Tekstweergave van NBCO_1896-07-01_002
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
diefstal. Zij had de gewoonte iederen avond
de juweelen in twee kistjes achter de toon¬
bank te plaatsen, dan te gaan eten en daarna
de juweelen weg te sluiten in een brandkast. Op
zekeren avond maakte een dief van haar afwezig¬
heid gebruik om door den winkel binnen
te dringen en, om niet gezien te worden, op den
buik naar de toonbank te schuiven, waar hij zich
het grootste der beide kistjes toeëigende. De
vrouw des huizes hoorde gerucht en haastte zich
naar den winkel, waar zij den dief zag staan.
Deze maakte zich ijlings uit de voeten en gaf bui¬
ten gekomen, de kist aan een ander, die er mee
in een steeg verdween. Op het hulpgeroep
van de bestolene liepen eenige mannen onder het
schreeuwen van „houdt den dief' den inbreker
na, maar vermoedelijk waren ze allen in de zaak
betrokken en was het hun doel om de aandacht
af te leiden van dengene, die in het bezit was van
de kist, waarin voor een waarde van ongeveer
50,000 gulden aan juweelen was. Tot nu toe
heeft men geen spoor van de dieven ontdekt.
— Een treurig ongeluk had Zaterdagavond
omstreeks elf uur in het Hotel Daenen te Sittard
plaats. De 33jarige dochter des huizes, zich met
een petroleumlampje naar hare slaapkamer be¬
gevende, liet dit lampje op den trap uit hare
handen vallen. Hare kleederen kwamen onge¬
lukkiger wijze met het vlammetje in aanraking
en in een oogwenk stond het meisje in lichte
laaie! Eer haar genoegzame hulp kon worden
verleend, waren hare kleeren alle geheel ver¬
brand en haar lichaam zoodanig met brandwon¬
den, dat haar toestand hopeloos is. Een jongere
zuster, die H eerst ter hulp was gesneld, bekwam
mede ernsige brandwonden aan beide armen.
— Het waren vrienden, handels vrienden en
beiden woonden te Rotterdam. De „zaken"1 rie¬
pen hen natuurlijk meermalen op reis en dan
gebeurde het dikwijls dat zij elkander — natuur¬
lijk heel toevallig — in dezelfde plaatsen ont¬
moetten, b.v. Maastricht, VGravenhage en
tweemaal te Breda en natuurlijk ook weer toe¬
vallig, in eenen sigarenwinkel. En of het toeval
nu altijd in het spel moest komen, de eene had
dan altijd een stuk laken bij zich, dat hij wilde
verkoopen aan de juffrouw, die sigaren verkocht.
Steeds werd er door een hunner — het ging om
beurten —onder tranen gesproken over ontrouw
van een meisje, naar Indië gaan en dergelijke
roerende verhalen meer. Niet altijd lukte het
doel, dat geen ander was, dan na voorafgaande
afspraak door opbod een stuk laken, dat bijv. een
waarde had van f 3.50, voor f 20 kwijt te raken.
Doch te 's Gravenhage en te Breda lukte de truc
helaas wel en liepen goedgeloevige liii erin, re¬
spectievelijk voor f 20 en f 40.
Doch die overal ingrijpende justitie kon zich
met die handelingen niet vereenigen, zij Het de
handelsvrienden inrekenen en dientengevolge
voor de arrondissements-rechtbank te Breda.
Deze was wel zoo beleefd er voor te zorgen, dat
de handelsvriunden voor een-paar jaar in elkan¬
ders nabijheid zullen kunnen blijven, doch —
zonder in vereeniging handel te drijven.
— Een goede raad.
Een jong architect had de opdracht gekregen,
veel!.... Ziet ge, als ik er aan denk, dat een
andere man u in bezit heeft gehad, is om dol
te worden ... En dat ge u aan hem hebt
fegeven, zonder voorwaarde, in een hartstocht,
rankzinnig genoeg om . .. Ach! Vergiffenis ..
Het is niet om u smart te veroorzaken ....
Ik moet u dat wel uitleggen.. . Vooral de
gedachte, dat hij u heeft onteerd, vernederd!..
Dat hij de macht heeft bezeten, onze liefde
reeds vooraf te doen verwelken!"
„Horace,'" riep Helene zich opheffende met
een kreet van smart, met doodsbleek gelaat, sid¬
derende door deze marteling.
