Tekstweergave van KTZO_1910-01-02_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

I^o . 94 3 Januari 1910 . 2g Ja.a.i'g'a.iigf . Wordt verspreid injille Katholieke geziuuen van Tiel . voor JL J — ij ill en Buiten de stad ƒ 1 . — per jaar abonnements - prijs . tmilieberichten 71/2 Ct . per regel . Bij abonnement groote korting , Redactie : R . K . Pastorie , TIEL . - Administratie : J . VAN ZITTEREN . Waterstraat 46 , Tiel . Advertentiëu 5 Ot . F . Kerkbericht . ZATERDAG , 1 Januari , Feestdag van de Besnijdenis onzes Heeren , te vieren als Zondag , met vollen aflaat voor de leden der Broederschap vau den naam Gods en Jezaa ' Zoeten naam ; des avonds 6 nur Lof . Van 5 uar af lot na het Lof gelegenheid om te biechten . ZONDAG 2 Januari 1910 . De H . Missen ten 6—8 — ] ü uur . Volle aflaat van den H . Eozenkrans ; des avonds 5 uur Lof , Predikatie en Processie . DINSDAGavond 7 uur Lof . WOENSDAGavond van 6—7 uur gelegen - heid om te biechten . DONDERDAG , Feestdag van Drie Konin - gen , te vieren als Zondag , met vollen aflaat van den H . Eozenkrans en Zoeten naam Jezus ; onder alle H . Missen collecte met open schaal voor de missie tot Vrijkooping der slaven ; des avonds 6 uur Vespers en Lot . Van half 6 af tot na hetLof gelegen - heid om te biechten . VRIJDAG , Ie Vrijdag der maand , bizon - der toegewijd aan Jezus H . Hart . Ten 7 uur gez . H . Mis , ' s avonds 7 uur Lof . ZATERDAG 8 Januari moeten de kinde - : ren komen biechten , die het vorig jaar zijn aangenomen ; des avonds 7 uur .; Lof . i Gedurende de week Catechismus volgens I gewoonte , uitgenomen Maandag en Don - derdag . Maandag moeten de kinderen komen biechten die leeren voor huo eerste H . Communie , ' s morgens 9 uur de meisjes en ' s middags - ten - - 4 uur de jongei-.s . Zondagnamiddag van 4 — ö'/g uur zullen de Armmeesters Zitting houden om de Gasthuispenning van de Zelatricen in ont - vangst te nemen , Met het oog op het afsluiten van het boekjaar verzoekt het Armbestuur dat dien middag alle Zelatricen haar boekjes zullen inleveren . ILLETO STTZEmVE :.^ „ Voort ," klonk een snerpende kreet door de vlakte en vergezelde een striemenden zweepslag , die neerkwam op de leadenen van het kind , dat nauwelijks verder kon . Loodrecht vielen de stralen der brandende Afrikaansche zon op de hoofden en de van zweet parelende ruggen der slaven . Wat was het een droef en ellendig gezicht dien treurigen stoet te zien voorbijtrekken I Eén voor één ging de slaaf achter den slaaf , door een houten juk om den hals aan elkander ver - bonden ; één voor één kwam de slavin achter de slavin , door een touw aan elkander vast - gehecht , en daar tusschen liepen de kinderen zoo uitgeput , zoo vermoeid , dat zij ieder oogenblik dreigden te bezwijken eit weer werden voortgejaagd door de opzichters , die den stoet vooruitgingen , begeleidden en volg - den met de zweep in de hand en met spiedend oog , of door niemand een poging tot ont - vluchten werd beproefd . Het kind , dat dien scherpen zweepslag had ontvangen , liep het laatst van den troep . Telkens en telkens wendde het zijn hoofd om , tot de bulderende stem van den slaven - handelaar of de geeselroede het weer een oogenblik voor zich deed zien . Wat boeide dan haar oog op die eenzame vlakte ? Ver , zeer ver achter den stoet zag men een be - jaarde negerin , die telkens neerviel en dan weer opstond , en op steeds verderen afstand de karavaan bleef volgen of beter nakruipen . Daarheen wendde het kind voortdurend de oogen .... het was zijne moeder . En ' Suema wist het , ' t was alleen om haar , dat zij in pijnlijke vermoeienis den stoet naliep . Wat een wolk van smart was over de arme Suema , die nog geen tien