Tekstweergave van DEP_1904-09-23_002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

%= FRANKRIJK. Buitenlandsch Overzicht. martelaren worde het en stukken lezende en beantwoorden de. Is dit werk verricht, dan verleent Z. H. audiëntie. Het middagmaal is zeer eenvoudig, eenvoudiger zelfs dan bij de meeste burgermenschen. Na een korte rust, worden weer be zoeken ontvangen, afgewisseld met een wandeling en het afdoen der loopende zaken. Om negen uur wordt het avondmaal gehouden en om tien uur vertrekt Z. H. naar Zijn slaap kamer. Komt een half uurtje later de kamerdienaar het licht uitdoen, dan vindt hij Z. H. in diepe rust. in het openbaar van „Ces Messieurs“ van te ’s Gravenhage te die rampen van ons af te keeren ; den vaak verguisden en miskenden priester, die des noods als martelaar sterft voor degenen, die een eeuwigen haat gezworen hebben aan God en zijnen Gezalfde. Laat ons derhalve eerbied hebben voor den priester, beminnen wij onze geestelijken, en doordringen wij ons toch van de waar heid, dat de Katholieken priester is »het zout der aarde ... het licht der wereld .. . de »redder der maatschappij en van het huisgezin.« Waken wij met de grootste zorg, dat toch de verfoeielijke en gedoemde grond stellingen der liberalen of modernen of god- deloozen, of hoe ze ook heeten, nimmer bij ons binnensluipen. Bidden wij, opdatdevijan- den der H. Kerk zich mogen bekeeren en leven, hier en in eeuwigheid. * * * von Bismarck, de zoon Staat zonder godsdienst, zonder priester, zonder Kerk, voegen we het huiveringwek kend woord er bij : »Zonder God k< Zulk een maatschappij willen de liberalen ons schenken, die zelfde liberalen, die men onder het fransche schrikbewind wijsgeeren of vrijdenkers noemde, en die men thans met volle recht goddeloozen kan heeten; immers zij willen God uit de maatschappij verbannen, de jeugd opvoeden in scholen, waar God wordt buitengesloten. En wat ge ven ze in de plaats ? Hunne dwaze stellin gen, die elkander' tegenspreken en waaraan zij zelven twijfelen ■; hunne onzinnige gevoe lens, die ze heden opdisschen en morgen ontkennen ; twijfel in plaats van zekerheid. Het geloof, die gave van God, de eeuwige waarheid en wijsheid zelve, trachten ze den Christen te ontnemen, en dringen hem daar voor op het gevoelen van dezen of genen liberalen hoogleeraar of wargeest. We vragen het in ernst: welk eene Maat schappij zou daaruit voortkomen ? God zij geloofd, dat Hij ons in zijne onein- Is er één land ter wereld, waaruit treurige tijdingen tot ons komen, dan is het wel Frankrijk. Daar heerscht metduivelschen vervolgingswaanzin ’n ministerie uit de revolutie geboren en haar waardig. Combes en zijn trawanten, speelpop pen der loge, vinden dagelijks nieu we middelen uit om de Kath. Kerk te vervolgen. Het is algemeen bekend, hoe zij het onderwijs der geestelijke orden hebben opgeheven en die order uit Frankrijk verjaagd. Combes durft beweren, dat hij het bestaan der gee stelijke order heeft geregeld. Hij mag zeggen : vernietigd. En overal, waar hij komt bralt hij over zijn heldhaftige politiek. Hij zegt openlijk, dat hij bre ken wil met de Kerk; dat Frankrijk geen concordaat met den H. Stoel van noode heeft, dat Kerk en Staat ge scheiden moeten worden. Aan Frank rijk is de bescherming der Katholieke missiën toevertrouwd. Die wil Com bes wel behouden. Waarom ? Omdat Frankrijks koloniale politiek zonder die bescherming veel van haar invloed zal verliezen, ja zoo goed als tendoo- de opgeschreven staat. Maar hoe kun nen de missiën blijven bestaan, als in Frankrijk de kweekscholen der mis sionarissen gesloten worden ? Boven dien, zal de Paus de missiën aan Frank rijk blijven toevertrouwen ? Hoe zal de uitkomst hier weer doen zien, dat menschelijke berekeningen falen kun nen ! Een aantal bisschoppelijke zetels staan open. Combus weigert zijn me