Tekstweergave van GRAD_1917-12-14_002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
dit gebouw verlaten, gebruikt worden tot berg¬ plaats voor kermiswagens. Reeds voor eenige jaren was het gebouw door den Kerkeraad ver¬ kocht onder verschillende bepalingen, doch men zal er stellig niet aan gedacht hebben, om in het verkoopcontract van toen, een bepaling om het hiervoren genoemde te beletten, te doen opnemen. — Een niet onaardig geval had dezer dagen op liet distributiebureau te Wijchen plaats, waar het 5-jarig dochtertje van den heer C. Hendriks een aanvullingskaart voor brood kwam aanvragen, welk brood zij met St. Nicolaasaan den hit ten geschenke wilde geven. Toen het kind door juffrouw Koosje werd ingelicht, dat voor den hit geen aanvullingskaart gegeven kon woï den, verliet het mistroostig het bureau. — De diakenen der Herv. Gemeente en der Geref. Kerk te Zwammerdam besloten over te gaan tot schoolvoeding. De Herv. Gemeente zal de kinderen van de openbare school en de bewaarschool, die daarvoor in aanmerking wen- schen te komen, voeden, terwijl de Geref. Kerk die van de Chr. school zal voeden. — Een landbouwer aan den Spaarnwouder- ' weg te Haarlemmermeer had al meermalen be¬ merkt, dat men 's nachts kippen bij hem stal. Hij liet een electrisclie geleiding aanleggen van het kippenhok naar zijn slaapkamer, om bij onraad tijdig te worden gewaarschuwd. Zaterdagnacht, ging onverwachts de electrische schel in de bedstede. De boer eu zijn twee vol¬ wassen zonen sprongen hun bed uit, gewapend met knuppels en een slaaf ijzer. De dief sprong plotseling uit het kippenhok en verdween in de duisternis. In het hok lagen vier kippen met omgedraai- den nek. — In het blad Peel en Maas, dat te Venray verschijnt, leest men: Naar wij vernemen is vast een der onder¬ wijzers van de dorpsschool aangeschreven voor het verrichten van hand- en spandiensten in de Peel, op drie dagen van de volgende week. — Men schrijft aan de Ned.: Het gebeurde dezer dagen op de gemeente¬ secretarie van een plaatsje in den omtiek van Woerden! Daar vervoegde zich iemand om beklag te doen over de samenstelling van het brood, terwijl hij tevens wees op voorkomende knoeierijen. Toen de ambtenaar beweerde, dat er van knoeierijen bij de bakkers geen sprake was, antwoordde hij, dat hij zeker wist, dat de bakkers zelfs gestampt zaagsel gebruikten, daar hij juist vernomen had dat bij een zijner kennissen een kind was geboren met houten beentjes! De onnoozele begreep niet dat hij de dupe was geworden van een grappenmaker. — Nobel's vredeprijs is aan het hoofdbestuur van het Roode Kruis te Genève uitgereikt en niet aan een vredesvereeniging als b.v. de Ne- derlandsche Anti Oorlogsraad. Dat teekent wel den toestand. Hel Noorsche Nobel-comité vindt dus niet de pogingen om vrede te maken in den laatsten tijd 't belangrijkst, maar het liefde¬ werk van het Roode Kruis, dat tenmnjste ver¬ zoening brengt, de gemoederen zachter stemt. Wat Zwitserland voor invalide soldaten der oor¬ logvoerende landen heeft gedaan verdient ook groote waardeering. — Dinsdagavond 7 uur kwamen zeven werk¬ lieden van de firma Van Capellen te Bolnes van de motorenfabriek, aan de overzijde der Maas in den Zaagpolder gelegen, als gewoon¬ lijk na het eindigen van hun werktijd per ijzeren roeiboot naaf Holnes oversteken. Juist kwam de Telefoon, een sleepboot te Dordrecht thuis bchoorend, van Rotterdam gestoomd. Hoe¬ wel ze in de roeiboot met de lantaarns seinden en naar men zegt geroepen hebben, schijnt de kapitein ze niet te hebbeu gezien of gehoord. Toen hij ze