Tekstweergave van DBWD_1958-01-17_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
DE BOMMELERWAARD Combinatie van Nieuws- en Advertentiebladen in de Bommelerwaard, VERSCHIJNT DINSDAGS- EN VRIJDAGSMOrtGENS j------------------------_______________________________________ Aioimementen f 2.00 per kwartaal 16DE JAARGANG NR. 5 Advertentien 10 cent per mm. Bg contract korting | VRIJDAG 17 JANUARI 1958 waarin opgenomen „De Kroniek" Hoofdredactie! B. KAASJAGER ■ Telefoon 42: Administratie i A. H. G. THOMAS-Pekelharing Bommelse Notities 626. Het rode licht. De verkeersonveiligheid blijft onze ge- gemakkelijk los moederen bezig houden. Weliswaar zijn we al aardig aan het afstompen en praten en schrijven we over een verkeersongeluk al¬ leen nog maar vluchtig, als er één of meer doden bij vallen. Kijk maar naar onszelf, die vlak bij een vrij belangrijke verkeers¬ weg wonen. Er gebeurt nog al eens wat de laatste tijd, maar van een paar duizend gul¬ den schade, van hersenschuddingen, van gebroken armen, ribben en benen nemen we practisch geen nota meer. We horen het eenvoudig niet. omdat men niet de moeite neemt het ons te vertellen. Als we zelf langs een wrak rijden of er één in de takels zien binnenslepen, zeggen we: ..Daar heb je er weer eentje, maar komen meestal de juiste toedracht later niet meer te weten, omdat geen enkele courant het verhaaltje over dat ongeluk opneemt. We aanvaarden het vaak dodelijke risico van de weg zoals men vroeger de sterfte aan t.bc. typhus of longontsteking als on¬ afwendbaar aanvaardde. Een nieuwe ziek¬ te, die der snelheidswaanzin, waart thans rond en regelmatig, als korenhalmen voor de zeis, vallen de slachtoffers. Hoe hopeloos het vaak ook lijkt, hoe moeilijk het ook is om tot zichtbare resul¬ taten te komen bij een steeds toenemend verkeer, toch moet men steeds maar weer aandacht blijven besteden aan de verkeers- opvoeding en aan de veiligheid bij het ver¬ keer. Wij willen deze keer eens speciale aan¬ dacht wjjden aan de fietsers en aan een on¬ derdeel van hun voertuig, dat met de vei¬ ligheid veel van doen heeft. n.1. met het achterlicht. Een fietsachterlicht is ongetwijfeld een noodzakelijk kwaad. Het is een ergernis¬ gevend ding en dat zit hem voornamelijk hierin, dat de niet bepaald trilvrije plaats op het achterspatbord vaak tot defecten leidt evenals het fier en frank zitten óp dat spatbord, hetgeen er toe leidt, dat men het stoot. Het achterlicht is verder niet alleen zeer kwetsbaar, het is ook zo moeilijk controleerbaar. Bij te veel achterlichten kan men al rijdende niet zelf zien, of het inderdaad functionneert en al heel wat fietsers hebben een bon gehad — of in het gunstigste geval een waarschu¬ wing van de politie — terwijl ze ten op¬ zichte van de verkeersveiligheid heus geen onverschillige lui zijn. We kunnen het achterlicht absoluut niet meer missen. Wat dat betreft, zou ik graag die fietsers, die slechts een rood licht van achteren voeren, omdat het nu eenmaal moet, maar zonder veel gewetensbezwaar ook wel zonder achterlicht blijven door¬ rijden, eens op een donkere avond of mis¬ tige dag in een auto meenemen de weg op. Als ze dan eens zelf hebben kunnen consta¬ teren, hoe belangrijk dit achterlicht is en hoe angstig dichtbij een niet verlichte fiet¬ ser al kan zijn, vóór de automobilist hem in het duister of de mist ziet. dan zou er wat de onverschilligheid tegenover het achter¬ licht betreft, wel een grote verandering op¬ treden. 't Is jammer, dat dit achterlicht zo be¬ roerd geconstrueerd is. Ik snap niet, dat de rijwielfabrikanten niet niet iets beters komen. Een meer verzonken lamp en niet zo'n puist, die men overal tegen aanstoot. En dan het kunnen constateren, dat het achterlicht niet meer brandt. De oplossing zou ni.i. zo simpel zijn. Men sluite de voor- en achterlamp in serie op de dynamo aan. Technisch kan dat geen practische moeilijk¬ heden van betekenis geven. Als het achter¬ licht het begeeft, brandt ook het voorlicht niet meer. We merken het dan vanzelf wel. Het bezwaar, dat men dan ineens helemaal zonder licht staat — daar is trouwens ook wel een