Tekstweergave van DBWD_1958-01-17_001
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
DE BOMMELERWAARD
Combinatie van Nieuws- en Advertentiebladen in de Bommelerwaard,
VERSCHIJNT DINSDAGS- EN VRIJDAGSMOrtGENS j------------------------_______________________________________
Aioimementen f 2.00 per kwartaal 16DE JAARGANG NR. 5
Advertentien 10 cent per mm. Bg contract korting | VRIJDAG 17 JANUARI 1958
waarin opgenomen „De Kroniek"
Hoofdredactie! B. KAASJAGER ■ Telefoon 42:
Administratie i A. H. G. THOMAS-Pekelharing
Bommelse Notities
626. Het rode licht.
De verkeersonveiligheid blijft onze ge- gemakkelijk los
moederen bezig houden. Weliswaar zijn we
al aardig aan het afstompen en praten en
schrijven we over een verkeersongeluk al¬
leen nog maar vluchtig, als er één of meer
doden bij vallen. Kijk maar naar onszelf,
die vlak bij een vrij belangrijke verkeers¬
weg wonen. Er gebeurt nog al eens wat de
laatste tijd, maar van een paar duizend gul¬
den schade, van hersenschuddingen, van
gebroken armen, ribben en benen nemen
we practisch geen nota meer. We horen
het eenvoudig niet. omdat men niet de
moeite neemt het ons te vertellen. Als we
zelf langs een wrak rijden of er één in de
takels zien binnenslepen, zeggen we: ..Daar
heb je er weer eentje, maar komen meestal
de juiste toedracht later niet meer te weten,
omdat geen enkele courant het verhaaltje
over dat ongeluk opneemt.
We aanvaarden het vaak dodelijke risico
van de weg zoals men vroeger de sterfte
aan t.bc. typhus of longontsteking als on¬
afwendbaar aanvaardde. Een nieuwe ziek¬
te, die der snelheidswaanzin, waart thans
rond en regelmatig, als korenhalmen voor
de zeis, vallen de slachtoffers.
Hoe hopeloos het vaak ook lijkt, hoe
moeilijk het ook is om tot zichtbare resul¬
taten te komen bij een steeds toenemend
verkeer, toch moet men steeds maar weer
aandacht blijven besteden aan de verkeers-
opvoeding en aan de veiligheid bij het ver¬
keer.
Wij willen deze keer eens speciale aan¬
dacht wjjden aan de fietsers en aan een on¬
derdeel van hun voertuig, dat met de vei¬
ligheid veel van doen heeft. n.1. met het
achterlicht.
Een fietsachterlicht is ongetwijfeld een
noodzakelijk kwaad. Het is een ergernis¬
gevend ding en dat zit hem voornamelijk
hierin, dat de niet bepaald trilvrije plaats
op het achterspatbord vaak tot defecten
leidt evenals het fier en frank zitten óp dat
spatbord, hetgeen er toe leidt, dat men het
stoot. Het achterlicht is
verder niet alleen zeer kwetsbaar, het is
ook zo moeilijk controleerbaar. Bij te veel
achterlichten kan men al rijdende niet zelf
zien, of het inderdaad functionneert en al
heel wat fietsers hebben een bon gehad —
of in het gunstigste geval een waarschu¬
wing van de politie — terwijl ze ten op¬
zichte van de verkeersveiligheid heus geen
onverschillige lui zijn.
We kunnen het achterlicht absoluut niet
meer missen. Wat dat betreft, zou ik graag
die fietsers, die slechts een rood licht van
achteren voeren, omdat het nu eenmaal
moet, maar zonder veel gewetensbezwaar
ook wel zonder achterlicht blijven door¬
rijden, eens op een donkere avond of mis¬
tige dag in een auto meenemen de weg op.
Als ze dan eens zelf hebben kunnen consta¬
teren, hoe belangrijk dit achterlicht is en
hoe angstig dichtbij een niet verlichte fiet¬
ser al kan zijn, vóór de automobilist hem in
het duister of de mist ziet. dan zou er wat
de onverschilligheid tegenover het achter¬
licht betreft, wel een grote verandering op¬
treden.
't Is jammer, dat dit achterlicht zo be¬
roerd geconstrueerd is. Ik snap niet, dat de
rijwielfabrikanten niet niet iets beters
komen. Een meer verzonken lamp en niet
zo'n puist, die men overal tegen aanstoot.
En dan het kunnen constateren, dat het
achterlicht niet meer brandt. De oplossing
zou ni.i. zo simpel zijn. Men sluite de voor-
en achterlamp in serie op de dynamo aan.
Technisch kan dat geen practische moeilijk¬
heden van betekenis geven. Als het achter¬
licht het begeeft, brandt ook het voorlicht
niet meer. We merken het dan vanzelf wel.
Het bezwaar, dat men dan ineens helemaal
zonder licht staat — daar is trouwens ook
wel een foefje op — wordt minder belang¬
rijk naar mate het belang van een goed
rood achterlicht stijgt. We menen, dat dit
laatste belang langzamerhand groot genoeg
is geworden.
