Tekstweergave van NL-TlRAR_0660-00715-1871_0386

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
DE OLIJFTAK . meê ; hij wilde het niet gelooven . Ik moest hem herin - neren dat Lucilla blind was , en de liefde , die in andere gevallen zich het eerst door de oogen een weg tot het hart baant , zieh in haar geval alleen door de ooren een weg kon banen . Deze uitlegging had ten gevolge dat zij hem tot nadenken bracht . " Het geluid zijner stem ,» zeide hij tot zich zelven , terwijl hij nog steeds over het vraagstuk peinsde . // De menschen zeggen dat mijn stem dezelfde is als die van Oscar ,// ging hij voort , terwijl hij zich eensklaps tot mij wendde . » Vindt gij dat ook?//Ik ant - woordde hem dat daaraan niet was te twijfelen . Met eene vluchtige lichte rilling , als iemand die huiverig is , stond hij van zijn stoel op — en stapte van het onderwerp af . Bij de volgende gelegenheid toen hij en Lucilla elkander ontmoetten , was hij , wel verre van nu gemeenzamer met haar te zijn , nog veel gedwongener dan ooit . Zooals het tusschen die twee was begonnen , scheen het ook tot het einde toe te zullen blijven . In mijn gezelschap was hij altijd op zijn gemak . In Lucilla's gezelschap nooit ! Welke duidelijke gevolgtrekking had iemand van mijne ondervinding uit dit alles moeten opmaken ? Ik weet thans maar al te wel wat het was . Op mijn woord als fatsoenlijke vrouw , zag ik ' t toen niet zoo in _ Laat ik u mogen herinneren , dat wij niet altijd ons zelven gelijk blijven . De verstandigste mensehen begaan somtijds domheden — evenals de domme menschen som - tijds heldere inzichten hebben . Gij kunt Maandag , Dins - dag , Woensdag met uw gewoon gezond verstand uw zaken hebben gedreven ; maar daaruit volgt nog niet dat gij Donderdag geen dwazen stap zult doen . Gij moogt er van denken wat ge wilt — maar gedurende een veel langer tijd dan mijn eigenliefde mij gedoogt te bekennen , vermoedde en ontdekte ik niets . Ik vond zijn gedrag in Lucilla's bijzijn dwaas en onverklaarbaar — maar niets meer . Gedurende de eerste veertien dagen die ik hierboven beschreef , kwam de Londensche dokter Oscar nog eens opzoeken , en verliet hem zeer voldaan over de uitkom - sten zijner behandeling . De vreeselijke vallende ziekte zou den patient en de vrienden in't rond niet langer kwellen ; het huwelijk kon gerust op den bepaalden tijd plaats hebben . Oscar was genezen . Het bezoek van den dokter dat onze belangstelling in de uitwerking der medicijn op nieuw gaande maakte , bracht ook op nieuw het gesprek op Oscar's valsche houding tegenover Lucilla . Nugent en ik hadden er een woordenwisseling over . Ik opende het onderhoud door voor te stellen dat wij onze krachten zouden samenspannen om zijn broeder over te halen openhartig en rond voor de waarheid uit te komen . Nugent zeide in ' t eerst geen Ja of Neen op dat voorstel . Hij die dadelijk een oordeel gereed had over alle andere zaken moest tijd hebben om in dit enkele geval een besluit te nemen . // Er is iets dat ik eerst moet weten ,// zeide hij . // Ik zou den zonderlingen afkeer van Lucilla , die mijn broeder met zooveel angst vervult , eerst willen begrijpen . Kunt gij er mij geen uitlegging van geven ?// » Heeft Oscar zich dan moeite gegeven om ' t te ver - klaren ?// vroeg ik op mijne beurt . // Hij sprak er van in een zijner brieven , en hij trachtte het uit te leggen , toen ik bij mijn aankomst op Bruin - heuvel vroeg of Lucilla de verandering in zijn gelaatskleur had ontdekt . Doch het gelukte hem niet mij dit aan ' t verstand te brengen .// // Wat begrijpt gij dan niet ?// // Luister . Voor zoover ik zie , schiet haar gevoel te kort om de tegenwoordigheid van donkere menschen in een kamer of van donkere kleuren in het ameublement te ontdekken , ' t Is alleen wanneer men haar vertelt dat zulke personen of zulke voorwerpen zich in hare nabijheid bevinden dat haar vooroordeel zich open - baart . Waaruit vloeit zulk een zonderling gevoel voort ? ' t Is onmogelijk dat zij eenige duidelijke voorstelling heeft van kleuren , vroolijke of droevige — indien ' t waar is dat zij reeds op eenjarigen leeftijd haar gezicht heeft verloren . Hoe legt gij dat uit ? Kan er een zuiver instinctmatige afkeer bestaan , die zich niet openbaart wanneer hij niet wordt opgewekt door invloeden van buiten , en die op geenerlei practische ervaring berust ?