Tekstweergave van nieuwe_tielsche_courant-18760119-001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
1876. Drie en Dertigste Jaargang. 2018. VOOR BE STAD BH Abonnement s-pr ijs: Per jaar . . ƒ 3.60. Franco per post w 3.—. AdvertentlBn i Van één tot zes regels 60 Cents. Voor eiken regel meer 10 Cents, HIT ARRONDISSEMENT. De Uitgave: geschiedt eiken Dingsdag- en Vrijdag-Avond, Woensdag 19 Jamiary. Verkrijgbaar: bij den Uitgever; bij alle Boekhandelaren en Postkantoren in dit Kijk, Agenten voor Frankrijk en België €1. 3A Daube & Co. te FBANKrouT en te Pabus. Openbare Vergadering van den Raad der Gemeente Ttel, op Woensdag den 19 Jaauarij 1876 , des namiddags ten een uur. Buitenland, EJnsoloncl. Aan den Parijsehen correspondent van de Times is de volgende mededeeling gedaan: Kort geleden zijn eenige bankiers en wisselaars te Parijs op een buitengewoon slimme en brutale wijs beetge 172 nomen. Den óen dezer begat zich iemand, die zich J. Curtis noemde, naar de welbekende Parijsche bankiers John Arthur en Co. en kocht een cheque, groot 35 p St. De cheque was afgegeven op de Londeusche correspondenten der hh. Arthur en Co., de hh. Venables en Co. De cheque was genommerd en er was behoorlijk advies van ge 172 geven , maar ze werd nooit ter betaling gepresen 172 teerd. Toen zij eens in liet bezit van den dief was, werd een valsch accept van de hh, Venables en Co. er onder geplaatst, waardoor zij betaalbaar werd bij de Nationale bank te Londen. Het be 172 drag van 35 p.St, werd veranderd in de som van 1,300 p.St., en in dien vorm werd de cheque bij de Nationale Bank aangeboden en door haar be 172 taald, Dezelfde bedrieger had op denzeltden dag bij den heer Léon Levy een cheque op Londen voor 35 p.St. gekocht, die op een gelijke wijs werd behandeld. De som, 25 p.St., werd in 1,500 veranderd, en gepresenteerd bij de London Joint Stock Bank werd ook deze cheque betaald. Blijk 172 baar hebben de opligters zich goed bekend gemaakt met de handteekening en manier van bovenge 172 noemde huizen; de handteekeningen schenen vol 172 maakt in orde. Een Londeusche //detective” tracht Feuilleton. : Loon. De kieitie Mama. Eenc vertelling van Paul Heysc. 6.) Zij hoorde wel, dat Lij haastig wegliep, maar zij vermoedde in ’t minst niet dat hij voor haar de vlucht nam. Uit het ven:Ier zag zij hem na, zoo lang nog zijn golvend blond haar tusschen de blader!ooze struiken was te bespeuren. Zij geloofde dat zij boven op hare kamer alles, wat haar ’t hart bezwaarde, in tranen had uitgestort. Wie zelden weent, verwacht wonderen van tranen. Nu ondervond zij, dat zij nog geen enkele schrede ge 172 vorderd was. "Waarom had zij geweend? Zij was immers gewend tegen alle wederwaardigheden des levens de kalmte en de kracht eener ziel over te stellen, die door geen tegenspoed wordt verrast, omdat zij zonder wenschen en verwachtingen is. Zij geloofde niets meer van ’t leven te kunnen vorde 172 ren, niets meer te kunnen verwerven. Nu was zij er plotseling aan herinnerd, hoeveel zij nog had te verliezen 1 Allereerst, wat voor een trotsch karakter *"t bitterst ia : de zekerheid van haar eigen gevoel. Die onbarmhartige woorden over hare verhouding tot hem, wien zij van knaap tot man had zien opgroeien, waren haar aanvankelijk vreemd en onverstaanbaar gebleven. Zij had gedacht ze te kunnen afschudden, als een beleediging. Andere zorgen, die ’t gesprek met haar zwager in haar hadden opgewekt, schenen dringender. Maar zoodra zij hoven in haar stil vertrek met zich zelve alleen was , viel al ’t andere als een schaduw van haar al 6 n alleen die woorden, welke zij gemeend had met een schouderophalen te kunnen afschepen, bleven haar alleen nog bij. Zij dacht de tien jaren terug, sedert welke zij in dit ongelukkig huis haar intrek had genomen, hoe destijds de knaap, als schuchteren en stom , tusschen zijne pleegouders, die over zijn tegen 172 woordigheid dagelijks meer in onmin geraakten , zich aanstonds met