Tekstweergave van SCHW_1958-01-01_002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
kalkfosfaat, dat in water oplosbaar is. Super = beter; het fosfaat is nu beter of super en vandaar de naam superfosfaat. Het ge¬ halte aan fosforzuur in water oplosbaar ligt op 17, 18 of 20 %. Als voornaamste neven- bestanddeel bevat het gips. In poedervorm is het zeer stuiverig doch in korrelvorm slechts matig. De invloed op de pH is neu¬ traal. Superfosfaat is een snelwerkende algemeen toepasbare meststof vooral op kalkrijke gronden. Het gekorreld produkt laat zich goed met de hand strooien, doch machinaal strooien verdient natuurlijk de voorkeur, vooral in verband met een goede verdeling. Voor een normale fosforzuurbemesting strooie men in het voorjaar op: zomergranen 300—400 kg, peulvruchten 400—500 kg, consumptie-aardappelen 400—600 kg, poot- aardappelen 600—800 kg, voeder- en suiker¬ bieten 400—600 kg en grasland 300—500 kg, alles per ha. Het verbruik in Nederland neemt de laatste jaren niet toe als gevolg van de hogere prijs per % fosforzuur ten opzichte van thomas- meel en mede als gevolg van het toenemend gebruik van fosfaatammonsalpeter. Deze laatste meststof, alsmede de overige gemengde meststoffen en meststoffen, welke niet of heel weinig in onze streek gebruikt worden, behandelen we in een volgend artikel. Nu binnenkort het drukke voorjaarsseizoen weer begint, verzoeken wij onze leden-af- nemers dringend hun bestellingen tijdig te willen opgeven. Als u weet, dat in een tijds¬ bestek van enkele weken duizenden tonnen kunstmest verpakt en afgeleverd moeten worden, zult u kunnen begrijpen, dat ■— om een vlotte aflevering te bevorderen — enige dagen speling wel nodig is. Geeft uw be¬ stelling dus tijdig op en wij zorgen, dat u uw bestelde kunstmest tijdig zult ontvangen. Protestantse Contactraad voor Maatschappelijk werk in de Bommelerwaard „Herinnert u zich nog 7" „Herinnert u zich nog die laatste oorlogs¬ winter, toen u. door de oorlogshandelingen gedwongen, de Bommelerwaard moest ver¬ laten?" Ik weet niet waar u toen geweest bent. dicht bij huis of ver af. of u het goed gehad hebt of minder goed. Maar één ding weet ik wel: dat u zich verdreven voelde van huis en haard, van uw eigen stukje grond, dat u zich een zwerver wist, een vluchte¬ ling. ,.Herinnert u zich nog, dat u weer terug¬ kwam hier?" Misschien was er van uw huis niet veel meer over en hebt u zich lang moe¬ ten behelpen met een noodwoning, met wat gekregen meubilair en potten en pannen. Maar u was weer thuis, in uw dorp, in uw streek, u was vluchteling at. ..Herinnert u zich nog de Hongaarse op¬ stand van 1956, toen vele duizenden Hongaren, gedwongen door de nood¬ toestand in hun eigen land, de grenzen over trokken en van dat moment af vluchteling waren7" Niet alleen verdreven van hun huis en haard, maar uit hun land, misschien wel voor goed. En u weet ongetwijfeld, dat er in de hele wereld nog onnoemelijk veel andere vluchte¬ lingen zijn, verdreven uit hun land door de politieke toestand, die zij niet kunnen en willen accepteren. Voor hen is geen terug¬ keer meer mogelijk, zij raken nooit meer vluchteling af. Om hun leed iets te verzachten trachten andere volkeren, andere landen hen op te nemen om hen dit gemis aan een vaderland wat te vergoeden en hen misschien in de toekomst een ander vaderland te geven. Ook Nederland helpt hieraan mee. u weet dat verleden jaar enkele duizenden Honga¬ ren in ons land zijn opgenomen. Maar wij kijken ook graag nog verder dan alleen naar de Hongaren en willen ook andere ver¬ drevenen helpen. Maar dit kost geld, veel geld. En daarom doen wij een beroep op u. Nu de feestdagen voorbij zijn, die u zo gezellig in uw eigen huis gevierd hebt. Op 1 februari zal er in de hele Bommeler¬ waard en Heerewaarden een collecte wor¬ den gehouden voor dit vluchtelingenwerk. U weet, dat er hier een Stichting Vluchte¬ lingenhulp Bommelerwaard is opgericht, verleden jaar, die de zorg op zich heeft ge¬ nomen voor enkele Hongaren en dit straks ook nog zal doen voor andere vluchtelin¬ gen. Mensen, die in de Bommelerwaard komen wonen en waar wij in de Bommeler¬ waard