Tekstweergave van nieuwe_tielsche_courant-18760119-001
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
1876.
Drie
en
Dertigste
Jaargang.
2018.
VOOR
BE
STAD
BH
Abonnement
s-pr
ijs:
Per
jaar
.
.
ƒ
3.60.
Franco
per
post
w
3.—.
AdvertentlBn
i
Van
één
tot
zes
regels
60
Cents.
Voor
eiken
regel
meer
10
Cents,
HIT
ARRONDISSEMENT.
De
Uitgave:
geschiedt
eiken
Dingsdag-
en
Vrijdag-Avond,
Woensdag
19
Jamiary.
Verkrijgbaar:
bij
den
Uitgever;
bij
alle
Boekhandelaren
en
Postkantoren
in
dit
Kijk,
Agenten
voor
Frankrijk
en
België
€1.
3A
Daube
&
Co.
te
FBANKrouT
en
te
Pabus.
Openbare
Vergadering
van
den
Raad
der
Gemeente
Ttel,
op
Woensdag
den
19
Jaauarij
1876
,
des
namiddags
ten
een
uur.
Buitenland,
EJnsoloncl.
Aan
den
Parijsehen
correspondent
van
de
Times
is
de
volgende
mededeeling
gedaan:
Kort
geleden
zijn
eenige
bankiers
en
wisselaars
te
Parijs
op
een
buitengewoon
slimme
en
brutale
wijs
beetge
172
nomen.
Den
óen
dezer
begat
zich
iemand,
die
zich
J.
Curtis
noemde,
naar
de
welbekende
Parijsche
bankiers
John
Arthur
en
Co.
en
kocht
een
cheque,
groot
35
p
St.
De
cheque
was
afgegeven
op
de
Londeusche
correspondenten
der
hh.
Arthur
en
Co.,
de
hh.
Venables
en
Co.
De
cheque
was
genommerd
en
er
was
behoorlijk
advies
van
ge
172
geven
,
maar
ze
werd
nooit
ter
betaling
gepresen
172
teerd.
Toen
zij
eens
in
liet
bezit
van
den
dief
was,
werd
een
valsch
accept
van
de
hh,
Venables
en
Co.
er
onder
geplaatst,
waardoor
zij
betaalbaar
werd
bij
de
Nationale
bank
te
Londen.
Het
be
172
drag
van
35
p.St,
werd
veranderd
in
de
som
van
1,300
p.St.,
en
in
dien
vorm
werd
de
cheque
bij
de
Nationale
Bank
aangeboden
en
door
haar
be
172
taald,
Dezelfde
bedrieger
had
op
denzeltden
dag
bij
den
heer
Léon
Levy
een
cheque
op
Londen
voor
35
p.St.
gekocht,
die
op
een
gelijke
wijs
werd
behandeld.
De
som,
25
p.St.,
werd
in
1,500
veranderd,
en
gepresenteerd
bij
de
London
Joint
Stock
Bank
werd
ook
deze
cheque
betaald.
Blijk
172
baar
hebben
de
opligters
zich
goed
bekend
gemaakt
met
de
handteekening
en
manier
van
bovenge
172
noemde
huizen;
de
handteekeningen
schenen
vol
172
maakt
in
orde.
Een
Londeusche
//detective”
tracht
Feuilleton.
:
Loon.
De
kieitie
Mama.
Eenc
vertelling
van
Paul
Heysc.
6.)
Zij
hoorde
wel,
dat
Lij
haastig
wegliep,
maar
zij
vermoedde
in
’t
minst
niet
dat
hij
voor
haar
de
vlucht
nam.
Uit
het
ven:Ier
zag
zij
hem
na,
zoo
lang
nog
zijn
golvend
blond
haar
tusschen
de
blader!ooze
struiken
was
te
bespeuren.
Zij
geloofde
dat
zij
boven
op
hare
kamer
alles,
wat
haar
’t
hart
bezwaarde,
in
tranen
had
uitgestort.
Wie
zelden
weent,
verwacht
wonderen
van
tranen.