Zondag a.s wordt prinses Margriet 15 jaar. Midden in de tweede wereldoorlog (19
januari 1943) werd hare koninklijke hoogheid Margriet Fransisca geboren en is zij
in deze 15 jaar opgegroeid tot een onzer liefste prinsessen, die in 't hart van 't Ne¬
derlandse voik reeds een ruime plaats inneemt.
(foto M. C. Meyboom).
Plaatselijk Nieuws
— Concert Kon. Zaltb. Mannenkoor-
Dameskoor „Excelsior".
Deze avond, gegeven voor een goed be¬
zette Nutszaal bevatte uitsluitend werken
uit het oeuvre van Joh. Strauss. Aanvanke¬
lijk bevangen door de wat negatieve ge¬
dachte de hele avond naar een schommelen¬
de % maat te moeten luisteren, gebonden
aan het harde zitvlak van een stoel, werden
we al spoedig na het eerste programma-
nummer geboeid door de afwisselende zang
van koor en solisten in de eerste akte van
..Die Fledermaus". De zang van het koor
was wederom voortreffelijk onder de direc¬
tie van de heer Jansen. Als solisten traden
op leden van ..Souvenirs dés Montagnars",
een Tilburgs koor van den dirigent. Bijzon¬
dere lof verdienen hier mevr. v. d. Brekel-v.
d. Geest, sopraan en de heren Van Os en
v. d. Werf, tenor en bariton. Zingen even¬
wel betekent ook ademhalen, welke tech¬
niek vereist! Zij was bij enkelen zeer hoor¬
baar. — Alhoewel het acteren in een con¬
certuitvoering van een operette natuurlijk
achterwege kan blijven, was de mimiek van
Er is weer
Us-Chocolade
bij-
Banketbakkerij Vaal
voor
Heen
Huidgenezgng
Huidzuiverheid-Huidgezondheïcl
Houdt de winter uit handen en voeten
Jos Brekelmans een aangename ,.noot" tus¬
sen de vele die gezongen werden! Het pu¬
bliek reageerde er prettig op.
Want. wat moet men zeggen van deze
muziek, welke noch klassiek is, noch jazz?
Waarvoor gaan wij naar een Strauss-
concert? Waarvoor zingen wij operette-
muziek? We kunnen er dit van zeggen, dat
het van dirigent en bestuur een goede ge¬
dachte is geweest eens een frisse afwisse¬
ling te brengen in het repertoire van het
koor, dat niet alleen de „zware" literatuur
der Barok, der Weense klassieken of Ro¬
mantici behoeft te zingen. Deze avond heeft
bizonder verblijdend gewerkt en ook stimu¬
lerend, zowel voor koorleden als luisteraars.
Als iets inspireert tot zingen, dan zijn het
wel deze uitgelaten dansen, alle onder de
ban der beheersing: uitmuntende, rustige
directie. gedisciplineerde vingertechniek
van de accompagnateur Fons Dresens, die
zich in zijn sprankelend spel niet liet ont¬
moedigen door de mindere schoonheid van
de metalige vleugelklank en de vlotte solo-
en samenzang der vokale solisten. Wat
willen wij immers? Een concertpodium, zo¬
als in de grote cultuurcentra van ons land?
Solisten van internationale naam? Is dit
niet juist wat wij in Zaltbommel behoeven,
de energie en durf van goede amateurs,
zoals deze Tilburgers, die dat stuk
stuk waren? Muziek maken louter
om de muziek! En niet te hoog gegrepen
a.u.b. De zaal van het Nutsgebouw, zo
slecht akoustisch, zou zich daar niet toe
lenen. Zou men evenwel niet kunnen stre¬
ven naar enige verbetering daarvan? Een
planken schot, dat zweeft boven de hoof¬
den der zangers en vooral gordijnen, zijn
niet alleen lelijk maar zeer geluiddempend.
Ook een te warme temperatuur van de
zaal is voor een heldere klank en gemak¬
kelijke zangtechniek niet goed.
Deze avond behoort tot het verleden. Zij
eindigde met een warm en herhaald ap¬
plaus, welverdiend, evenals de bloemen en
geschenken voor de solisten. Wanneer U
een muziekgeschiedenisboek opslaat kunt
U de componist van deze muziek ternau¬
wernood vinden. De wals en polka zijn
maar enkele dansen uit vele. De Koning
van de wals was en is groot alleen in dit
beperkte genre. Maar het is muziek! En
muziek met bekoring, zo voor tijd en wijle.
In maart kunt U weer luisteren naar de
barokklanken van Bach (ook hij heeft vele
dansen geschreven!) en in mei hopen we
op het Requiem van Mozart. wanneer we
onze doden zullen herdenken. De Bommel-
se koren zijn dus tot veel in staat. Zij ver¬
dienen aandacht èn aanvulling van vooral
jonge zanglustigen. Treedt toe, lieve vrien¬
den, verrijk uw geest en die' van elkander!
