Tekstweergave van CC_1898-09-18_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
* o . 74 . • • - ZOUDAG 18 SEPTEMBER 189 ^ -^^- ,-•.-..■ ./■■'- VT -- .-^ TT-.w .- 39 ^*^ JTaarg . OURANT Algemeen Nieuws - en Advertentieblad VOOR DE STAD D <) tiitgave haeft plaats elkp ." W0ENSDA8 - EN ZATERDA&AVQND . Brieven , Advertenuên , eni . franco te zenden aan de Uitgevers BLOM & OLIVIEHSE , ts Ouiemborg . A - bonnementeprij » p . jaar / 2 . — franco p . post / 2.50 . De prijs der Advertentiên is van een tot drie regeia 30 cent , voor iederen regel daarbovec 6 centa ) grootere letters naar de plaatsruimt », welke zij beslaan . 93if Bij driemaal plaatsing eener annonce wordt iezalve slechts tweemaal in t-ekening gebracJiS . Eiv OMSTREKEN . Abnnnenirtaten en Advertentiën worden aangenomen door alle BoikhandMiAKIh , PobtsibiO > tjbxtkbh en Bbiuvinsaaedbbs . Voor Duüichland door de H . H . Haabhitbtxih & YoeutB en Asou Steikiib te Hamburg . De Compagnie générale de publicité Btrangère lows . F . Josxb , te Parifi , Londen , Frankfort a/M ., Btrl0n , Weenen Zurich * n $. De H . H . NiJOH A vah Uithak , >• Rotterdam en JtHtttrdam : H . va » OtT/i ,. te Amiterditan VIANBÜ in den VianenSOheil Boekhandel , De inzending van Advertentiën kan geschieden tot op den dag der uitgave vóór 2 ure , des namiddags . Ingezonden s t u kk e n tot daags te voren . 2de dat een kamerheer of een andere \ commissie waardig — electrische feli - mm wöii De verjaardag van onae Koningin en de inhuldigingsdag en verdere festivi - teiten waren niet.voor alle welmeenende onderdanen feestdagen . Neen voor sommigen waren het dagen van buiten - gewonen arbeid . Door die feesten kon alles niet stilstaan , dat is natuurlijk . Het verkeer staat nooit stil en zoo was het , dat b . v . beambten en amb - tenaren van vervoermiddelen , van pos - terijen en telegrafie enz . hunne gewone bezigheden hadden — en misschien wel wat drukker — op de . dagen toen duizenden bij duizenden allen arbeid vergaten en vroolijk feest vierden ter eere van onze geëerbiedigde Koningin . Het verkeer kan niet stilstaan , daar hot zkih niet bepaalt tot een enkel land , maar daar het in verband staat met alles wat er op aarde geschiedt . Dat er dus lieden , die in verband staan met dat verkeer , niet konden mee-fees - ten , is te begrijpen . Zij hebben zich in die omstandigheid moeten schikken en zullen het ook wel gedaan hebben . Te betreuren is het , dat sommigen ambtenaren op de feestdagen het werk verdubbeld , ja , misschien wel verdiie - viervoudigd werd , door eene gewoonte , die zeer schoon schijnt en toch niet de minste waarde heeft . We bedoelen de telegrafisten in de Hoofdstad . Deze hebben het , vooral den Sisten Augus - tus , verbazend druk gehad met het ontvangen van gelukwenschen aan het adres der Koningin en met het verzen - den van dankbetuigingen . Ruim drie duizend telegrammen kwamen in , even zooveel antwoorden werden verzonden — alzoo hadden de ambtenaren voor zesduizend telegrammen te zorgen . Als men nu in aanmerking neemt , 1ste dat H . M . de Koningin van al die draad — huldebetooningen niet de minste notitie neemt , heel eenvoudig omdat zij het niet doen kan ( wie leest op éénen dag 3000 telegrammen , die toch allen op hetzelfde neerkomen ! I ), hoogwaardigheidsbekleeder aan het hof gevolmachtigd is om namens H . M . te antwoorden ( welke antwoorden ook al op hetzelfde neerkomt ), 3de dat al dat getelegrafeer een schadepost