Tekstweergave van nieuwe_tielsche_courant-18931230-005

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
n prijzen ) )bins of sée Watten A z., Delft, int per pakje bij : ïiel. J. T. Giesgen, Wülemse, Nijmegen. S. de Heer & Zoon, Gameren, Leerdam, k bij Duurstede. H. . F. Dierkes, Wa- 11 Kerk-Driet. G. da Oti ij mans , Tianen, Postiljon. letegen, ' a. iO u. UAGS: inr en 11 uur 9 uur, 'a nam Agent A. J. IZAKS. Ier Advertentiën in rij zen. Dec. 1883. H.L. f 7, f 7,50 6,75 7,50 — 6,50 „ 7,~ — 5,50 » 6,50 — 5,— 5.50 — 3,50 4,— — 3,50 „ 3,75 — 2,75 V 3,70 T 5,— 5,50 % 6,25 7,26 — 10,- * 12,— — n 7,75 8,50 — n 5,75 6,25 — a 10,- v 12,- — s V — % M 'oud M Ti 1,10 „ 1,40 6,80 „ 7,20 ichten bij een kleinen ge prijzen op. Garat la.ver werd bij een I. 20 cent lager rer oor de vele afwijkende plaatsen. In groene un. De aan voer was beden een handel. Keujens f5.75 a 14.50. Deo. Tarwe op leve- ; Naart 1894 f 156 ï weinig veranderd: ars; Mei 1894 fill, erik. f5.85, termijnen waren heden aange- -eren, le qual f90, 2e re id. f 6.— a 9.— ; 3 ische Franckcr f2. 10 a 1.50 , Zeeuwsehe - ai 2.15, Flakkeesche , Geld. blauwe fl.50 as f-.—a-.— , Noord ..—, Friesche Dokkum- a 2.15, Zeeuwsehe -, Pruis. Hamburgers ■oode f -.— a n. Handel matig, ec. Moutwijn f 1, proef f14.—. Ier veemarkt zyi n 200. Schapen cd veren 7. Varkens 5.0, Schapen en Lam- Iveren 3.0 a 5.S. ^ ar- r rivier de Waal. 1 in de Haven te Tiei 10 V. 1#» :: 2 «1. o „ 6 , 2 „ a trz.‘ 8 . a= Dec. 4.48 „ 4.58 11 ON — Tiel. A.P. 1893. Vijftigste Jaargang. 3877. mm “'sTOOIR ZEDE EIST ZE3ZET ^.EEODTEISSElviCEDT'X 1 . Abonnements-prijs: Per jaar f 2.60. Franco per post ... - 3.—. Advertentiën: Van één tot zes regels 60 Cents. Voor eiken regel meer 10 Cents. Zaterda® 50 December. De Uitgave: geschiedt eiken Dinsdag 172 en Vrijdag-Avond. Verkrijgbaar: bij den Uitgever; bij alle Boekhandelaren on Postkantoren in dit Rijk. Tweede Blad. .A LLERIj El. — 13 üov. 1899 vergaat de wereld — aldus heeft prof. Rudolf Falb in een voordracht te Leipzig gedecreteerd. Een,), revolutionaire komeet, in 1866 ontdekt en die zich aan astronomische regelen of berekeningen niet stoort, zal dan met de aarde in botsing komen en .... als de wereld al niet vergaat (wat prof. Falb derhalve ook nog tot de mogelijk 172 heden schijnt te rekenen) , dan zal men een ongekend schouwspel te zien krijgen, tuaschen 13 en 15 Nov., nl. een val van meteoorsteenen , gelijk een sneeuwstorm. Misschien echter — we hebben nog vijf jaren tijd — is inmiddels de „revolutio 172 naire komeet" bekeerd! Een operateur in Hongkong. Een der bladen te Hongkong gaf on 172 langs een bericht van een Japannees, die zich onlangs in deze kolonie vestigde en daar een beroep maakt van het ta- toueeren van allerlei figuren en teeke- ningen op het menschelijk lichaam. De bezoeker wordt ontvangen in een met waaiers en tapijten versierde kamer. Vlak bij den ingang, dus zoo dat ’t dadelij k in ’t oog valt, hangt een bordje, waarop geschilderd staat: „Als ik beschonken ben, werk ik niet.” Komt men binnen, dan laat de operateur eerst den bezoeker zijn monsterboeken zien, om hem daar een kous uit te laten doen. Deze boeken bevatten gekleurde teekeningen van dra 172 ken , vogels, insecten, komische en ern 172 stige voorstellingen. Onder elke teeke- ning staat de prijs van het tatoueeren, die tusschen zeven gulden (voor drie vo 172 gels) en dertig gulden (voor een groote groep) afwisselt. De operateur zelf is over ’t geheele lichaam getatoueerd, hier met groepen van levendig gekleurde bloemen, daar met het veelvuldig voorkomende kopje van een Japansch