Tekstweergave van DBWD_1950-01-03_005
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
DE BOMMELERWAARD
Combinatie van Nieuws- en Advertentiebladen in de Bommelerwaard, waarin opgenomen „De Kroniek"
Verschijnt Dinsdags- en Vrijdagsmorgens
Abonnementen f 2.00 per kwartaal
Advertentifin 10 cent per m.m. Bij contract korting
ACHTSTE JAARGANG NR. 1
DINSDAG 3 JANUARI 1950
Hoofdredactie: fl. KAASJAGER - Telefoon 421
Administratie i A. H. G. THOMAS-Pekelharing
Zon gezellige
Nieuwjaarsvisite
Op zijn schoolrapporten had Jan Bosse¬
laar altijd een paar punten meer dan ik.
Hij had een golf in zijn haar, en hij droeg
kniekousen, toen mijn moeder mij nog met
lange zwarte kousen liet lopen. En toen ik
op de H.B.S. nog gedichten schreef voor
Greetje Willems, mocht hij haar schooltas
al dragen. Samen slaagden we voor 't eind¬
examen, maar toen ging ik naar het kan¬
toor van de meubelfabriek, en hij kreeg
een baan in Amsterdam. Ik verloor hem
uit 't oog. en ook Greetje Willems ver¬
dween uit m'n gezichtskring.
Tot ik hem die nieuwjaarsdag in Am¬
sterdam zo maar tegen het lijf liep.
„Die Jan!" riep ik verheugd. En hij
vroeg enthousiast en met uitgestoien hand
„Hoe gaat 't?" Want in ons hart waren we
toch maar steeds goede vrienden geble¬
ven.
Vlot vertelde hij me van zijn loopbaan
en van zijn successen. Hoe hij carrière had
gemaakt, en nu een lijn, nee maar, kerel,
geweldig gewoonweg! En getrouwd! Je
kent haar vast wel, want ze zat ook in
onze klas. Margriet Willems! Die met die
vlechten? Ja, precies, die. Maar die vlech¬
ten zijn er natuurlijk af, ha ha! En een
zoon kerel, een zoon om trots op te zijn.
Zes jaar, en al een reuzen-kerel. Kom
maar eens kijken! Waarom ga je eigenlijk
met meteen mee? We hebben toch weinig
gasten vanavond. En jij, oude vrijgezel,
zit je toch maar te verkniezen in die ne¬
gorij!
Ja, waarom eigenlijk niet? Ik ging mee,
terwijl Jan onderweg honderd-uit praatte.
„Waarom trouw je toch niet, man? De
benen onder je eigen tafel steken. Met nie¬
mand iets te maken. Een lieve vrouw, die
je goed verzorgt. Een knus huishoudmkje.
Een schat van een kind. Wat wil een mens
eigenlijk nog meer?!" En zo babbelend
ging hij me voor, een onwaarschijnlijk
hoge trap op, tot waar de geur van eten
koken ons een halt toeriep.
„Margriet!" bulderde hij op de onderste
tree, „Je raadt nooit wie ik nu heb mee¬
gebracht. Een oude kennis Je hebt inder¬
tijd ook nog een oogje op 'm gehad, meen
ik!"
De keukendeur kierde wat verder open.
Een vrouwenstem zei „Dag meneer". En ik
; antwoordde beleefd „Dag mevrouw", in de
, lichting van de keukendeur.
„Wat meneer en mevrouw! Jullie zeggen
■ maar gewoon Margriet en Henk hoor, net
j als vroeger. Ha ha!" En, meer tegen mij:
j „Kom, kerel, dan gaan we in de salon nog
gezellig even zitten bomen!"
Ik volgde gehoorzaam naar een vertrek,
dat deels als wasdrogerij en deels als kin¬
derkamer bleek dienst te doen. Rond de
kachel hing op de leuningen van diverse
stoelen en op de rand van de tafel een
flinke hoeveelheid linnengoed te drogen.