is voor het rijk , daar ieder telegram gemiddeld 12 '/, cent aan het rijk kost ( ieder jaar moet er voor den telegraafdienst zeven ton bijgepast worden door het rijk I ), 4de dat vele hoogere of lagere ambtenaren en beambten tot over de ooren in het werk komeu , zonder dat het iets van waarde beteekent , 5de dat vele draadberichten van gewicht en van haast vertraging hebben — dan moet men wel tot de erkentenis komen , dat het verzenden van al die telegrammen eene groote dwaasheid is . Groote waarde wordt er aan gehecht door de verzenders ; zij denken met hunne — nu eens niet in telegramstijl , dus niet op winst van een paar centen samen - gestelde , maar daarentegen met een royaalheid van woorden , dus van cen - ten , de kas eener feestvierende feest citatie's , de Koningin een onbeschrij - felijk groot genoegen te doen ; zg den - ken zelfs , dat de grootte van een tele - gram ook de waarde verhoogt . Dat zij toch eens wisten , hoe groote negatieve waarde al dat getelegrafeer heelt . Het rijk is er , zooals we zeiden mede ge - schaad , de geadresseerde kan geen notitie nemen van al die berichten en de arme beambten en ambtenaren aan de telegraafkantoren te ' s Gravenhage werken zich suf — voor niets . De schrgver van de /> Brieven uit de Residentie ' in het Nieuws van den Dag deelt mede , dat iemand met grooten ophef vertelde een telegram aan de Koningin verzonden te hebben , be - staande uit 2100 woorden . Die // iemand " vertelde dat met grooten bluf . // De man was trotsch op die onbekrompen - heid * a la Janus Tulp " ; ' t geld is er goed voor ", zoo schreef genoemde brieven - schrijver . Te Purmerend ( om nog eens een staaltje te noemen ) werd een moustertelegram verzonden met een groot aantal handteekeningen , die verkregen werden door ieder permissie te geven tot onderteekening tegen betaling van den kostenden prijs ! ! Arme telegrafist in Purmerend ! Arme collega van hem in den Haag ! üe goede Wilhelmina weet niets van al uwe moeite en ook weet ze niets van de offervaardigheid der verzenders . Waar komt die lust om te telegrafeeren toch van daan ? Wel , heel eenvoudig : Voor velen is de ontvaagst van een telegram een hoogst gewichtige gebeur - tenis en die lieden denken nu , dat de ontvangst van een telegram voor de K oniugin een even gewichtig evenement is . We verzekeren hun , dat het niet alzoo is Op het allerhoogste komt H . M . een lijst ouder de oogen van de verzenders der telegrammen ; maar dan vragen we nog : welke waarde heeft dat ? Niet de minste . Al die gelukwenschen en huldebetuigiugen kunnen eveugoed en veel gemakkelgker per brief verzonden worden . Dat blgft Vorstin precies het - voor de geliefde zelfde , dat komt den telegrafisten ten goede en — het is voordeeliger . Met een telegram van 2100 woorden is al licht een goede dertig gulden gemoeid , terwijl hoogstens een dubbeltje ver - eischt zou worden om hetzelfde per brief te vertellen of te uiten of te verklaren of te openbaren . Een goed ding zou het zijn , indien de Ministers van Waterstaat , Handel en Nijverheid den directeuren van telegraafkantoren aanschreef : ♦ Tele - grammen aan de Koningin seint ge niet ; twee uur of iets meer , na het aanbieden , verzendt ge een antwoord aan den afzender , van dezen inhoud : » H . M . de Koningin draagt mij op U H . D . dank te betuigen voor Uwe gelukwenschen « Later zeudt ge een lijst met opgave van inhoud der tele - grammen en van afzenders aan de directie van het telegraaf kantoor te ' s Gravenhage ". Dat zou nu wel niet geheel en al in den haak zijn , doch het laakbare ervan zou verre overtroffen worden FElJlLLETOil . Haar Lieveling . Uit het Engelsch , DOOR Mevr.E.Sm . — v.R . 