dewerking tot het benoemen van nieu we Bisschoppen. Hij zoekt de breuk met Rome. Hij tracht verdeeldheid te zaaien onder de hoogere geestelijkheid. Deze zal zich echter niet naar zijn wenschen voegen, naar gehoorzaam volgen het woord van het Vaticaan. Een diep treurige toestand! Een aan tal diocesen zonder herder; priesters zelfs, die afvallen, een bevolking groo- tendeels zonder geloof en daarbij een hevige aanval op de Kerk. Het socialis me en de loge beheerschen Frankrijk. Figaro, het winderige Parijsche blad, is beducht en beangst voor de gevol gen van het conflict tusschen Frank rijk en den H. Stoel. Mgr Lecot, aarts bisschop van Bordeaux, richt tot het blad een mannelijk, heldhaftig woord. Hij schrijft: op het oogenblik der voltrokken scheiding zullen de Bischop- pen hun Kathedralen, de pastoors hun Kerk en pastorie moeten missen. Dan zal de Bisschop in de volkskwartieren, waar de huurprijs minder hoog is, een nederige woning moeten huren voor zich zelf en een bescheiden kantoor lokaal voor zijn administratie. Dan zal de pastoor, die aan het hoofd eener parochie staat, een kerkgebouw moeten trachten te verkrijgen, en daartoe zal hij óf den tempel huren, dien hij wel licht zelf heeft gebouwd met de aal moezen zijner parochianen, öf een oud gebouw, dat toevallig leegstaat, öf een verlaten schuur om ’t in te richten tot godshuis. Hij zelf zal van aalmoezen leven onder het nederig dak, waar het hem gelukken zal een tijdelijk verblijf te vestigen. Zoo zal het de Wet heb ben gewild, en de heldhaftige tijden zullen opnieuw aanbreken voor de Kerk van Frankrijk. Laat ons dat vooruit zicht niet uit onzen gezichteinder ver wijderen. Want het geeft moed aan de sterke zielen, die de vervolging nimmer zal doen wankelen en het bereidt aan de op t’ oogenblik mach- telooze krachtsinspanning van Bischop- pen en Priesters een flinke revanche, waardoor tegelijk de kerkelijke vrede van Frankrijk en zijn glorie zullen worden hersteld.” Zulke woorden geven moed. Want onder vervolging breidt de Kerk zich uit en onder dwang groeit Zij. Zulke mannelijke taal zal opwekken tot man nelijke daden. Een taal van vertrouwen op God. Bereid dus om de vervolging te ver duren, om te lijden in ’s Heeren naam. De „Croise" heeft een adres van trouw aan den H. Stoel opgesteld en verzamelt daarop handteekeningen. Reeds zijn 43 boekdoelen elk met 10,000 handteekeningen naar Rome gezonden. Er zullen weldra nog meer dere boekdeelen volgen. Dat worden dus veel meer dan een half millioen Franschen, die den Paus trouw beloven, al breekt de regeering alle verbinding met’t Vaticaan af. ’t Is maartehopen, dat bij komende verkiezingen dat half millioen woorden omzet in daden, door hun stem ook op katholieken uit te brengen. In dat opzicht zijn de Fran schen alles behalve consequent. * * * De groote staking te Marseille houdt nog aan. Men verwachtte het einde der staking verleden Maandag, op het laatst zijn de onderhandelingen afge sprongen op de eischen der dokwer kers. In 1903 zijn in Frankrijk 567 werk stakingen uitgebroken, waaraan door 123.151 werklieden deelgenomen werd. Er is in 3246 inrichtingen gestaakt gedurende 2.441944 dagen. Hiervan gelukten 122 stakingen geheel, 222 werden geëindigd door schikking, ter wijl 223 mislukten. Rusland. In plaats van den vermoorden minis ter van binnenl. zaken is benoemd vorst Swiatopolk-Murski: In een inter- vieuw verklaarde hij een warm vriend te zijn van decentralisatie en een vijand van godsdienstvervolgingen. Aan de Israëlieten kon hij uit vrees voor hun al te snelle ontwikkeling onmogelijk alle rechten toekennen, die de ortho doxen bezitten. Hij zal hen echter wel willend behandelen en hun lot trachten te verbeteren. En de Polen dan, en de katholieken in ’t algemeen en de Fin nen ? zouden wij willen vragen. DE OORLOG. Den 11 September is de