Tekstweergave van CC_1936-01-01_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
No . 1 WOENSDAG 1 JANUARI 1936 77ste Jaargang GULEMBORGSCHE GOURANT Algemeen Nieuws - en Advertentielslad VOOR DE 8TAD De uitgave heeft plaata eiken ZATËBDAGMOBGEN . Brieven , Advertentiën , enz . franco te zenden aEin den'Uitgever A . T . VEKSCHCXJR vjh . firma Blom & Ollvlerse , te Culemborg . Abonnementsprijs 65 cent per 3 maanden ; per jaar ƒ 2.6C . Blanco per post : per 3 maan - den ƒ 0.80 ; per jaar ƒ 3.20 ( met verhooglng van dispositie - kosten ). Losse nummers 5 cent . ADM . en REDACTIE Telèf . Interc . No . 67 . POSTGIRO No . 47922 . De prijs der Advertentiën is van een tot zes regels 90 cent , voor lederen regel daar - boven 15 cents , grootere letters naar dfc plaatsruimte welke zij beslaan . VRAAG EN AANBOD è . contant ƒ 0.60 . Geillustreerd Zondagsblad van de Culem - borgsche Courant . Kost per 3 mnd . 65 cent . Proefnos . gratis op aanvraag . ^ 1 EiV OMSTREKEN Abonnementen en Advertentiën worden aangenomen door alle BOEKHANDELiAREN , POSTDIRECTEUREN en BRIEVENGAARDERS . Voor DultHchland door de H.H . HAASENSTEIN & VOGLER en DAUBE Sc Co ., M . B . H . te Berlin . Dfe Co|np . cénéral * de pubücité Etrangère JOHN P . JONBS te Farys , Londen , Frankfort a/M ., BerlUn » Weenen , Zuricb , enz . De H.H . NUGH & VAN DITMAR , te Rotterdam en AnMterdam , ROUMA & Co ., te Amsterdam ; VIANKN in den VIANENSCHENBOEKHANDEL « n Advertentie-bureau „ HOLLlANDIA ". Den Haag . DE INZENDING VAN ADVERT . KAN GESCfflEDEN BESTEMD : VOOK POST - EN STADS-EDITIE TOT VRIJDAGSM . 12 UUR ; VOOR STADS-EDITIE ( ZATERDAGMORGEN ) TOT VRIJDAGAVOND . De oudheid had haar zeven won - deren , zeven bouwwerken van ont - zagwekkende massaüteit en schoonheid . De laatste honderd jaren brachten ons eveneens ze - ven wonderen , maar van gansch anderen aard . Willen wij ze noe - men ? Het zijn , de spoorweg , het vliegtuig , onderzeeër , telegraaf en telefonie , radio , het serum en de Volkerenbond , om van andere wonderen , zooals Röntgenstralen enz . niet te spreken , die de mo - derne mensch wist te ontdekken . Wij weten niet wat het grootste dier wonderen is ; ze steunen allen wetenschappelijk op elkaar , gelijk I DEN HARTOG >-■ l ^!: ,.„ oUK ( HOEK VISCHMM ALLE REPARATIES OP fci - "_ .^ ♦♦** o « ♦♦♦♦♦♦ ♦^♦♦«^ ♦♦♦♦♦♦«***««♦«♦*♦***♦*««»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦****♦♦♦******************« * ? I A * o o ft o o ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ o ' \. t Oud en JVieuu ). ' t Is Oudejaarsavond , de klok tikt zoo luid , Zoo dringend , zoo em.stig , zoo diep zijn haar slagen . Zij weet dat deez ' dag weer een jaarkring besluit En dus tikt zij anders dan andere dagen . ' t Is Oudejaarsavond , we staan voor de grens . De klok tikt gedurig , de uren verglijden En slaat straks het twaalfde , dan moet ieder mensch . Vrijwillig of niet — de grens overschrijden . ' t Is Oudejaarsavond , ' t wordt Oudejaarsnacht ! Straks groeten wij bUj weer de Nieuwjaarsmorgen . Maar ernstig wordt eerst het verleden herdacht . En de toekomst ? Wij vertrouwen , dat God weer zal zorgen . ♦♦♦♦♦♦ «♦«««« «««« OO »««««« »«♦♦«« 00 ««'»« »♦♦♦♦♦ «♦«♦«♦ 0^'ft ««« «« 0 « « ft ♦♦♦♦♦♦ ftO^^Oft «««««« Heil Allen in 1936 . radiogroetenissen van het heerüj - ke Kerstfeest . Wat moet dat voor hooger sferen een heerlijke sym - phonic te hooren hebben gegeven . alles in den kosmos één samen - hang is ; de eene ontdekking ont - dekte de ander . Maar dit weten we wel , dat de radio niet als het minst wonder is te beschouwen . Duizenden aether - stroomen in tallooze verscheiden - heid van golvingen omkringelen en doordringen elkaar zonder el - kander te storen — zij raken het gebied der vierde dimensie — het wonderbaarlijke in het wonderlijke van het wonder — en toch zoo eenvoudig te leiden door de hand van den mensch . Gansch de aarde is als een klu - wen gewikkeld geweest door de Zou het eens zóóver komen , dat we zonder ontvangtoestel , dus met ongewapend oor , rechtstreeks de groeten van onze zusters en broe - ders van over heel de wereld zou - den kunnen hooren en verstaan ? Tienduizenden bij tienduizen - den , milhoenen reeds beluisteren - den heden de nieuwjaarswenschen over heel de aarde rondgezonden en ontvangen in alle talen en op alle wijzen , den Almachtige aan - roepende of stomme goden . De aethers zingen . Ze zingen hun vrome Nieuwjaars - zangen , voor het oogenbük welgemeend en te goeder trouw omdat , gelukkig , al - Ie menschen op den eersten dag van het nieuwe jaar , zich wenden tot zichzelven , inkeeren in het ta - bernakel , den tempel hunner ziel . O , dat ze alle vervulHng mogen zien — vervulling van den wensch tot vrede , voorspoed en geluk . Zoo zij hét voor u en mij , onder den zegen van Hem die ' t Al regeert en zonder Wiens wil , wij ons be - wegen of leven kunnen . Oudejaars-Mijmering . Twaalf slagen dreunen door Het stil en nachtlijk duister En in het menschenhart Is er een droef gefluister : Nu sterft het Oude Jaar , En nauwelijks betreurd ; Want ' t heeft de arme aard Niet uit haar nood gebeurd . En toch gaan wij ook nu Nog enkle woorden wijden Aan d ' overledene , Dat hoort zoo bij het scheiden ; Want ach , ' t is waar , het jaar Dat stelde wel teleur ; Doch wat verbetert men Met eindeloos gezeur ? In elk geval was er Weer eiken nieuwen morgen Gods goede , reine zon . En drukten al de zorgen , Voor pest en oorlogswee . Voor storm en watervloed . Werd ons gezegend land Het heele jaar behoed ! Ja , van de crisis hoort Men overal wel praten ; Doch tot genezing wil Men er niet veel voor laten ; Eh als men oudren hoort , Was vóór een zestig jaar Het leven van den mensch Nog minstens even zwaar . De bioscopen vol , De auto's niet te tellen . Die blij naar hei of strand Of wel naar Brussel snellen ... Ja zorgen zijn er wel . Maar op publiek terrein Gaat het nog lustig toe Eh is er veel festein . De kranten geven ons In woord en beeld ' t aanschouwen , Hoe knap de mensch wel is In ' t sloopen en in ' t bouwen ... Wie weet — wat minder knap ; Doch zuinig en sohed . Het schip van staat en stad Zat niet zoo vast in ' t riet . En waar het woord sohed Ons uit de pen kwam vloeien . Daar schijnt het wel gepast Een woord van lof te sproeien Voor onzen Financier Nog jong , al heet hij Oud , Eten kerel die ' t crediet Van Holland stevig houdt . ^ En , lezer denk nu niet , Dat ik hier ga vergeten Colijn bij wien ' t gezag In vaste hand mag heeten ; Colijn de man van staal . De dienaar van de Kroon , Die menschenvrees niet kent ; De echte Geuzenzoon . , Gelukkig vaderland , VROOLIJK