„Het is de eenige maal, dat ik onbewimpeld
tot u zal spreken," hernam hij. „Maar ge zijt nu
ook verplicht, naar mij te luisteren. Er mag geen
misverstand tusschen ons blijven bestaan, daar
gij mijne vrouw zult worden, Vooreerst moet ge
mij den naam zeggen van dien man. Anders zal
ik hem, zoo wij getrouwd zijn, zien in ieder, die
ons nadert. Daarenboven," voegde hij er bij,
drukkende op de woorden, alsof er ernstige rede¬
nen voor bestonden, „ik moet dien naam weten."
„Waarom dan toch? Waarom toch alles in
uwe gedachten te halen," vroeg zij met bevende
stem.
„Ik moet u en uw' zoon tegenover hem be¬
schermen ..." hij aarzelde — „ik moet u be¬
schermen tegenover u zelf. O ! .. . Mijn vriend¬
in, wanneer een dergelijke band bestaat tus¬
schen cenc vrouw en haren eersten minnaar, dan
kan de braafste, de oprechtste zich niet verant¬
woordelijk stellen voor wat zij eens doen zal."
„Horace, ik bemin u krankzinnig genoeg, om
dergelijke redeneerïngen te verdragen, liever
dan uw woord terug te geven. Maar denk
eens na .. Is dit rechtvaardig ? Waarom bestaat
de noodzakelijkheid mij zoo te martelen, als gij
het doet ?"
„De naam van dien man, Helene ?"
Er ontstond een oogenblik van stilte. Zij
wachtte of hij zou aanhouden. De heer Portier
herhaalde zijn vraag niet. Maar hij sloeg een
strakken gebiedenden blik op Helene, strenger
dan eene bedreiging. Zij kon hem niet langer
weerstand bieden en sloeg de oogen neer, en
fluisterde Eduard Vallery."
Hij sprong verschrikt op en riep uit: „Val-
lerry, de bankier ? ... De man van den Tunnel
onder het kanaal ? .. "
Zij boog het hoofd. Een afschuwelijke lach
deed haar bijna in onmacht vallen.
de binnenruimte van een kerk op te meten. De
juiste maat veroorzaakte hem veel moeite. Er
waren plaatsen waar hij geen schietlood gebrui¬
ken en evenmin een andere wijze van meten
in practijk kon biengen. Terwijl hij dus aan het
tobben was om toch zoo goed mogelijk zijn taak
ten uitvoer te brengen, kwam er een eenvoudig
man naast hem staan en vroeg hem, wat hij ei¬
genlijk zocht. De architect deelde hem mee in
welke moeilijkheid hij zich bevond.
„Wel mijnheer", sprak de ander, „dat zou ik
veel eenvoudiger aanleggen. Ik zou een lucht¬
ballonnetje nemen, zooals mijn zoontje er juist
een van zijne tante cadeau heeft gekregen. Met
een dunnen, maar sterken draad, gaat dat zoo
hoog als maar noodig is. Dat laat u op en als u
den draad dan vooraf op bepaalde afstanden
meet, heeft u in een oogenblik de maat van ie¬
dere hoogte die u verlangt."
De architect volgde den raad en bevond zich
er goed bij. Op zeer eenvoudige manier bereikte
hij zijn doel.
— De Transvaalsche afgevaardigden waren
Maandag de gasten van de vereeniging van oud-
leerlingen der Handelsschool „Houw en Trouw".
Een diner werd hun aangeboden in een der zalen
van restaurant „Riche", waar ongeveer 30 leden
aanzaten, o. a. de eere-voorzitter der vereeni¬
ging, de heer Hülsmann. Het spreekt van zelf,
dat het aan hartelijke woorden van vriendschap
van beide zijden niet ontbrak.
Even opgewekt was de bijeenkomst in Kras-
napolsky, die daarna gehouden werd en waarbij
een groot aantal leden tegenwoordig waren. Het
samenzijn begon met het zingen der transvaal¬
sche en hollandsche volksliederen, waarna de
heer Ch. E. H. Boissevain het openingswoord
hield met er op te wijzen, dat beide volkeren van
dezelfde afstamming zijn en dat evenals Neder¬
land zich van vreemde tyrannie heeft vrijge¬
vochten, .ook Transvaal zich met het zwaard in
de hand zijne vrijheid heeft verworven.
Spreker wilde de republiek eeren en huldigen
in haren president, Paul Kruger, denman, die
met zooveel eenvoud, wijsheid en tact de zaken
weet te besturen.
Een driewerf hoera volgde op deze woorden.
Luitenant Eloff, de kleinzoon van president
Kruger, bracht dank voor deze woorden en
voor de hartelijke ontvangst in Amsterdam.
