Tekstweergave van NBCO_1896-07-01_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

llde Jaargang. Woensdag 1 Juli 1896. N°. 53. Nieuws- en voor Zaltbommel, Bommeler- LSCHE COUR AJVT Advertentieblad en Tielerwaard. Dit blad Ters«ht|nt eiken Woensdag en Zaterdag, Abonnement per Jaar: Toor Zaltbommel t 1.ÖO: Frutoo per post..............■ SS.——, Uitgevers; J.VAUTDEGABDE&Co.,I. J. VAUT DE GABDE & Co., ZALISOHMEL, Adyertentlön -ran 1—O regel*......f O.GO, iclko regel meer.............- o,ü7'|„ AdTertentioa driemaal geplaatat» worden aleobta Iweomaal berekend. BEKENDMAKING De Commissaris der Koningin in de Pro¬ vincie Gelderland, Breng ter kennis van de belanghebbenden, dat Gedeputeerde Staten van dit gewest, bij besluit van 16 Juni j.L, no. 107, hebben goed¬ gevonden te bepalen: dat de afzonderlijke jacht op water¬ wild, bedoeld bij de letters cl, f en h van artikel 15 der wet van 13 Juni 1857 (Staatsblad no. 87), zal geopend zijn van af Zaterdag den 11 Juli e k., met zonsopgang. Arnhem, den 24 Juni 1896. De Commissaris der Koningin voornoemd, MOLLERUS. BUITENLAND. CHINA. De correspondent van een der Engclsche bladen te Canton schrijft treurige bijzonderhe¬ den over 'den toestand in de provincie Kwangsi. Al eenigen tijdheerschtjdaar hongersnood: rijst is maar op enkele plaatsen verkrijgbaar en dan tegen fabelachtige prijzen ; met gekookte bamboesblaren tracht men den honger te stillen. De ellende is zoo groot dat vele ouders hun kinderen trachten te verkoopen. Van honger zijn talloos velen omgekomen, schrijft de cor¬ respondent te Canton. En nu doet men daar wel alle moeite om geld te verzamelen ten einde levensmiddelen naar Kwangsi te zenden maar slechts een deel der bijgedragen sommen kan voor het goede doel besteed worden: de Chineesche autoriteiten moeten hun percentjes hebben. N.-AMERIKA. De agitatie voor het zilver en het zelfver¬ trouwen van de zil verpartij in de Vereenigde Staten nemen toe. Op de democratische con¬ ventie van Noord-Karolina stemden slechts 31 voor het goud-, en 907 voor het zilverplatform. De populisten gaan overal met de zilver- mannen mee. PERZIË. De groote bladen hebben het bericht uit Teheran, dat een aanslag is gepleegd op den Feuilleton. Door de kracht der Liefde. Een Roman naar het Fransch VAN DANIEL LESUEÜR, koor Mevr, S. v. S. Sjah. De Sjah bleef ongedeerd. De moordenaar, die tot de sekte der Biibis behoort, is onmid¬ dellijk in hechtenis genomen. RUSLAND. De werkstaking te St. Petersburg duurt nog steeds voort, doch heeft een kalm verloop. Voor de arbeiders, die de stad uitgezet zijn, is een inzameling gehouden, die een groote som opbracht. De weerstandskas der werksta- kers wordt op 25000 roebel geschat, welke som hun zeker uit Duitschland en Engeland toegezonden is — Men verteld, dat toen de czarewiteh aan¬ zoek deed om de hand van zijn toekomstige gemalin, hij haar als volgt te verstaan gaf, dat hij door zijn vader tot het huwelijk ge¬ dwongen was. „De keizer, mijn vaduT heeft mij bevolen u mijn hand en hart aan te bieden.11 „En mijn grootmoeder, de koningin", was het geestig antwoord der prinses, „heeft mij be¬ volen uw hand aan te nemen; wat p.w hart betreft, dat neem ik zelf." Inderdaad schijnt de czaar nu erg op zijn vrouw verliefd te zijn. GEMENGD NIEUWS, — Tegen motten! Warmen azijn giet men op een gloeienden steen of strijkbout en laat den damp langs de wanden der kamers, door de bedden en meu¬ belen trekken, waarin motten aanwezig zijn. Deze damp is den dieren zoo onaangenaam, dat zij er terstond door gedood