HOEKJE . Het moeilijke woord . Hij ( laat thuis komend van de club - fuif ): „ Zeg , sch-schat , ik heb ' n p - p-paar chrysj — hik — ' n paar chrysjan - tem-m-m — ' n paar bl-bloemetjes voor je meegebracht !" — o — Toegegeven . Belasting-ambtenaars „ U moet op dit formulier nauwkeurig opgeven , wat u verdient ." „ Minder dan duizend gulden per jaar ." „ Dat is niet voldoende ." „ Ja , dat weet ik ook wel , maar mijn patroon geeft me niet meer ." Zorgen . Jantje : „ Pa , waarom hebben er zoo - veel mannen een kaal hoofd ? Komt dat door de hoeden ? Pa : „ Ja , jongen . Dat is te zeggen — door de hoeden van hun vrouwen !" De gewetensvolle . Rechter : ,, Heb je wel eens meer boe - ten of straf gehad ?" Beklaagde : „ Jawel , ik heb een keer twee cent boete gekregen , omdat ik een bibliotheekboek te lang gehouden had ." Twee inbrekers ontmoeten elkaar . De een heeft een kistje met fleschjes bij zich . „ V/at heb je daar bij je ?" vraagt de ander . ,, Wel , overdag verkoop ik fleschjes met olie , die ik aanprijs , om het piepen van deuren te voorkomen . Is dat nou geen grootsch denkbeeld ?" Dat zulke mannen heeft . En nog een Koningin , Die voor haar natie leeft ! Zoo zijn wij dan vanzelf In politieke sfeeren : Een ruim en bont terrein , < 5 Waar heel wat valt te leeren ; Wel jammer dat het vaak Bij luid gekakel bUjft En eigen eer soms meer Dan landsbelangen drijft . De stembus gaf ook nu Winst aan die veel beloven ; Hoe lang laat toch het volk Zich zulke kool nog stooven ? Een heele groote kool Zit in de roode pan . De lezer snapt het al . Die kool heet ook ,, Het Plan !" En in de hoofdstad deed De Beul van zich gewagen ; Dat gaf daar wat rumoer En ook wat gummi-slagen ; Want Amstels Magistraat Is man van orde en tucht Eh gaat voor ruw rumoer Niet zoo maar op de vlucht . Waak in de eenzaamheid over uw gedachten , in het huisgezin over uw humeur en in het gezellig verkeer over uw tong . I^euilleton Eindelflk had z^j rust gevonden . Nadruk verboden . Naar het Engelsch . 26 ) „ Ik ben het , — Lance . Ik ben blij dat je nog op bent ," klonk het dadelijk . „ Ik zag geen licht meer in de biblio - theek en toen was ik al bang , dat je mij vergeten hadt en dat je naar bed was gegaan . — O , Keith , ik ben toch zoo geschrokken !" „ Ik ook ," antwoordde de ander droog . Beiden gingen ze naar de bibliotheek , en , toen Lance die gesloten luiken zag , keek hij met vragende blik . „ Dé,4r straks over !" zei Keith . „ Waar ben je zoo van geschrokken , Lance ?" „ Ik geloof , dat er zoo juist iemand in den vijver verdronken is . Ik mende en Gover zat naast mij . We waren juist de oprijlaan uit en we zagen beiden een man over het ijs loopen . Ineens kraakte dit , hij stak de armen omhoog en schoot er onder . Ik liep er heen , zoo gauw als ik kon en er was een opening daar wa.ar wij een bijt hadden willen hakken voor de ganzen en eenden ." „ Heb je nog even gewacht ?" ,, Ja , maar ik hoorde of ik zag niets meer . En Gover was zoo doodelijk ver - schrikt , dat hij er niet langer bij durfde blijven . Dat is ook geen held voor een groom ! Nu op het oogenblik is hij bezig Sirdali uit te spannen , terwijl ik je ging halen ." Voor ze gingen , haalde hij nog eerst een geladen revolver te voorschijn uit een afgeslote laden van zijn schrijf - bureau . Ze