voor moeten zorgen. Uw geld gaat naar deze Stichting en blijft dus in zijn geheel in de Bommelerwaard, voor „onze eigen vluchtelingen" of, mag ik zeggen: voor onze eigen mensen? Daarom doen wij een dringend beroep op u om met gulle hand te geven. „Herinnert u zich nog, dat u in de laatste oorlogswinter vluchteling werd, maar herin¬ nert u zich vooral nog uw vreugde toen u weer thuis kwam?" B.O.G. ring Bommelerwaard Aalst en Brakel vieren hnn zilveren juhil Ditmaal gaan we weer eens op bezoek bij Wim van den Heuvel in Brakel. Uit die westhoek hoor je vaak een hele tijd niets, waardoor je soms de indruk zou krijgen, dat het B.O.G.-werk daar niet zoveel om het lijf heeft. Niets is echter minder waar. Over de Aalster afdeling is me niet zoveel bekend, maar van die uit Brakel weet ik. dat deze nu al meer dan een kwart eeuw een zeer belangrijke plaats in de dorpssamenleving inneemt. Ja, dat las u-zo juist goed: een kwart eeuw. Vorig jaar 15 maart was het 25 jaar gele¬ den, dat te Brakel de plaatselijke afdeling van de Bond van Oudleerlingen van land¬ en tuinbouwonderwijs in Gelderland werd opgericht met leden uit Aalst, Brakel, Ne- derhemert en Zuilichem. Net zoals sommige echtparen hun zilveren jubileum trachten te verdoezelen wilden dit ook de B.O.G.-ers in Aalst en Brakel. Het stichten van 'n diepvrieskluis vond men daar veel belangrijker. In feite is dit natuur¬ lijk ook zo, maar toch kwamen de besturen van de beide afdelingen alsnog tot de con¬ clusie, dat men dit heuglijk gebeuren moet herdenken. Begin februari zal door de jubilarissen Aalst en Brakel in „het Werkliedengebouw" te Brakel een gezamenlijke feestavond belegd worden. In het volgend nummer hopen we u te ver¬ tellen hoe dit festijn dan verlopen is. Toen ik de vorige keer voor de B.O.G.-ru¬ briek naar Brakel toerde, was dit voor de grote W.E.B.O.-tentoonstelling daar. Het zomerde lekker en het zonnetje blikkerde ge¬ zellig op de kabbelende Waalgolfjes. De tuintjes voor de dijkwoningen boden een lief¬ lijke aanblik, terwijl de mensen met opge¬ stroopte mouwen over de dijk, die telkens weer een ander en mooier uitzicht bood, fietsten. Deze week was het heel anders. Het water van „onze rivier" was met tevreden met de zomerbedding en „bezette" de uiterwaarden van dijk tot dijk. Een gure zuid-wester joeg „venijnd" tussen de huizen door en de schaarse fietser tornde van bocht tot bocht, dan eens een eindje gekromd over het stuur en stampend op de trappers, dan, na een scherpe draai, onverwacht met grote snel¬ heid voortgeblazen door de wind, maar steeds het stuur stevig in handen om te voor¬ komen, dat men door zon onverwachte stoot, tussen de huizen door. naar beneden geveegd werd. Nee, lieflijk was het nu hele¬ maal niet. Wel boeiend. Het water, waar anders zo'n rust vanuit kan gaan, sloeg nu schuimend omhoog tegen de asfaltschoeiing en maakte een overweldigende indruk op ons. Desondanks waren we eerlijk gezegd, blij, dat we „het dorp aan de rivier" be¬ reikten en binnenstapten in de gastvrije wo¬ ning van de reeds genoemde promotor der Brakelse B.O.G. We kwamen niet voor niets. Behalve dat Wim's vrouw voor een pittige kop koffie zorgde, bood hij ons zelf een hele reeks van gegevens aan over de 25 jaren van bestaan der Brakelse B.O.G. We vinden het wel een beetje jammer dat we zoiets ook niet hebben van Aalst, maar daar is nu eenmaal niets aan te doen. Hieronder zullen wij trachten u enkele hoogtepunten uit deze periode voor te scho¬ telen. 1932. Bij gebrek aan land- en tuinbouw¬ scholen werden overal in de Bommelerwaard avondcursussen voor de leergierige jonge boeren en tuinders georganiseerd, zo ook in Brakel. Hier was het meester Rüger, die er bij het lesgeven steeds op aandrong, dat de jongeren zich moesten organiseren, wilde men wat bereiken in de wereld. Op 15 maart van dit jaar kwam de toenmalige secretaris van het hoofdbestuur der B.O.G.. de heer Evertse en de afdeling, waar we het in het begin al even over hadden, was gesticht. 