Nadat de heer Mesdag met cijfers aangetoond
had, dat het Hollandsche ras zich in Transvaal
sterk en geleidelijk ontwikkelt, verhaalde luite¬
nant Torrei in Afrikaansch op zeer geestige
wijze, hoe de inval had plaats gehad. Hij zeide,
dat de Hollandsche jongens in zijn land welkom
zouden zijn, maar dat ze wel moesten weten wat
ze deden, daar er hard gewerkt moet worden.
Met uitbundige toejuichingen werden ook deze
woorden begroet.
Dinsdag wordt de Haarlemmermeer door de
Transvaalsche heeren te paard bezocht, terwijl
Dinsdagavond een bezoek gebracht wordt aan de
Fraseati-Schouwburg. Met het Transvaalsche
volkslied zullen onze stamverwanten worden
verwelkomd.
______—"^&$fiisb$$&™----______
„Ach! riep hij uit, „men zou onmogelijk ie¬
mand kunnen verlangen, die meer bekend is en
die meer van zich doet spreken. Dat is er een,
dien wij niet kunnen vergeten!"
Helene gevoelde afschuw voor zichzelve. Zij
boog zich en liet haar hoofd glijden op de naar
beneden hangende hand van haar vriend.
„Gij ziet wel," riep zij uit, „dat ik moet
sterven." 1
Hij hief haar op, drukte haar tegen zijn borst, {
omhelsde haar met wilde geestdrift, zonder een i
woord. Daarna stootte hij haar eensklaps terug :
en verborg zijn gelaat in zijn handen. En zij bleef !
voor hem staan, meer getroffen nog door zijn
stilzwijgen dan door den strengen toon zijner |
stem en zij meende een schitterenden droppel
Ite zien vallen tusschen de vingers van den jon- I
gen man door, en te bemerken hoe hij sidderde
en zich bedwong, alsof hij een snik weerhield.
Was het mogelijk, dat hij weende? Dat deed
haar aan en deed haar zijn karakter in een geheel
ander licht zien. Maar de aandoening duurde
niet lang, en de beweging, waarmede Horace,
als om zijn ontroering te verbergen, de tranen
afwischte, die zijn oogleden bevochtigden, was
barsch, — hij zou het niet hebben geduld, dat
Helene hem er een verklaring vroeg.
Zij waagde er zich ook niet aan. Beiden wer¬
den kalmer. Alsof er niets gebeurd was, begon¬
nen zij weer te spreken over hun aanstaand hu¬
welijk.
A^oordat zij echter in Clermont terugkwa¬
men, verkreeg Horace van Helene eene belofte,
Hij eischte van haar, dat zij nooit er in zou
toestemmen, dat René's vader eenige rechten
kreeg op den knaap en zij beloofde dit gaarne.
Zij beloofde zelfs onder eede, dat vaderschap te
ontkennen. Zij was al te gelukkig door eene der¬
gelijke gehoorzaamheid de edelmoedigheid te
erkennen, die Horace haar toonde, om haar te
huwen.
ZEVENDE HOOFDSTUK.
Horace en Helene kwamen overeen in de
groote vacantie te trouwen. Zij zouden dan
naar Lyon vertrekken, waar de heer Fortier
een betrekking had aangenomen. Weliswaar
had hij eene plaats kunnen krijgen aan de
hoogeschool in Parijs, maar hij weigerde die.
Helene begreep zeer goed, waarom. Hij was
bang, dat zelfs in het grooto Parijs zij den
De nieuwe Kïes-vret-
— Nu de Kieswet van Houten is aange¬
nomen, stellen zeker velen de vraag, wie is
nu, als de Eerste Kamer met haar taak gereed
is, kiezer. Het antwoord op die vraag luidt:
1. Zij, die in de vermogensbelasting of
bedrijfsbelasting zijn aangeslagen, of in de
grondbelasting voor minstens één gulden.
2. Die van 1 Aug. tot 31 Januari een
woning in huur hebben gehad van f 0.80.—
f 2.50 per week (naar gelang van de gemeen¬
te) ea niet meer dan eenmaal in dien tijd
zijn verhuisd.
3. Die als werkman 13 maanden aaneen
in denzelfden dienst zijn geweest en van
f 275—f550 hebben verdiend per jaar, (naar
golang van de gemeente),
4. Die f 100 op het Grootboek of f 50
op de Rijkspostspaarbank hebben.
5. Die een of ander wettelijk vastgesteld
examen hebben afgelegd.