Onder de tafel zat een mager jongmens te
huilen.
„Wat is er Jantje? Beetje verdriet van¬
avond?" zei hij op medelijdende toon tegen
de tafel. „Neem toch plaats kerel!" En hij
wees mij een stoel, op welks punt ik mij
voorzichtig neerliet, om de schone was niet !
te raken.
„Kom Jantje, geef vader eens gauw de J
pantoffels en de pijp, net als anders 's a- \
vonds!" beval hij minzaam in de handen 1
wrijvend, en de blik op een der tafelpoten ;
gericht „Dat is zo de gewoonte hè. !
'^ Avonds als ik thuis kom brengt hij me i
altijd m'n pijp en m'n pantoffels. Dat .
heeft m'n vrouw 'm zo geleerd".
Het geween onder de tafel steeg enkele |
octaven. „Allo Jantje. M'n pijp! Wat is er J
toch,jongen?"
Toen hij het wasgoed opbeurde, kwam \
hei betraande gelaat van het magere jong¬
mens te voorschijn. „Kom", zei hij, het ;
knaapje aan één arm naderbij sleurend. !
Het kind scheen weinig stevigheid in de '
benen te hebben. Het liet zich voor vaders ■
stoel willoos op de vloer zakken en zette j
zijn mistroostig bedrijf voort.
„Dekselse aap!" riep Jan. „Nou al een '
willetje? Dat zullen we je afleren, hè! Je j
hebi vaders pijp te brengen, hè! En verder |
niks geen smoesjes, hè! Vooruit, schiet op! j
M'n pijp!"
Wat de oorzaak van zijn magerheid ook
mocht zijn, aan de stembanden van de
kleine spruit mankeerde per sé niets. Hij
wendde zijn met vuile vegen bedekt gelaat
naar de grond, en begon met verdubbelde
energie de meest uitgezochte scheldwoor¬
den in de richting van de benedenburen
Ie roepen, hoewel deze benamingen kenne¬
lijk voor pa bedoeld waren.
Het huiselijk tafereel werd op dit ogen¬
blik onderbroken, doordat Greetje of Mar¬
griet zoals ze tegenwoordig scheen te
heten, de kamer binnenkwam. Ik kende
haar niet terug. Ze was veel groter gewor¬
den, en veel magerder. De kuiltjes, die mij
zoveel hoofdbrekens hadden gekost omdat
er niets anders op rijmde dan uiltjes en
vuiltjes, waren verdwenen; vervangen
door twee lijnen die vastberaden van haar
neus naar haar kin liepen. „Jan", gelastte
ze, „Laat dat!"
Nieuwsgierig lette ik op eventuele re¬
acties van de kleine onverlaat, die zijn
melodieloos gebulk nu aanvulde met ge¬
trappel van zijn voeten. Maar het bevel
gold niet zoon- doch manlief. „Ik doe niks"
zei hij kwaad. „Die aap kan me toch zeker
wel m'n pijp aangeven!"
„Die kun je best zelf nemen", antwoord¬
de ze boos. „Je hoeft van dat kind geen
slaaf te maken. En als meneer wil blijven
eten, moet je een blik groente bij de krui¬
denier halen".
„Doet u vooral geen moeite", haastte ik
mij beleefd te zeggen.
„Ach kom", zei hij, „Dat is toch hele¬
maal geen moeite. De kruidenier woont
hier op de hoek!"
.Moeite kost 't niet, maar geld wel!"
snibde Margriet, „of denk je soms dat ik
van die armzalige paar centen ook nog
visite kan onderhouden? Maar 't laat mij
koud hoor!" En meteen gooide ze de deur
dicht.
Ik stond nog steeds voor mijn met luiers
beladen stoel. „Kom", loog ik, „ik moet
eens weer gaan". Ben je mal, kerel, ik zal
wel even naar de kruidenier lopen, 't Is
maar twee minuten!" weersprak Jan zon¬
der klem. „Dat geloof ik wel, maar ik kan
het toch eerlijk niet doen. Ik moet nu toch
heus verderop!" zei ik. En tegelijk zette
ik een stap vooruit, om hem een hand te
geven.