1933. De Nederlandse landbouw verkeerde in een diepe depressie. Ook hier was de nood. door de alles vermoordende crisis, zeer groot. Slechts met de grootste moeite kon men zich staande houden. De kleine boe¬ ren konden zelfs de kunstmest en het zaai¬ en pootgoed niet betalen, laat staan hun be¬ drijfjes moderniseren of wat sparen. Geluk¬ kig kreeg het bestuur het voor elkaar, dat de B.O.G.-ers — op krediet — alle nodige spullen van de coöperatie uit Nederheraert konden betrekken. Na 8 a 10 maanden werd dan via de afdeling betaald. De ouderen zijn er nog steeds dankbaar voor, dat zij zo¬ doende toch verzekerd waren van goede kwaliteit tegen billijke prijzen. 1934. In dit jaar werden voor het eerst bloemstekken aan de schoolkinderen uitge¬ reikt. In september werden de bloemen bij elkaar gebracht, ze werden gekeurd en er werden prijzen uitgereikt, 's Avonds werden de ouders en andere belangstellenden in de gelegenheid gesteld het geheel te komen be¬ zichtigen. 1935. Voor het eerst trokken de B.O.G.-ers er gezamenlijk op uit. Deze traditie is tot op de dag van vandaag gehandhaafd. De bussen toerden o.m. naar Limburg met zijn donkere mijnen, België met zijn andere land¬ bouwmethoden, naar diverse grote veilingen en vele bekende tentoonstellingen. 1936. De nog jonge vereniging hield in Nederhemert haar eerste tentoonstelling met hoofdzakelijk inzendingen uit eigen streek, omvattende groente en fruit. Dat het geheel goed slaagde was voor een groot gedeelte te danken aan mevr. Roseboom, die de „or¬ ganisatoren" met raad en daad bijstond. In samenwerking met de burgemeester werd een excursie georganiseerd naar Bennekom met als gevolg, dat hetzelfde jaar de eerste poot- aardappelbewaarplaats in de Bommeler¬ waard te Brakel tot stand kwam. 1937. Om de algemene ontwikkeling op ho¬ ger peil te brengen werd gestart met het vertonen van films en het beleggen van ver¬ gaderingen, waarbij „goede" sprekers het woord voerden. 1938. Daar de bijeenkomsten vooral in de wintermaanden belegd werden en deze steeds in Brakel plaats vonden, was het voor de leden uit Aalst vanwege de slechte weersomstandigheden e.d. uitermate moeilijk steeds aanwezig te zijn. Daar het ledental steeds groter werd, was het nu mogelijk de zaak te splitsen in twee afdelingen: Brakel en Aalst. Dit bleek later een wijze zet ge¬ weest te zijn, want het had tengevolge, dat de band tussen de leden in een plaatselijke afdeling sterker werd. 1939. Om de tuinen bij de bedrijven een wat fleuriger aanzien te geven en om ver¬ sieringsmateriaal te hebben voor de bloemen- tentoonstelling werden in het groot dahlia¬ knollen aangekocht, welke voor de kostprijs ter beschikking van de leden kwamen. Ook liet de kas het toe materialen aan te kopen, welke te duur waren voor êên bedrijf. Deze werden gratis ter beschikking van de leden gesteld. 1940. Zoals Deventer bekend is door zijn koek is Brakel dit door de knollen. De meest gevreesde ziekten in dit gewas zijn knolvoet en bruin. Daar hierdoor de kwaliteit slechter wordt en de prijzen lager worden, lag het voor de hand hiertegen middelen te zoeken. Hiervoor werd een koolraapveld aangelegd. 1941. Op de jaarbeurs te Utrecht werden nieuwe materialen aangekocht. De praktijk had bewezen, dat de werktuigenvereniging in een grote behoefte voorzag. De appara¬ ten, die varieerden van een nevelspuit tot 'n greppelsnijder, van een aardappelton tot een veescheerapparaat waren tot dusver steeds bij de bestuursleden ondergebracht. Nu ech¬ ter kreeg men de beschikking over een schuurtje, waar alles in opgeslagen werd, hetgeen het onderhoud en de controle zeer ten goede kwamen. 1942. Tengevolge van de oorlog liep het animo voor de vereniging terug. Bovendien was het uiterst moeilijk nog avonden te be¬ leggen, omdat men bij allerlei instanties aan¬ kloppen moest voor extra stroomverbruik. 1943. Liquidatie op last van de bezetter. 1944. Geen aktiviteiten. 1945. Het jaar der bevrijding. Bezield door de B.O.G.