4 ) — i--iiK-i - Een oogenblik dacht hfl er over naar haar toe te gaan , maar bij nader inzien vond hij beter het te laten . Sla - pen kon hij echter niet , onrustig wierp hij zich van den eenen kant op den andere . Opnieuw ontstond er strijd in zijn binnenste . IJdelheid en trots kampten met kinderliefde en plichtge - voel . Wat zou de zege wegdragen ? Na lang in tweestrijd met zichzelf te zijn geweest , nam hij een kloek besluit , dat hem eindelijk rust gaf . ff Er gebeure wat er wil ", riep hij uit . ;, Ik wil en ik zal mijn moeder nkt verloochenen . Ik houd haar bij mij , wat de menschen er ook van zeg - gen . Al zou ' t mij ook Viola's liefde kosten , ik mag mijn eigen , mijn oude trouwe moeder niet verlaten . Dat gaat niet ." Onder dit loffelijke voornemen , sliep hij weldra in . Spoedig echter werd hij opnieuw wakker . Hij hoorde de huisdeur hard dichtslaan en dat deed hem ontwaken . ' t Was nog te vroeg voor een der huis - genooten om op te wezen en uit te gaan . Dr , Pryce meende zich vergist te hebben en sliep weder in , terwijl zijn oude moeder zijn huis verlaten had in den mistigen Novembermorgen en in zichzelf mompelde ; » Ik wil niet dat mijn lieveling zich voor mij zal moeten schamen . Liever verlaat ik hem , al breekt ook mijn hart . God zegene mijn beste jongen !" Toen haar zoon den volgenden mor - gen naar de kamer zijner moeder ging was zij er niet . Bgna schenen hem de gebeurtenissen van den vorigendag als een droom toe , maar daar stond nog de mand met appelen en het va - lies ; dat alles had zij achtergelaten en de overschoenen stonden nog in zijn kamer , als ' t ware om te geiuigen dat z'r werkelijk geweest was . Zijn bedienden , die hg ondervroeg , badden de deur der logeerkamer , ' s mor - gens open gevonden en een grendel van de voordeur was weggeschoven . ' t Bleek duidelijk dar zij de terug - reis had ondernomen en die overtuiging stemde hem heel droevig . ;/ Wat moet zij wel van mij denken ", dacht hij , // hoe zal het haar te moede zijn nu haar eigen , eenige zoon haar zoo be - handeld heeft , dat zij , als ' t ware ge - dwongen werd , hem te verlaten . Zg , die haar leven voor mij in de waag - schaal zou stellen ,* « zij , aan wie ik alles verschuldigd ben ." «- God vergeve ' t mij , dat ik zulk een diepe wonde in dat trouwe moe - derhart heb geslagen . Ja , ik wil tot haar gaan , haar terugbrengen en om vergiffenis smeeken .* Met een vroegeren sneltrein was zij klaarblijkelijk vertrokken , eer een an - dere weg ging , wilde hij heengaan . Hij had nog juist den tijd , tusschen de twee treinen in , eenige beschikkin - gen te maken en een briefje aan Viola te schrijven . Zijn rijtuig stond al klaar , maar eer hij erin sprong , wilde hij nog een en ander aan Jacob zeggen . / yMorgen vroeg ben ik weer hier ," zeide hij , // cn breng ik mijn moeder mede . Zij was den vorigen nacht hier ," voegde hg er bg , ofschoon hij een kleur kreeeg , dat hem inwendig hin - derde . Wat hem overkwam , begreep hij zelf niet , maar hg schudde hartelijk ; de hand van zijn huisknecht , die bij deze woorden de tranen in de oogen kreeg en antwoordde : // Dat u er voor uitkomt , strekt u tot eer , en ik verzeker u , dat mijn kameraden en ik het haar