Tekstweergave van HWBL_1927-12-30_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
HET WEEKBLAD VOOR ZALTBOMMEL BOMMELER EN TIELERWAARD. VerschijntiederenVrijdagenwordtperposthuisI] Verschijnt iederen Vrijdag en wordt per post huis aan huis bezorgd te Zalt-Bommel, Gameren, IJ Nieuwaal, Zuilichcm, Bruchem, Kerkwijk, Rossui W.-\ardenburn, Tuil en Hsaften. Advertenticn 10 cent per regel. Bij contract belang¬ rijke korting. Copiën in te renden zoo vroeg mogelijk Idoch voor Donderdagsavonds aan de DRUKKERI1 t, I H. KAASJAGER, Koningstraat C 49, Zalt-Bommel. 7TÏNÜARI 1Q?8 be9int de HALFJAARLIJKSCHE OPRUIMING ^ J ^ van DAMES^ en HEEREN MODE^ARTIKELEN FIRMA J. GOTTSCHALK-BURNET, WATERSTRAAT ZALT-BOMMEL ZIE DE ETALAGE'S. P;ii Een Lagere Tuinbouwschool in de Bommelerwaard en «Nog wat" ? IV. In ons vorig artikel deelden we mede, thans eenige gegevens te zullen verstrekken over de werkwijze van zoo'n school; om vollediger te kunnen zijn, willen we dit echter wat uit¬ stellen ; we hebben ons n.1. gewend tot onzen Rijkstuinbouw-consulent, de heer Ir. R. v.d. Veen te Nijmegen om nadere inlichtingen, en zoodra ons deze geworden zijn komen we hierop terug. We zullen nu even de bezwaren behandelen, die verleden jaar naar voren zijn gekomen bij de bespreking betreffende de oprichting. {j [Allereerst deed zich de vraag voor, of een voldoend aantal leerlingen zich zou opgeven; hiermede staat of valt natuurlijk de heele zaak. De meeningen hierover waren verdeeld, uiteraard waren deze echter zeer vaag, daar nog te weinig bekend was hoe de ^houding der kweekers en landbouwers in deze zou ziin. Wij zijn te dezer opzichte evenwel zeer optimistisch gestemd; wanneer wij nagaan met hoeveel moeite en zorg het landbouw¬ bedrijf heeft te kampen, en met te weinig uitzicht op verbetering; wanneer wij zien, hoe als gevolg daarvan vele boeren hun zoons naar de ambachtsschool zenden, omdat er in hun eigen bedrijf geen toekomst te vinden is, wanneer wij dan verder wijzen kunnen op de gunstige uitkomsten van het tuinbouw¬ bedrijf, hier als elders, dan, we zijn er zeer stellig van overtuigd, zullen velen hunner de gelegenheid aangrijpen die hun geboden wordt om bijtijds de bakens te verzetten. Uit elke gemeente in onzen Waard behoeven zich maar enkele leerlingen op te geven; en dit, het grootste bezwaar is opgeheven. Wij herhalen, in dit opzicht zijn wij zeer optimistisch. En nu de geldelijke bezwaren. Hoewel wij nog geen volledige gegevens tot onze beschikking hebben, willen wij als onze vaste overtuiging weergeven, dat bij voldoende samenwerking, deze zeer gemak¬ kelijk te overkomen zijn, ze zijn in elk geval oneindig veel kleiner dan voor de Ambachts¬ school. Wij willen er nog den nadruk op leggen, dat het onderwijs aan een tuinbouw¬ school uitsluitend ten goede komt aan onze omgeving. Het is ons natuurlijk bekend, dat de gemeentebesturen zeer zuinig zijn, zuinig moeten zijn met hunne financiën, zoodat elke buitengewone uitgaaf vermeden moet worden, doch in dit geval, waar het een streekbelang, het belang van hun gemeentenaren betreft, zal indien noodig, een kleine tegemoetkoming in alle opzichten te verdedigen zijn. Wanneer wij verder wijzeD op het groote belang dat de gemeente Zalt-Bommel, Stich¬ tingen als het Gasthuis en het Weeshuis met hun groot grondbezit en zeer zeker nog vele anderen, zouden hebben bij een welvarende tuindersstand, dan is dit om aan te toonen, dat bij ernstige samenwerking ook de gelde¬ lijke bezwaren in het niet zullen zinken. Het Veilingsbestuur zal natuurlijk in het belang der leden alle medewerking verleenen, terwijl lest best, het bestuur van „Het Nut" zich zeker niet onbetuigd zal laten. Wij stellen ons nu voor, dat uit en door de door ons genoemde corporaties een kern van vereeniging wordt gevormd, die zich tot taak stelt: De stichting en instandhouding van een LagereTuinbouwschoolin de Bommelerwaard. In verband met de oprichting van een der¬ gelijke school willen we even aanhalen een be¬ richtje uit „De Tuinderij", dat luidt als volgt: Een tuinbouwschool