Tekstweergave van nieuwe_tielsche_courant-18771205-001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

I om dadelyk , een be- ‘BR, met franco ine ES .OSBAAR in den op be- 'd door den »llandsche »ST, te Tiel. «atrmsawtEgjE (- en Borst-H rdlyvigheid ,8 «■Kwakte enB spoedig enB oemde Dr H ieder die ,B zich van deB I echt te over-B rage, gratiM ttrekeelB eeswijic menigte ge-U z e n lijdersB Ive de hoopB eeft gelezen. J de en verder zijn verzon- -est Visser, iteit als lagen s Can Vijf, :rop het nunt 172 ii c. tot 130 -5 Ned. pon 172 in met lood ijgbaar. M HOGER- , MAURITS, ,e Wamel, J. KRUIFF, ie Geldermahen. i. W. VAN E HAAS, te Ut, teDruien, )ots gevestigd I. Ongefran- nnen. LLLiJ e op levering 10; Meif 193. ider omzettin- c.-lev. f IS'/t aangevoerd: rijzen waren : 90 per KG. ; 34 vette Var- he ronde Wol- geleche t 2.70 5, Zeenwsehe ikkeeache dito » 2.30 , dito Franeker Jam- er dito f3 40 2.60, Gronio- i roode f 3 40 a 2.60, Prui- 5 a 2.70. rijn t 11.75. 0. i ladingen zijn Drden ten ver- d : Runderen OO , Kalveren a 6.0, 8cha- en 5 0 a 6.6, r Nov,—Dec. LBO per 1000 40, en April— per Nov. Rm. idelijk 23 50 , H.70. Rogge t 15.15, Mei lei 37.30. onveranderd. Ie Waal. en te TieL le Scheepvaart, baat het water id 14v.2 d.l > r 2 r. Od.j F ■ (12 v. 2 d.) 1877. Vier en Dertigste Jaargang. 2210. VOOR DE STAD BH Abonnementa-prys« Per jasr . . / 8.60. Franco per post n 3,—. Ad verten tlënt Van één tot zes regels 66 Cents. Voor eiken regel meer 19 Cents. HET ARRONDISSEMENT. De Uitgave t geschiedt eiken Dinga dag 172 en Vrijdeg-Avond. Woensdag 5 December, VerltrUgbaer i bij den Uitgever; bij alle Boekhandelaren en Postkantoren in dit Rijk. Agenten voor Frankrijk en België €5. L. Daube * Co. te EiANKFOBTen te Pabus. Voor het gezin te ffadenoijen nog in dauk ontvangen sedert de vonge opgaaf: van N. N. f 1.—, van X. 2 toanshemden. A. TAST LOOST. Buitenland. EJnsolctncL. Volgens de jongste berigten nit Japan heeft de cholera, die in het begin van September te Yokohama uitgebroken was, zich spoedig veel verder verspreid. Uit alle deelen des lands , met name nit de streken langs de kusten, ontving men berigten aangaande het uitbreken der ziekte. Vooral heerscht zij hevig onder de uit Satauma teruggetrokken en laatstelijk bij Hiogo gelegerde troepen. Te Yokohama waren, volgens officiële opgave , tot den 5den October 574 ziektegevallen voorgekomen, waarvan 233 een doodelijken afloop hadden; te Tokio tot 8 October 204, waarvan 97 met doodelyken afloop. Door de Japansche autoriteiten waren zeer krachtige maatregelen ge 172 nomen om de verspreiding der ziekte te stuiten. De by Hiogo vereenigde troepen mogen niet naar hunne vroegere standplaatsen terugkeeren. Te Yokohama is het begraven der lijken van aan de cholera gestorvenen verboden; zij moeten ten Spoedigste verbrand worden , waarvoor op eenigeu afstand van de stad de noodige inrigting ge 172 maakt is. — John Carr, Charles Martin en Ibbert, bijgenaamd Augustin George, beschuldigd van den diefstal van twee millioen fr. op den Noor- derspoorweg tusschen Calais en Boulogne, zyn door bot hof van assises te Londen van regts- vervolging ontslagen , omdat de misdaad bedreven is in Frankrijk, en de Engelsche justitie zich niet heeft in te laten met hetgeen in andere landen Feuilleton. Moeder en Kind. Ecne vertelling van PAUL HEYSE. (Slot). 12). De knaap was gedurende deze woorden van da hand der moeder weggeslopen en had ter 172 stond zijn geliefd eekhorentje ontdekt, dat zich niet lang liet roepen, om hem op den schouder te springen. Gij ziet, zei Hubert, hij is hier nog geheel te huis. *t Is goed, dat gij hem hierheen ge 172 bracht hebt. Wy zullen hem wel weer opkweeken. Niet waar, Kathrin ? O dat lieve kind, riep de oude, de handen wil 172 len wij hem onder de voeten leggen ! Ik ga ter 172 stond een soepje voor hem kooken. — Meteen liep zij eerst naar den knaap , streelde hem het gezicht, trok hem zijn manteltje uit en gal hem de beste woorden. Mag ik ook weer schieten ? vroeg de knaap. Geel hem maar den handboog, Kathrin, zei Hubert. Gij