Tekstweergave van DBWD_1950-01-03_005

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
DE BOMMELERWAARD Combinatie van Nieuws- en Advertentiebladen in de Bommelerwaard, waarin opgenomen „De Kroniek" Verschijnt Dinsdags- en Vrijdagsmorgens Abonnementen f 2.00 per kwartaal Advertentifin 10 cent per m.m. Bij contract korting ACHTSTE JAARGANG NR. 1 DINSDAG 3 JANUARI 1950 Hoofdredactie: fl. KAASJAGER - Telefoon 421 Administratie i A. H. G. THOMAS-Pekelharing Zon gezellige Nieuwjaarsvisite Op zijn schoolrapporten had Jan Bosse¬ laar altijd een paar punten meer dan ik. Hij had een golf in zijn haar, en hij droeg kniekousen, toen mijn moeder mij nog met lange zwarte kousen liet lopen. En toen ik op de H.B.S. nog gedichten schreef voor Greetje Willems, mocht hij haar schooltas al dragen. Samen slaagden we voor 't eind¬ examen, maar toen ging ik naar het kan¬ toor van de meubelfabriek, en hij kreeg een baan in Amsterdam. Ik verloor hem uit 't oog. en ook Greetje Willems ver¬ dween uit m'n gezichtskring. Tot ik hem die nieuwjaarsdag in Am¬ sterdam zo maar tegen het lijf liep. „Die Jan!" riep ik verheugd. En hij vroeg enthousiast en met uitgestoien hand „Hoe gaat 't?" Want in ons hart waren we toch maar steeds goede vrienden geble¬ ven. Vlot vertelde hij me van zijn loopbaan en van zijn successen. Hoe hij carrière had gemaakt, en nu een lijn, nee maar, kerel, geweldig gewoonweg! En getrouwd! Je kent haar vast wel, want ze zat ook in onze klas. Margriet Willems! Die met die vlechten? Ja, precies, die. Maar die vlech¬ ten zijn er natuurlijk af, ha ha! En een zoon kerel, een zoon om trots op te zijn. Zes jaar, en al een reuzen-kerel. Kom maar eens kijken! Waarom ga je eigenlijk met meteen mee? We hebben toch weinig gasten vanavond. En jij, oude vrijgezel, zit je toch maar te verkniezen in die ne¬ gorij! Ja, waarom eigenlijk niet? Ik ging mee, terwijl Jan onderweg honderd-uit praatte. „Waarom trouw je toch niet, man? De benen onder je eigen tafel steken. Met nie¬ mand iets te maken. Een lieve vrouw, die je goed verzorgt. Een knus huishoudmkje. Een schat van een kind. Wat wil een mens eigenlijk nog meer?!" En zo babbelend ging hij me voor, een onwaarschijnlijk hoge trap op, tot waar de geur van eten koken ons een halt toeriep. „Margriet!" bulderde hij op de onderste tree, „Je raadt nooit wie ik nu heb mee¬ gebracht. Een oude kennis Je hebt inder¬ tijd ook nog een oogje op 'm gehad, meen ik!" De keukendeur kierde wat verder open. Een vrouwenstem zei „Dag meneer". En ik ; antwoordde beleefd „Dag mevrouw", in de , lichting van de keukendeur. „Wat meneer en mevrouw! Jullie zeggen ■ maar gewoon Margriet en Henk hoor, net j als vroeger. Ha ha!" En, meer tegen mij: j „Kom, kerel, dan gaan we in de salon nog gezellig even zitten bomen!" Ik volgde gehoorzaam naar een vertrek, dat deels als wasdrogerij en deels als kin¬ derkamer bleek dienst te doen. Rond de kachel hing op de leuningen van diverse stoelen en op de rand van de tafel een flinke hoeveelheid linnengoed te drogen. Onder de tafel zat een mager jongmens te huilen. „Wat is er Jantje? Beetje verdriet van¬ avond?" zei hij op medelijdende toon tegen de tafel. „Neem toch plaats kerel!" En hij wees mij een stoel, op welks punt ik mij voorzichtig neerliet, om de schone was niet ! te raken. „Kom Jantje, geef vader eens gauw de J pantoffels en de pijp, net als anders 's a- \ vonds!" beval hij minzaam in de handen 1 wrijvend, en de blik op een der tafelpoten ; gericht „Dat is zo de gewoonte hè. ! '^ Avonds als ik thuis kom brengt hij me i altijd m'n pijp en m'n pantoffels. Dat . heeft m'n vrouw 'm zo geleerd". Het geween onder de tafel steeg enkele | octaven. „Allo Jantje. M'n pijp! Wat is er J toch,jongen?" Toen hij het wasgoed opbeurde, kwam \ hei betraande gelaat van het magere jong¬ mens te voorschijn. „Kom", zei hij, het ; knaapje aan één arm naderbij sleurend. ! Het kind scheen weinig stevigheid in de ' benen te hebben. Het liet zich voor vaders ■ stoel willoos op de vloer zakken en zette j zijn mistroostig bedrijf voort. „Dekselse aap!" riep Jan. „Nou al een ' willetje? Dat zullen we je afleren, hè! Je j hebi vaders pijp te brengen, hè! En verder | niks geen smoesjes, hè! Vooruit, schiet op! j M'n pijp!" Wat de oorzaak van zijn magerheid ook mocht zijn, aan de stembanden van de kleine spruit mankeerde per sé niets. Hij wendde zijn met vuile vegen bedekt gelaat naar de grond, en begon met verdubbelde energie de meest uitgezochte scheldwoor¬ den in de richting van de