te Nieuw-Amsterdam. „De Centrale Vereeniging voor den Op¬ bouw van Drenthe heeft aangekocht het ge¬ bouw van de Vereeniging ,,Het Kinderhuis" te Nieuw-Amsterdam, teneinde daarin een tuinbouwschool onder te brengen. Het ge¬ bouw biedt ruimte voor een Directeurswoning en een tweetal leslokalen. De opening zal 1 Mei 192S plaats hebben, en het onderwijs zal geschoeid zijn op den leest der rijkstuin- bouwscholen." Plaatselijk Nieuws — Huldiging van den WelEd. Heer H. Beckering Vinckers op 23 December j.1. bij zijn afscheid als leeraar Ned. Taal aan de Rijks H.B.S. te Zalt-Bommel. Vrijdag j.1. was het de laatste dag dat de heer Beckering Vinckers zijn leeraarsambt aan de H.B.S. alhier vervulde, hetgeen hij 1 Mei 1889 op zich nam. Allen die in de tijds¬ periode met den scheidenden leeraar in aan¬ raking kwamen, voelden behoefte om bij dit afscheid blijk te geven van de groote waar¬ deering en achting, welke de algemeen ge¬ ziene leeraar zich heeft weten te verwerven. Tijdens het laatste lesuur aan de H.B.S. werd de heer Beckering Vinckers door de heer A. van der Ent, directeur namens allen en door de heer A. M. Diemont nog persoonlijk toegesproken. Vooral de heeren Van der Ent en Diemont vertolkten uitvoerig hoe men slechts noode tot dit scheiden overging; hoe al die 38 jaren lang de heer Beckering Vinckers steeds aller sympathie had en nog in uiterste mate heeft; hoe de heer Beckering Vinckers door zijn nobel hartelijk karakter voor allen een ge¬ ziene persoonlijkheid is geworden, een die men niet gaarne wil missen. Het is ons onmogelijk om alle redevoeringen in extenso op te nemen, eigenlijk ook on- noodig, omdat ze alle eenstemmig waren in lofuitingen en sympathiebetuigingen aan 't adres van den heer Beckering Vinckers. Namens Directeur en Collega's werden kost¬ bare boekwerken aangeboden, van de leer¬ lingen een prachtige electrische lichtkroon, terwijl tal van andere souveniers en bloem¬ stukken de gevoelens jegens den scheidenden leeraar vertolkten. De heer Beckering Vinckers dankte allen met een keurige rede, waarin hij het woord richtte tot allen: directeur, collega's en leer¬ lingen, en zegt dat dit een heel moeilijk uur is, in de eerste plaats omdat hij er niet veel mee op heeft, zoo aller oogen op zich ge¬ richt te zien, zoo 't middelpunt van alle aan¬ dacht te zijn. Spreker zegt verder: Toen ik voor 't eerst de verzen van Hendrik Lauren's Spieghel las: „Ich kies in onbekentheijt rust, „Een onbecommert, zoet, zacht leven", waren mij deze woorden zoo sympathiek, dat ik ze dadelijk tot mijn leuze maakte en ze dadelijk tot mijn levensrichtsnoer koos. En — inderdaad is het mij vrij wel ge¬ lukt in de onbekendheid rust te vinden. Dat mijn leven ook „onbekommerd" en „zoet en zacht" is geweest, dat kan ik juist niet zeggen, dat heeft een mensch niet in zijn hand. Veeleer moet ik met Mooi Heintje uit Huyghens' Scheepspraet bekennen: ,,'k Heb te veul gesnor van buien, „Over deuse muts zien gaen", vooral in de laatste jaren. Wanneer evenwel 's levens stormen te fel me teisterden, dan zocht en vond ik troost in de bekende verzen van Vondel: „Gelukkig is een vast gemoed. „Dat in geen blijde weelde smilt, „Maar stuit gelijk een taaie schilt „Den uveimijdbren tegenspoed." Die zucht naar een rustig en gerust leven was ook oorzaak, dat ik in Bommel, mijn eerste plaats aan een H.B.S. gebleven ben. In 1895 kon ik een betrekking krijgen in Den Bosch, ik aanvaarde ze niet. In 1902 werd ik benoemd in Utrecht, ik bleef in Bommel, waar ik me thuis voelde, dat me lief werd om zijn heden, zoowel als om zijn verleden. Maar er is nog een andere oorzaak, waar¬ door dit uur een moeilijk uur vooc me is. Ik moet vaarwel zeggen veel, dat me lief is en velen, die mij lief zijn. Nu zal men zeggen: waarom dan zooveel haast gemaakt met de ontslag aanvrage? Waarom nog niet een paar jaar aange¬ bleven? Daarvoor zijn verschillende redenen. Eén daarvan is deze. Mijn grootmoeder zei, wanneer ze ons op iets lekkers tracteerde: „Jongens, ophouden voordat je er genoeg van krijgt". En die