weet, waar ik dien hebt geborgen. Ja, mijn jongen, 't zal u aan niets ontbreken, ’t Is braaf van u , dat gij oom Hubert niet geheel vergeten heb ? De oude bracht het kind naar den gang en gal hem, wat bij maar verlangde. Toen zei de moeder: Ik wilde nog vragen, hoe het met het kost 172 geld moet gaan , ol het voldoende is , wat ik aan de peetouders gegeven heb ? Hubert zweeg een poos. Toen zei hij : Daar 172 van kan geen sprake zijn. Ik heb geen hotel. Wie bij mij logeert, is mijn gast. Ik denk , gij kunt mij gelooven , als ik verzeker, dat Fritz le mij noch last, noch kosten veroorzaakt, maar alleen genoegen verschaft. Wel, zei zij ; dan dank ik u reeds vooruit. Maar nog iets. Ik weet niet, of gij het goed vindt, als ik van tyd tot tijd naar hem kom kykan, niet vaker dan alle acht dagen. Maar gebeurt, John Carr , — bij wien 500,000 fr- eÜecten , behoorende tot de gestolene , gevonden waren, — werd onmiddellijk op vrije voeten ge 172 steld ; doch Charles Martin en Ibbert moesten in hechtenis blijven, want de Fransche regering heeft de uitlevering van Martin gevraagd, en de Oostenrijksche vraagt die van Ibbert. De regter van Bowstreet moet beslissen of zij uitgeleverd zuilen worden. — Een der daders van den juweelendiefstal, gepleegd in het kasteel van de Gravin van Aberdeen, bevindt zich in de handen der politie. De pligtige had 's morgens gepoogd juweelen te verknopen ; de politie die aanstonds gewaar 172 schuwd werd, was hem oogenblikkelijk op het spoor en hield hem in eene herberg aan. Voor den regter beeft hij alles bekend; doch later heeft hij beweerd dat hij dronken was en niet wist wat hij zeide, toen hij bij het onderzoek zich schuldig aan den diefstal bekende. Een ernstig spoorwegongeluk heeft den 22sten Nov. op de Noord westbaan plaats gehad tusschen Bangor en Amwicb, in Wales. De storm van Woensdag had de fundamenten van de brug over de rivier Alaw zwaar beschadigd, zoo- dat zij geen weerstand kon bieden aan den schok van den posttrein , die er den volgenden dag over reed. Gelukkig bevonden er zich geen passagiers in den trein , maar van de vier spoorwegbeambten, die den trein begeleidden, werden er twee gedood en de beide anderen min of meer zwaar gekwetst. — Een leeuwentemmer te Bradford is byna verslonden geworden door een troep woedende leeuwen. Het schouwspel, waaraan een van ge 172 not trillende menigte zich verzadigde, werd ver 172 toond in een reizende menagerie. Twee leeuwen hadden geschil gekregen om een been. Kapitein NicholU , die er zich op beroemt geen vrees te kennen, trad de leeuwenkooi binnen en greep, na een moedige worsteling met de wilde beesten, het daar hij nog ziek was, kon ik het anders niet van mij krijgen. Hij zweeg weder. Natuurlijk 1 zei hy toen. Dat is zeer goed te schikken. Zondag over acht dagen ben ik afwezig en ik kan het bovendien zoo inrichten, dat ik de Zondagen uitga. Gij kunt dan handelen naar uw believen. Dat gaat evenwel niet, zei zij schoorvoetend. Ik verdrijf n dan uit uw eigen huis. Mag ik dan niet komen, ook nis gij — Plotseling veranderde zij van toon , en naderde tot hem eene schrede, terwijl zij hem met hare donkere oogen heel hartelijk aankeek, Neen, zei zij , zoo komen wij niet verder. Ik moet nu ronduit zeggen , wat ik op het hart heb ; als het mij zuur wordt, dan geschiedt mij recht, waarom heb ik het toen zoo verkorven ? Ik ben niet alleen om Eritzie hier, maar ook voor mij zelve; want duizend maal heb ik er berouw over gehad, hoe ik toen mijn hoofd getoond heb, en ik heb geen rust, voor ik weet, dat gij niet meer boos op mij zijt. Als ’t anders niet is, antwoordde hij op onver 172 schilligen toon, dat kan ik eerlijk verzekeren, ik ben waarlijk niet meer boos op u. Ja, maar ook weer een beetje goed , zei zij en strekte met een aantrekkelijk gebaar, schuw en vol vertrouwen tevens, hare hand naar hem uit. ’t Zon mij in ’t geheel niet aangenaam zijn, ging zij voort, zonder er op te letten , dat hij de hand niet aannam, als gij voor mij wegliept, zoo dik 172 wijls ik kwam, om naar Fri'zle te kijken, Want