zoo aange - naam en gemakkelijk i^zuUen maken als noodig is Eeken daar gerust op . « Wat een plotselinge omkeer had er bij dien man plaats èegrepen . Toen Harrie Pryce den volgenden dag na vergeefsche pogingen om zijn moeder te vinden , bedrukt en bedroefd thuis - kwam , stond Jacob hem op te wach - ten en groette hem eerbiedig zonder een woord te spreken . Die kiesch heid deed hem goed in deze treu - rige omstandigheden want te vergeefs had hij < naar zijn moeder gezocht en allerlei nasporingen gedaan . In de hoop spoedig iets van haar te zullen hoe - ren , was hij naar Londen teruggekeerd Teneinde raad en overkropt vau bezigheden besloot hij de politie de zaak in handen te geven , en een nauw - keurige beschrijving der oude vrouv7 te doen . Eindelijk besloot hij ook naar Viola te gaan en haar alles mee te deelen . Wel zag hij er tegen op maar hg voelde er zich toe verplicht al zou ' t een boetedoening zijn voor zijn ver - keerde handelwijze , die hem hoe lan - ger hoe wreeder en gevoelloozer toe - scheen . Zij zat bij ' t vuur toen hij binnenkwam , verrast sprong zij op en vloog hem tegemoet met een blijden uitroep . Wat zag zij er to'-h lief uitl Hoe bevallig was zij in al hare bewegin - gen . Hoe onberispelijk gekleed en toch zoo eenvoudig en natuurlijk Vol liefde reikte zij hem de hand toe , waaraan reeds de verlovingsring prijkte . // Ver - tel mij alles , alles , beste vriend " zei ze . Wij weten dat hij haar , na het voor - gevallene had geschreven . Hare stem had iets liefelijks en iets dringends te gelijk . Onmogelijk er weerstand aan te bieden » Ik heb je mooi in den steek gelaten ," zei haar aanstaande , met een zucht ,/ en kom uu mijn hart bij jou uitstorten ." En toen vertelde hij haar alles oprecht en onbewimpeld , zonder eenige overdrijving . Toch liet hij niet na haar te wgzen op den grooten afstand die er bestond tus - schen haar en zijn moeder , dat was nu eenmaal niet weg te cijferen . Te - vens sprak hij haar van de onver - wachte komst zijner moeder , waardoor hij in de war was gebracht . Dat hij aanvankelijk den moed niet had gehad , gevolg te geven aan den wensch zgner moeder , die bij hem had willen blijven . Dat hij er nu spgt van had en vurig wenschte het ongedaan te maken . Na deze biecht rustig aangehoord te hebben , legde Viola hare hand zacht - jes op zijn arm en zei bemoedigend : « Gedane zaken nemen geen keer . Mis schien is nog alles goed te maken . Laat ons dat hopen en God bidden om Zijne hulp . Slechts een week ge - leden heb ik u beloofd je vrouw te zullen worden en ik neem mg n woord niet terug . Zelve heb ik nooit een moeder gekend . Zij stierf bij mijn geboorte , daarom zou ik het dubbel op . prijs stellen met de jouwe kennis te maken , haar lief te hebben , haar te vereeren en te verzorgen , al moge zij dan ook van nederige afkomst zijn . Des te meer behoefte heeft zij daar aan . Wat tob en klaag je nog , dwaze jongen , verheug je liever in haar bezit . Ik heb je des te meer lief als jij je barer niet schaamt en trotsch op haar bent . Na alles wat je mij van haar vertelt , is zij het dubbel waard ." Terwijl zij zoo sprak , leunde zij haar lokkig hoofd aan zijn borst en sloeg zij teeder haar arm om zgu hals . Maar hij weerde haar af . // Ach , Viola , je kunt mg immers niet langer hef hebben , als ik je beken , dat ik mij wel voor mijn moeder geschaamd heb , dat ik werkelijk geen moed had haar bij mij te houden . Heb je dat dan niet