In de wijze van verkiezing worden belang¬
rijke veranderingen gebracht. Thans is elk
stembriefje, met een daarop geschreven naam,
ten geldige stem, dit zal voortaan zoo niet
zijn. Wanneer een verkiezing is uitgeschreven,
moet op een bepaalden dag bij den burge¬
meester van de hoofdplaats van het district
een door minstens 40 kiezers, onderteekend stuk
ingeleverd worden, dat den naam van den can-
didaat bevat. Na dezen dag worden geen candi-
daten meer aangenomen. Is slechts één candidaat
opgegeven, dan verklaart de burgemeester de¬
zen, zonder stemming benoemd tot lid der Tweede
Kamer.
Is er meer dan een candidaat opgegeven, dan
moet over dezen gestemd worden. Ieder kiezer
ontvangt daarvan kennis door een kaart, welke
de namen der candidaten bevat.
De stembus is geopend van 8 tot 5 uur. Aan
werklieden moet minstens 2 achtereenvolgende
uren' vrij af gegeven worden door patroons, om
hun in de gelegenheid te stellen om te
stemmen. Ieder kiezer, die zich op het bureau
aanmeldt, krijgt daar zijn stembiljet. Thuis kan
het dtis niet meer ingevuld worden. Met dit
biljet,! dat alweer de namen der candidaten
bevat,' begeeft hij zich naar een afzonderlijk
staandfcn lessenaar en wijst op het biljet den
man zijner keuze aan, door met potlood een
wit stipje zwart te maken, dat voordenamen
der candidaten is geplaatst.
Gesteld dat voor het district Z.-Bommel stem¬
ming gehouden moet worden en twee partijen
candidaten hebben opgegeven, de heeren A. en
B., dan zal het stembiljet er uitzien als volgt:
IVMoe-Toekoe Oemar heeft het hoofd der IV Moe-
kims gevangen genomen.
Zondagavond zijn vijf bataljons uitgerukt voor
eene verkenning van Kasdejd Baid over Anak-
galoeng, Sibreh en Glieng.
Een later telegram uit Batavia luidt:
Gewond bij Senelop de kapiteins Graafland
en De Lannoy, de luitenants Dijkstra, Wagener
en Rijnen en31 minderen. Gedood 6 minderen.
De stand van zaken, wat de militaire politiek
betreft, is ongunstig.
— Anakgaloeng stormenderhand genomen.
130 lijken van Atjehers werden daar gevonden.
Fh&tssüjkd terichtsn.
Gisteren werden tochten gemaakt naar Se¬
nelop en Biloel, waarbij 3 minderen gewond
werden.
man zou ontmoeten, wien zij eens haar liefde
had geschonken.
Zij hadden ondertusschen aan den heer en
mevrouw Geraudet hun verloving bekendge¬
maakt, maar een zekere terughouding, voort¬
komende uit den zonderlingen toestand, waarin
zij geplaatst waren, weerhield hen, dit ook nog
aan anderen te doen. Zelfs aan René. — den
twaalfjarigen knaap, maar die reeds veertien
jaar geleek, zoo groot was hij —, vertelde
Helene niets van hun voornemens. Later zou
het tijd genoeg zijn, en de knaap zou in den
leeraar, dien hij reeds liefhad, gaarne den vader
willen erkennen.
Op zekeren avond, na het middagmaal,
kwam Fortier haar bezoeken. Ofschoon het
nog volle dag was, was het toch een uur, dat
hij gewoonlijk niet voor zijne visites koos.
Helene zat te lezen in haar kleinen tuin voor
het huis, met René naast zich, die op een
tuintafel zijne lessen leerde. Zij maakte een
gebaar van verwondering. Zij ontdekte ter¬
stond eene treurige uitdrukking op Horace's
gelaat. De leeraar begon over allerlei zaken
te spreken, hield zich met René bezig en wees
hem zijne fouten aan. En zelfs toen de kleine
jongen was heengegaan om een bloemperk te
begieten, bleef het gesprek loopen over onbe¬
duidende onderwerpen. Maar Helene voelde
dat er iets moest komen. Eensklaps nam de
blik van Horace die wreede, ironische uitdruk¬
king aan, die Helene zooveel vreeselijker vond
dan een vurige woede.
Op den man af vroeg de jonge man : Waart
ge er al lang van verwittigd, dat de heer Val¬
lery te Clermont moest komen?"
Zij stamelde verschrikt: „Meneer Vallery ?...
te Clermont?..."
„Gij wist het dus niet?..."
„Hoe kunt ge zoo iets denken ?"
(Wordt vervolgd).