grootmoeder was een autoriteit voor me, vol levenswijsheid. En een andere autoriteit Jacob Cats, die ook een heeleboel wijze dingen berijmd heeft, zegt: „'t Is beter, dat ge scheidt op tijd, „Dan dat men u ten deure uitsmijt". En hoewel hiervoor nog wel geen direct gevaar bestond, toch is het verstandig zijn bagage te pakken, terwijl het nog licht is, want de avond valt soms, voor men er op verdacht is. Guido Gezelle zegt dat zoo mooi, want zoo dichterlijk en welluidend : „Den avond komt zoo stil, zoo stil, „Zoo traagzaam aange; reden, „Dat geen en weet, wanneer de dag „Noch waar hij is geleden, „'t Is avond, stille, en mij omtrent „Is iets of iemand, onbekend. „Die, zachtkens mij beroerend, zegt: „'t Is avond en 't is rustens recht". Zie .— ook mij heeft iets of iemand, 'k weet niet wat of wie, zachtkens beroerd en heeft mij ingefluisterd: 't is rustens tijd. Men meene evenwel niet, dat dit besluit mij geen strijd heeft gekost, dat het me niet aan mijn hart gaat dit afscheid van mijn werk, van mijn collega's, van mijn leerlingen. Ja, zelfs aan het gebouw, waar ik zoovele jaren in- en uitging, waar ik zoovele aangename uren sleet, ben ik gehecht, dat gebouw met al zijn gebreken, met zijn tochtige, gordijn- looze ramen, met zijn vaak benauwde, onge¬ zellige lokalen, zijn nauwe gangen, dat ge¬ bouw, dat me altijd doet denken aan een jongen, die uit zijn broek gegroeid is. Hoeveel malen ben ik die trappen niet opgetippeld! Neen, ik behoef het niet te vragen: ik heb het uitgerekend. Tachtigduizend keer! En wanneer ik de hoogte van die trappen op zes meter schat, dan ben ik in die ruim acht en dertig jaar vier honderd en tachtigduizend meter gestegen. Bedenk eens wat een hoogte dat is: de hoogste berg op aarde is maar acht duizend acht honderd en veertig meter — Kon ik al die trappen op elkaar stapelen, dan kon ik daarmee makkelijk den hemel bereiken — Maar ik wil hier liever nog een beetje blijven, als 't me vergund is; ik voel me nog te veel san ée aarde verknocht; ook zijn er noj. die me niet missen willen en dan — ik heb nog het een en ander te doen, dat ik graag wilde afmaken." Spreker wend zich dan speciaal tot den heer Van der Ent, hem dankend voor de vriendelijke en waardeerende woorden en voor de groote tact en hartelijkheid in den omgang. Van de verschillende dames en heeren zal Spr. moeten scheiden als collega, maar niet als vriend, want hij hoopt hen nog dikwijls te ontmoeten. Spr. dankt ook den heer Kramer, den con¬ ciërge, voor de ontelbare diensten hem in en buiten de school bewezen. „Voor de kostbare boekwerken, mij met echt collegiale hartelijkheid geschonken", zegt Spreker, ,,dank ik u allen zeer; ik zal ze op mijn studeerkamer zoo'n plaats geven, dat ze me iederen dag aan u herinneren." Dan richt Spreker een woord tot zijn leer- leeringcn en memoreert hoe zij het steeds van weerskanten goed konden vinden. O, zeker, er zijn wel eens standjes enz, uitgedeeld, maar straffen behoorden tot de uitzonderingen en geschiedden in jelui eigen belang. Ik hoop dat jelui hebt leeren begrijpen, dat werken een genot, en geen straf is. Werkenslust, dat is het gouden sleuteltje, dat past op het geheim¬ zinnig kistje, waarbinnen het geluk besloten ligt; dat is het geluk zelve. De fraaie bloemen en geschenken mij aan¬ geboden, vooral de prachtige electrische licht¬ kroon, waarmede je mijn werk bekroond hebt, waardeer ik ten zeerste, en ik aanvaard ze gaarne en dankbaar als zoovele bewijzen van jelui genegenheid en waardeering. En nu wil ik eindigen met 'n kleine variatie op de slotregels van den Gijsbrecht van Aemstel: „Vaarwel geliefde school, ik zie uw nim¬ mermeer ! „Vaarwel mijn dierbaar vak, verwacht een anderen heer". Ook door het Comité van oud-leerlingen 35' Koopt voor de a.s. feestdagen Uwe WIJNEN en ANDERE DRANKEN in de SLIJTERIJ HET WAPEN VAN GELDERLAND" HOEK MARKT EN WATERSTRAAT, ZALT-BOMMEL. TELEFOON No. 39. Zoolang de voorraad strekt ontvangt U een MOOIEN MAANDKALENDER CADEAU. Het eenigst adres waar men tegen lage prijzen goede kwaliteiten koopt