Oostzee-vloot vertrokken naar Oost-Azië. Voortdurend worden nieuwe reserven opgeroepen. Generaal Kouropatkine is den Japan ners te vlug af geweest. Dezen meen den hem te Liao-yang een beslissende nederlaag te zullen toebrengen, maar dit is hun niet gelukt. Vreeselijk is er gevochten. Tienduizenden menschenlevens zijn opgeofferd en nog is de beslissende slag niet geleverd. Kouropatkine kon zich al vechtende terugtrekken op Muk den. Ten noorden van deze stad, te Tieling versterken de Russen zich op nieuw. Daar zal weer opnieuw bloed vloeien, tor hoe lang ? De Japanners teleurgesteld, omdat zij den steeds terugtrekkenden vijand niet kun nen verslaan. Door de langdu rige inspanning zijn de man schappen uitgeput en geraken steeds verder van hun basis af. De moeilijk heden om levensmiddelen en krijgs voorraad op te doen groeien aan. De Japanners zullen nu in den omtrek van Mukden trachten de Russen onder de knie te brengen, doch nu het hun te Liao-yang niet gelukt is, is het een groote vraag of het hun op deze nieu we plaats gelukken zal. De Russen zitten niet stil. Hebben zij ook al vele verliezen geleden, zij versterken zich te Tieling zoodanig, dat de Japanners waarschijnlijk een zeer groot aantal manschappen zullen moeten opofferen, willen zij eenig succes behalen. Rondom Liao-yang, waar de hoofd macht der Japanners is, beschikken zij over meer dan een half millioen soldaten. Hun verliezen bij Liao-yang bedragen volgens berichten 17000 man Overigens valt het dikwijls moeilijk wijs te worden uit de vele tegenstrij dige berichten van het oorlogsterrein. Beide partijen verbergen zooveel mo gelijk hun stellingen,hun toestand en hun aantal. De oorlogskorresponden- ten worden bovendien meestal op vrij grooten afstand gehouden van de plaat sen, waarover zij berichten zenden. Zij moeten veelal op anderen afgaan en leveren tweedehands-nieuws. PORT-ARTHUR. Port-Arthur is nog altijd in handen der Russen. Het is in de nieuwste ge schiedenis een eenig feit, dat een stad met zco felle wapenen bestookt, en dat met moderne wapenen, zoo veel maanden weerstand bieden kan. De stad moet wel zeer gunstig ge legen zijn voor de verdedigers en op uitnemende wijze verstrekt zijn om het zoo lang uit te houden. Uit de menig vuldige berichten omtrent de belege ring, hoewel niet alle betrouwbaar, blijkt toch, dat de Japanners op ’n 1000 menschenlevens minder of meer niet zien. Maar Chineezen voorzien de stad herhaaldelijk van mondvoorraad, misschien niet voldoende voor de ge- heele bezetting ; maar voor deze is het ook: alle beetjes helpen. Als er schiet voorraad in voidoendehoeveelheid voor handen is, kan het nog wel wat aan- loopen, eer de Japanners de inneming van Port-Arthur kunnen vieren. De menigte van berichten is, zooals wij zeiden, niet altijd betrouwbaar en we moeten ons dus op mogelijke verras singen houden voorbereid. Ondertusschen moet in de stad een vreeselijke lucht heerschen door dat vele lijken onbegraven blijven. Het heet, dat de Japanners schieten op de Russische ambulance en deze beletten de lijken te begraven. Ook wordt ge meld, dat de Japanners trachten Rus sische soldaten over te halen om zich over te geven, wat nu niet pleit voor de sterke positie der belegeraars. Een Engelsch zeilschip is in de bo ven van Port-Arthur op een onderzce- sche mijn gestooten en in de lucht ge vlogen. Slechts één man werd gered. Uit Macassar (Fed. Indië) wordt ge meld, dat in Duitsch-Nieuw-Guinea op 13 Augustus zijn vermoord door wilde Kanaken 5 Duitsche Zusters van het H. Hart, vier paters en broeders van het H. Hart en 1 broeder Trappist. Deze Missie wordt bediend door de paters van het H. Hart te Tilburg. Onder de slachtoffers zijn drie Nederlanders, n.1. P. Henri Rutten uit Tilburg, de E.E. Broeders J. Schellekens uit Oisterijk en G. Plasschaert uitOverslag. Voorzeker een