Nu
ondervond
zij,
dat
zij
nog
geen
enkele
schrede
ge
172
vorderd
was.
"Waarom
had
zij
geweend?
Zij
was
immers
gewend
tegen
alle
wederwaardigheden
des
levens
de
kalmte
en
de
kracht
eener
ziel
over
te
stellen,
die
door
geen
tegenspoed
wordt
verrast,
omdat
zij
zonder
wenschen
en
verwachtingen
is.
Zij
geloofde
niets
meer
van
’t
leven
te
kunnen
vorde
172
ren,
niets
meer
te
kunnen
verwerven.
Nu
was
zij
er
plotseling
aan
herinnerd,
hoeveel
zij
nog
had
te
verliezen
1
Allereerst,
wat
voor
een
trotsch
karakter
*"t
bitterst
ia
:
de
zekerheid
van
haar
eigen
gevoel.
Die
onbarmhartige
woorden
over
hare
verhouding
tot
hem,
wien
zij
van
knaap
tot
man
had
zien
opgroeien,
waren
haar
aanvankelijk
vreemd
en
onverstaanbaar
gebleven.
Zij
had
gedacht
ze
te
kunnen
afschudden,
als
een
beleediging.
Andere
zorgen,
die
’t
gesprek
met
haar
zwager
in
haar
hadden
opgewekt,
schenen
dringender.
Maar
zoodra
zij
hoven
in
haar
stil
vertrek
met
zich
zelve
alleen
was
,
viel
al
’t
andere
als
een
schaduw
van
haar
al
6
n
alleen
die
woorden,
welke
zij
gemeend
had
met
een
schouderophalen
te
kunnen
afschepen,
bleven
haar
alleen
nog
bij.
Zij
dacht
de
tien
jaren
terug,
sedert
welke
zij
in
dit
ongelukkig
huis
haar
intrek
had
genomen,
hoe
destijds
de
knaap,
als
schuchteren
en
stom
,
tusschen
zijne
pleegouders,
die
over
zijn
tegen
172
woordigheid
dagelijks
meer
in
onmin
geraakten
,
zich
aanstonds
met
een
onbeperkt
vertrouwen
aan
haar
aangesloten
en
geheel
zijn
hart
in
haar
had
te
Parijs
de
schelmen
op
te
sporen.
Doch
tot
nog
toe
is
het
niet
gelukt
hen
te
ontdekken.
iOiAitsiolilÊirLca.
Bij
gelegenheid
van
de
behandeling
der
begroo-
ting
van
Hamburg
(de
stad),
zijn
zonderlinge
feiten
aan
het
licht
gekomen,
zegt
de
Nordd.
Allg.
Zeitung.
Het
is
namelijk
gebleken
,
dat
geen
staat
of
overzigt
hoegenaamd
is
overgelegd,
be
172
vattende
een
opgaaf
van
de
stedelijke
eigendommen
of
de
voordeelen
daardoor
afgeworpen.
Belangrijke
eigendommen
zijn
voor
aanzienlijke
sommen
ver
172
pacht,
waarvan
geen
rekening
geschiedt;
andere
zijn
gratis
ter
bewoning
of
ten
gebruike
gegund
aan
bevoorregte
personen,
zonder
dat
daarvan
melding
wordt
gemaakt
op
de
begrooting.
In
de
vstad
des
handels
en
der
boekhouding
bij
uitne
172
mendheid”
heerscht
te
dezen
opzigte
de
schro-
melijkste
verwarring.
Toevallige
omstandigheden
hebben
geleid
tot
de
ontdekking
van
een
menigte
feiten
van
dien
aard,
en
de
pogingen
door
de
Burgerschap
in
het
werk
gesteld
om
verbeteringen
in
dit
opzigt
te
weeg
te
brengen,
stuiten
af
op
den
onwil
van
den
Senaat,
die
van
geen
klaar
172
heid
en
openbaarmaking
van
den
staat
van
zaken
wil
hooren.
Te
Berlijn
heerscht
een
geheel
andere
toestand,
zegt
het
blad.