gij moet weten, het heeft mij meer gehinderd dan ik zelve gedacht heb, dat gij u niet meer liet zien. Eerst later is mij ingevallen , hoe goed gij het toch met mij meent, en dat geen valsch haartje aan u is. Ik dank u voor uwe goede meening, zei hij somber, De zaken zijn echter eens, zooals ze zijn. Moeten ze echter zoo blijven ï zei zij en keek naar den grond. Ik moest mij schamen, dat ik zoo spreek, maar ik denk, het gaat nu maar in eens door. Als gij nog dezelfde gezindheid hebt, als toen — gij weet wel — toen ik het jkweelen jakje been, dat hij naar buiten wierp. Vermetel ge 172 worden door het succes en aangehitst door de uitgelaten bravo’s van het publiek, trad de kapi 172 tein nogmaals de koot binnen en begon na met de zweep aan de dieren hun gewone exercitiën te kommanderen. Een half gesmoorde kreet van ingenomenheid ging onder de toeschouwers op, en duidde tevens de spanning aan, waarmede mea de ontknooping te gemoet zag. Die verwachting werd niet te 172 leurgesteld. Naanwelijks was de man een minuut in het hok, of een jonge leeuw sprong hem op het lijf en bragt hem een hevige beet toe in de dij en de heup. Zijn vreesselijke kwetsuur belette den man niet, zich moedig te blijven verdedigen. Hij stak de zweep diep in de keel van het beest en verweerde zich wanhopig met de been en. Het publiek volgde dit vreeselijk schouwspel met bui 172 tengewone spanning. Niemand dacht er aan, den rampzaligen onvoorzigtige te hulp te komen. Men scheen weleer te denken aan de interessante stof voor de gesprekken, die dit incident zou opleveren. Zonderling genoeg, maar gelukkig voor den dierentemmer, namen de overige leeuwen geen deel aan den strijd; zij woonden dien bij als be- hngelooze toeschouwers, De man profiteerde van de beleefdheid om nog in tijds aan de verdere beten van den jongen leeuw te ontkomen. Hoewel zwaar gewond , wilde de verschrikkelijke man eenige uren later tijdens de avondvoorstelling, den slryd hervatten. Een ontzettende menigte verdrong zich tegen den avond in de tent, om het nieuwe gevecht te aanschouwen; maar ditmaal kwam de menigte bedrogen uit. De ongelukkige Nicholls viel, op ’6 oogenblik dat hij het hok zon binnengaan, van uitputting in zwijm. Hij is niet buiten levensgevaar. BelSfl©- Te Brussel was sedert eenigen tyd eene veror- naaide, en gij mij vroegt, en ik zoo haastig waa, neen te zeggen — Toen zweeg lij en waagde het biet hem aan te (kijken; maar zij hoorde aan zijn adem, boe het in hem werkte. ’t Is beter, wij breken af, zei hij eindelijk. Nn is het toch te laat: ik zie het klaar in. En ik weet ook, wat ik mij zeken schuldig ben. Toen ben ik afgewezen geworden, om den knaap, daarin heb ik moeten berusten. Dat men mij echter nu aannemen wil, ook weder alleen om den knaap, dat strijdt toch ook tegen mijn gevoel van eigenwaarde. Ik kan ’t begrijpen, dat het u zwaar valt, juist nu Eritzie niet zoo dicht bij u te hebben als anders, en dat gij het daarom zelfs over u kunt verkrijgen, mijne vrouw te worden. Maar zoo als ik zeide, daarvoor ben ik mijzelven toch te goed. Ik ben eens gelukkig geweest met eene vrouw, die mij heeft kunnen lief hebben om mijnentwil. Ik wil mij niet ver 172 slechteren, daartoe is mij haar aandenken te heilig. En derhalve, dunkt mij, is 't beter, wij lieten het daarbij en voor van daag zeg ik u adieu I Ik heb in ’t bosch te doen, en gij zult Fritz le wel willen helpen, zich hier op zijn gemak in te richten. Hij greep de pet, die op de tafel lag, en wendde zich naar de deur. Zij bleef onbeweeglijk staan. Moet ik dan waarlijk geheel mijn hart uitstor 172 ten, en wilt gij mij niets sparen van mijne straf ? zei zij. Weet gij waarom ik mij zoo gehaast heb, neen te zeggen , eti waarom ik naderhand mij wel gewacht heb, de deur open te doen P Omdat ik bang was, dat ik bij slot van rekening toch het hoofd kon verliezen en meer aan mijn geluk zou deuken, dan aan dat van mijn kind. Gelooft gij, dat ik mij de kus van iemand anders zou hebben laten welgevallen P Ofschoon ik ook vleeech en bloed heb als anderen, zoo vrijgevig