zwaar verlies voor de Missie, die nu echter in de nieuwe martelaren ijverige voorsprekers zal hebben in den Hemel. Hopen we, dat ook hier het bloed der zaad der Kerk. bestaat, om op den avond van 17 Sep tember 1904 in den Koninklijken Schouwburg alhier op te voeren het tooneelstuk „Ces Messieurs“, van Geor ges Ancey; overwegende, dat dit tooneelstuk doorloopend en op de meest ernstige wijze de roomsch-katholieken in hun ne godsdienstige gevoelens kwetst en beleedigt, en wel in zoodanige mate, dat bij opvoering gevaar voor versto ring der openbare orde niet is uitge sloten ; gelet op art. 188 der Gemeentewet art. 271 der Alg. Politieverordening; Besluit: de opvoering het tooneelstuk George Ancey, verbieden. Meergenoend stuk zou ook te Am sterdam worden opgevoerd. Aan het Dagblad „de Tijd“ aldaar gaf dit aanleiding te vragen, dit schan daal te verbieden. „HetVolk“, schreef naar aanleiding daarvan het volgende: De „hoop“ van de „Tijd“ dat geen enkel Katholiek de opvoering zal bij wonen, is eenigszins in strijd met de verwachting dat er „een groot schan daal“ van komen zal. Wie anders zou den „schandaal“ maken dan de Kat holieken, die de „Tijd“ tegen het stuk opruit. Nog eens, wij weten niet, of het een stuk van beteekenis is. Maar wel weten wij dat de politie alleen behoorlijk handelt, als zij het stuk niet verbiedt, doch voor goed wat mannetjes in de zaal zorgt, ten einde, als de voorspel ling van „schandaal“, door de „Tijd“ gegeven, wat al te hardhandig zou uit komen, de schandaalmakers op straat te zetten. De Residentiebode“ antwoordde hier op : Wij hebben een hartgrondigenafkeer van standjes en hopen van harte, dat de Katholieken te Amsterdam, mocht de opvoering doorgaan, zich niet zullen laten verleiden tot de manifestaties die de orde verstoren. Met een zekere verbazig zien wij echter dat het „ Volk” het zich tot taak acht, de politie tot een krachtig optreden tegenover rustverstoorders te manen. We zien daarin een eersten stap op den goeden weg, dien wij hopen dat door meerdere zal worden gevolgd, bijv, in het geval dat werkstakers hun kameraden, die werken willen, be- moeielijken. De Pers over de Troonrede. Zooals men natuurlijk wel kon ra den, is de liberale pers slecht gestemd ” over de Troonrede. De Nieuwe Rotterdamsehe Courant ; wil de regeering een verwijt naar liet hoofd slingeren, zij zegt, dat de rede geen woord rept omtrent de ontbin ding der Eerste Kamer en wat daar op is gevolgd. Het Handelsblad noemt de rede zeer mat van toon en zeer karig in de toe zegging van nieuwe zaken. Het Vaderland duidt aan, dat de Troonrede zich onderscheidt van die, van het vorige jaar door haar kleinen omvang en het geven van minder aanstoot. Ook zij merkt op, dat er niet gesproken is omtrent de ontbinding der Eerste Kamer en van de Overijsel- sche gebeurtenis. De Nieuwe Courant zegt, dat de troon rede van hedenmiddag de kortste en tevens de soberste is van de vier, welke door Hare Majesteit de Konin gin onder verantwoordelijk van het thans zittende ministerie zijn uitge sproken ; dat zij nauwelijks aanleiding geeft tot eenige critiek en gesneden is naar het oude, dorre model, dat elke siering — gelijk er de laatstver- loopen jaren wel in werd aangebracht — versmaadt. Het Nieuws van den Dag zegt: Wan neer een ministerie zijn vierde jaar ingaat, pleegt de Troodrede te worden verwacht zonder spanning. De rede was daarmede in overeenstemming, een gewoon stuk, zonder bijzondere verheffing of beteekenis. De mededeeling, dat het vallen van ongewapenden op Noord-Sumatra wordt betreurd, al was het niet te voorko men, noemt het blad hoogst sympathiek. Verder merkt zij op, dat het toege zegde wetsontwerp ter verzekering tegen invaliditeit en ouderdom door de Natie ongetwijfeld met groote be langstelling wordt tegemoet gezien. De Middelburgsche Courant haalt on der