Blijkens
de
jongste
begrooting
weet
men
tot
op
een
penning
na
wat
de
stad
bezit;
uit
den
staat,
deswege
openbaar
gemaakt,
ziet
men
,
dat
de
stedelijke
eigendommen
een
waarde
hebben
van
42,453,002
mark.
—
In
Meijeren
worden
per
jaar
door
elkander
2S4
liters
bier
per
hoofd
gebruikt;
meer
wordt
gedronken
in
Neurenberg,
waar
400
liters,
in
München,
waar
niet
minder
dan
1000
liters
jaar
172
lijks
per
hoofd
worden
geconsumeerd.
—■
Uit
een
officieel
rapport
blijkt
dat
gedurende
de
maand
November
op
de
Duitsche
spoorwe-
uitgestort.
Het
had
al
spoedig
als
van
zelfs
gesproken,
dat
zij
hem
in
bescherming
nam.
Al
was
hare
taak
niet
licht,
te
meer
tegenover
hare
zuster
,
toch
vond
zij
duizendvoud
vergoeding
in
den
innigen
omgang
met
haar
beschermeling,
wiens
harde
jeugd
bijna
alle
opgewektheid
en
tierigheid
scheen
ontzegd
te
zijn,
en
die
nu
van
jaar
tot
jaar
zich
schooner
en
frisscher
ontwik
172
kelde.
En
zij
mocht
zich
beroemen,
nog
meer
ge
172
daan
te
hebben
dan
den
uitwendigen
druk
van
hem
afweren.
Zij
was
onvermoeid
werkzaam
ge
172
weest,
om
hem
te
helpen
in
dier
voege,
dat
zij
de
karige
vorming
op
de
stadsschool
als
aanvulde
;
’t
kostte
haar
daarbij
veel
moeite,
om
zijn
karak
172
ter
en
zijne
richting
als
kunstenaar
te
beschaven
en
zooveel
mogelijk
te
volmaken.
En
zij
moest
over
hare
neiging
een
waakzaam
oog
houden,
om
hem
vroolijk
te
zien
en
zijn
wenschen
niet
te
weer
172
streven
!
Hoeveel
liever
zat
zij
met
haar
werk
naast
hem,
als
hij
zich
in
eene
arebitektonisehe
teekening
verdiepte
en
daarbij,
goedaardig
en
vroo
lijk
als
bij
was,
met
baar
babbelde,
dan
dat
zij
bij
hem
aanhield,
om
een
ernstigen
cursus
bij
’t
begin
van
een
droog
leerboek
te
doorhaspelen,
Maar
zij
had
geleerd,
zich
eerst
af
te
vragen
,
wat
voor
hem
noodig
en
heilzaam
was
;
zij
had
nooit
met
hem
gebeuzeld
en
hare
moederplichten
nooit
als
kortswijl
opgevat.
Was
het
te
verwonderen,
dat
al
hare
gedach
172
ten
,
in
den
loop
des
tijds
slechts
deze
ééne
rich
172
ting
aangenomen
hadden
?
dat
zij
wakend
en
droomend
slechts
hem
voor
oogen
had
;
dat
zij
onbe
172
wust,
zoolang
hij
naast
haar
was,
ieder
zijner
bewe
172
gingen
achtervolgde
en
,
als
hij
buiten
was,
straks
naar
de
deur
luisterde
.
of
zijn
voetstap
zich
nog
niet
weder
liet
hooren
?
En
als
zij
hem
thans
in
stilte
met
al
die
an
172
deren
vergeleek,
die
sedert
dien
tijd
haar
waren
voorbijgegaan,
had
zij
dan
geen
geliik
te
meenen,
dat
die
anderen
niet
in
zijn
schaduw
konden
staan
?
Zinsbegoocheling
was
hierbij
niet
in
*t
spel;
zij
wist
immers
wel,
dat
de
jonkman
noch
schoon,
noch
sierlijk,
evenmin
iemand
van
goede
manieren
was.
Zij
zelve
plaagde
hem
dikwijls
met
zijn
linkscbe,
onbeholpen
bewegingen
,
zijn
volstrekt
gen
—
de
Beijersche
alleen
uitgezonderd
—
56
gevallen
van
ontsporing
en
36
botsingen
hebben
plaats
gehad,
namelijk
alleen
van
loopende
trei
172
nen.