uit mijn verhaal begrepen ? Teleurgesteld en bedroefd ging zij weg in den vroegen morgenstond . Het berouw komt te laat \» Bij deze woorden viel hij voor haar op de knieën en bedekte zgn gelaat met zijn iiandeu . Stom en treurig hoorde zij hem aan , troostwoorden zoekende , tot zij eindelijk naast hem neerknielde en zijn handen wegtrek - kende , zachtjes in zijn oor fluisterde : «, Wanhoop niet , wij zuilen haar zeker weder vinden . Hond goeden moed , lieveling ." Getroost verliet hij haar . Hoe vreeselijk is in zekeren zin het reusachtige Londen met zijn miljoenen bewoners , arm en rgk , aanzienlijk en gering ! Wel moeten wij geloof slaan aan het bijbelwoord dat God de Heer op alle plaatsen is en nooit de zijnen verlaat , als wij iemand moeten zoeken in dit ontzaglijk groote doolhof van pleinen en straten . liet kwam tenminste verschrikkelijk voor aan onze arme , oude vriendin , toen zij ' s morgens vroeg rondzwierf door al die haar onbekende drukke stralen en stegen . Haastig ontbeet zij in een der open - staande koffiehuizen , die zij voorbij kwam . Zij had nog geen plan gemaakt en wist nog niet waarheen zij zich begeven zou . ' t Was er haar maar om te doen van haar zoon weg te gaan , opdat hij zich niet langer over haar zou behoeven te schamen . Kwalijk nam zij het hem niet . Was zij niet een behoeftige vrouw gebleven en was hij niet rijk en voornaam ge - worden ? Zij pasten niet langer bij elkander . In den vroepen morgen ging het nog , maar in den middag werd zij angstig en bezwaard door de toene - mende drukte . Kon zij maar het een of ander vreedzaam dorp in de buurt bereiken en daar haar toevlucht nemen . Onwillekeurig raakte zij verward en verdwaald , tot zij eindelijk toevallig in een der stadspaiken te land k \ waar zij zich op een der vele banken kon nederzetten . Een dikke , vochtige nevel omgaf haar , daar Weef zij geruimen tijd zit - ten en kwam zij een weinig tot haar zelve . Neen , zij wilde niemand lastig vallen , steunde zij . Zij was moedeen zwak , misschien zou zij wel spoedig sterven , ' t Is naar , dacht zg , eenzaam heen te gaan en niet den laatsten snik te geven in zijn eigen bedl Maar wat doet het er eigenlijk toe . God zal mij kracht geven om te volharden . Moed gevat , niet bij den weg neer - vallen , daarvoor zou zij zich schamen . Arm vrouwtje ! zij wist niet hoe vele ongelukkigen en ellendigen schier da - gelijks iu Londen omkomen , zonder dat iemand er naar omziet . Arme vreemdeling die niemand kent . Opeens bemerkte zij tot haren grooten schrik , dat haar geldbeurs verdwenen was , maar gelukkig had zij er niet alles in gedaan en hier en daar wat in haar kleederen genaaid en verborgen . Het begon koud en guur te worden . De oude vrouw wikkelde zich zorg - vuldig in haar doek , toch beefde zij en snakte er naar zich te kunnen war - men en verkwikken . Het begon don - ker te worden , besluiteloos zette zij haar wandeling voort . Steeds drukker en woeliger werden de wegen en stra - ten , steeds angstiger werd ' t haar te moede . Een rustiger straat iuloopend , werd zij haast omver geloopen door een dame , met gloeiende wangen , wildsta - ronde oogen en dicht geknepen lippen . Deze vroeg haar om verschooning . Plot - seling gaf zij een gil en bleef strak voor de oude vrouw staan en pakte haar beet . Op eens echterliet zij haar los en stamelde verlegen : ^^ Neern ' t niet kwalijlf , ik dacht een oogenblik dat u mijn moeder waart 1 * ( Slot volgt ).