liepen eenigen tijd langs den vijver , maar zagen niets . Wel vonden ze dicht bri de opening een pistool met den naam er op van Hebert Scott . Dit was hem zeker bij zijn val uit de handen gegleden . Zwijgend gingen ze terug naar de bibliotheek en eerst toen de groom met een flinke hartversterking naar bed ge - zonden was , vertelde Keith zijn ge - schiedenis . Toen Winnie beneden kwam geluk - kig en dankbaar gestemd waren ze nog aan het praten . „ Ze is bijgekomen , Keith !" riep zij triomfantelijk . ,, Ze heeft een warm bad gehad en we hebben haar arme handen verbonden . We zuUen beiden den hee - len nacht bij haar waken . Mrs . Mat - thews zegt , dat ze een vreeselijken schok moet hebben gehad . Ze drinkt nu warmen bouillon maar ze mag nog niet praten . Is dat niet prachtig ?" Maar nu barstte Winnie toch In tra - nen uit , daar zij zelve immers ook in de grootste spanning had verkeerd . Keith wist haar weer te kalmeeren en eindelijk fluisterde zij : „ Hoor , daar slaat het één uur . Het is bijna Kerstdag . Zullen we niet een ge - lukkig Kerstmis hebben , Keith ?" „ De hemel geve het !" antwoordde hij met zijn diepe stem . „ Amen !" voegde Lance er bij . HOOFDSTUK XV . ( Besluit ). Het Kerstfeest was al voorbij . Het was ook een echte vroolijke Kerstmis geweest ofschoon Jeanne niet had deel - genomen aan de gezelligheden . Ze lag ziek te bed door de zware gevatte koude gevoegd bij den verschrikkelijken ze - nuwschok , toegebracht aan haar gestel , dat toch al uitgeput was door gebrek aan rust . Maar de dokter werd steeds tevredener en Winnie en Mrs . Mat - thews pasten haar voorbeeldig op . Alle leden van het gezin zonder onderscheid waren er evenzeer mee ingenomen , dat ze Jeanne weer in hun midden hadden . Zij was hun geliefde , Zuster Jeanne , van dien zomer op Suttonthorpe ; al het andere was vergeten . Mrs . Hassell had droeve tranen over haar geschreid , en zoodra ze af en toe eens aan bed mocht komen zitten had ze Jeanne als vanouds alle familiegeheimen toevertrouwd . De jongelui waren thuis , behalve Gil , die met zijn schip in verre zeeën was . Fulke was bezig voor dokter te studee - ren en hij was dan ook die in overleg met den ouden huisdokter , lederen dag het bulletin opstelde , dat in de huis - kamer boven den schoorsteen kwam te hangen . Lance zond steeds vruchten en bloemen naar boven van de een of andere grappige schriftelijke of monde - linge boodschap vergezeld . Keith liep ieder oogenblik door de gang , die naar de ziekenkamer voerde „ met een vraag - teeken in ieder oog ", zooals zijn neef zei . Wat het voor Keith beduidde dat de vrouv /, die hij lief had weer onder zijn dak vertoefde , wist hij enkel zelve . Winnie begreep er zoo niets van en zij zorgde dat hij goed op de hoogte bleef van Jeanne's toestand . Keith sloot het pistool weg en de en - kele familieleden , aan wie hij Jeanne's aandeel in de zaak wel had moeten ver - tellen zouden trouw het geheim bewa - ren . Naar gelang de dagen verliepen be - gon hij zich ongerust te maken dat Jeanne zijn naam niet meer genoemd had . Er was nu een week verloopen sinds dien noodlottigen avond en lede - ren dag was zij tn staat enkele uren te rusten op de bank in de zitkamer van Esmay en Winnie . Ze hadden haar al - len gezien behalve de heer des huizes en ten