meisje ; een vrouwelijke Feuilleton. ^TICS-O-XjES. Eene vertelling van BEET HARTE. —o— (Slot). Maar blijkbaar was het niet dezelfde Mig- i, die ons voor oenige uren door hare verblindende verschijning verrast had. Hare oogleden waren neergeslagen en toen zij, met een deken op den arm, een oogenblik aarzelend op den drempel bleef staan, scheen het alsof zij de vrijmoedigheid, welke ons nog zooeven in verrukking bracht, in het slaapvertrek achtergelaten had. In de ka 172 mer gekomen, zette zij een krukje naast de zitplaats van den lamme, nam daarop plaats, hulde zich in de deken en zeide: „Als ge er niets tegen hebt, jongens, dan wil ik, daar er zooveel van ons zijn, don nacht hier doorbrengen." Daarop nam zij de magere baad van den o tide in de hare en wierp een blik op het langzaam uitdoovende vuur. Een instinct 172 matig gevoel , dat dit alleen maar de inlei 172 ding was tot meer vertrouwelijke mededee- lingen , misschien ook een zeker schaamte 172 gevoel over onze vorige nieuwsgierigheid deed ons het zwijgen bewaren, De regen kletterde nog altijd op het dak en verdwaal 172 de windstooten bliezen van tijd tot tijd de glimmende asch een oogenblik tot een hel 172 dere vlam aan. Toen hief Higgles eensklaps gedurende een oogenblik van rust der ele 172 menten het hoofd op, wierp het haar ach 172 terover , keerde het gelaat naar ons toe en vroeg : „Is er iemand onder jelui die mij kent ?“ Geen antwoord. „Bedenk je eens goed! Ik woonde in 1853 te Marysville 1). Iedereen kende mij daar en iedereen had het recht mij te ken 172 nen. Ik was eigenares van een koffiehuis , totdat ik met Jim één woning betrok. Dat is nu zes jaar geleden. Misschien ben ik in dien tijd wel iets veranderd." De omstandigheid dat niemand haar scheen 1) Een goudgravevsstad, die toen wegens hare zedeloosheid atom in kwaden reuk stond. gedaante in een lang, fladderend gewaad kronkelt zich om een zijner armen, van den schouder tot aan de pols, terwijl op den anderen een draak te zien valt waar 172 van iedere schub zorgvuldig geteekend is. ’s Mans gereedschappen bestaan uit een klein busje met een stuk Oost-Indischen inkt, een beetje karmijn, een donkerrood poeder en een lade vol penneachachten, aan wier uiteinden een aantal fijne naal 172 den bevestigd zijn. De klant doet nu een keus uit het boek en de operateur begint nu zijn arbeid en teekent de ge 172 kozen figuur op het gewenschte lichaams 172 deel en voert haar dan met een dikken bundel naalden voor de dikke, zwarte en met een dunnen voor de flauw ge 172 kleurde lijnen uit. Bij de operatie komt geen bloed te voorschijn en de pijn is bijna niet noemenswaard. De tijd, dien hij er voor noodig heeft, hangt daarvan af, of de figuur groot of klein is. Voor het tatoueeren van een draak, wat zestig gulden kost, heeft hij vijf uur noodig, omdat dit dier zoo’n groot aantal schub 172 ben heeft. Het behandelde lichaamsdeel wordt daarna met vaseline ingewreven om ontsteking te voorkomen en eenige dagen daarna laat de vaseline los en kan de teekening niet meer weg gemaakt worden. De tatoueerdor te Hongkong tatoueerde ook Engelsche dames en is vooral trotsch op een zijner kunststukken, dat een kleinen waaier voorstelt ter grootte van een hatven penny, waarop zich een geheel landschap met donkere figuren bevindt. Met dat tatoueeren alleen maakt die Japannees te Hongkong jaarlijks 't niet onbelangrijke sommetje van ruim 13000 gulden. Schier onovertroffen weelde. In een schets over Josefine de Beau- harnais, de eerste vrouw van keizer Na 172 poleon I, wordt van haar het volgende verteld : De keizerin