Tekstweergave van NL-TlRAR_0660-00715-1871_0395
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
DE
O
L
IJ
F
T
A
K
.
3
anderen
kant
in
'
t
.
veld
verdween
.
Ik
beantwoordde
Lucilla's
geroep
,
terwijl
ik
mij
tot
haar
spoedde
.
Wij
ontmoetten
elkander
op
het
grasperk
.
Zij
zag
er
bleek
en
verwilderd
uit
,
alsof
iets
haar
had
doen
ontstellen
.
»
Is
er
iets
gebeurd
op
de
pastorij
?»
vroeg
ik
.
»
Neen
,»
antwoordde
zij
—
/'
behalve
met
mij
.
Als
ik
weer
over
vermoeienis
mocht
klagen
,
raad
me
dan
niet
weer
om
te
bed
te
gaan
.»
//
Waarom
niet
?
Ik
heb
nog
bij
u
binnen
gekeken
voor
dat
ik
naar
den
tuin
ging
.
Ge
waart
kalm
ingeslapen
—
het
toonbeeld
van
rust
.//
//
Rust
?
Nooit
hebt
ge
u
sterker
vergist
.
Ik
lag
in
een
benauwden
droom
.//
//
Ge
waart
toch
zeer
kalm
toen
ik
u
zag
.//
»
Dan
is
'
t
zeker
geweest
nadat
ge
weg
waart
.
Laat
mij
van
nacht
bij
u
slapen
.
Ik
durf
niet
alleen
te
blijven
,
als
ik
er
weer
van
mocht
droomen
.»
//
Waarvan
hebt
ge
dan
gedroomd
p
//
»
Ik
droomde
dat
ik
in
mijn
bruidskleed
voor
het
altaar
stond
in
een
vreemde
kerk
;
en
dat
een
geestelijke
,
wiens
stem
ik
nog
nooit
had
gehoord
,
mij
in
het
huwe
-
lijk
verbond
—
«
Hier
bleef
zij
steken
,
terwijl
zij
haar
hand
afwerend
in
de
lucht
bewoog
.
//
In
mijn
blindheid,//zeide
zij
,
«
zie
ik
hem
alweer
voor
mij
staan
.//
//
Den
bruigom
?//
//
Ja
.//
//
Oscar
?//
a
Neen
.
//
//
Wien
dan
?*
//
Oscar's
broeder
.
Nugent
Dubourg
!//
(
Heb
ik
u
al
eens
gezegd
,
dat
ik
somtijds
eengroote
gekkin
ben
?
Als
ik
dat
nog
niet
heb
gedaan
,
dan
doe
ik
'
t
bij
deze
.
Welnu
,
ik
barstte
in
een
luid
gelach
uit
).
//
Wat
is
daaraan
te
lachen
?//
vroeg
zij
wrevelig
.
//
Ik
zag
zijn
afzichtelijk
mismaakt
gelaat
—
in
mijn
droomen
ben
ik
nooit
blind
!
Ik
voelde
dat
zijn
blauwe
hand
mij
den
ring
aan
den
vinger
stak
.
Wacht
!
Het
ergste
komt
nog
.
Ik
trouwde
Nugent
Dubourg
uit
vrijen
wil
—
ik
trouwde
met
hem
zonder
eens
aan
mijn
verloving
met
Oscar
te
denken
.
Ja
!
Ja
!
Ik
weet
dat
'
t
maar
een
droom
is
.
Maar
toch
kan
ik
de
gedachte
daaraan
zelfs
niet
verdragen
.
Ik
wil
zelfs
niet
in
mijn
droomen
ontrouw
aan
Oscar
zijn
.
Laten
wij
naar
hem
toe
gaan
.
Ik
wil
hem
nog
eens
hooren
zeggen
dat
hij
mij
bemint
.
Kom
meê
naar
Bruinheuvel
.
Ik
ben
zoo
zenuwachtig
,
ik
zou
niet
gaarne
alleen
gaan
;
kom
meê
naar
Bruinheuvel
!»
Ik
heb
nog
eene
andere
vernederende
bekentenis
te
doen
—
ik
trachtte
mij
van
dien
tocht
naar
Bruinheuvel
af
te
maken
.
(
Zoo
geheel
in
'
t
karakter
van
dat
onge
-
voelige
Fransche
volk
,
niet
waar
?)
Maar
ik
had
er
ook
mijn
reden
voor
.
Indien
ik
het
besluit
afkeurde
waartoe
Nugent
gekomen
was
,
zoo
be
-
schouwde
ik
de
zelfzuchtige
zwakheid
van
Oscar's
zijde
,
die
de
zelfopoffering
van
zijn
broeder
aannam
,
nog
in
een
veel
ongunstiger
daglicht
.
Lucilla's
minnaar
was
in
mijn
oog
tot
een
verachtelijk
karakter
gezonken
.