Het doet bovendien uw gezondheid geen
schade. G. Menken.
— Vele kleintjes maakten weer één
grote!. In 1957 is in de kleine busjes, die
ook in onze gemeente maandelijks worden
aangeboden ten behoeve van de HeMaVa-
combinatie meer dan honderd vijf en twin¬
tig duizend gulden opgehaald. Dat is het
resultaat van de trouw van een aantal kin¬
deren, die door weer en wind met zo'n bus¬
je lopen voor het werk in de Heldring-
stichtingen te Zetten, de Martha Stichting
te Alphen a. d. Rijn en de Stichting Val¬
kenheide te Maarsbergen. Voorwaar een
bewijs, dat vele kleintjes nog altijd één
grote maken. Het bestuur van HeMaVa
was met dit prachtige bedrag heek blij en
dankt alle gevers en geefsters hartelijk.
Voor hen. die eens wat extra's willen doen
voor de meer dan duizend in genoemde
protestantse inrichtingen verblijvende kin¬
deren, vermelden wij graag nog het adres:
Bureau HeMaVa. Johan van Oldenbar-
neveltlaan 44, Amersfoort, postrekenina
4846.
In aansluiting op het artikel van de He
MaVa het volgende:
In onze gemeente verzamelden de He-
MaVa-jeugdleden in het vierde kwartaal
van 1957 het mooie bedrag van ƒ168,07.
Prachtig!
■ babydernvzeep
— Luxor-bioscoop Zaltbommel.
Vanavond en morgenavond: ..De ge¬
tekende". Dit adembenemend meesterwerk
van regisseur Frank Borzage is vervaar¬
digd naar de bestseller „Moonrise" van
Theodore Strauss. Deze film met wederom
een grootse bezettmgg (Dane Clark. Gail
Russell en Ethel Barrymore) verhaalt ons
over een jongen wiens vader een misdaad
begaan heeft. De gemeenschap liet hem
hier voor boeten. Frank Borzage verfilmde
dit verhaal. Borzage is een van Holly-
wood's meesters, die de gehele ontwikke¬
ling in de filmstad heeft meegemaakt. De
eerste camera's waarmede hij werkte waren
eenvoudige instrumenten, waarmede geen
enkele beweging mogelijk was. Toen pleit¬
te Borzage voor de bewegende camera's en
kreeg zijn zin. De pioniersgeest heeft hem
nimmer verlaten. Ook nu tracht hij van
iedere film een bijzonder werk te maken
zonder evenwel verdrongen effecten te ge¬
bruiken. Dit geeft al zijn werken een per¬
soonlijke toets, die het meesterschap van
de maker doet uitkomen. Ook in ,,De ge¬
tekende" vindt u dit persoonlijk element'te¬
rug, zo geniaal dat men geboeid de ge¬
beurtenissen blijft volgen van de hoofdrol¬
vertolkers.
Zondagavond en maandagavond:
..Helden zonder glorie".
Dit is één van de aangrijpendste ver¬
halen van vrouwen in de oorlog en brengt
een ode aan de vrouw die zichzelf vergat
om anderen bij te staan in de nood! Luite¬
nant Polly Davis. verpleegster bij de lucht-
ZENUWRUST
Zwaarmoedige gedachten, tobberijen en
angstgevoel worden verdreven door
MIJNHARDT'S ZENUWTABLETTEN
Versterken het zelfvertrouwen en
stemmen U weer moedig en rustig.
macht, vraagt overplaatsing naar Korea,
waar haar verloofde, kapitein Mike Barnes
helicopter-piloot is aan het front. Tussen
beschieting en afweervuur door verrichtte
zij met vele anderen hun menslievende
taak: het redden van mensenlevens. Als het
eenmaal zover is, dat zij samen met haar
verloofde naar Amerika terug kan keren
blijkt, dat Polly geheel is veranderd. Haar
plichtsgevoel heelt haar persoonlijke ver¬
langens het zwijgen opgelegd er, de gewon¬
den, die in een onafgebroken stroom van
het front af komen, hebben haar nodig.
Hen te helpen is haar leven geworden en
daarom maakt zij zich los van Mike en
keert terug naar het front, waar zij als ver¬
pleegster zal dienen tot het einde.
— Ruilbeurs. Deze zal wederom plaats
vinden op dinsdag 21 januari a.s. 's avonds
van 8 tot 9 uur in het Centraal Gebouw,
Ruiterstraat te Zaltbommel.
Verzamelaars, maak van deze gelegen¬
heid gebruik uw collecties uit te breiden.
Iedereen, zowel jong en oud, is hier van
harte welkom. Graag hadden we ook iets
meer belangstelling uit de omringende dor¬
pen. Hoe groter het aantal verzamelaars
van suikerzakjes, postzegels, speldjes, oude
munten enz. enz. is. des te meer is er ge¬
legenheid onder elkander te ruilen.