meer aan : dat zij met het oog op de samenstelling der Statsn-Generaal en de ondervinding in de 3 laatste jaren opgedaan, niet veel verwachtin gen koestert, omtrent de vruchten van den wetgevenden arbeid in het tijd vak, dat thans voor ons ligt. De Standaard decreteert, dat de Troonrede een kloek stuk is, het wei nige, dat ze aankondig!, van groote beteekenis. Een weinig verder zegt het blad : Onverbloemd zegt ze waar het op staat. Zij komt er rond voor uit, dat de financieele toestand van dien aard is, dat aanvulling der middelen nood zakelijk is; en waarin die aanvulling zal bestaan, wordt door de ingediende Tariefwet aangegeven, terwijl de zin speling in de Troonrede op de zware concurrentie, die de buitenlandsche protectie ons aandoet, een pleidooi is voor het wetsontwerp van minister Harte. Het Centrum concludeert: Wat treft in deze rede is, dat ze zoo volkomen beantwoordt aan de werkelijkheid. Licht en schaduw vindt men er verdeeld, gelijk in het werke lijke leven, zonder eenige tendenz, om aan de bestaande toestanden een zekere kleur te geven. Er worden geen ofticieele ,,waarheden“ of liever onwaarheden gezegd in den vorm van gemeenplaatsen, of van verklaringen, even dor als kort. De Maasbode, gelooft, begrijpt zij de bedoeling van de Troonrede wel, de behandeling der Tariefwet niet ver daagd zal worden, zooals het gerucht in politieke kringen loopt, maar ter afdoening zal worden voorgesteld. Met genoegen begroet zij de a.s. , indiening van de wet op de Arbeids- pensioenen en de herziening van de , leerplichtwet. ! De Residentiebode spreekt van prij- zenswaardige soberheid. De Leerplicht, zoo zegt ze, heeft nu zijn begin van een fair trial gehad en de regeering kan toonen, welken weg zij te dien opzichte uit wil. Terwijl 1 zij ook door de beide aangekondigde verzekeringswetten het bewijs leveren i kan, dat het haar heilige ernst is met de sociale wetgeving. ROME. Z. H. Paus Pius X, zich van Zijn eerste optreden af kenmerkende door beminnelijke eenvoudigheid, leidt een zeer eenvoudig en werkzaam leven. Om vijf uur ’s morgens is Hij reeds opgestaan. Om zes uur draagt Hij in de kapel naast de slaapkamer de H. mis op, geassisteerd door zijn parti culieren Secretaris, Mgr. Bressoni en een anderen Prelaat. Daarna wordt het eerste ontbijt gebruikt, bestaande uit koffie en beschuit. Vergezeld van Mgr. Bressoni doet Z. H. nu een wandeling door de uitgestrekte tuinen van het Vaticaan. Werd Leo XIII z.g. hierbij vergezeld door een eerewacht te paard, Pius X heeft die afgeschaft. Na de wandeling werkt Z..H. aan Zijn uitge breide correspondentie, zelf de brieven herhaalde de zoete namen van Jezus en Maria. De zieke gaf een snik . .. het uur was voor bijgesneld ... hij stond voor Gods rechter stoel en redde — zoo wij hopen — zijne ziel uit de klauwen van den Satan. De grijze dienaar van God zonk op zijne knieën, bad onder het storten van vreugde tranen een De Profundis bij het lijk van den overledene, en overwoog bij zich zelven de v or derbare inzichten der goddelijke Voor- zienighêid, die hem tot het werktuig harer barmhartigheid hacf gebezigd. Middelerwijl spreidde de oude dienstmaagd het dooden- laken over het zielloos lichaam heen, Up dat oogenblik trad de echtgenoote van den overledene binnen. Zij fluisterde den priester eenige woorden aan het opr. Deze verwijderde zich en nam zijn intrek in eene andere woning. De zuster van Amalia, die duivelin in het vleesch, was den eerbiedwaardigen priester gaan verraden. Gendarmen omsingelden het huis. Het was te laat ... de priester was j verdwenen. God spaarde hem nog om een , dige barmhartigheid den katholieken priester tal van godsdiensthaters te redden ; Hij spaar- heeft geschonken, die zweet en arbeidt en de hem, om later als balling en martelaar zich opoffert en wiens oog altijd waakt, om te Cayenne