een onbeperkt vertrouwen aan haar aangesloten en geheel zijn hart in haar had te Parijs de schelmen op te sporen. Doch tot nog toe is het niet gelukt hen te ontdekken. iOiAitsiolilÊirLca. Bij gelegenheid van de behandeling der begroo- ting van Hamburg (de stad), zijn zonderlinge feiten aan het licht gekomen, zegt de Nordd. Allg. Zeitung. Het is namelijk gebleken , dat geen staat of overzigt hoegenaamd is overgelegd, be 172 vattende een opgaaf van de stedelijke eigendommen of de voordeelen daardoor afgeworpen. Belangrijke eigendommen zijn voor aanzienlijke sommen ver 172 pacht, waarvan geen rekening geschiedt; andere zijn gratis ter bewoning of ten gebruike gegund aan bevoorregte personen, zonder dat daarvan melding wordt gemaakt op de begrooting. In de vstad des handels en der boekhouding bij uitne 172 mendheid” heerscht te dezen opzigte de schro- melijkste verwarring. Toevallige omstandigheden hebben geleid tot de ontdekking van een menigte feiten van dien aard, en de pogingen door de Burgerschap in het werk gesteld om verbeteringen in dit opzigt te weeg te brengen, stuiten af op den onwil van den Senaat, die van geen klaar 172 heid en openbaarmaking van den staat van zaken wil hooren. Te Berlijn heerscht een geheel andere toestand, zegt het blad. Blijkens de jongste begrooting weet men tot op een penning na wat de stad bezit; uit den staat, deswege openbaar gemaakt, ziet men , dat de stedelijke eigendommen een waarde hebben van 42,453,002 mark. In Meijeren worden per jaar door elkander 2S4 liters bier per hoofd gebruikt; meer wordt gedronken in Neurenberg, waar 400 liters, in München, waar niet minder dan 1000 liters jaar 172 lijks per hoofd worden geconsumeerd. —■ Uit een officieel rapport blijkt dat gedurende de maand November op de Duitsche spoorwe- uitgestort. Het had al spoedig als van zelfs gesproken, dat zij hem in bescherming nam. Al was hare taak niet licht, te meer tegenover hare zuster , toch vond zij duizendvoud vergoeding in den innigen omgang met haar beschermeling, wiens harde jeugd bijna alle opgewektheid en tierigheid scheen ontzegd te zijn, en die nu van jaar tot jaar zich schooner en frisscher ontwik 172 kelde. En zij mocht zich beroemen, nog meer ge 172 daan te hebben dan den uitwendigen druk van hem afweren. Zij was onvermoeid werkzaam ge 172 weest, om hem te helpen in dier voege, dat zij de karige vorming op de stadsschool als aanvulde ; ’t kostte haar daarbij veel moeite, om zijn karak 172 ter en zijne richting als kunstenaar te beschaven en zooveel mogelijk te volmaken. En zij moest over hare neiging een waakzaam oog houden, om hem vroolijk te zien en zijn wenschen niet te weer 172 streven ! Hoeveel liever zat zij met haar werk naast hem, als hij zich in eene arebitektonisehe teekening verdiepte en daarbij, goedaardig en vroo lijk als bij was, met baar babbelde, dan dat zij bij hem aanhield, om een ernstigen cursus bij ’t begin van een droog leerboek te doorhaspelen, Maar zij had geleerd, zich eerst af te vragen , wat voor hem noodig en heilzaam was ; zij had nooit met hem gebeuzeld en hare moederplichten nooit als kortswijl opgevat. Was het te verwonderen, dat al hare gedach 172 ten , in den loop des tijds slechts deze ééne rich 172 ting aangenomen hadden ? dat zij wakend en droomend slechts hem voor oogen had ; dat zij onbe 172 wust, zoolang hij naast haar was, ieder zijner bewe 172 gingen achtervolgde en , als hij buiten was, straks naar de deur luisterde . of zijn voetstap zich nog niet weder liet hooren ? En als zij hem thans in stilte met al die an 172 deren vergeleek, die sedert dien tijd haar waren voorbijgegaan, had zij dan geen geliik te meenen, dat die anderen niet in zijn schaduw konden staan ? Zinsbegoocheling was hierbij niet in *t spel; zij wist immers wel, dat de jonkman noch schoon, noch sierlijk, evenmin iemand van goede manieren was. Zij zelve plaagde hem dikwijls met zijn linkscbe, onbeholpen bewegingen , zijn volstrekt