verwisselde vijf- & zesmaal per dag van ’t hoofd tot de voeten van kleeding. Alle kleedingstukken, die geen bepaalde waarde hadden en niet tot de hof-kleedij behoorden, werden maar een keer gebruikt. De vorstin had in den te kennen, maakte haar een weinig verle 172 gen. Zij keerde het gezicht weer naar het vuur en zweeg eenige seconden. Toen ver 172 volgde zij op haastiger toon: „Nu, ziet ge, ik dacht dat de een of ander van jelui mij moest gekend hebben. Maar wat doet het er toe! Wat ik jelui te zeggen heb is: Jim hier —“ bij deze woor 172 den nam zij zijne handen iu de hare — „Jim kende mij iu elk geval zeer goed en hij gaf heel veel geld voor mij uit. Ik ge 172 loof zelfs alles wat hij had. En op een goeden dag — het wordt dezen winter zes jaar — kwam Jim bij mij in de achterka 172 mer , ging op mijn canapé zitten, precies zooals ge hem nu daar in zijn stoel ziet zit 172 ten , en sedert dat oogenblik heeft hij zich zonder hulp van anderen niet meer kunnen verroeren. Heel plotseling was hij in elkaer gezakt, en nooit heeit hij kunnen zeggen wat hem scheelde. De dokters verklaarden, dat hij het zich zelven had aangedaan door zijn geheele manier van leven — want Jim had wel wat sterk geleefd — en nooit meer beter zou worden en dat het niet lang meer met hem zou duren. Zij rieden mij aan hem naar San Francisco in een hospitaal te bren 172 gen , daar hij geen niensck meer nuttig kon zijn en zijn loven lang oen kind zon blijven. Er lag mogelijk iets in Jim’s oogen wat mijn modelijden opwekte, mogelijk kwam het ook daarvan dat hij nooit een kind ge 172 had had, maar hoe dat ook zij , ik zeide : „Neen!“ . . . Ik was toen rijk, want ik was toen bij iedereen bemind — groote mijn- heeron , zooals gij , kwamen mij bezoeken — en ik verkocht mijne zaak on verkreeg deze plaats, omdat zij van den weg afligt en bracht mijn kind hierheen," Met den iedero vrouw aangeboren tact, was zij tijdens haar verhaal langzaam van plaats veranderd, zóó dat de stomme gestal 172 te van den ongelukkigen man tusschen haar en hare toehoorders kwam, terwijl zij zich achter hem verborg, alsof zij hem aanbood als eene stilzwijgende verontschuldiging van hare handelingen. Zwijgend en zonder eenige uitdrukking sprak toch de gestalte voor zich zelve; hulpeloos, getroffen en verpletterd door een bliksemstraal uit den hemel, steunde deze haar nog steeds met een ouzichtbaren arm. In de duisternis onzichtbaar. maar nog zomer alle weken vier dozijn paar zijden kousen noodig en des winters twee dozijn, benevens drie dozijn fijne wollen kousen. Van handschoenen gebruikte zij vijf dozijn paar per week en droeg ze slechts één keer. Nooit gebruikte ze een gewasschen kous en hierdoor wordt het buitenge 172 woon sterke verbruik verklaard. De kanten borduursels aan elk van haar hemden kostten honderd gulden. Vier malen per jaar werden in haar vertrek 172 ken de kleeden, de meubelen en het tafel-gerei vernieuwd. Zij had voor haar persoonlijk gebruik zes-en-dertig paarden in de stallen en de stalmeester had op 172 dracht, iedere maand twaalf dier dieren tegen andere, die dan meer de kleur nabij moesten komen, die de mode-kJeur van den dag was, te verruilen. Eenmaal in de maand kregen de bedienden nieuwe livreien en werden de door de keizerin terzijde gelegde kleederen door de eero- juffers verdeeld. Verscheidene fonteinen bevatten welriekende wateren, waarvan de voorraad telkens eene waarde van zesduizend gulden vertegenwoordigde en welk geurig vocht telkens in liet bad der keizerin werd gemengd. Echte kannibalen. De Globus deelt uit een schrijven van bisschop Augouard