-gedachte nodigden enkele enthou¬ siastelingen, de heer Roseboom als spreker uit op de eerste na-oorlogse vergadering, met als doel de leden wegwijs te maken in de veranderende wereld. Ook in vroegere jaren ondervond de afde¬ ling veel steun van de „grote man" uit het „Sterrebos". Dat was o.m. toen er indertijd een geitenfokvereniging door de B.O.G. ge¬ sticht was. Toen alles in kannen en kruiken was, kwam men tot de ontdekking, dat voor de groei en bloei van een dergelijke vereni¬ ging een bok nu eenmaal onontbeerlijk was. Het was de heer Roseboom, die redding bracht, dat wil zeggen, hij financierde de aanschaf van een raszuivere stamvader. 1946. Nieuwe leden stroomden in grote ge¬ tale toe, terwijl het verenigingswerk als zo¬ danig steeds „lekkerder ging draaien". In de zomer trokken velen naar de streek- wedstrijden in Opijnen en naar de fokvee- dag, die zijn intrede in de Bommelerwaard deed. 1947. In de dorpen langs de Maas werden overal werktuigenverenigingen opgericht. Daar deze goed bleken te voldoen werd een deskundige uit deze streek, dhr. Stuvers uitgenodigd om uiteen te zetten, hoe een en ander in Hedel werkte en hoe men hiervoor gebruik kon maken van de geblokkeerde gelden. Na enkele dagen was de stichting van de Brakelse werktuigenvereniging een feit. 1948. De Floralia-tentoonstelling werd op¬ nieuw en grootser dan voorheen opgezet. Verschillende scholen uit de omgeving trachtten elkaar de loef af te steken met de mooist-gekweekte plant. 1949. Van het B.O.G.-bibliotheekje werd dankbaar gebruik gemaakt. De lectuur was hoofdzakelijk vak-technisch. Des winters werd in samenwerking met de R.L.V.D. ge¬ start met de stalwedstrijden, 1950. Voor het eerst werden de huisvrou¬ wen bij de bloemententoonstelling betrokken. Over de lezing, die Ir. Cleveringa, 's winters hield over sporenelementen, aardstralen, aardappelmoeheid e.d. wordt nu — in 1958 — nog gesproken. 1951. Bepaald „schokkende" gebeurtenis¬ sen vonden niet plaats. Wel werd, waar no¬ dig, hetzij plaatselijk hetzij landelijk, hulp verleend, maar daar praten ze in Brakel niet graag over. Men voelt dat aan als een plicht zonder meer. V.V.T.B,werdeengroot1952. Van de V.V.T.B, werd een groot aantal aardbeiplanten tegelijk ingekocht voor de leden, opdat men zeker zou zijn van eerste-klas materiaal. 1953. In samenwerking met de afdeling' IgeorganiseerdopdeAalst werd de WEBO I georganiseerd op de Heerlijkheid te Brakel. Ruim 3000 bezoekers kochten een kaartje met als resultaat een flink ..batig saldo". 1954. In samenwerking met de plaatselijke rij vereniging werd een ontspanningsavond belegd. Deze viel zo in de smaak, dat dit nu een traditie schijnt te worden. Door bemiddeling van de heer Jansma wer¬ den de kalveropfokclubs in de Bommeler¬ waard opgericht. 1955. De heer Wisselink, het aktieve hoofd van de landbouwschool te Bruchem, bracht het voor elkaar, dat de Bommelerwaard 7 afdelingen telt, met als gevolg de vorming van een eigen ring en dus een afgevaardig¬ de uit onze streek m het hoofdbestuur. 1956. De Stichting ter Bevordering van de Welvaart in de Bommelerwaard zag wel wat in de B.O.G.-ers en nodigde een afge¬ vaardigde uit zitting te nemen in het alge¬ meen bestuur. Ook kregen we een plaatsje in „De Schijn¬ werper". 1957. Jubileumjaar. Met B.O.G.-groeten, V.GERRIT V. Van de redactie. Met graagte hebben wij in dit nummer niet weinig ruimte afgestaan voor aankondiging en aanbeveling van de omstreeks 1 februari a.s. m onze streek te houden collecte voor vluchtelingenhulp. Door middel van deze collecte zullen wij in de gelegenheid worden gesteld tot daad¬ werkelijke naastenliefde „tot ver buiten on¬ ze landsgrenzen" (al schijnen de begrippen „naaste" en „afstand" elkaar uit te sluiten). Nu de krachten van de onmenselijkheid be¬ schikken over wapens „voor grote afstand", troost het een beetje, dat de menseli]kheid ook wat verder van huis gaat. Met graagte zullen wij in een volgende ..Schijnwerper" enige plaats inruimen voor mededeling van de opbrengst van de dan gehouden geldinzameling. Misschien zullen zij, die de gelden besteden, er te gelegener tijd behoefte aan hebben daarvan enige rekenschap af te leggen tegenover het publiek. Misschien zullen zij, die de gelden gaven, zodoende van enige tegenzin in collecten in het algemeen genezen worden. Bovendien hebben zij er ook een beetje recht op te weten waar hun geld gebleven is. omdat ,,de klok der barmhartigheid met hun klepel werd geluid".