opmerkte was het te Iaat en liep de sleepboot op de roeiboot, met het noodlottig gevolg dat allen Ie water geraakten. Vijf werden gered door de bemanning van de Telefoon en een juist passeerenden schipper, die dadelijk zijn roeiboot uitzette. Twee verdronken, nl. de 36-jarige L. v. d. Berg, van Bolnes, gehuwd en vader van vijf kinderen, en de 19-jarige L. den Boer, van Rijsoord. (Rott.) — De Duitschers zijn reeds over een groo- ten afstand bezig de doodelijke draden te ver¬ leggen. De nersperring zal op de meeste pnnten meer dan een kilomeier over Belgisch gebied gebracht worden. Plaatselijk Nieuws. ZALT-BOMMEL, 14 December 1917. — De Brandstoffen-Commissie te dezer stede maakt bekend, dat aan houders van brandsfof- fenkaarten (echter niet aan de leden der spaar- vereeniging „Eigen Hulp" en het fonds der V . J . M e i j e r ' s S c h e e p s ¬werklieden van de N. V. J. Meijer's Scheeps¬ bouw Mij.) van 15—31 dezer wordt ter be¬ schikking gesteld 'n hoeveelheid van 1| H.L. gascokes ad ƒ 1.80 per H.L. van 40" K.G., afgehaald aan de gasfabriek. Bestellingen worden door de gasfabriek ook uitgevoerd aan huis, met 5 cents per H. L. ver¬ hooging. Voetbal. De wedstrijd H.B.S.—A.M.T. welke op j.1. Zondag was aangekondigd, had met goedvinden van beide partijen Zaterdagmiddag plaats en eindigde met een 9—0 overwinning voor de H.B.S. Aangezien we nog steeds wachten op de „Engelsche Zaterdag", was niet veel publiek getuige van dezen strijd, maar de uitslag spreekt. Evenwel, we zijn Zondag ruimschoots scha¬ deloos gesteld. Twee atlracties! 't Begon met een partij „modder-polo" tus- schen „V.S.C."—„Hercules". Het ging er zeer forsch toe waardoor des te meer de zwakke leiding uitkwam. Voor dergelijke ontmoetingen is het wel een eerste vereischte dat de scheids¬ rechter door zijne flinke correcte leiding de spelers in bedwang weet te houden. We zagen nu soms zeer wonderlijke beslissingen. De uitslag van deze vertooning was 1—0 voor „V.S.C." De sterkste heeft gewonnen, maar aan „Hercules" als zwakste een compli¬ mentje voor haar taai volhouden. Toen kregen we als „finale" een bokswedstrijd tusschen enkele voetballers en een zeker deel van 't publiek. Het ligt niet op onzen weg hier de schul¬ dige te zoeken, maar we waren reeds eerder getuige van een zeer minne houding van dat publiek, dat er schijnbaar de voetbalmiddagen voor uitkiest, om hun baldadigheid bot te vieren. Ook bij.een wedstrijd H.B.S.—I.M.T. onlangs, hebben velen met mij zich geërgerd om de hatelijkheden tegen de H.B.S.-doelman, door o.a. het doel zoowat achter z'n rug aftebreken; en verscheidene spelers kunnen inlichting gevGn omtrent de gewaarwording, wanneer een stuk natte klei in je nek geslingerd wordt. Daarom geef ik de sportmenschen alhier in overweging, dergelijke op-relletjes-beluste indi¬ viduen te weren, waardoor 't overige publiek en spelers gelegenheid krijgt, ongestoord van hunne voetbal-uurtjes te genieten. (Maar op 't nieuwe sportterrein zal dat gemakkelijker gaan). Zondagmiddag 2 uur spelen „V.S.C"—Pon- tonniers achter Tivoli en I.M.T. — „Hercules" op de Spekdam. De stand der plaatselijke competitie is thans: wedstrijden doelp. gesp. gew. gel. verl. pnt. v. teg. gem, H. B. S. 2 2 0 0 4 10 0 2.00 S . C . 2 1 1 0 3 2 1 1 . 5 0V. S. C. 2 110 3 2 1 1.50 Ponlonniers 1 0 1 0 1 0 0 1.00 Hercules 2 0 1110 1 0.50 A. M. T. " 2 0 1 1 1 1 10 0.50 M . T . 1 0 0 1 0 0 1 0 . 