Ik had evenwel verzuimd op de activi¬
teit van de kleine Bosselaar te letten. Die
had zijn geweeklaag gestaakt, om in plaats
daarvan de veters van rnijn beide schoenen
aan elkaar geknoopt, zodat ik na wat ver¬
geefs gezwaai met mijn beide armen met
een plof op mijn knieën terecht kwam. De
kleine duivel lachte satanisch om zijn
succes. De benedenbuurman stootte tegen
het plafond. „Is dat lawaai nog eens afge¬
lopen!" schreeuwde hij.
Toen ik de ingewikkelde knoop in mijn
schoenveters had ontward, nam ik af¬
scheid. „Vroeger bij de gymnastiek was u
ook al niet erg lenig hè?" meende me¬
vrouw Bosselaar zich te herinneren.
Bij de deur zei Jan: „Je moet toch nog
eens weer aankomen als je in Amsterdam
bent, mijn vrouw zal 't beslist leuk vin¬
den."
Nieuwjaarswensen
Als de klok is uitgeslagen,
Warme punch wordt aangedragen,
Voelen wij de vriendschapsbanden ,
Schudden wij weer velen handen,
Spreken we de mooiste wensen
Die maar denkbaar zijn voor mensen,
Want wij hopen voor elkaar
Op geluk in 't Nieuwe Jaar.
Dat is voor de één een baantje,
Of successen als sopraantje,
Voor de ander een machine
Of een massa geld verdienen:
Nummer drie wenst stille uren
Zonder ruzie met zijn buren,
Maar haast ieder is al klaar
Met zijn lijst voor 't Nieuwe Jaar.
Voetbalschoenen die goed schieten,
In de loterij geen nieten,
Bazen die wat minder snauwen,
Gauw een huisje om te trouwen,
Geen kantoorchef vol verwijten,
Grote vissen die gauw bijten,
Dat hoort allemaal zowaar
Bij geluk in 't Nieuwe Jaar.
Alle dagen heerlijk eten,
Lieftinck, die ons zal vergeten,
Compagnons die niet bedriegen,
Duiven die het snelste vliegen,
In de cel twee scherpe vijlen.
Leuke meisjes om te zeilen,
In de afstandsmars geen blaar,
Dat 's geluk in 't Nieuwe Jaar.
Weinig lasten, heel veel baten,
Candidaat zijn voor de Staten....
Nee, wij doen met heel wat minder.
Van de kinderen geen hinder,
Echtgenote ons genegen.
Leuke liedjes om te plegen.
Dat is voor uw rijmelaar
Een gelukkig Nieuwe Jaar!
JAAP MIJDERWIJK
(Nadruk verboden)
Dij de intrede van IvDU
onze beste wensen, voor alle ge¬
bruikers en wederverkopers van:
Eenhoorn-Tabak
Eenhoorn-Koffie
Eenhoorn-Thee
Wij willen ook in 1950 onze, van 1815 daterende
traditie, dat ons Eenhoorn-merk slechts aan kwali-
teits-artikelen gegeven wordt, handhaven.
PELETIER & PHILIPS
Zaltbommel
In
1195Q |
'N GOED ZICHT
met een BRIL van
Fa. UBENS & CONRADS
Gediplomeerd Opticien - Leverancier aan alle ziekenfondsen
Wintertijd . . .
Levertraantijd!!
Geef nu U zelf en Uw kinderen
de voor 't lichaam ONONTBEERLIJKE vitaminen A en D
Koopt LEVERTRAAN (puur)
SINATRAN — SANASTOL (met sinaasappelsmaafc)
HALITRAN (druppels, of capsules) of DAVITAMON A-D
bij:
Drog. „DE GAPER" - J. H. Breddels
TELEFOON 476 - BOSCHSTUAAT 7 - ZALTBOMMEL