// // Ik geloof wel dat zoo iets kan bestaan ,// hernam ik . // Waarom , toen ik nog nauwelijks kon loopen , schrikte ik terug voor den eersten hond dien ik zag en die mij aanblafte ? Op dien tijd kon ik toch nog niet door onder - vinding of van hooren zeggen weten , dat het blaffen van een hond somtijds de voorbode is van bijten . Mijn angst was toen toch zeker zuiver instinctmatig .// // Aardig gevonden ,// zeide hij . // Maar ik ben nog niet voldaan .// // Ge moet ook bedenken ,// ging ik voort , // dat zij bij sommige gelegenheden een pijnlijken invloed van donkere kleuren gevoelt . Zij brengen somtijds een onaangenamen indruk op haar zenuwen teweeg , door middel van aan - raking . Zij ontdekte op deze wijs dat ik een donkere japon aanhad , toen ik voor ' t eerst hier kwam .// // En toch raakt zij het gelaat van mijn broeder aan en bespeurt er geen de minste verandering in .// Ik weerlegde die tegenwerping tot mijn groote vol - doening , hoewel niet tot de zijne . // Ik ben er nog zoo zeker niet van ,// zeide ik , // dat zij die ontdekking niet zou hebben gedaan , als zij hem na de verandering van zijn kleur voor de eerste maal had aangeraakt . Maar zij betast hem nu , terwijl zij reeds een gevestigden indruk heeft van haar vroeger onderzoek , en bedenk daarbij dat het alleen de kleur en niet de huid zelf is die verandering heeft ondergaan , en gij zult ' t met mij verklaarbaar vinden , dat zij de ontdekking niet heeft gedaan .// Hij schudde het hoofd , en gaf toe dat ik de zaak juist inzag . Maar daarmee was hij nog niet bevredigd . // Hebt gij nooit onderzoek gedaan ,// vroeg hij , // naar eenige omstandigheid in haar kindsheid voor dat ze ' t gezicht verloor ? Misschien voelt zij nog onbewust en onmiddelbaar den invloed van een schok dien haar zenuw - gestel heeft ondergaan in den tijd toen zij nog kon zien .// //' t Is mij nooit in de gedachte gekomen dit te onder - zoeken .// ^ Bevindt zich ook iemand in onze omgeving , die haar gedurende haar eerste levensjaar van nabij heeft gade - geslagen ? Na verloop van zooveel jaren , vrees ik echter dat zoo iemand niet licht gevonden zal worden .// // Die persoon bevindt zich zelfs hier in huis ,// zeide ik . // Haar oude min leeft nog .// // Laat haar dadelijk hier komen .» Zillali kwam . Nadat hij haar eerst had uitgelegd wat hij eigenlijk van haar wenschte te weten , begon Nugent het onderzoek met de volgende vraag : // Heeft uw jufvrouw , toen ze nog geen jaar oud was , ooit geschrikt van een donkerkleurig mensch of voorwerp , dat haar plotseling onder de oogen kwam ?» // Nooit , mijnheer ! Ik paste wel op dat ze nooit van iets schrikte — zoo lang ' t arme schaap ten minste nog zien kon .// // Weet ge wel zeker dat dit zoo is ?// // Stellie , mijnheer — hoewel ' t al zoo lang is geleden .» Zillah werd ontslagen , waarop Nugent , die tot nu toe buitengewoon gejaagd en ernstig was geweest — zich met een opgeruimd gelaat tot mij wendde . // Toen gij mij verzocht mijn pogingen bij de uwe te voegen om Oscar aan te sporen de waarheid te zeggen , was ik niet gerust over de gevolgen . Maar na hetgeen ik zoo even heb gehoord , is mijn vrees geheel opgeheven .» // Welke vrees ?