te Brazzaville eenige bijzonderheden mede over het kanniba 172 lisme onder de bevolking van Fransch Congoland. De bisschep reisde in het begin van het jaar naar den Boven- Oebangi om daar een zendingsstation op te richten. De lieden in die streek waren brave kerels, die weinig behoeften had 172 den en voor zomer- en winterkleeding aan een zakdoek voor een gezin van tien personen genoeg hebben. Maar het zijn hartstochtelijke liefhebbers van een mon- schenbontje. Bij het bekijken van een ring en van het kruis, dat de bisschop op de borst droeg, betastten de inlanders het lichaam van den zendeling, terwijl zij opmerkten, dat het vleesch van een blanke, en vooral van zulk een voornaam persoon, met bananen gekookt, zeer lek 172 ker moest zijn. Bij het station Bangli moest men ’s nachts zeer op zijn hoede voortdurend zijne hand vasthoudend , ging de jonge vrouw voort: „Het duurde lang voordat ik mij in deze eenzaamheid kon schikken, want ik was ge 172 zelschap eu een vroolijk leven gewend. Ik kon geen vrouw tot hulp krijgen en aan een man waagde ik mij niet toe te vertrouwen. Doch daar mij de hier in de nabijheid le 172 vende Indianen van tijd tot tijd een handje hielpen en ik mij het benoodigde uit Nord- gabel liet zenden, zoo hebben wij, Jim en ik, er ons redelijk goed doorheen geslagen, Nu en dan komt de dokter uit Sacramento hierheen om te zien hoe het gaat met „Hig 172 gles’ kind , u zooals hij Jim noemt. En als hij weer heengaat, dan zegt hij : „Higgles, je bent een brave ziel — God zegene je!“ En dan voel ik mij niet meer eenzaam hier. Maar toen hij den laatsten keer hier was, zei hij bij het heengaan : „Zie je , Higgles, je kind zal nog eens een man worden en zijne moeder eer aan doen. Doch niet hier, Higgles, niet hier!“ En het scheen mij toe , als ging hij treurig hoon . . . en . . . en . . .“ En hier gingen Higgles’ stem en hoofd geheel in de duisternis te loor, „De lieden hier in den omtrek zijn heel vriéndelijk tegen mij," zei Higgles,'na een poosje zwijgons weer iets meer in het licht komende. „In den beginne zwierven de mannen uit Nordgabel hier in den omtrek; maar zij hebben zeker ontdekt, dat zij hier overbodig waren. Eu de vrouwen zijn even 172 eens vriendelijk — ze komen nooit. Het was recht eenzaam hier, totdat ik op een zeiceren dag boven in het woud Joachim vond. Hij was niet grooter als zóó en ik leerde hem pootjes geven en om zijn voeder vragen. En dan heb ik Polly daar — dat is de ekster — o die kan zooveel kunststuk 172 jes en die maakt de avonden zoo gezellig met zijn gesnater en dau is het in hot ge 172 heel niet meer alsof ik het eenige lovende wezen hier op de hoeve was ... En Jim hier,“ zei Higgles weder met haar vroeger lachje, iutuBschen keclemaal uit de duister 172 nis te voorschijn komende, „o, jelui zoudt er over verwonderd zijn als ge wist wat hij al niet verstaat voor een man van zijn soort. Somtijds breng ik hem bloemen mee en dan kijkt hij er net zoo natuurlijk naar alsof hij ze kende; en monigen keer, als wij tweeën zijn tegen de wilde Boedjo’s, die heime 172 lijk binnenkomen om een slapende den hals af te snijden en het lijk op te eten. Zij kunnen den trek naar menschenvleesch zoo moeilijk weerstaan, dat zij zelfs hun vriend met dit doel dooden, als zij hem alleen en ongewapend vinden. Een schildwacht werd overvallen en gedood, het lichaam ontdaan van de ingewanden en het vleesch medegevoerd. Reeds zijn verscheiden Franschen en Belgen slacht 172 offers der kannibalen geworden. Een Hollander was in de rivier verdronken, zijn reeds half vergaan lijk werd door de Boedjo’s