Ik
voelde
dat
ik
hem
wellicht
zou
toonen
wat
ik
van
hem
dacht
,
als
ik
mij
op
dat
oogenblik
in
zijn
gezelschap
bevond
.
//
Maar
lieve
,//
zeide
ik
tot
Lucilla
,
//
tot
dat
oogmerk
hebt
ge
immers
mijn
bijstand
op
Bruinheuvel
niet
noodig
.//
»'
k
Heb
'
t
u
toch
immers
al
gezegd
,»
antwoordde
zij
ongeduldig
.
//
Ik
ben
zoo
zenuwachtig
—
zoo
vreeselijk
opgewonden
—
dat
ik
me
niet
in
staat
voel
alleen
te
gaan
.
Voelt
ge
dan
niet
met
mij
mede
?
Verbeeld
u
eens
dat
gij
hadt
gedroomd
dat
ge
met
Nugent
in
plaats
van
met
Oscar
trouwdet
?//
//
Welnu
,
wat
zou
dat
?
Ik
zou
alleen
gedroomd
hebben
dat
ik
met
den
beste
van
de
twee
trouwde
.//
//
Den
beste
van
de
twee
!
Daar
herken
ik
u
alweer
—
altijd
onrechtvaardig
tegen
Oscar
.//
/'
Maar
,
kindlief
!
Als
ge
onbevooroordeeld
waart
,
zoudt
ge
,
even
als
ik
,
Nugent's
goede
hoedanigheden
leeren
waardeeren
.//
//
Nu
,
wat
mij
betreft
,
ik
waardeer
liever
Oscar's
goede
hoedanigheden
.»
«
Gij
zijt
vooringenomen
,
Lucilla
.»
//
Dat
zijt
gij
!»
//
Toevallig
hebt
ge
Oscar
'
t
eerst
ontmoet
.»
//
Dat
heeft
er
niets
meê
te
maken
.»
»
Wel
zeker
!
wel
zeker
!
Als
Nugent
in
plaats
van
Oscar
ons
was
gevolgd
;
indien
de
eene
van
die
twee
innemende
stemmen
,
die
zoo
volmaakt
gelijk
zijn
,
ons
had
toegesproken
in
plaats
van
de
andere
—//
«■
Ik
wil
er
geen
woord
meer
van
hooren
!»
/'
Tra-la-la-la
!
Toevallig
is
'
t
Oscar
geweest
.
Was
'
t
Nugent
geweest
,
de
zaak
zou
juist
andersom
geloopen
zijn
.»
//
Mevrouw
Patrolungo
,»
hernam
zij
,
//
ik
ben
niet
gewoon
beleedigingen
aan
te
hooren
.
Meer
heb
ik
u
niette
zeggen
.»
Met
dat
hooghartige
antwoord
,
en
met
het
liefste
blosje
op
haar
gelaat
dat
ge
ooit
te
voren
zaagt
,
keerde
mijn
lieve
Lucilla
mij
den
rug
toe
en
begaf
zich
alleen
naar
Bruinheuvel
.
O
,
die
radde
tong
!
O
,
dat
lastige
vreemde
karakter
van
mij
!
Waarom
liet
ik
mij
door
haar
opwinden
!
ik
,
de
oudste
van
de
twee
—
waarom
gaf
ik
haar
niet
het
voorbeeld
van
zelfbeheersching
?
Wie
kan
'
t
zeggen
?
Wanneer
weet
een
vrouw
ooit
waarom
ze
iets
doet
?
Wist
Eva
—
toen
de
slang
haar
den
appel
bood
—
waarom
ze
at
?
Volstrekt
niet
!
Wat
nu
te
doen
?
Twee
dingen
;
ten
eerste
:
—
mij
zelve
tot
bedaren
te
brengen
.
Ten
tweede
:
—
Lucilla
achter
na
te
gaan
,
haar
af
te
kussen
en
de
zaak
bij
te
leggen
.
'
t
Zij
dat
ik
nog
al
een
geruime
poos
noodig
had
om
te
bedaren
,
—
'
t
zij
dat
Lucilla
in
haar
opgewondenheid
gauwer
liep
dan
gewoonlijk
,
—
dit
staat
vast
dat
zij
op
Bruinheuvel
was
aangekomen
voor
dat
ik
haar
had
in
-
gehaald
.
Toen
ik
de
huisdeur
opende
,
hoorde
ik
hen
reeds
praten
,
'
t
Was
niet
aardig
hen
te
storen
—
vooral
nu
niet
,
nu
ik
in
ongenade
was
.
Terwijl
ik
nog
in
tweestrijd
was
,
en
er
over
nadacht
wat
mij
beter
te
doen
stond
,
werd
mijn
aandacht
getrokken
door
een
brief
,
die
op
de
tafel
in
'
t
voorhuis
lag
.