slotte vatte hij dan toch den moed bijeen en zond een boodschap door Winnie met de vraag , of hij bij haar boven mocht komen . Maar Winnie vertelde hem dat hij zoo opgewonden en van streek was geweest bij het en - kele voorstel , dat ze beter deden er in ' t eerst niet weer over te spreken . Dus moest hij zich maar weer tevreden stel - len met luisteren naar de verslagen der anderen die wêl werden toegelaten , en voelde hij zich vooralsnog uitgesloten uit de poorten van het Eden . Lance was de meest begunstigde ; hij ging er meer op bezoek en mocht er langer blijven dan een van de anderen . „ Ik laat haar nog eens lachen ", zei hij , „ en daar zij er uit ziet , of ze dat heelemaal vergeten had , is dat mis - schien nog wel eens goed voor haar ." Jeanne was het dan ook nooit moe naar vroolijke levenslustige verhalen te luisteren . Hij was met of in de rech - ten gepromoveerd en nam nu eenigen tijd vacantie , eer hij zijn toekomstplan - nen vaststelde . Als Keith op weg naar zijn eigen ka - mer , Jeanne's lach dan soms hoorde , wanneer Lance weer zoo onweerstaan - baar grappig zat te vertellen , had hem dit dikwijls heel verdrietig gestemd . Maar eindelijk swu zich een bondge - noote opdoen in den strijd om Jeanne te bereiken . Op Nieuwjaarsdag meldde zich een kleine dikke pleegzuster op Walden Hall aan . Zij vroeg naar Mrs . Hassell en Keith , die juist door de hall ging , her - kende de stem en trad onmiddellijk op haar toe : zij was immers de vriendin van Jeanne . De herkenning was wederkeerig en niet lang duurde het dan ook of Zus - ter Montrose zat bij hem in de biblio - theek zoo op haar gemak te praten , of zij hem al jaren had gekend . ,, Ik ging mij toch zoo ongerust ma - ken , toen Jeanne niet kwam en ook niet schreef , dat ik eerst een brief naar Hangman's Hollow stuurde , — maar die kwam terug . Ik woon in Londen moet u weten , maar ik zei tegen moe - der : ,, Ik ga naar Leicester , dat zaakje zelf eens onderzoeken !" Nu vanochtend ben ik aangekomen en ik vond een jongen die mij naar die griezelige plaats wilde rijden . Het wels er geheel verla - ten . Een vrouwtje , een eind verderop vertelde mij dat er ' n begrafenis had plaats gehad en dat de heeren van den Hall die bijgewoond hadden . Maar er was geen jonge dame ." Keith knikte ; hij en Lance hadden de arme Alice Scott naar haar laatst ^ rustplaats naar haar kind , gebracht . ,, En toen dacht ik , dat ' t maar ' t beste zou zijn , om hier te komen . Aan de portierster vroeg ik , hoe de naam was van de vrouw des huizes en zij vertelde mij toen meteen , dat er hier iemand ziek was , een pleegzuster zoo - als zij had hooren zeggen . Nu , u be - grijpt : als een haas schoot ik hierop af !" Niemand wist hoe dit eigenlijk zoo in z'n werk ging , maar het valies van Zuster Montrose werd van het station in Leicester gehaald , haar moeder werd getelegrafeerd en zij zelve kreeg de hoofdleiding in de ziekenkamer . Jeanne was onbeschrijfelijk blij , haar te zien . Ook deze „ zuster " viel in aller smaak . Ze was nog geen dag in huis , of ze overzag den heelen toestand , ofschoon niemand haar wat verteld had . Keith had haar enkel in hoofdtrekken mee - gedeeld , wat Jeanne had doorgemaakt en de patiënte zelve had haar verteld van het gebeurde op Hangman's Hollow . ( Slot volgt ).