gevonden en opgegeten. Het gelukte den bisschop nog in hei laatste oogenblik, drie kinderen, wien een gelijk lot was toebedacht, te redden door hen tegen een oud vunrateengeweer en een pond kruit te ruilen. De Harmonisten. Een der merkwaardigste secten van Amerika is die der zoogenaamde Har- monisten, die de stad Oekonomia in Penn- sylvanië gesticht hebben. De stichter van deze secte is een zekere Rapp. In het jaar 1805 verliet George Rapp Duitsckland , met 600 aanhangers, die daar voor hunne socialistische ideeën werden vervolgd. In de nabijheid van Pittsburg vestigden zij een kolonie, ver 172 boden het huwelijk bij do wet en lieten zich van hunne vrouwen scheiden. Jaren achtereen kwamen nieuwe aanhangers zich bij hen voegen, spoedig hield deze toevloed echter op, en in 1888 telde de secte nog slechts 27 leden. Zij bezitten uitgestrekte landerijen en vele petroleum- en gasbronnen. Om deze bezittingen vruchtbaar te maken, lieten zij ongeveer 400 arbeiders komen , die zich , met uitzondering van het coelibaat, geheel naar de wetten der Harmonisten moesten voegen. Iedere arbeidersfamilie heeft haar eigen huis met tuintje. De Harmonisten leveren hun dagelijksch vleesch, melk, brood enz. in overvloed, slechts voor hun kleeding moeten ze zelf zorg dragen. alleen zijn , lees ik hem de dingen aan den muur voor . . . Lieve hemel," zei Higgles met een vrymoedig lachje, „dezen winter heb ik hem den eeneu kant van het huis heelemaal voorgelezen. Ik heb nog nooit een man gezien, die zoo verzot was op le 172 zen als Jim." „Waarom," vroeg de rechter, „trouwt gij niet met den man, dien gij uw jong leven gewijd hebt f" „Ja, ziet u,“ zei Higgles, „het zou toch niet netjes jegens Jim gehandeld zijn , wilde ik zoo zijn treurigen toestand misbruiken, En bovendien, waren wij man en vrouw, wel dan wisten wij toch beiden , dat ik ver 172 plicht zou zijn te doen wat ik nu doe uit vrijen wil." „Maar gij zijt nog jong en bekoorlijk . ." „ : t Is al laatzei Higgles, „en jelui deedt beter allen te gaan slapen. Goeden nacht, jongens!" En Higgles zweeg, trok de deken over het hoofd en ging naast Jim’s leunstoel lig 172 gen , met het hoofd op het bankje, waarop zijne voeten rustten. Het vuur in den haard ging langzamer 172 hand uit. Zwijgend hulde ieder zich in zijn dek en spoedig hoorde men in het ruime ver 172 trek niets meer dan het kletteren van den regen op het dak en het zware ademhalen der slapers. * * * Tegen het eerste morgenkrieken ontwaakte ik uit een onrustigen droom. De storm was gaan liggen, aan den hemel flonkerden de sterren en door do vensters zonder gordijnen keek de maan, zich boven de ernstige den- ueboomen buiten verheffend, met helderen Wik iu de kamer. Mot een onuitsprekelijk medelijden streek hij langs de eenzame ge 172 stalte in den leuningstoel en met een ver 172 blindenden lichtstroom scheen hij het diep neergebogen hoofd der vrouw te doopen, wier haar, evenals in het schoone oude evan- gelie-verhaal, de voeten beroerde van hem, dien zij lief had. Zelfs aan de ruwe vormen van Juba Bill, die op zijne ellebogen geleund tusschen hen en zijne passagiers lag en over hen met on 172 gekend geduldige Wikken waakte, schonk hot zachte maanlicht een mild, poëtisch schijntje. Daarop sliep ik weer in en ont 172 waakte eerst toen het helder dag was en De opvolger van George Rapp is de 84jarige Jacob Henrici, tegelijkertijd profeet, priester en koning. Zijn woord is wet: „Vader Henrici heeft het gezegd," ia voldoende om aan eiken twist een einde te maken. Hij is volkomen heer en meester en door zijn goedheid een waar vader. Ieder