Ik
bekeek
(
men
is
altijd
tot
nieuwsgierigheid
geneigd
in
die
oogen
-
blikken
waarin
men
eigenlijk
'
niet
weet
wat
men
met
zijn
leêgen
tijd
moet
aanvangen
)
ik
bekeek
het
adres
.
De
brief
was
aan
Nugent
gericht
,
en
het
postmerk
was
Liverpool
.
Ik
maakte
daaruit
de
natuurlijke
gevolgtrekking
op
,
dat
de
Duitsche
oogarts
in
Engeland
was
aangekomen
.
ACHT
EN
TWINTIGSTE
HOOFDSTUK
.
OYER
DEN
RUBICON
.
Ik
was
'
t
nog
niet
met
mij
zelve
eens
of
ik
de
kamer
zou
binnen
gaan
of
dat
ik
buiten
zou
blijven
wachten
tot
zij
Bruinheuvel
verliet
om
naar
de
pastorij
terug
te
keeren
—
toen
Lucilla's
scherp
gehoorde
vraag
besliste
,
die
ik
zelve
niet
had
kunnen
oplossen
.
De
deur
der
kamer
werd
geopend
en
Oscar
verscheen
in
den
gang
.
//
Lucilla
hield
vol
dat
ze
iemand
buiten
hoorde
,»
zeide
hij
.
»
Wie
zou
gedacht
hebben
dat
u
'
t
waart
?
Waarom
bleeft
ge
in
den
gang
staan
?
Kom
binnen
!
kom
binnen
!//
Hij
hield
de
deur
voor
mij
open
en
ik
trad
binnen
.
Oscar
kondigde
Lucilla
mijn
komst
aan
.
»'
t
Was
mevrouw
Patrolungo
die
buiten
stond
,//
zeide
hij
.
Zij
sloeg
geen
acht
noch
op
hem
noch
op
mij
.
Een
menigte
bloemen
uit
Oscar's
tuin
lagen
op
haar
schoot
.
Met
haar
vaardige
vingers
was
zij
bezig
die
te
schikken
om
er
een
ruiker
van
te
maken
,
even
vlug
en
smaakvol
alsof
zij
haar
gezicht
had
gehad
.
Zoolang
als
ik
dat
bekoorlijke
gelaat
kende
,
had
het
er
nog
nooit
zoo
onverschillig
en
stuursch
uit
-
gezien
als
nu
.
Niemand
zou
haar
gelijkenis
met
de
Madonna
van
Raphael's
schilderij
hebben
herkend
.
In
een
oogwenk
zag
ik
dat
zij
boos
—
vresselijk
boos
op
mij
was
.
//
Ik
hoop
,
Lucilla
,»
zeide
ik
,
//
dat
ge
mij
mijn
in
-
dringendheid
zult
vergeven
,
als
ge
er
de
reden
van
zult
hebben
vernomen
.
Ik
heb
u
hierheen
gevolgd
om
u
om
verschooning
te
vragen
.»
»
0
,
ge
behoeft
u
volstrekt
niet
te
verontschuldigen
!»
hernam
zij
,
terwijl
zij
grootendeeis
haar
aandacht
op
de
bloemen
Meld
gevestigd
,
en
mij
ter
nau
wernood
een
woord
verwaardigde
,
//'
t
Spijt
me
zeer
dat
ge
■
u
de
moeite
hebt
gedaan
hierheen
te
komen
.
Ik
geef
u
volkomen
toe
wat
ge
straks
in
den
tuin
hebt
gezegd
.
Met
het
doel
waarmee
ik
naar
Bruinheuvel
ging
,
kon
ik
onmogelijk
uw
gezelschap
verlangen
.
Zeer
juist
!
Volkomen
waar
!»
Ik
bleef
bedaard
.
Niet
dat
ik
zoo
geduldig
van
aard
ben
,
niet
dat
ik
een
gemakkelijk
humeur
heb
;
verre
van
daar
,
dat
moet
ik
tot
mijn
schande
bekennen
.
En
toch
—
ik
bleef
ditmaal
bedaard
.
//
Ik
wilde
u
om
verschooning
vragen
voor
hetgeen
ik
in
den
tuin
zeide
,»
vervolgde
ik
.
//
Ik
sprak
onbe
-
dachtzaam
,
Lucilla
.
'
t
Is
immers
niet
mogelijk
te
ver
-
onderstellen
,
dat
ik
u
met
opzet
zou
hebben
willen
beleedigen
.»
Ik
had
even
goed
tot
een
der
stoelen
kunnen
spreken
.
Haar
geheele
aandacht
bleef
gevestigd
op
het
rangschikken
van
den
ruiker
.
a
Was
ik
beleedigd
?»
zeide
zij
,
alsof
ze
tot
haar
bloemen
sprak
,
//'
t
Zou
wel
dwaas
van
me
zijn
geweest
,
als
ik
me
beleedigd
had
gevoeld
.»