jaar oud was , heengegaan ! Ver verwijderd van haar vaderlijk huis , be - Agenda's Yergaderingen enz . R . K . Leesbibliotheek St . Joseph . — Geopend lederen Zondag van 11—12 uur . R . K . Werkl . Vereeniging St loseph . — Algemeene ledenvergadering Zondagavond half 8 . Van 1 Januari af zal het St . Joseph - Gebonw op alle Zon - en feesitdagen van half 6 af lot na het liof gesloten zijn . Sociale Cursus . — Maandagavond 8 uur . Onderwerp : Het Liberalisme . Inlei - der : p . Ed . O Piels , o . p . Gratis toegang voor alle Katho - lieken . Op Nieuwjaar , het feest der Besnijdenis des Heeren . ff . Evangelie 8 . Lucas , 2 , 21 . In dien tijde toen acht dagen voor zijne besnijdenis verloopen waren , gaf men hem den naam Jesus , die door den engel genoemd was vóór zijne ontvangenis in den moeder - schoot . ( Ingezonden ), ' t Is even voor twaalven Het oorverdoovend geratel van voetzoekers en vuurpijlen , dat reeds den geheelen voor - avond de lucht deed trillen , is voor een wijle verstomd , en heeft plaats gemaakt voor een diepe , indrukwekkende stilte .... nu en dan slechts afgebroken door het krij - schend geschreeuw van een koppel ganzen , die de lucht doorklieven . Buiten is het triestig weer ! Aan de grijsgrauwe , met dikke wolken bezwangerde lucht is geen enkele ster te zien , en de aanhoudende , fijne motregen , vermengd met hagel en sneeuw , hebben straten en wegen in een modderpoel her - schapen , terwijl een zware mist , boomen en huizen in een dichten nevel hult . Bij het flauwe schijnsel van een straat - roofd van haar broeders en zusters , geschei - den van haar moeder , had zij nog slechts een vreeselijk lot voor oogen . Bij ' t ritselen der bladeren hoorde zij de zuchten harer moeder , bij ' t brullen van den leeuw schrikte zij en zag reeds den open muil om haar moeder te verslinden , bij het gieren der geeselroede dacht zij aan ' t onnoemelijk aan - tal slagen , die op den rug harer moeder waren neergekomen . Tot voor een paar dagen voerde de weg der karavaan langs een met bloemen en vruchten omzoomde beek , nu echter strekte zich , zoover het oog reikte , een oneindige graswoestijn voor hen uit , waar ieder halmpje verschroeid was . Geen enkel eetbaar kruid was er te vinden , en reeds lang had het woord van het hoofd der bende over Suexia's moeder geklonken : „ Geef haar geen voedsel , want zij dient tot niets . " Gelukkig wist het kind een groot deel van haar voedsel af te zonderen en het heimelijk aan haar moeder te geven , als deze des avonds laat in het kamp , waar gerust werd , aankwam . Weer was het avond en werd er halt ge - houden . De hutten waren reeds opgeslagen en de uitdeeling van het voedsel begon . Eindelijk lang na het uur der aankomst , kwam ook Suema's moeder , uitgeput van vermoeienis , in het kamp aan . Nauwelijks echter had de barbaarsche hoofdman haar bemerkt of hij riep een der bewakers der karavaan toe : „ Slaaf , jaag die oude uit het kamp weg en zorg , dat niemand haar voedsel geve ; die dit bevel overtreedt , zal streng gestraft worden . Morgen zullen wij van dien last bevrijd zijn , zij kan niet meer , ' t is haar laatste dagreis ." Bittere smart schrijnde door het hart van het arme kind , dat onmachtig was iels voor haar dierbare moeder te doen . Weldra viel de avond , en de nacht was donker . Alles wilde Suema wagen om haar moeder te troosten . Behoedzaam sloop zij over den harden zwarten grond , begunstigd door het lantaarn staat een eenzame politiedieuaar , uitziende en luisterend of hi .] ook iets bij - zonders ziet of hoort , om vervolgens zijn gewonen stap te hervatten . Anders verbreekt niets , geen suizend nacht - koeltje zelfs , de stilte - Ben plechtig