is verplicht Zondags twee 172 maal naar zijn predicatie te luisteren. — Degeen die om tien uur niet te bed ligr, wordt verstoeten en ieder moet ’s morgens om vijf uur opstaan. Buiten de gewone drie maaltijden krijgt ieder om 9 uur kosteloos een ontbijt.' De Harmonisten • hebben een dag- en een nachtwacht. De laatste roept de uren af, en laat dan volgen : „Een uur, dat ons nader tot de eeuwig 172 heid brengt, is weer verstreken ; de he- melsche zaligheid zal ons loon zijn.” Ten strengste is bij de wet ver 172 boden, dat jonge mannen aan meisjes liet hof maken. Elke familie moet in het bezit zijn eener lantaarn en elk meisje dat ’s avonds uitgaat moet deze aangestoken medenemen. De Harmonisten of Oekonomisten be 172 zitten een goed ingerichte school, waar de kinderen kosteloos onderwijs ontvan 172 gen in het Duitseh en Engelsch. Ook bestaat er een muziekkorps van 40 leer 172 lingen, dat door vader Henrici wordt gedirigeerd. Tweemaal in de week vereenigen alle vrouwen der werklieden zich in een groot waschlokaal om de wasch van de geheele gemeente aan kant te maken. Eik jaar wordt de stichting der gemeente feeste 172 lijk gevierd. In zijn feestrede zegt vader Henrici dan, dat vóór den dood van het laatste lid hunner secte Christus zal ver 172 schijnen I Lang zal deze sectie waarschijnlijk niet meer bestaan , euj haar tegenwoordige]) bloei heeft zij uitsluitend te danken aan de krachtige leiding van haar opperhoofd, vader Henrici. Als hij dood is zal ze weldra uiteenspatten en ’t is een vraag, wat er dan van hunne uitgestrekte wou 172 den, hunne mijnen en petroleum-en gas 172 bronnen zal worden. Juba Bill 2idh over mtj heenboog en mij zijn „instappen !“ in de ooren donderde. De koffie stond voor ons klaar op de ta 172 fel , maar Higgles was verdwenen. Wij zochten in den omtrek van het huis en talm 172 den nog lang nadat de paarden ingespannen waren. Doch zjj keerde niet terug. Het lag voor de hand dat zij een vormelijk af 172 scheid nemen wenschte te vermijden en het aan ons overliet, zoo te vertrekken als wij gekomen waren. Nadat wij do dames in den wagen gehol 172 pen hadden, keerden wij in het huis terug en drukten den verlamden Jim plechtig de hand, waarbij wij hem na lederen handdruk even zoo plechtig weer in zijn positie zetten. Dau keken wij nog eenmaal in het laugo eenvoudige vertrek rond en wierpen een laatsten blik op het bankje, waarop Higgles gezeten had . . . Aarzelend namen wij ein 172 delijk in den wachtenden postwagen plaats. De zweep knalde en wij reden af. Haar op het oogenblik toen wij een bocht maakten om den straatweg te bereiken, trok Bill’s vaardige hand de teugels zijner zes paarden zoo plotseling aan, dat de postkoets met een schok bleef staan. Want ginds op een kleine hoogte aan den weg stond Hig 172 gles — met fladderend haar, fonkelende oogen en wuivenden zakdoek, terwijl haar witte tanden ons een laatst vaarwel toe 172 blonken, Tot antwoord zwaaiden wij onze hoeden. En daarop sloeg Juba Bill, als vreesde hij eene nieuwe betoovering, als een dolle op zijne paarden los en wij vielen op onze zitplaatsen terug. Geen woord werd er gesproken voor wij Nordgabel bereikt hadden en de postwagen bij het hotel „In de Onafhankelijkheid" voor 172 reed. Toen gingen wij, de rechter voorop , de gelagkamer binnen en namen ernstig ge 172 stemd onze plaatsen aan de groote tafel in. „Zijn uwe glazen gevuld , inijneheeren ?“ vroeg de rechter, plechtig zijn witten hoed afnemend. Ze waren vol. „Welaan dan! Op de gezondheid van Higgles ! God zegene haar I" Wellicht had hij haar reeds gezegend. Wie weet f