foefje op — wordt minder belang¬ rijk naar mate het belang van een goed rood achterlicht stijgt. We menen, dat dit laatste belang langzamerhand groot genoeg is geworden. Zondag a.s wordt prinses Margriet 15 jaar. Midden in de tweede wereldoorlog (19 januari 1943) werd hare koninklijke hoogheid Margriet Fransisca geboren en is zij in deze 15 jaar opgegroeid tot een onzer liefste prinsessen, die in 't hart van 't Ne¬ derlandse voik reeds een ruime plaats inneemt. (foto M. C. Meyboom). Plaatselijk Nieuws — Concert Kon. Zaltb. Mannenkoor- Dameskoor „Excelsior". Deze avond, gegeven voor een goed be¬ zette Nutszaal bevatte uitsluitend werken uit het oeuvre van Joh. Strauss. Aanvanke¬ lijk bevangen door de wat negatieve ge¬ dachte de hele avond naar een schommelen¬ de % maat te moeten luisteren, gebonden aan het harde zitvlak van een stoel, werden we al spoedig na het eerste programma- nummer geboeid door de afwisselende zang van koor en solisten in de eerste akte van ..Die Fledermaus". De zang van het koor was wederom voortreffelijk onder de direc¬ tie van de heer Jansen. Als solisten traden op leden van ..Souvenirs dés Montagnars", een Tilburgs koor van den dirigent. Bijzon¬ dere lof verdienen hier mevr. v. d. Brekel-v. d. Geest, sopraan en de heren Van Os en v. d. Werf, tenor en bariton. Zingen even¬ wel betekent ook ademhalen, welke tech¬ niek vereist! Zij was bij enkelen zeer hoor¬ baar. — Alhoewel het acteren in een con¬ certuitvoering van een operette natuurlijk achterwege kan blijven, was de mimiek van Er is weer Us-Chocolade bij- Banketbakkerij Vaal voor Heen Huidgenezgng Huidzuiverheid-Huidgezondheïcl Houdt de winter uit handen en voeten Jos Brekelmans een aangename ,.noot" tus¬ sen de vele die gezongen werden! Het pu¬ bliek reageerde er prettig op. Want. wat moet men zeggen van deze muziek, welke noch klassiek is, noch jazz? Waarvoor gaan wij naar een Strauss- concert? Waarvoor zingen wij operette- muziek? We kunnen er dit van zeggen, dat het van dirigent en bestuur een goede ge¬ dachte is geweest eens een frisse afwisse¬ ling te brengen in het repertoire van het koor, dat niet alleen de „zware" literatuur der Barok, der Weense klassieken of Ro¬ mantici behoeft te zingen. Deze avond heeft bizonder verblijdend gewerkt en ook stimu¬ lerend, zowel voor koorleden als luisteraars. Als iets inspireert tot zingen, dan zijn het wel deze uitgelaten dansen, alle onder de ban der beheersing: uitmuntende, rustige directie. gedisciplineerde vingertechniek van de accompagnateur Fons Dresens, die zich in zijn sprankelend spel niet liet ont¬ moedigen door de mindere schoonheid van de metalige vleugelklank en de vlotte solo- en samenzang der vokale solisten. Wat willen wij immers? Een concertpodium, zo¬ als in de grote cultuurcentra van ons land? Solisten van internationale naam? Is dit niet juist wat wij in Zaltbommel behoeven, de energie en durf van goede amateurs, zoals deze Tilburgers, die dat stuk stuk waren? Muziek maken louter om de muziek! En niet te hoog gegrepen a.u.b. De zaal van het Nutsgebouw, zo slecht akoustisch, zou zich daar niet toe lenen. Zou men evenwel niet kunnen stre¬ ven naar enige verbetering daarvan? Een planken schot, dat zweeft boven de hoof¬ den der zangers en vooral gordijnen, zijn niet alleen lelijk maar zeer geluiddempend. Ook een te warme temperatuur van de zaal is voor een heldere klank en gemak¬ kelijke zangtechniek niet goed. Deze avond behoort tot het verleden. Zij eindigde met een warm en herhaald ap¬ plaus, welverdiend, evenals de bloemen en geschenken voor de solisten. Wanneer U een muziekgeschiedenisboek opslaat kunt U de componist van deze muziek ternau¬ wernood vinden. De wals en polka zijn maar enkele dansen uit vele. De Koning van de wals was en is groot alleen in dit beperkte genre. Maar het is muziek! En muziek met bekoring, zo voor tijd en wijle. In maart kunt U weer luisteren naar de barokklanken van Bach (ook hij heeft vele dansen geschreven!) en in mei hopen we op het Requiem van Mozart. wanneer we onze doden zullen herdenken. De Bommel- se koren zijn dus tot veel in