Tengevolge
van
een
en
ander
zijn
drie
per
172
sonen
gedood
(een
arbeider
en
twee
passagiers)
en
28
gekwetst.
Negen
dieren
kwamen
om
't
leven.
Een
groot
aantal
personen
(5l)
kwamen
door
eigen
onvoorzigtigheid
om
’t
leven.
lx..
De
meeste
departementen
van
bet
zuiden
des
lands,
met
name
Hérault,
Aude,
Averyron
,
de
Oost-Pyreneën
enz.,
zijn.
van
sneeuw
over
172
dekt
,
waardoor
de
gemeenschap
er
zeer
bemoeije-
lijkt
wordt.
Men
vreesde
zelfs
,
dat
in
vele
ge
172
meenten,
waar
de
noodige
administratieve
instrue-
tien
niet
bijtijds
ontvangen
zijn,
eergisteren,
Zon
172
dag
,
de
benoeming
van
afgevaardigden
tot
de
kiescolleges
voor
den
Senaat
niet
zou
kunnen
ge
172
schieden.
De
depeches
uit
Parijs
,
voor
het
de
172
partement
Hérault
bestemd,
gaan
thans
over
Marseille.
Men
verzekert,
dat
de
telegrafische
gemeenschap
met
Italië
gestremd
is.
Ook
te
Corsica
is
de
gemeenschap
door
de
sneeuw
ge
172
schorst
en
in
de
eerste
helft
der
vorige
week
waren
er
de
kusten
wegens
aanhoudende
stormen
ongenaakbaar.
—
Eenige
dagen
geleden
heeft
in
een
dorp
van
Touraine,
genaamd
La
Voltière,
een
ver
172
schrikkelijk
drama
plaats
gehad.
Zekere
vrouw
Joumiers
,
die
gemeld
dorp
bewoont,
ging
naar
eenen
deurwaarder
van
Tours
en
verzocht
hem
eene
schuldbekentenis
op
te
maken
van
2000
fr.,
welke
som
zij
voorgaf
te
zullen
feenen
aan
zekeren
Cottereau,
van
hetzelfde
dorp.
's
Anderendaags
kwam
die
man
,
in
de
omstreken
jagende,
voorbij
het
huis
der
echtgenooten
Joumiers.
De
vrouw
verzocht
hem
binnen
te
komen
om
het
geld
te
ontvangen
van
een
halven
zak
graan
,
dat
zij
hem
niet
//interessant”
gezicht,
zijn
dikken,
ruwen
haar
172
bos
en
dat
hem
de
kleeren
als
een
leedenpop
langs
’t
lijf
hingen
,
al
had
zich
de
kleermaker
ook
nog
zooveel
moeite
gegeven,
hem
//elegant"
te
maken.
En
toch
was
er
iets
betooverends
in
zijn
voorkomen
,
waaraan,
zooals
zij
wel
zag
,
ook
vreemden
en
minder
fijngevoeligen
geen
weerstand
vermochten
te
bieden;
een
adem
van
adelijke
jeugd,
van
aangeboren
wellevendheid,
van
echten
en
edelen
humor,
die
nooit
in
ziekelijkheid
des
gemoeds
zou
ontaarden
,
maar
zich
Integendeel
zou
verhellen
boven
't
gewone
en
alledaagsche.
’t
Ge
172
beurde
zelden,
dat
zij
met
haren
pleegzoon,
die,
zooals
't
haar
voorkwam,
dikwijls
nog
als
een
kind
de
wereld
aanzag,
ook
over
de
ernstigste
aan
172
gelegenheden
des
levens
kon
spreken,
evenals
waren
ze
beiden
oud
van
jaren
en
grijs
in
onder
172
vinding.
