevlucht
nemen
.
Onwillekeurig
raakte
zij
verward
en
verdwaald
,
tot
zij
eindelijk
toevallig
in
een
der
stadspaiken
te
land
k
\
waar
zij
zich
op
een
der
vele
banken
kon
nederzetten
.
Een
dikke
,
vochtige
nevel
omgaf
haar
,
daar
Weef
zij
geruimen
tijd
zit
-
ten
en
kwam
zij
een
weinig
tot
haar
zelve
.
Neen
,
zij
wilde
niemand
lastig
vallen
,
steunde
zij
.
Zij
was
moedeen
zwak
,
misschien
zou
zij
wel
spoedig
sterven
,
'
t
Is
naar
,
dacht
zg
,
eenzaam
heen
te
gaan
en
niet
den
laatsten
snik
te
geven
in
zijn
eigen
bedl
Maar
wat
doet
het
er
eigenlijk
toe
.
God
zal
mij
kracht
geven
om
te
volharden
.
Moed
gevat
,
niet
bij
den
weg
neer
-
vallen
,
daarvoor
zou
zij
zich
schamen
.
Arm
vrouwtje
!
zij
wist
niet
hoe
vele
ongelukkigen
en
ellendigen
schier
da
-
gelijks
iu
Londen
omkomen
,
zonder
dat
iemand
er
naar
omziet
.
Arme
vreemdeling
die
niemand
kent
.
Opeens
bemerkte
zij
tot
haren
grooten
schrik
,
dat
haar
geldbeurs
verdwenen
was
,
maar
gelukkig
had
zij
er
niet
alles
in
gedaan
en
hier
en
daar
wat
in
haar
kleederen
genaaid
en
verborgen
.
Het
begon
koud
en
guur
te
worden
.
De
oude
vrouw
wikkelde
zich
zorg
-
vuldig
in
haar
doek
,
toch
beefde
zij
en
snakte
er
naar
zich
te
kunnen
war
-
men
en
verkwikken
.
Het
begon
don
-
ker
te
worden
,
besluiteloos
zette
zij
haar
wandeling
voort
.
Steeds
drukker
en
woeliger
werden
de
wegen
en
stra
-
ten
,
steeds
angstiger
werd
'
t
haar
te
moede
.
Een
rustiger
straat
iuloopend
,
werd
zij
haast
omver
geloopen
door
een
dame
,
met
gloeiende
wangen
,
wildsta
-
ronde
oogen
en
dicht
geknepen
lippen
.
Deze
vroeg
haar
om
verschooning
.
Plot
-
seling
gaf
zij
een
gil
en
bleef
strak
voor
de
oude
vrouw
staan
en
pakte
haar
beet
.
Op
eens
echterliet
zij
haar
los
en
stamelde
verlegen
:
^^
Neern
'
t
niet
kwalijlf
,
ik
dacht
een
oogenblik
dat
u
mijn
moeder
waart
1
*
(
Slot
volgt
).