0 0I. M. T. 1 0 0 1 0 0 1 0.00 — Veilingsvereeniging „Z. B. & O." Veiling op 13 December 1917. Goudreinnetten 12—21 ets., Bellefleur 1 U — 18 ets., IJsbouien 51 —11 ets., Stoofperen 9 ets., Wouterlingen 14 ets. per K.G. — F. C. A. Pantekoek. f Na een langdurige ongesteldheid, schrijft het Vad., is op 5S-jarigen leeftijd te Ginneken overleden de em.-predikant F. C. A. Pantekoek, laatstelijk predikant bij de Ned. Herv. Gemeente te Zalt-Bommel. De overledene, zoon van den welbekenden Ainsterdamschen predikant Pantekoek, was in 1859 geboren. Na te Leiden gestudeerd te heb¬ ben, werd hij in 1889 naar 'sHcerenberg be¬ roepen, welke standplaats hij in 1892 voor Wolvega verwisselde. Daarna was hij achter¬ eenvolgens predikant te Bovenkarspcl, Tiel, Bolsward en nogmaals Tiel, totdat hij in 1901 een uitnoodiging ontving om als predikant op te treden bij de Hollandsclie gemeente te St. Pe¬ tersburg. Hij gaf daaraan gehoor en gedurende tien jaren was Pantekoek werkzaam in Ruslands hoofdstad. Maar in 1912 legde hij die bediening neder. Diep getroffen door huiselijk leed —twee zijner kinderen had hij ten gevolge van de heftige cholera-epidemie, die Rusland heeft geteisterd, verloren — en ziek ook van lichaam keerde hij met zijn echtgenoote en zijn eenigen hem over¬ gebleven zoon naar Nederland terug. Lang werkeloos kon hij evenwel niet blijven en zoodra zijn gezondheid het vergunde, liet hij zich weder beroepen, thans naar Zalt-Bommel. In den afge- loopen zomer noopte de kwaal, die hem reeds te voren had gekweld, hem echter zijn emeritaat aan te vragen en te Ginneken, waar hij zich kort geleden had gevestigd, is hij thans overleden. Wie Pantekoek goed gekend hebben, zullen ongetwijfeld allen met diep leedwezen zijn doodstijding vernemen, want de overledene was een der sympathieke figuren in de Nederlandsche predikantenwereld. Met een ruimen optimisti- schen kijk op het leven en een warm hart voor den medemensen heeft hij met volle toewijding het predikantenambt vervuld. Vlot redenaar, wist hij op den kansel de aandacht zijner hoorders te trekken, doch vooral gevoelde Pantekoek 2ich aangetrokken tot het pastorale werk en wie zich tot hem wendde om hulp of voorlichting steunde hij met raad en daad. Een beroep op zijn goede hart kon hij niet afslaan en menigeen, die tegen¬ over groote moeilijkheden of zorgen stond, heeft aan den overledene uitkomst te danken. Pantekoek wijdde zich buiten zijn ambts¬ bezigheden gaarne aan letterkunde, doch bij¬ zonder gevoelde hij zich aangetrokken tot het geven van voordrachtenavonden, waarop hij veelal werk van anderen, soms ook van zich¬ zelf voordroeg en zijn herinneringen aan zijn verblijf in Rusland, die hij o. a. in „Oefening kweekt Kennis", te^ den Haag, ten beste heeft gegeven, zijn zeker nog niet vergeten. Vele belangstellenden waren Maandag te Ginneken tegenwoordig bij de plechtige begrafe¬ nis van wijlen Ds. F. C. A. Pantekoek. Namens den Kerkeraad van Zalt-Bommel herdacht Ds. Knipscheer in gevoelvolle woorden, hetgeen de overledene voor deze gemeente is geweest, terwijl Ds. Prins uit Tiel mede namens den Kerkeraad aldaar een laatsten weemoedigen groet bracht van de vele vrienden, die Ds. Pantekoek in Tiel verworven had. De heer F. de Klerk legde namens de calechi- santen uit Zalt-Bommel een krans op het graf. De zoon dankte voor de eer zijn vader bewezen. Diep onder den indruk van deze eenvoudige, maar roerende plechtigheid verlieten de aan¬ wezigen den doodenakker. — Blijkens een advertentie in dit nummer zal de kerkeraad der Herv. Gemeente, in de volgende week een collecte houden ten behoeve der herstelling aan de daken der groote Kerk. Wij vertrouwen, dat door een aanzienelijke opbrengst het bewijs geleverd zal worden, dat het