Zoo
was
't
geweest,
en
zoo
had
het
hen
beiden
vroolijk
en
gelukkig
gemaakt,
en
nu
zou
’t
op
eens
voorbij
zijn,
nu
op
eens
gevaarlijk
en
niet
langer
bestaanbaar
F
Men
had
het
haar
in
’t
gezicht
gezegd,
dat
zij
alleen
om
dat
jongmensch
ieder,
die
om
hare
hand
dong,
afwees;
welnu
—
zij
kon
het
niet
ont
172
kennen,
dat
jongmensch
nam
geheel
haar
hart
in,
zij
had
lederen
man,
wien
zij
de
gelofte
zou
hebben
gedaan,
hem
alleen
toe
te
zullen
beboeren,
moeten
teleurstellen.
Dat
gevoel
was
een
harts
172
tocht
bij
haar
geworden
,
hoe
zon
zij
't
zich
heb
■
ben
kunnen
verheelen
?
Maar
een
hartstocht
die
door
jaren
van
de
reinste
opofferende
toewijding
was
geheiligd
geworden.
Zij
zag
hem
als
haar
eigendom
aan
:
had
zij
daartoe
niet
het
recht
r
Wat
zou
hij
geworden
zijn
zonder
baar?
En
thans
zou
zij
hem
moeten
afstaan
?
die
ge
172
dachte
was
haar
on
dragelijk.
"Wilde
hij
dan
weg
van
haar
P
voelde
hij
niet
zelf,
dat
hij
haar
nog
al
te
veel
noodig
had?
In
was
er
dan
gevaar,
als
alles
nog
bleef,
zooals
het
was
?
Voor
hem
zeker
niet.
Zijn
leven
lag
nog
in
’t
verschiet,
nog
voor
hem
open,
hij
had
niets
te
verliezen,
als
hij
nog
een
tijd
lang
in
stilte
voortgroeide
—
en
tc
denken,
dat
hare
nabijheid
ooit
voor
hem.
gevaarlijk
kon
worden,
scheen
haar
een
dwaasheid
toe,
Zij
schuldig
was,
Cottereau
ging
binnen,
zette
zijn
geweer
aan
de
deur
en
nam
plaats
op
eenen
stoel,
Aanstonds
kwam
Joumiers
,
die
zich
verborgen
had,
te
voorschijn,
sloot
de
deur
in
het
nachtslot,
nam
het
geweer
van
Cottereau
en
legde
op
hem
aan,
dreigende
hem
te
zullen
doodschieten,
indien
hij
niet
onmiddelijk
de
schuldbekentenis
van
2000
franken
onderteekendo.
Cottereau
zag
dat
hij
niet
te
kiezen
had
en
teekende,
Joumiers
,
man
en
vrouw
,
bonden
vervolgens
hun
slagtoffer
vast
aan
den
voet
van
hun
ledekant,
en
terwijl
de
vrouw
hem
bewaakte,
ging
de
man
in
het
dorp
de
schuld
172
bekentenis
laten
lezen
,
om
te
zien
of
zij
in
be
172
hoorlijken
vorm
was
opgesteld.
In
dien
tusschen-
tijd
slaagde
Cottereau
er
in
zich
los
te
maken
en
door
het
venster
te
ontvlugten.
De
vronw
liep
hem
achterna
en
riep
haren
man,
die
juist
thuis
kwam.
Deze
achterhaalde
Cottereau,
greep
hem
aan
en
droeg
hem
op
zijne
schouders
naar
zijn
huis
terug.
Hier
begon
een
afschuwelijk
drhma.
De
twee
monsters
bonden
hun
slagtoffer
met
een
ste
172
vig
koord
,
dat
zij
door
te
voren
in
den
muur
ge
172
boorde
gaten
staken,
onder
den
schoorsteen
vast.
Terwijl
de
vrouw
het
touw
door
middel
van
eenen
stok
zooveel
mogelijk
strak
hield,
nam
de
man
eene
bijl
en
sloeg
er
mede
naar
het
hoofd
van
Cottereau,
die
gelukkig
den
slag
met
zijn
handen
afweerde.
Het
wapen
verpletterde
de
twee
han
172
den
van
het
slagtoffer
en
deed
een
stak
uit
den
schoorsteen
vliegen.