oogenblik , voorwaar ; een oogenblik , dat onwillekeurig tot nadenken stemt . Enkele minuten nog , en weer zal een ja^r voorbij zijn ! Weer zullen wij een stap Vérder zijn op onzen levensweg en een schrede nader aan het tijdstip , waarop wij moeten scheiden van dit leven in het tranendal . . Duizenden gedachten vervullen ons brein , duizenden beelden doemen voor ons geestes - oog op ! Wat zal het nieuwe jaar ons geven ? ? Geluk misschien en voorspoed ?? Zal het ons ook het volgende jaar noggegeven zijn al onze liefste betrekkingenein kennissen en vrienden om ons vereend!te zien als thans ?? Uren , dagen , maanden , jaren Vliegen als een schaduw heen . Ach , wij vinden , waar wij staren . Niets bestendigs hier beneên Hoe plechtig klonk niet dat vroom ge - zang , dat ik in den vooravond hoorde zin - gen en hoeveel waars ligt er niet opgesloten in die weinige , eenvoudige woorden Voor hoevelen toch , die nu een jaar ge - leden vol hoop op die toekomst staarden , bleek , die hoop ijdel te zijn ; hoevelen , die vol verwachtingen het nieuwe jaar in traden , werden in hunne verwachtingen be - drogen en moesten de waarheid ervaren van het spreekwoord : „ De mensch wikt , God ~ beschikt " En telkens en telkens weer worden er mcnsohen aangetroffen , die voortgaan zich allerlei illusies te scheppen en luchtkasteelen te bouwen , om toch weer altijd teleurge - steld te worden en hun hoop als rook te zien vervliegen ! Helaas , ' t is ook zoo zoet voort te bouwen op de toekomst ! „ Hoe spoedig is de tijd omgevlogen , denkt de gelukkige , bij wien het steeds voorspoedig is gegaan en die slechts de schoone zijde van het leven heeft leeren kennen !" duister , naar de plaats , waar zij haar moeder hoopte te vinden . Zoo snel als het nachtelijk donker haar toelaat , haastte zij zich door de uitgestrekte woestijn . Van tijd tot tijd hield zij haar adem in en luisterde of zij geen menschelijke stem kon onderscheiden . Niet lang behoefde zij te zoeken . Doffe zuchten troffen eensklaps haar oor . Met liefdesnelle vleugelen , zoo hard het loopen kon , ijlde het kind naar die plek en wierp zich op haar moeder roepend : „ Moeder , ween niet , hier ben ik ." De arme vrouw stak haar armen naar haar kind uit , drukte het tegen üaar hart en brak in snikken los . Langzamerhand begon zij met droeve stem te neuriën ; „ Suema , mijn kind , waarom , zijt gij niet met uw zusters gestorven ? üw graf zou mij een schat ge - weest zijn , dien niemand mij kon rooven . En waarheen gaat gij , ongelukkig kind ? De dood is niet zoo hard als slavernij . In uw tranen zult ge u wasschen , de koude grond zal u moeder zijn , het graf uw vaderland , waar alleen uw gepijnigd lichaam zal rusten ," Door vermoeienis uitgeput sluimerde Suema in . De zon wierp haar eerste gouden stralen over de zwartgebrande Savannah en ver - lichtte het kamp en de slaven , en verder - op een moeder en een kind ; Suema ont - waakte . Gelukkig ! zij lag nog in de armen harer moeder . Maar bleef de toekomst niet even donker ? Vluchten was hier onmogelijk , daarenboven de krachten ontbraken aan hare oude moeder , en waartoe ook vluchten ? Om den hongerdood te sterven of verslon - den te worden door wilde dieren ? Als een woedende leeuw brulde de sla - venhandelaar over de vlakte , zoekend naar zijn prooi . Hij naderde reeds aan het hoofd zijner mannen . Arm kind , arme moeder ! Nog een oogenblik en daar staat hij voor hen , slaat de hand aan Suema en rukt met geweld , om het los te scheuren van de moeder . Doch de moederliefde omkneldeals met ijzeren banden de kleine , eh geen macht „ Wat kruipen de dagen langzaam voort ," meent een ander , die minder gelukkig is en ook doornen heeft