worden. — Een heer te Utrecht verloor, in de drukte der lustrumfeesten, een portefeuille die behoor¬ lijk gespekt was. Drie juffertjes raapten haar op en beschouw¬ den haar als een appeltje voor den dorst. De politie vond dat wat erg vrij en hield de dame¬ tjes aan. — Het voorloopig bestuur, werkzaam voor de oprichting van een Nederlandschen Boe¬ renbond, stelt eene wijziging voor in het te behandelen algemeen reglement. Het blijkt nu, dat ieder lid kan worden aangenomen, die niet optreedt als bestrijder van God, huisgezin of eigendom. Van het woord 10.) VIJFDE HOOFDSTUK. „Aangenomen dat dit aHcs z0° 'ls> mUn heste vriend," zeide zij. „Was het dan niet beter, als ge er zoo over denkt dat ge Clermont verliet. Gij hebt 't reebt, eenen leerstoel te Parijs te eischen. Waarom zoudt ge die niet vragen ?" Heeft mevrouw Marinval u belast mij op deze wijze in 't nauw te brengen ?" vroeg Horace iro • nisch. „Neen, neen! Het arme schepsel!....... Zij heeft andere voornemens in 't hoofd." „Welke voornemens ?" vroeg de jonge man ontroerd. Wel, ik denk, dat zij doodeenvoudig denkt te sterven. Zij heeft mij haar zoon op vreemdsoor¬ tige wijze aanbevolen. En met zulk een oprechte en moedige natuur als de hare, is een zoo krach¬ tig besluit zeker voor goed in haar hoofd genes¬ teld. Horace werd zeer bleek. Maar hij voegde er nog eene vraag, noch eene aanmerking aan toe. Zijn macht over zichzelf was zoo sterk, dat de dokteres, toen hij afscheid nam, er aan twij¬ felde of hij wel ooit verliefd was geweest. „Ik heb mij zier wel bedrogen," dacht zij. „Mij beeft een ziel van ijzer. Hij zai alles en ieder ver¬ brijzelen, die hem in den weg treedt. Maar wat is hij mooi, wat een krachtig gelaat! Ik begrijp die arme Helene." ZESDE HOOFDSTUK. Horace kon niet gelooven aan het voornemen van Helene. Evenmin als zij zich kon op¬ werken tot de hoogte van zijn verstand, kon de leeraar met zijn blik in de diepte van haar hart peilen. Wat het geestelijke aangaat, waren deze menschen van elkaar verwijderd, maar met hunne lichamen hadden zij elkaar lief. Zij be¬ schouwden elkaar met bewondering, met angst en bitterheid zelfs en evenwel gevoelden zij, dat ze elkaar niet uit den weg konden gaan. Horace Fortier wilde zich heenzetten over zijne liefde. Hij ging met geestkracht aan het studeeren, maar tusschen de regels der boeken door zag hij het gelaat van Helene. Toen zocht hij kalmte én rust voor den geest door lichaamsbeweging. Hij maakte verre tochten in den omtrek, beklom de heuvels, deed uit¬ gebreide uitstapjes. Op zekeren dag, toen hij den weg volgde van Fortanat en reeds dicht bij Clermont was, keerde hij zich van den grooten weg af om een pad door het bosch te volgen. Het was een smal pad, weinig bezocht door de bad¬ gasten van Koyat, omdat het zoo steil en stil is. Horace verwonderde zich daarom ook niet, dat hij er niemand ontmoette. Onderweg dacht hij aan Helene, zooals zoo dikwijls. Hij bracht zich haar gelaat vol droef¬ geestigheid voor den geest. En terwijl hij zoo liep te peinzen, zag hy opeens, toen hij het bosch uitkwam, Helene voor zich. Zij was alleen zonder haar zoon. Haar armen waren beladen met bloemen, die zij geplukt had en een grooten ruiker, dien zij tegen haar schouder hield, bedekte ten halve haar gelaat. Zij was blijkbaar zeer getroffen door deze on¬ verwachte ontmoeting. „W.'et ge, dat deze planten gevaarlijk zijn ?" zeide Horace dadelijk, na te hebben gegroet „christelijk" of van het behooren „tot een der christelijke belijdenissen" is geen sprake meer. Alleen