Eensklaps
scheen
'
t
alsof
ze
'
t
bewustzijn
van
mijn
tegenwoordigheid
herkreeg
.
//
Gij
hadt
volkomen
recht
om
uw
meening
uit
te
spreken
,»
zeide
zij
op
trotschen
toon
.
//
Verschoon
mij
als
ik
'
t
soms
mocht
hebben
tegengesproken
.//
Zij
schudde
haar
fraai
hoofdje
;
haar
gezichtje
was
met
een
hoogen
blos
gekleurd
,
zij
stampte
driftig
met
haar
lief
klein
voetje
op
den
grond
.
(
O
,
Lucilla
!
Lucilla
!)
Nog
bleef
ik
bedaard
,
maar
om
de
waarheid
te
zeggen
ditmaal
meer
ter
wille
van
Oscar
dan
van
haar
.
Hij
zag
er
zoo
bedroefd
uit
,
de
arme
jongen
—■
zoo
vurig
verlangend
om
tusschenbeide
te
komen
,
zonder
echter
te
weten
hoe
hij
'
t
zou
aanleggen
.
//
Lieve
Lucilla
!»
begon
hij
.//
Waarom
geeftge
mevrouw
Patrolungo
geen
antwoord
?//
Zij
viel
hem
driftig
in
de
rede
,
en
richtte
ditmaal
het
hoofd
nog
trotscher
op
dan
straks
.
»
lk
wil
mevrouw
Patrolungo
niet
antwoorden
!
Ik
geef
liever
toe
dat
mevrouw
Patrolungo
volkomen
gelijk
heeft
.
Ik
wil
gerust
bekennen
dat
ik
verliefd
kan
worden
op
den
eersten
besten
man
dien
ik
op
mijn
weg
ontmoet
.
Ik
beken
gerust
—
als
ik
uw
broeder
voor
u
had
ontmoet
—
dat
ik
op
hem
zou
zijn
verliefd
geworden
.
Even
goed
!»
»
Even
goed
—
zooals
ge
zegt
,»
herhaalde
de
arme
Oscar
nederig
.
»
Ik
vind
'
t
zeer
gelukkig
voor
mij
dat
ge
Nugent
niet
'
t
eerst
hebt
ontmoet
.»
Zij
wierp
de
bloemen
die
zij
op
haar
schoot
had
op
de
tafel
waaraan
zij
was
gezeten
.
Ze
werd
woedend
op
hem
dat
hij
mijn
partij
opnam
.
Ik
veroorloofde
mij
(
het
arme
kind
kon
'
t
immers
toch
niet
zien
)
de
onschuldige
vrijheid
van
een
glimlach
.
//
Gij
geeft
mevrouw
Patrolungo
gelijk
,»
zeide
zij
toornig
tot
hem
.
//
Mevrouw
Patrolungo
vindt
uw
broeder
een
veel
aangenamer
mensch
dan
u
.»
De
nederige
Osear
schudde
het
hoofd
tot
bevestiging
van
deze
ontegenzeggelijke
waarheid
.
//
Daarover
kan
slechts
ééne
meening
bestaan
,»
zeide
hij
bedeesd
.
Zij
stampte
met
haar
voet
op
den
grond
—
waardoor
zij
een
geheele
stofwolk
deed
opstuiven
.
Mijn
longen
zijn
soms
zeer
teergevoelig
;
en
ik
veroorloofde
mij
eene
andere
onschuldige
vrijheid
—
in
een
klein
kuchje
.
Zij
hoorde
die
tweede
vrijpostigheid
—
en
hield
zich
dadelijk
in
zoodra
zij
die
vernam
.
Ik
vrees
dat
zij
mijn
kuchje
opnam
als
een
berisping
van
haar
gedrag
.
//
Kom
hier
,
Oscar
,»
zeide
zij
met
een
plotselinge
ver
-
andering
in
toon
en
manieren
.
//
Kom
hier
en
ga
naast
mij
zitten
.»
Oscar
gehoorzaamde
.
'»
Sla
uw
arm
om
mij
heen
.»
Oscar
keek
mij
aan
.
Daar
hij
het
gebruik
van
zijn
gezicht
had
,
was
hij
gevoelig
voor
de
bespottelijke
zijde
van
het
bevel
dat
hem
werd
gegeven
—
in
tegenwoor
-
heid
van
een
derde
persoon
.
Zij
,
arme
ziel
,
in
haar
blindheid
ongevoelig
voor
alle
spotaehtige
blikken
,
was
geheel
onverschillig
voor
de
tegenwoordigheid
van
een
derde
persoon
.
Zij
herhaalde
haar
bevelen
op
een
toon
.