te sterven. Het verhaal is ten einde. Wat moeten we er het meest in bewonderen : of de einde- looze barmhartigheid van God ; of de edel moedige zelfopoffering van den katholieken priester, of den afschuwelij ken haat en de bloeddorstige gevoelens dier vrijdenkers, die hun geloof verloren hebben ? Onbegrijpelijk, vreeselijk is het, dat men, na zulke droevige lessen, die hetverledene ons geeft, nog menschen en gouvernementen vindt, die de volkeren willenopvoedenzonder Kerk en zonder godsdienst. Dat streven is geen hersenschim, geen geheim ; neen, de liberale bladen spreken het dag aan dag openlijk uit; in de vergaderzalen der ver tegenwoordigers van het volk wordt het ten aanhoore der gansche wereld verkondigd : »Scheiding van Kerk en Staat,« dat is: dte len. De goede herder geeft zijn leven voor zijne schapen, antwoordde de grijsaard en hij drong de kamer van den zieltogende binnen. Toen de diepgevallen zondaar den eerbied waardigen Godsgezant zag binnenkomen, richtte hij zich op en riep met eene ver wilderde en half uitgedoofde stem : — Zijt gij daar ? Ach 1 er blijven nog slechts twintig minuten over. — Genoeg, mijn vriend ! om door oprecht berouw de hel voor u te sluiten en den hemel te openen, zeide de grijsaard op min- ninlijken toon, — Weet ge, dat ik eea man van den 2 den September ben ? Weet ge, dat ik mij met het bloed van priesters verzadigd heb ? Weet ge, dat deze vermagerde hand meer dan twintig priesters vermoord heeft, die om genade smeekten ? — Mijn zoon ! één blijf er toch over om u vergiffenis te schenken. Kom, bid met mij een Wees gegroet om Gods genade te er langen. De priester bad voor, de stervende bad mede, nauwelijks had hij geëindigd of hij zeide: — Eerwaarde Vader ! nog tien minuten. — Hebt gij berouw over uwe zonden ? vroeg de priester. —• Ja, uit geheel mijn hart, antwoordde de stervende. — Bemint gij God ? Vraagt gij Hem ver geving voor al, wat gij misdaan hebt ? Be looft gij uwe zonden te belijden en uw leven te beteren, indien God u den tijd schenkt ? — Ja, uit geheel mijn hart antwoordde de stervende met reeds gebrokene stem. Toen hief de priester zijne hand omhoog en sprak, in den naam van God, de kwijt schelding over den stervenden boeteling uit. Nauwelijks waren de zalvende woorden der heilige absolutie over de lippen van den Godsgezant gevloeid, of een zoete glimlach overtoog het gelaat van den zondaar en hij hief zijne oogen hemelwaarts. De priester ZWITSERLAV». Omstreeks half October zal de vol- tooïing van den Nieuwen Simplon-tun- nel, die 19730 Meter lang is, met groote feestelijkheden gevierd worden. GKIEKEM.AM», De Gouverneur van Kreta, Prins George van Griekenland, trek thans Europa door, om van de regeeringen te verkrijgen, dat Kreta aan Grieken land wordt gehecht. Krijgt hij zijn zin niet, dan treedt hij af. Krijgt hij zijn zin wel, dan zeker ook, want dan is er geen Gouverneur meer noodig. Z. K. H. is dus waarschijnlijk zijn baan tje moe. Nu, dat verwondert ons niet erg. Prins Hubert van den vroegeren Rijkskanselier, is zwaar ziek. Volgens berichten bestaat er weinig hoop op beterschap. * * * Er zullen weer nieuwe troepen wor den gezonden naar Duitsch-Zuid-West -Africa. Dat wordt ook al een dure kolonie. EWELAID. Eindelijk heeft Engeland de voor waarden vastgesteld, waarop het met Tibet wil overeenstemmen. Engeland vraagt: le vergoeding der expeditie- kosten, 2e voldoening voor de beleedi- ging den Britschen vertegenwoordiger aangedaan en voor den gewapenden tegenstand, 3e vergemakkelijking van den handel tusschen Engeland en Tibet, 4e vestiging van een Engelschen grens post op Tibetaansch gebied. De Dalaï-La- ma zal waarschijnlijk niet naar Lhassa terugkeeren. Hijzalindat geval vervan gen worden door een regent. Engelands doel is klaarblijkelijk een practisch protectoraat over Tibet te gaan uit oefenen.