eerbied voor God, huisgezin of eigen¬ dom wordt gevorderd, en deze eerbied wordt, blijkens het gewijzigd art. 10, ondersteld, zoo¬ lang men niet het tegendeel toont. - — In Friesland reizen op het oogenblik twee Engelsche dames rond, die voor de te Dundee in Schotland verschijnende Dundee- Courier een onderzoek instellen naar de werking en de resultaten der stoomzuivelfabrieken. Zaterdag brachten ze o. a. een bezoek aan de fabriek te Knijpe. — Schippers te Kotterdam. — In „Fras- cati" te Kotterdam werd Zaterdagavond een openbare protestvergadering van de scheeps¬ bevrachters, die de nationale schippersveree- niging, onder-afdeeling van den Nieuwen Nederl. Bootwerkersbond, zooals men zei, met voeten treden. De vergadering werd door een honderdtal schippers en enkele scheepsbevrachters bijge¬ woond. Als eerste spreker trad op Joh. de Bruvn bestuurslid van den „N. N. B. B.," die zeide dat de scheepsbevrachters door allerhande mis¬ bruiken de schippers uitzuigen. Verscheiden dier bevrachters werden door spreker bij name genoemd. De scheepsbevrachter Van der Gielen ver¬ dedigde zich en zeide, dat hij nooit aan de schippers te kort had gedaan, doch dat de scheepsbevrachters moesten eoncurreeren met de spoorwegmaatschappijen. De Bruyn besprak de wenschelijkheid van een centraal bevrachtings-bureau. Ook werd aange¬ spoord tot vereeniging. Enkele der aanwezigen traden nog toe tot de Nationale Schippersver- eeniging onderafd. van de N. N. B. B. — Onder de talrijke onkruiden, die op gras¬ land voorkomen, behooren ook de russchen. Door kalk kan men ze langzamerhand uitroeien. Het best is, dat men het land in den herfst be- greppelt en de uitgegraven aarde, vermengd met kalk, aan hopen zet. Door het greppelen moet het land droog komen te liggen, want zoo¬ lang dat het geval niet is, is de strijd tegen de russchen vrij vergeefsch. Een bemesting van het „Ik meende integendeel, dat zij heilzaam waren," antwoordde zij met een verrukkelijken glimlach en treurigen blik. „Geven zij geen verlichting aan 't al te ontstuimig kloppen van het hart?" „Ja, maar zij kunnen dat kloppen ook geheel doen ophouden." „Wat kan mij dat schelen!" hernam zij. En, denkende aan de liefde, die haar onder¬ mijnde, voegde zij er aan toe: „Er zijn ver¬ giften, die zoo zoet zijn!" „Maar dit vergift niet," zeide Horace le¬ vendig, „'t Vingerhoed kruid veroorzaakt in het organisme.. ." „Bah!" viel Helene hem in de rede. „Dat is 't niet wat ik wil zeggen. Maar bezie ze eens.....Zijn ze niet heerlijk schoon, die bloemen?" Zij nam een der lange takken van de andere en tilde hem met de rechterhand op. De zware trossen der hoog roode kelken hingen in weel¬ derige volheid naar beneden. En de beweging was even bekoorlijk als de bloem schoon was. Horace voelde zich diep ontroerd. Toen kwam er een onrust over hem bij het zien van Heiene's schoonheid. Was het dus waar, dat zij den dood verkoos boven zijne omhelzing? . . . Hij naderde haar, zeer bleek, en fluisterde bijna onverstaanbaar. „Waar dacht ge aan, terwijl gij deze bloemen pluktet?" Zij antwoordde hem met een raadselachtig lachje. „Om er een bouquet van te maken.' „Waarom is uw zoon niet bij u?" „Omdat ik hem bij zijn min, een boerin te Fontanat, heb gebracht. Hij brengt er gaarne van tijd tot tijd een dag door. Terugkeerende heb ik juist dezen eenzamen weg genomen, omdat men er 't schoonste vingerkruid uit den geheelen omtrek vindt." land met 600 K.G. kainiet en evenveel thomas- phosphaat is noodzakelijk.Dezen moet men in 't najaar uitstrooien, terwijl men