aangetroffen op den moeilijken weg , die „ het leven " heet . Het klokgelui van een ver verwijderden kerktoren klinkt door den stillen nacht en vermeldt het uur van twaalf . Op ieders gelaat is de ernst van het oogenblik te lezen ; en als straks de vroo - lijke muziek zich doet hooren , en het don - derend geraas van het vuurwerk de lucht zal vervullen , als men elkaar hartelijk de hand drukt en de beste zegenwenschen toe roept voor een gelukkig en voorspoedig nieuwjaar , dan zal menigeen vol weemoed terug denken aan familiebetrekkingen , vrien - den of kennissen , die hij in den loop van het jaar verloren heeft en menige stille traan zal worden gewijd ter nagedachtenis van allen , die nog slechts eenige maanden geleden nog welgemoed en vol levenslust de genoegens van het aardsche leven smaak - ten en thans rusten in het somber graf ! . ... Eens zal ook voor ons het tijdstip aan - breken , waarop wij dit aardsche bestaan verwisselen zullen met een beter leven hier - namaals ; ook op ons zal de regel van toe - passing zijn , dat alles vergankelijk is ia dit aardgBhe tranendal , en thans op dezen gedenkwaardigen dag , op dit plechtig oogen - blik , is het alsof wij onweerstaanbaar en telkens weer herinnerd worden aan het sombere : „ Memento Mori ». TiBL , 1 Januari 1910 . J . v . Z . Yan Kerk en ( jodsdienst . Het godsdienstig laven van koning Leo - pold . — Onder dezen titel schrijft de Brus - selsche „ Soir ", zeker wel een onverdacht getuige : „ Leopold II is gestorven , voorzien , van de laatste H . Sacramenten en begraven met al de plechtigheden der Kerk . Vroeger had hij reeds ia zijn testament bepaald : „ Ik sterf in den Katholieken godsdienst , waartoe ik altijd heb behoord . De koning heeft derhalve een godsdienstig uiteinde gehad en ia zijn was in staat haar van elkander te scheiden . De Arabier spande alle krachten in en sleepte beiden over den grond voort , maar vermoeid van den zwaren last en kokend van woede , beval hij zijn slaven : „ Slaat deze vervloekte oude vrouw en doodt haar met stokslagen ." De slaven volvoerden aanstonds hun gruwzaam werk . Als een hagelslag vielen de stokken op haar neer , maar onmogelijk haar los te scheuren van heur dochter . „ Slaat ," kermde zij , „ slaat , opdat ik sterve voor ik scheide van mijn kind ." Toen gaf de barbaar bevel tot een wree - der pijniging . „ Slaat ," beval hij , „ met ge - weld het kind ." De arme kleine kreunde en steende van pijn , kromde zich van smart en slaakte bit - tere kreten . Dit vermocht op de arme moe - der meer dan iedere lichaamsfoltering ; haar armen openden zich en , de ellendelingen voerden haar kind mee naar het kamp . Suema wierp een laatsten blik op hare moe - der , zag hoe de heldhaftige vrouw zich op - richtte , opzag tot haar dochter en hare armen naar haar uitstrekte . Toen viel zij op den grond neer . Suema intusschen sloeg met de handen en schopte met de voeten , om vrij te komen . Nu zette de slaaf , die haar droeg , haar op den grond neer en dreef haar met stokslagen voor zich uit , maar telkens keerde zij om en liep naar haar meeder terug . En weer regende het slagen , totdat zij uitgeput op den grond viel en niet verder kon . Men raapte haar op en droeg haar naar het kamp ; daar aangekomen zette de slavenstoet zich onmiddellijk in beweging . Na een kwartier uurs schreed de lange rij een heuvel op . Suema blikte naar den kant , waar haar moeder zijn moest en daar aanschouwde zij haar nog alleen in de dorre , gloeiende vlakte , de armen weer naar haar kind uitgestrekt . Dat was Suema's laatste blik op hare moeder , haar laatste vaarwel . Voort ging het , immer voort , den heuvel weer af . Nog eens zag de arme slavin om ■*>