Cottereau
bekwam
vervolgens
nog
verscheidene
slagen
op
verschillende
deelen
van
het
ligchaam
en
zou
ongetwijfeld
bezweken
zijn,
indien
zijne
kreten
niet
gehoord
waren
door
kin
172
deren,
die
daar
voorbygingen
en
die
in
het
dorp
hulp
gingen
halen.
Eenige
mannen
kwamen
toe
172
gesneld,
slaagden
er
in
den
ongelukkige
los
te
maken
en
droegen
hem
weg,
Zijn
toestand
is
schier
hopeloos.
De
justitie
heeft
den
man
doen
aanhouden
en
een
onderzoek
ingesteld,
De
vrovw,
voelde
zich
nog
wel
tien
jaren
ouder,
dan
zij
wer
172
kelijk
was.
—
En
dat
hij
nog
meer
en
uitsluitend
hare
denkkracht
zou
innemen,
hoe
ware
dat
mo
172
gelijk
geweest?
En
wat
zou
’t
geschaad
hebben
?
Zij
bezat
niets,
wat
haar
het
leven
in
waarde
ver
172
hoogde
en
veraangenaamde,
dan
juist
dezen
hartstocht,
En
toch
had
zij
geweend,
lang
en
hevig.
Het
stond
haar
als
een
gesluierd
noodlot
onvriendelijk
voor
den
geest.
Bij
alle
moeite
die
zij
zich
gaf,
zich
zelve
te
versterken
in
haar
goed
recht
en
in
de
erkenning,
dat
die
anderen
geen
macht
over
haar
bezaten,
als
zij
’t
niet
zelve
wilde,
kon
zij
toch
eene
geheime
angst
niet
bedwingen,
dat
de
schoonste
tijd
voorbij
was,
dat
harde
beproevings-
dagen
haar
wachtten.
Voor
de
bedreiging
van
den
ouden
heer,
haren
protégé
de
wijde
wereld
in
te
zullen
zenden,
had
zij
geen
vrees.
Zij
wist,
dat
ook
hij
moeielijk
van
hem
scheiden
zou,
om
hem
een
beroep
te
doen
aanleeren
,
waarin
hij
grooten
tegenzin
had.
En
voor
een
anderen
uitweg
ont
172
brak
het
den
ouden
man
aan
middelen,
wat
meer
zegt,
hij
was
in
tijden
van
nood,
waarin
zij
hem
bereidwillig
te
hulp
gekomen
was,
in
een
staat
van
afhankelijkheid
van
haar
geraakt,
die
zij
wel
is
waar
hem
nooit
had
doen
gevoelen,
maar
die
hem
evenwel
de
stilzwijgende
verplichting
oplegde,
niet
al
te
eigenmachtig
haren
wil
te
dwarsboomen.
Zij
vreesde
in
werkelijkheid
niets
van
een
ge
172
weldig
ingrijpen,
van
wien
ook,
in
haar
lot.
Maar
er
waren
woorden
gevallen,
die
niet
onge
172
sproken
konden
gemaakt
worden,
en
die
van
*t
dierbaarste,
wat
zij
bezat,
als
't
ware
de
geur
hadden
afgevasgd.
Dat
ondervond
zij
duidelijk,
toen
zij
hem
door
den
tuin
nastaarde
en
zij
bijna
blij
was,
hem
nu
nog
niet
te
behoeven
te
ontmoeten.
Voor
de
eer
172
ste
maal
zou
zij
hem
niet
vrij
in
de
oogen
gezien
hebben.
Maar
zij
wist
niet,
dat
dat
laatste
uur
ook
hem
uit
zijne
onbezorgde
rust
had
opgeschrikt.
Zij
dacht,
aan
haar
alleen
was
’t
beschoren
te
moe
172
ten
lijden
en,
te
midden
van
hare
zorgen
en
be
172
kommernis
,
was
het
haar
een
troost,
dat
zij
de
onweerswolken,
die
haar
lieveling
bedreigden,
op
waarlijk
moederlijke
wijze
op
haar
eigen
hoofd
mocht
afleiden.
{Wordt
vervolgd.)