••••••••••••••••••••£
i wmmnmnmmm $
w is a ƒ 0,30 compleet bij ons ver- W
0 kiijgbaar. 9
m VAN DE GARDE & C°. @
•••••••••^•••••••©«fc
ZALTBOMMEL, 1 Juli 1896.
De heer J. A. Pool, student der Polytech¬
nische school, is tot zijne practische vorming
gedurende de Zomermaanden door den minister
van Waterstaat als buitengewoon opzichter
aangesteld bij den bouw van het post- en tele-
graafgebouw te Tiel.
— Mr. Th. Thooft, kantonrechter te Har¬
derwijk, is mede geplaatst op de voordracht voor
Rechter in de arr. Rechtbank te Alkmaar.
— Bij Koninklijk besluit is benoemd tot ont¬
vanger der belastingen en accijnsen te Honte-
nisse,deHeerG.Kleber,thansteVlodrop.I nisse, de Heer G. Kleber, thans te Vlodrop.
— Voor het groot ambtenaars-examen voor
den Indischen dienst is geslaagd, de Heer G. A.
van Drunen.
NEDERHEMERT, 23 Juni. Als eene
bijzonderheid kan worden gemeld dat de Heer
J. Straver alhier, die den 25 Mei j.1., zijnen
lOOn verjaardag herdacht, heden deelnam aan
aan de herstemming voor een lid van de Pro¬
vinciale Staten.
HURWENEW. In een vischfuik op de
uiterwaarden te Hurwenen werd dezer dagen
een patrijs met een 6-tal jongen gevonden.
De dieren, die bijna verhongerd waren, worden
na goed verzorgd te zijn weder vrijgelaten.
BURGERLIJKE STAND.
ROSSUM.
Gedurende de maand Juni 1896.
GEBOREN: Adrianus, zoon van W. van
', der Zalm en J. G. Lam. — Aagtje Adriana
| en Johanna Willemina, dochters van G. de
Lang en J. Struijk. — Jan Hendrik, zoon van
i H. C. Cretier en J. de Lang. — Arie, zoon
; van J. H. de Leeuw en F. van de Wetering.
GEHUWD:MarinusvanHeelenAdrianaI GEHUWD: Marinus van Heel en Adriana
l Frederika de Wit.
i OVERLEDEN: Reintje van Ringelestijn,
[ oud 44 jaar. — Gerdina Adriana Firant,
echtgenoote van Peter Firant, oud 33 jaar.
— Johanna van Hardeveld, oud 53 jaar.
BEKENDMAKING.
De Burgemeester der gemeente Zalt-Bommel,
noodigt hiermede allen uit, die gedurende
dit jaar ten behoeve der gemeente werkzaam¬
heden of leveringen hebben gedaan en daar¬
voor nog geene betaling hebben ontvangen
hunne rekening intezenden ter Gemeente-Secre¬
tarie, voor den 10 Juli e. k.
Zalt-Bommel, 29 Juni 1896.
De Burgemeester voornoemd,
LENSHOEK.
KERKNIEUWS
■ — Zestal bij de Ned. Herv. Kerk. Te Kam¬
pen: ds. F. J. Los, Bruchem; ds. J. H.
Wensinck, Nijkerk; ds. G. H. Bleeker, Weis¬
V.Roos,Vollenhove;ds.J.Hoogen-rijp ; ds. V. Roos, Vollenhove; ds. J. Hoogen-
raad, Wageningen; ds. J. Draaisma, Steenwijk.
advertentienT
Tl iermede betuig ik mijn dank aan de On-
-*-*- derlinge Veeverzekering MaaUchippij
„Almeloo", voor de vlugge en prompte
uitbetaling van de volle waarde van een
gestorven pluk, bij deze maatschappij
verzekerd.
M. VAN LOON.
Del wijnen.
Met Gods steun hopen wij
tot Lid van den Gemeenteraad te
kiezen den Heer
II. J.
Poldermeester, Diaken enz.
__________VELE KIEZERS.
Ondergeteekende heeft de eer,
de inwoners van Z.-Bommel en
omstreken te berichten, dat hij
zich alhier heeft gevestigd als
Mr. Smid ön Hoofsmid,
op de Nonnenstraat, in de vroegere sme¬
derij van S?K E&OOS. .
Gedurende 8 jaren was hij als hoefsmid en
smid werkzaam bij den heer VAKjHEN*
BCRO.
Op de hoogte van het vak, beveelt bij
zich bij een ieder aan, eene nette, jwumpü
en billijke bediening belovende.
H. VAN MAKEN,
Zaltbomjiel, 1 Juli 1896.