staat. Zij ver¬ dienen aandacht èn aanvulling van vooral jonge zanglustigen. Treedt toe, lieve vrien¬ den, verrijk uw geest en die' van elkander! Het doet bovendien uw gezondheid geen schade. G. Menken. — Vele kleintjes maakten weer één grote!. In 1957 is in de kleine busjes, die ook in onze gemeente maandelijks worden aangeboden ten behoeve van de HeMaVa- combinatie meer dan honderd vijf en twin¬ tig duizend gulden opgehaald. Dat is het resultaat van de trouw van een aantal kin¬ deren, die door weer en wind met zo'n bus¬ je lopen voor het werk in de Heldring- stichtingen te Zetten, de Martha Stichting te Alphen a. d. Rijn en de Stichting Val¬ kenheide te Maarsbergen. Voorwaar een bewijs, dat vele kleintjes nog altijd één grote maken. Het bestuur van HeMaVa was met dit prachtige bedrag heek blij en dankt alle gevers en geefsters hartelijk. Voor hen. die eens wat extra's willen doen voor de meer dan duizend in genoemde protestantse inrichtingen verblijvende kin¬ deren, vermelden wij graag nog het adres: Bureau HeMaVa. Johan van Oldenbar- neveltlaan 44, Amersfoort, postrekenina 4846. In aansluiting op het artikel van de He MaVa het volgende: In onze gemeente verzamelden de He- MaVa-jeugdleden in het vierde kwartaal van 1957 het mooie bedrag van ƒ168,07. Prachtig! ■ babydernvzeep — Luxor-bioscoop Zaltbommel. Vanavond en morgenavond: ..De ge¬ tekende". Dit adembenemend meesterwerk van regisseur Frank Borzage is vervaar¬ digd naar de bestseller „Moonrise" van Theodore Strauss. Deze film met wederom een grootse bezettmgg (Dane Clark. Gail Russell en Ethel Barrymore) verhaalt ons over een jongen wiens vader een misdaad begaan heeft. De gemeenschap liet hem hier voor boeten. Frank Borzage verfilmde dit verhaal. Borzage is een van Holly- wood's meesters, die de gehele ontwikke¬ ling in de filmstad heeft meegemaakt. De eerste camera's waarmede hij werkte waren eenvoudige instrumenten, waarmede geen enkele beweging mogelijk was. Toen pleit¬ te Borzage voor de bewegende camera's en kreeg zijn zin. De pioniersgeest heeft hem nimmer verlaten. Ook nu tracht hij van iedere film een bijzonder werk te maken zonder evenwel verdrongen effecten te ge¬ bruiken. Dit geeft al zijn werken een per¬ soonlijke toets, die het meesterschap van de maker doet uitkomen. Ook in ,,De ge¬ tekende" vindt u dit persoonlijk element'te¬ rug, zo geniaal dat men geboeid de ge¬ beurtenissen blijft volgen van de hoofdrol¬ vertolkers. Zondagavond en maandagavond: ..Helden zonder glorie". Dit is één van de aangrijpendste ver¬ halen van vrouwen in de oorlog en brengt een ode aan de vrouw die zichzelf vergat om anderen bij te staan in de nood! Luite¬ nant Polly Davis. verpleegster bij de lucht- ZENUWRUST Zwaarmoedige gedachten, tobberijen en angstgevoel worden verdreven door MIJNHARDT'S ZENUWTABLETTEN Versterken het zelfvertrouwen en stemmen U weer moedig en rustig. macht, vraagt overplaatsing naar Korea, waar haar verloofde, kapitein Mike Barnes helicopter-piloot is aan het front. Tussen beschieting en afweervuur door verrichtte zij met vele anderen hun menslievende taak: het redden van mensenlevens. Als het eenmaal zover is, dat zij samen met haar verloofde naar Amerika terug kan keren blijkt, dat Polly geheel is veranderd. Haar plichtsgevoel heelt haar persoonlijke ver¬ langens het zwijgen opgelegd er, de gewon¬ den, die in een onafgebroken stroom van het front af komen, hebben haar nodig. Hen te helpen is haar leven geworden en daarom maakt zij zich los van Mike en keert terug naar het front, waar zij als ver¬ pleegster zal dienen tot het einde. — Ruilbeurs. Deze zal wederom plaats vinden op dinsdag 21 januari a.s. 's avonds van 8 tot 9 uur in het Centraal Gebouw, Ruiterstraat te Zaltbommel. Verzamelaars, maak van deze gelegen¬ heid gebruik uw collecties uit te breiden. Iedereen, zowel jong en oud, is hier van harte welkom. Graag hadden we ook iets meer belangstelling uit de omringende dor¬ pen. Hoe groter het aantal verzamelaars van suikerzakjes, postzegels, speldjes, oude munten enz. enz. is. des te meer is er ge¬ legenheid onder elkander te ruilen.