dan in het voor¬ jaar de uitgegraven aarde en kalk te velde brengt. Een krachtige grasgroei moet op dezo wijze het onkruid geheel onderdrukken. — Thans, nu de aardbeien goedkoop zijn, herinneren wij er aan, dat aardbeien op slaolie gezet, een uitstekend middel zijn tegen winter- handen. — Loodwitvergiftiging! In de Drentsche veenkoloniën, waar veel compost voor den aanleg van klaverlanden ge¬ bruikt wordt, kwamen in de laatste jaren her¬ haaldelijk gevallen van loodwitvergiftiging voor bij het rundvee, dat in die klaverlanden graasde. Hoewel de aandacht der directièn van stads¬ reinigingen reeds meermalen op dit feit ge¬ vestigd en het verzoek gedaan is om bij do bereiding van compost te waken voor vergif- tigingsstoffen, waarvan door sommige besturen toezegging is gedaan, komen nog telkens zulke gevallen voor. Te Drouwenerveen (gemeente Borger) is thans weer eene koe gestorven, die na onderzoek is gebleken al weer aan loodwitvergiftiging te zijn gestorven, terwijl nog twee andere koeien van dienzelfden eigenaar, aan dezelfde ziekte, welke vaak een langzaam verloop heeft lijdende zijn. — Men schrijft uit Utrecht: Maandag middag omstreeks 4 uur onstond in de kazerne op Damlust tusschen twee millitairen 5e regt. 2e kompie. infanterie op de chambree twist onder het kaartspel, die zoo hoog liep dat de een den ander met een mes dreigde. De aan¬ gevallene, daardoor verschrikt, greep zijnen aan¬ valler bij den pols en in de worsteling, die nu ontstond, kwamen zij achteruit in de nabijheid van de trap, van welken de aanvaller achterover naar beneden viel met het noodlottig gevolg dat hij onmiddelijk dood was. Daar niemand bij den twist en het ongeval tegenwoordig was, moet men tot dusver geheel afgaan op de mededeelin- gen daaromtrent van dengeen, met wien de twist ontstond. — Te Madrid is de eigenaarster van een lom¬ bard het slachtoffer geworden van een brutalen Hij geloofde niet, dat zij de bloemen had geplukt zonder nevenbedoeling. En, inderdaad, hoewel zij oprecht had geantwoord, zou zij toch niet, terwijl zij deze mooie vergiftige bloemen plukte, een weinig aantrekkingskracht gevoeld hebben voor den dood, — eene aan¬ trekkingskracht, waaraan zij zich al meer en meer overgaf? Horace nam haar bij de hand, en deed haar neerzitten op een met mos begroeide rots, nam haar de bouquet van vingerhoedkruid uit den arm en wierp de bloemen voor haar voeten neer. Zij vormden voor hen een helder rood tapijt. „Helene, ik heb alles nog eens overdacht. . . . Ja, daar ge er zoo bepaald aan schijnt te hechten. . . . Ofschoon ik dit alles niet berede¬ neerd vind. .. . Wij zullen huwen.. . . Wan¬ neer het u goeddunkt." Maar deze woorden werden op een toon gezegd, zoo vol tegenzin en toch ook zoo vol van een innerlijk vuur, dat Helene zich tege¬ lijk gekwetst en bekoord gevoelde, en ant¬ woordde : „O! mijn vriend, ik stem er niet in toe, zoo ge er later door zoudt moeten lijden." „Ik zou nog sterker lijden door uw verlies," zei hij. Zij wilde een teederheid in deze woorden zoeken, die er echter niet in lag. Zijn blik was, dit is waar, teederder geweest dan zijne woorden. Helene wierp zich in de armen, die zich voor haar openden, en in den bedwelmenden kus verdween haar twijfel en haar vrees. „Ik zal hem zoo liefhebben," dacht zij, „dat hij nooit berouw gevoelt over zijn besluit." Nochtans, zoodra hij zijn mond weer opende, was dit — ongetwijfeld zonder opzet — om haar 't hart t<' verbrijzelen. „Ik ben streng, wreed geweest," zeide hij, „ik heb u doen lijden. Maar ik leed zelf cvui-