gen de Beijersche alleen uitgezonderd 56 gevallen van ontsporing en 36 botsingen hebben plaats gehad, namelijk alleen van loopende trei 172 nen. Tengevolge van een en ander zijn drie per 172 sonen gedood (een arbeider en twee passagiers) en 28 gekwetst. Negen dieren kwamen om 't leven. Een groot aantal personen (5l) kwamen door eigen onvoorzigtigheid om ’t leven. lx.. De meeste departementen van bet zuiden des lands, met name Hérault, Aude, Averyron , de Oost-Pyreneën enz., zijn. van sneeuw over 172 dekt , waardoor de gemeenschap er zeer bemoeije- lijkt wordt. Men vreesde zelfs , dat in vele ge 172 meenten, waar de noodige administratieve instrue- tien niet bijtijds ontvangen zijn, eergisteren, Zon 172 dag , de benoeming van afgevaardigden tot de kiescolleges voor den Senaat niet zou kunnen ge 172 schieden. De depeches uit Parijs , voor het de 172 partement Hérault bestemd, gaan thans over Marseille. Men verzekert, dat de telegrafische gemeenschap met Italië gestremd is. Ook te Corsica is de gemeenschap door de sneeuw ge 172 schorst en in de eerste helft der vorige week waren er de kusten wegens aanhoudende stormen ongenaakbaar. Eenige dagen geleden heeft in een dorp van Touraine, genaamd La Voltière, een ver 172 schrikkelijk drama plaats gehad. Zekere vrouw Joumiers , die gemeld dorp bewoont, ging naar eenen deurwaarder van Tours en verzocht hem eene schuldbekentenis op te maken van 2000 fr., welke som zij voorgaf te zullen feenen aan zekeren Cottereau, van hetzelfde dorp. 's Anderendaags kwam die man , in de omstreken jagende, voorbij het huis der echtgenooten Joumiers. De vrouw verzocht hem binnen te komen om het geld te ontvangen van een halven zak graan , dat zij hem niet //interessant” gezicht, zijn dikken, ruwen haar 172 bos en dat hem de kleeren als een leedenpop langs ’t lijf hingen , al had zich de kleermaker ook nog zooveel moeite gegeven, hem //elegant" te maken. En toch was er iets betooverends in zijn voorkomen , waaraan, zooals zij wel zag , ook vreemden en minder fijngevoeligen geen weerstand vermochten te bieden; een adem van adelijke jeugd, van aangeboren wellevendheid, van echten en edelen humor, die nooit in ziekelijkheid des gemoeds zou ontaarden , maar zich Integendeel zou verhellen boven 't gewone en alledaagsche. ’t Ge 172 beurde zelden, dat zij met haren pleegzoon, die, zooals 't haar voorkwam, dikwijls nog als een kind de wereld aanzag, ook over de ernstigste aan 172 gelegenheden des levens kon spreken, evenals waren ze beiden oud van jaren en grijs in onder 172 vinding. Zoo was 't geweest, en zoo had het hen beiden vroolijk en gelukkig gemaakt, en nu zou ’t op eens voorbij zijn, nu op eens gevaarlijk en niet langer bestaanbaar F Men had het haar in ’t gezicht gezegd, dat zij alleen om dat jongmensch ieder, die om hare hand dong, afwees; welnu zij kon het niet ont 172 kennen, dat jongmensch nam geheel haar hart in, zij had lederen man, wien zij de gelofte zou hebben gedaan, hem alleen toe te zullen beboeren, moeten teleurstellen. Dat gevoel was een harts 172 tocht bij haar geworden , hoe zon zij 't zich heb ben kunnen verheelen ? Maar een hartstocht die door jaren van de reinste opofferende toewijding was geheiligd geworden. Zij zag hem als haar eigendom aan : had zij daartoe niet het recht r Wat zou hij geworden zijn zonder baar? En thans zou zij hem moeten afstaan ? die ge 172 dachte was haar on dragelijk. "Wilde hij dan weg van haar P voelde hij niet zelf, dat hij haar nog al te veel noodig had? In was er dan gevaar, als alles nog bleef, zooals het was ? Voor hem zeker niet. Zijn leven lag nog in ’t verschiet, nog voor hem open, hij had niets te verliezen, als hij nog een tijd lang in stilte voortgroeide en tc denken, dat hare nabijheid ooit voor hem. gevaarlijk kon worden, scheen haar een dwaasheid toe, Zij schuldig was, Cottereau ging binnen, zette zijn geweer aan de deur en nam plaats op eenen stoel, Aanstonds kwam Joumiers , die zich verborgen had, te voorschijn, sloot de deur in het nachtslot, nam het geweer van Cottereau en legde op hem aan, dreigende hem te zullen doodschieten, indien hij niet onmiddelijk de schuldbekentenis van 2000 franken onderteekendo. Cottereau zag dat hij niet te kiezen had en teekende, Joumiers , man en vrouw , bonden vervolgens hun slagtoffer vast aan den voet van hun ledekant, en terwijl de vrouw hem bewaakte, ging de man in het dorp de schuld 172 bekentenis laten lezen , om te zien of zij in be 172 hoorlijken vorm was opgesteld. In dien tusschen- tijd slaagde Cottereau er in zich los te maken en door het venster te ontvlugten. De vronw liep hem achterna en riep haren man, die juist thuis kwam. Deze achterhaalde Cottereau, greep hem aan en droeg hem op zijne schouders naar zijn huis terug. Hier begon een afschuwelijk drhma. De twee monsters bonden hun slagtoffer met een ste 172 vig koord , dat zij door te voren in den muur ge 172 boorde gaten staken, onder den schoorsteen vast. Terwijl de vrouw het touw door middel van eenen stok zooveel mogelijk strak hield, nam de man eene bijl en sloeg er mede naar het hoofd van Cottereau, die gelukkig den slag met zijn handen afweerde. Het wapen verpletterde de twee han 172 den van het slagtoffer en deed een stak uit den schoorsteen vliegen. Cottereau bekwam vervolgens nog verscheidene slagen op verschillende deelen van het ligchaam en zou ongetwijfeld bezweken zijn, indien zijne kreten niet gehoord waren door kin 172 deren, die daar voorbygingen en die in het dorp hulp gingen halen. Eenige mannen kwamen toe 172 gesneld, slaagden er in den ongelukkige los te maken en droegen hem weg, Zijn toestand is schier hopeloos. De justitie heeft den man doen aanhouden en een onderzoek ingesteld, De vrovw, voelde zich nog wel tien jaren ouder, dan zij wer 172 kelijk was. En dat hij nog meer en uitsluitend hare denkkracht zou innemen, hoe ware dat mo 172 gelijk geweest? En wat zou ’t geschaad hebben ? Zij bezat niets, wat haar het leven in waarde ver 172 hoogde en veraangenaamde, dan juist dezen hartstocht, En toch had zij geweend, lang en hevig. Het stond haar als een gesluierd noodlot onvriendelijk voor den geest. Bij alle moeite die zij zich gaf, zich zelve te versterken in haar goed recht en in de erkenning, dat die anderen geen macht over haar bezaten, als zij ’t niet zelve wilde, kon zij toch eene geheime angst niet bedwingen, dat de schoonste tijd voorbij was, dat harde beproevings- dagen haar wachtten. Voor de bedreiging van den ouden heer, haren protégé de wijde wereld in te zullen zenden, had zij geen vrees. Zij wist, dat ook hij moeielijk van hem scheiden zou, om hem een beroep te doen aanleeren , waarin hij grooten tegenzin had. En voor een anderen uitweg ont 172 brak het den ouden man aan middelen, wat meer zegt, hij was in tijden van nood, waarin zij hem bereidwillig te hulp gekomen was, in een staat van afhankelijkheid van haar geraakt, die zij wel is waar hem nooit had doen gevoelen, maar die hem evenwel de stilzwijgende verplichting oplegde, niet al te eigenmachtig haren wil te dwarsboomen. Zij vreesde in werkelijkheid niets van een ge 172 weldig ingrijpen, van wien ook, in haar lot. Maar er waren woorden gevallen, die niet onge 172 sproken konden gemaakt worden, en die van *t dierbaarste, wat zij bezat, als 't ware de geur hadden afgevasgd. Dat ondervond zij duidelijk, toen zij hem door den tuin nastaarde en zij bijna blij was, hem nu nog niet te behoeven te ontmoeten. Voor de eer 172 ste maal zou zij hem niet vrij in de oogen gezien hebben. Maar zij wist niet, dat dat laatste uur ook hem uit zijne onbezorgde rust had opgeschrikt. Zij dacht, aan haar alleen was ’t beschoren te moe 172 ten lijden en, te midden van hare zorgen en be 172 kommernis , was het haar een troost, dat zij de onweerswolken, die haar lieveling bedreigden, op waarlijk moederlijke wijze op haar eigen hoofd mocht afleiden. {Wordt vervolgd.)