// vroeg ik . // De vrees dat Oscar's bekentenis eene verwijdering tusschen hen zou ten gevolge hebben , waardoor het huwelijk zou kunnen worden uitgesteld . Ik ben tegen alle uitstel . Ik ben vooral bevreesd dat Oscar ' s huwelijk geheel mocht afgaan . Toen wij ons onderhoud begonnen , moet ik u bekennen , dat ik ' t met Oscar eens was , dat hij er wel aan zou doen zich eerst door den band van ' t huwelijk van haar genegenheid te verzekeren , voor dat hij zich aan de gevolgen eener bekentenis bloot - stelde . Na hetgeen de min mij zoo even heeft gezegd , zie ik er echter geen ' t minste gevaar in .» » Dus zijt ge ' t met mij eens ,» zeide ik . » Ik ben ' t ditmaal met u eens — hoewel ik de stijf - hoofdigste man ben die er op aarde leeft . De kansen schijnen mij nu allen in Oscar's voordeel . Lucilla's afkeer is niet wat ik vreesde — een afkeer die zijn oorsprong heeft in een diep geworteld zenuwlijden , ' t Heeft niets meer te beduiden ,» sprak Nugent , terwijl hij de vraag eens en voor altijd besliste met het voorkomen van een man van grondige kennis der physiologie — ' t heeft niets meer te beduiden dan een ingebeelde kwaal , een ziekelijk gevoel , door haar blindheid veroorzaakt . Ze moet haar best doen om dit te overwinnen — en ik geloof zeker dat ze ' t zou overwinnen als ze maar zien kon . Na hetgeen ik van morgen heb gehoord , zeg ik ' t u na : Oscar maakt een berg van een molshoop . Hij had Lucilla al lang de waarheid moeten zeggen . Ik heb een onbegrensden invloed over hem , en ik zal uw pogingen ondersteunen . Voor dat de week nog om is , zal Oscar ronduit met zijn aanstaande hebben gesproken .» Wij reikten elkander de hand . Toen ik hem aanzag — zoo levendig , zoo fier , zoo vastberaden — Oscar , zoo - als ik altijd had gewenscht dat hij zijn mocht — moet ik tot mijn schande bekennen , dat ik er heimelijk spijt over gevoelde , dat wij Nugent niet in de schemering hadden ontmoet , op die avondwandeling , die voor Lucilla een nieuw leven had ontsloten . Nadat wij elkander alles hadden gezegd wat wij te zeggen hadden — de twee gelieven waren in dien tusschentijd een wandeling op de heuvelen gaan doen — namen wij , zooals ik toen meende , afscheid van elkander voor den geheelen dag . Nugent ging naar de herberg , om naar een stal te zien , dien hij van plan was voor een atelier in te richten , daar geen enkele kamer op Bruinheuvel ook maar half groot genoeg was , voor het eerste reusachtige schilderstuk waarmee de // Groote Vertrooster ,// in de Kunst de wereld wilde verbazen . Daar ik niets bijzonders had te doen , ging ik uit om te zien of ik Oscar en Lucilla op hun terugweg kon ontmoeten . Daar ik hen echter niet ontmoette , wandelde ik naar Bruinheuvel . Daar vond ik Nugent op den lagen muur tegenover het huis een cigaar zitten rooken . Hij stond op en trad mij , met den vinger geheimzinnig op zijn mond gelegd , tegemoet . » Gij moet niet naar binnen gaan ,» zeide hij ,» en ge moet niet zoo hard spreken dat men u kan hooren .» Dit zeggende wees hij om den hoek van het huis heen naar de kleine zijkamer , die mijne lezers reeds kennen . // Oscar en Lucilla zitten daar bij elkander , en Oscar is bezig haar de bekentenis te doen !// Ik sloeg verbaasd mijn handen en oogen ten hemel . Nugent ging voort . » Ik zie dat gij verlangt te weten hoe dat alles is toegegaan . Welnu , ik zal ' t u zeggen . Terwijl ik naar den stal keek ( hij is niet half groot genoeg voor een atelier voor mij !) bracht Oscar's bediende mij een met potlood geschreven briefje , en verzocht mij uit Oscar's naam , onmiddellijk bij hem op Bruinheuvel te komen . Ik vond hem hier vreeselijk gejaagd op mij staan wachten . Hij verzocht mij ( juist zooals ik u zoo even verzocht ) niet hard te spreken . En wel om dezelfde reden . Lucilla was in het huis —» » En ik dacht dat ze waren gaan wandelen ,» viel ik hem in de rede . // Zij waren ook gaan wandelen , maar Lucilla klaagde over vermoeidheid , en Oscar bracht haar naar Bruin - heuvel terug om te rusten . Ik vroeg hem natuurlijk wat er gaande was , en vernam dat het geheim van Oscar's donkere gelaatskleur Lucilla ten tweede male ter ooren was gekomen .» » Alwcêr door Jicks !» riep ik uit . # Neen — niet door Jicks . ' t Was ditmaal Oscar's eigen knecht .» » Hoe kwam dat ?» » Het kwam door een van de jongens van ' t dorp . Oscar en Lucilla vonden den kleinen snaak buiten het huis staan huilen . Zij vroegen hem wat er was gebeurd . De jongen vertelde dat de knecht op Bruinheuvel hem