energieke optreden der kerkvoogdij om het schoone kerkgebouw voor verval te vrijwaren, door alle gemeenteleden ten zeerste wordt gewaardeerd. — Beroepen bij de Herv. Gemeente te Zalt- Bommel : Ds. D. Binsjr. te Ellewoutsdijk. — Loop der bevolking dezer gemeente van 7 tot en met 13 December 1917. Ingekomen. Adriana de Vries van Lisse naar A 23. Elisabeth Hendrika Boenen van Hurwenen naar A 31. Hermanus Bron van Smallengaland naar D 165. Arie Gerrit van Hattum van 's Hage naar B 13. Hendrika Wijgerse van Maassluis naar B 52. Arie Antonie Kwekel van Utrecht naar E 13d. Vertrokken. Eliza Jacoba Henriëtte Boon van C 47 naar Utrecht. Gerrit van Horssen van B 149 naar Nijmegen. Arie van Nes van A -88 naar Boskoop. Maria Cornelia Schaaij van B 147a naar Bussum. Jan Beckering Vinckers van D 57 naar 's Hage. WilhelminaGerardaJohanna Vromans van C 126 naar Schoten. Burgerlijke Stand. ZALT-BOMMEL. Van 7 tot en met 13 December 1917. GEBOREN: Clazinus, zoon van W. van Tuljl en M. Bergakker. — Wilhelmus Wouter, zoon vanA.J. van Kaiwljk en W. H. de Ruiter. — Evert, zoon van J. de Ruiter en D. A. van Harm. OVERLEDEN: Geertrulj Teuwissen, 82 jaar, wed. van R. van Hemert. AFGELUISTERD [op den hoek bij den kruidenier]. Eerste Dienstmeisje: Dag Lena! Tweede Dienstmeisje: Dag Marie! Marie: Zeg Lena, wat beleven we toch een ellendigen tijd. Ik krijg door die distributie niet half genoeg koflie voor ons huishouden. Lena: Niet half genoeg koffie? Maar meisjelief waarom ge¬ bruik je dan geen KOFFEX, dan heb je ALTIJD genoeg koffie. Marie: Koffex ... ? ? Una: Je weet niet wat KOFFEX is? KOFFEX is een extract tot koffiebesparing. Als je dat gebruikt, dan kom je met de HELFT van je gewone koffie uit en je krijgt maar wat een lekkere kop. De gebruiksaanwijzing staat op elke flesch. Marie: Zoo? en waar haal je die KOFFEX? Lena: Wel hier bij M. van Maaren. Marie: Nou Lena, ik dank je wel hoor! Ik ga direct een flesch halen! Daag. KOFFEX uit de beste grondstoffen bereid. Prijs per flacon inh. 3i dL. 55 cent. >, » „ „ 8" „ 95 „ Beleefd aanbevelend, M. VAN MAAREN, Boschstraat Zalt-Bommel. Brieven van onder dienst. 12 December 1917. Beste Zus, Zooeven ben ik met zeer gemengde gevoe¬ lens van mijn verlof hier teruggekeerd. Toch valt m'n humeur me nog redelijk mee en ik had niet gedacht, dat het, na die dagen van schromelijke verwenning thuis, me „in de rot¬ zooi" niet méér tegenviel. Verlof is een heerlijkheid! Als een oudere soldaat dit leest, dan zal hij het misschien als een gemeenplaats opvatten: natuurlijk, verlof, dat is alles, daar leef je op, daarmee wor-je door je superieuren in bedwang gehouden. Maar voor mij was hel zoo nieuw en zoo schoon! Vierentwintig uren van te voren al begon ik merkwaardig in m'n humeur te komen. Telkens weer dacht ik aan wat morgen, wat's avonds, dan, wat zoo-dadelijk zou zijn: ten slotte gaat geen moment voorbij, dat je niet de blijde ver¬ heugenis in je hoofd hebt, van wat haast zeker komen zal. Je bent extra secuur, je werpt een extra-blik op den strooizak, of die wel zonder rimpels is, je kort den riem van het geweer op het geweerrek in, dat er in godsnaam niets tusschen beide zal komen, 's Middags kleed je je om in het veldgrijs, waarover de werkklee- ding gaal, zoodat je vanavond slechts luttele oogenblikken noodig zult hebben om je reisvaar¬ dig te maken; je bergt alles, wat gestolen kan wor¬ den, zooveel mogelijk in je kistje op; je smeert een extra dosis vet op je geweer.... totdat de vurig verbeide verlofpassen komen. Met dat papiertje, waarop vermeld staat dat de milicien Krekel, R., van