ben ik anders niet geweest, en de nicht kan't getuigen. Maar dat ik op u niet boozer kon zijn, dat toonde mij hot lief ik u reeds had, en ik zei tot mij zelve , als gij nu niet terstond verstand hebt en er een einde aan maakt, dan is ’t nit, en of 't voor Frits goed is of niet, daarnaar vraagt gij niet dening ingevoerd, dat door de politieagenten alle honden , welke onbeheerd op straat liepen, moes 172 ten worden overgebragt naar het commissariaat van politie. Het aantal honden dat dit lot ten deel viel bedroeg dagelijks ongeveer 173 voor elk commissariaat. Het laat zich gemakkelijk begrij 172 pen , dat zulk een dagelljksche hondenvisitie heeren politie-commissarissen ook niet beviel en het ge 172 volg is geweest dat sedert Woensdag de politie 172 agenten bevel hebben gekregen de houden maar ia de straten van Brussel te laten loopen. XVU-jsIcliicL. Hoe groot voor het personen- en goederenver 172 keer in het Russische rijk do schade is uit de nn reeds een vol jaar durende mobiliseering, laat zich niet in cijfers uitdrukken. Een denkbeeld er van kan men echter zich vormen door te letten op de massa's granen, welke op de spoorwegstations liggen , grootendeels onder den blooten hemel en blootgesteld aan alle invloeden van het weder en de vraatzucht der ratten. De waardevermindering van die nagenoeg 6 millioen pud opgestapelde gra 172 nen maandelijks, is natuurlyk hoogst belangrijk. Het goederenverkeer is geheel gestaakt en het personeel verroer tot S treinen daags teruggebragt. Daarentegen loopen op de Zuidelijke spoorwegen wel 10 a 12 militaire treinen per dag, welke zich bovendien slechts met zeer geringe snelheid bewegen. Bedenkt men, dat het dusverre volgens officieele opgaven reeds 65,000 man nit de gele 172 deren getreden zijn en derhalve voortdurend aan 172 zienlijke aanvoeren van nieuwe troepen gevorderd worden , zoo kan het tijdstip , waarop zal worden overgegaan tot regelmatige verzending der opge 172 hoopte graan massa's nog volstrekt niet bepaald worden. De uitvoer van dit artikel over Wo- lotschisk en Königsberg blijft nog steeds zóó be 172 perkt dat een betere stand van zaken tn dit op- zigt voorloopig nog niet verwacht worden kan. meer. En daarom — wat kijkt gij mij zoo aan ? Is ’t nog niet genoeg ? Moet ik het u nog duidelijker zeggen, dat ik in u verliefd was, als eene gek 172 kin ? Twee minuten later opende de huishoudster, den knaap aan de hand, de deur, trok die echter gezwind weer toe. Waarom gaan wij niet binnen P zei Fritzle, Nu niet, kind, antwoordde getroffen de onde vrouw. Maar wees maar bedaard; ik geloof het duurt niet lang meer, of gij krijgt een vader. Kom, wij willen maar uw rijtuig wegsturen. Van daag rijdt nw moedertje zeker niet terug. En toch had de trouwe ziel het mis. Toen de maan in t bosch scheen , gingen die twee, die zich gevonden hadden, langzaam hand in band, den weg op , die naar Kehl voerde. 2e hadden zooveel met elkaar te praten, dat ze dikwijls moesten blijven stilstaan , om adem te scheppen. Toen zag hij als betooverd in haar schoon helder gezicht, dat hem in de maneschijn toelachte. Die eene lentenacht vergoedde rijkelijk den langen har 172 den winter. Toen zij aan de eerste hnizen van *t stadje kwamen, zei Marianne: zoo, laat mij nu alleen gaan. Ik blijf den nacht hier in 't logement en ga eerst morgen voor goed naar huis, en als gij tijd hebt, bezoekt gij mij dan reeds vroeg in Straatsburg. Maar maak nu, dat gij mij uit de oogen komt ; anders keer ik waarachtig terstond met u om, en dan raakt gy mij in 't geheel niet kwijt, en alles moet toch in de regel zijn, dat de lui niet kannen zeggen, eene liederlijke landloopster is in uw huis gevallen. En daar — dien kus breng dien aan miju kind en dien — en dien, en nu geen een meert Toch nog een, zei hij , terwijl hy de heerlijke gestalte vast in zijne armen sloot, nog een kus, Marianne, voor ons kind, 01 krijg ik Frits niet op den koop toe, als ik u neem ? Zeker zei zij, rood wordend en hechtte zich aan hem, ’t is myn heele bruidschat, dien ik u kan aanbrengen. A. ven Loon.