benedenburen Ie roepen, hoewel deze benamingen kenne¬ lijk voor pa bedoeld waren. Het huiselijk tafereel werd op dit ogen¬ blik onderbroken, doordat Greetje of Mar¬ griet zoals ze tegenwoordig scheen te heten, de kamer binnenkwam. Ik kende haar niet terug. Ze was veel groter gewor¬ den, en veel magerder. De kuiltjes, die mij zoveel hoofdbrekens hadden gekost omdat er niets anders op rijmde dan uiltjes en vuiltjes, waren verdwenen; vervangen door twee lijnen die vastberaden van haar neus naar haar kin liepen. „Jan", gelastte ze, „Laat dat!" Nieuwsgierig lette ik op eventuele re¬ acties van de kleine onverlaat, die zijn melodieloos gebulk nu aanvulde met ge¬ trappel van zijn voeten. Maar het bevel gold niet zoon- doch manlief. „Ik doe niks" zei hij kwaad. „Die aap kan me toch zeker wel m'n pijp aangeven!" „Die kun je best zelf nemen", antwoord¬ de ze boos. „Je hoeft van dat kind geen slaaf te maken. En als meneer wil blijven eten, moet je een blik groente bij de krui¬ denier halen". „Doet u vooral geen moeite", haastte ik mij beleefd te zeggen. „Ach kom", zei hij, „Dat is toch hele¬ maal geen moeite. De kruidenier woont hier op de hoek!" .Moeite kost 't niet, maar geld wel!" snibde Margriet, „of denk je soms dat ik van die armzalige paar centen ook nog visite kan onderhouden? Maar 't laat mij koud hoor!" En meteen gooide ze de deur dicht. Ik stond nog steeds voor mijn met luiers beladen stoel. „Kom", loog ik, „ik moet eens weer gaan". Ben je mal, kerel, ik zal wel even naar de kruidenier lopen, 't Is maar twee minuten!" weersprak Jan zon¬ der klem. „Dat geloof ik wel, maar ik kan het toch eerlijk niet doen. Ik moet nu toch heus verderop!" zei ik. En tegelijk zette ik een stap vooruit, om hem een hand te geven. Ik had evenwel verzuimd op de activi¬ teit van de kleine Bosselaar te letten. Die had zijn geweeklaag gestaakt, om in plaats daarvan de veters van rnijn beide schoenen aan elkaar geknoopt, zodat ik na wat ver¬ geefs gezwaai met mijn beide armen met een plof op mijn knieën terecht kwam. De kleine duivel lachte satanisch om zijn succes. De benedenbuurman stootte tegen het plafond. „Is dat lawaai nog eens afge¬ lopen!" schreeuwde hij. Toen ik de ingewikkelde knoop in mijn schoenveters had ontward, nam ik af¬ scheid. „Vroeger bij de gymnastiek was u ook al niet erg lenig hè?" meende me¬ vrouw Bosselaar zich te herinneren. Bij de deur zei Jan: „Je moet toch nog eens weer aankomen als je in Amsterdam bent, mijn vrouw zal 't beslist leuk vin¬ den." Nieuwjaarswensen Als de klok is uitgeslagen, Warme punch wordt aangedragen, Voelen wij de vriendschapsbanden , Schudden wij weer velen handen, Spreken we de mooiste wensen Die maar denkbaar zijn voor mensen, Want wij hopen voor elkaar Op geluk in 't Nieuwe Jaar. Dat is voor de één een baantje, Of successen als sopraantje, Voor de ander een machine Of een massa geld verdienen: Nummer drie wenst stille uren Zonder ruzie met zijn buren, Maar haast ieder is al klaar Met zijn lijst voor 't Nieuwe Jaar. Voetbalschoenen die goed schieten, In de loterij geen nieten, Bazen die wat minder snauwen, Gauw een huisje om te trouwen, Geen kantoorchef vol verwijten, Grote vissen die gauw bijten, Dat hoort allemaal zowaar Bij geluk in 't Nieuwe Jaar. Alle dagen heerlijk eten, Lieftinck, die ons zal vergeten, Compagnons die niet bedriegen, Duiven die het snelste vliegen, In de cel twee scherpe vijlen. Leuke meisjes om te zeilen, In de afstandsmars geen blaar, Dat 's geluk in 't Nieuwe Jaar. Weinig lasten, heel veel baten, Candidaat zijn voor de Staten.... Nee, wij doen met heel wat minder. Van de kinderen geen hinder, Echtgenote ons genegen. Leuke liedjes om te plegen. Dat is voor uw rijmelaar Een gelukkig Nieuwe Jaar! JAAP MIJDERWIJK (Nadruk verboden) Dij de intrede van IvDU onze beste wensen, voor alle ge¬ bruikers en wederverkopers van: Eenhoorn-Tabak Eenhoorn-Koffie Eenhoorn-Thee Wij willen ook in 1950 onze, van 1815 daterende traditie, dat ons Eenhoorn-merk slechts aan kwali- teits-artikelen gegeven wordt, handhaven. PELETIER & PHILIPS Zaltbommel In 1195Q | 'N GOED ZICHT met een BRIL van Fa. UBENS & CONRADS Gediplomeerd Opticien - Leverancier aan alle ziekenfondsen Wintertijd . . . Levertraantijd!! Geef nu U zelf en Uw kinderen de voor 't lichaam ONONTBEERLIJKE vitaminen A en D Koopt LEVERTRAAN (puur) SINATRAN — SANASTOL (met sinaasappelsmaafc) HALITRAN (druppels, of capsules) of DAVITAMON A-D bij: Drog. „DE GAPER" - J. H. Breddels TELEFOON 476 - BOSCHSTUAAT 7 - ZALTBOMMEL