hier via Schiermonnikoog naar Zalt-Bommel mag reizen, op den (8) acht Dec. 1917 in de 3e klasse, met dat papiertje, onder¬ teekend door den compiescommandant, in je zak ben je al zoo goed als op reis. Dan komt het oogenblik, dat je meteen pakje onder den arm en een verlofglans over je facie, den schildwacht aan het hek passeert, dien kerel in een vlaag van medelijden een sigaar geeft, waarna je, al maar glunderend, naar het station kuiert. Dat alles heb ik gedaan met de meeste toe¬ wijding. In den,trein natuurlijk veel confraters, die, zoodra ze wisten, dat ik eerst anderhalve maand onder dienst was, zoowat lachten en bromden van vier jaar en drie jaar, later probeerden me in de maling te nemen en eindigden met een zeer sentimenteel lied, dat ze zongen met lange uithalen en fraaie draai-ommetjes. Doch ten slotte stond ik aan het Bommelsche station bij Kareltje voor op onze genoeglijke paardentram, de postzakken werden opgeladen, en rammelend sukkelde ons trammetje den wegaf. 't Was avond en maar moeilijk kon ik den Sint-Maarten uit de verte onderscheiden. Des te scherper was de hernieuwde kennismaking met Bommels grachtgeuren. Door de Zaterdagavonddrukte in de Bosch- slraal hobbelden wij en Karellje belde en m'n gemoed was aangedaan vanwege het lang ver¬ beide terugzien, dat nu gekomen was. Dan de thuiskomst! Na van alle kanten be¬ keken te zijn, werd ik in een gemakkelijken stoel gepoot, sigaren, thee en koekjes werden me voorgeschoven, een oogenblik daarna zat ik achter een overvloedig maal en blonk me de vergeten weelde van een wit tafcllaken en servet tegen. Je weet, hoe ik me verder uitgesloofd heb jullie te vertellen van onder dienst, hoe het eten was, en hoe het kader, hoe de ligging en hoe de verlofregeling. De volgende dagen al malle ontmoetingen mei kennissen, die niet weten, of ze je kennen, en dan op je af komen met toegestoken hand en een: „Hé, ben jij ook onder dienst?" En waar je komt, overal een belangstellend informeeren: hoe het me bevalt? Een vraag, die lastig te beantwoorden is, want meestal bevalt het me alles behalve onder dienst, maar 't ge¬ beurt dikwijls genoeg, dat het me toch weer best bevalt. Je zult zeggen, dat ik eenigszins aan het zeuren ben: je hebt gelijk. Laat ik je dan nog schrijven over het afscheid, het weemoedige afscheid van Bommel, toen ik wéér op de tram stond en de Bommelsche klei onder mij weggleed. Toen ik weer in den trein zat met oude soldaten, die ook weer trachtten, me beet te nemen, wat hun, dank zij mijn arge¬ loosheid, natuurlijk lukte. Met een veel te zwaar koffertje sjouwde ik (en slotte naar onze kazerne, waar ik moe en hongerig aankwam. Als surprise wachtte me daar de mededeeling, dat ik naar een andere garnizoenplaats gede¬ tacheerd zou worden, en dat wel overmorgen. Zooiets valt wel eigenaardig. Nu weer naar een heel andere plaats, met ander kader, andere hgging, alles anders. Morgen gaan we pakken en traktement beuren, dan krijgen we onze zakboekjes, dan moeten we onze kistjes naar het station brengen en afscheid nemen van de kennissen, die we hier in dezen korten tijd ge¬ maakt hebben. En overmorgen eten we onze galgenkug, we wenschen Beukenblad en de jongens het beste, en gaan, onder geleide van een sergeant de onbekende toekomst tegemoet. Zwaar gepakt trekken we weer naar den treinen „Dat al tot heil van 't lieve vaderland" zooals de jongens hier zingen. Zoo is ons leven vol verrassingen, en we kunnen niet veel anders doen, dan ze ons laten welgevallen. Een volgende maal over m'n nieuwe omgeving. 't Ga je bijzonder! RODOLPHE.