Tekstweergave van SCHW_1959-04-01_002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
opleiding, de éénjarige opleiding tot assistente in de huishouding De leerlingen moeten dan veel practisch werken in en soms ook buiten de school. Ze zijn dan ongeveer 15 jaar en moeten nu Ieren nog meer zelfstandig te werken. In deze vervolgopleidingen is dikwijls wel school¬ geld verschuldigd, veelal berekend naar het in¬ komen der ouders Als de meisjes het getuigschrift als huishoud - assistente bezitten, dan kunnen ze worden ge¬ plaatst in een huishoudelijke betrekking in een gezin, ziekenhuis, bejaardentehuis e.d. Het vormt een grondiger basis als het meisje later wil gaan leren voor verpleegster, gezinsver- zorgstcr, kraamverzorgster e.a. • Wil het meisje na de assistentenopleiding nog verdere schoolopleiding, dan kan ze daarna de opleiding kiezen tot kinderverzorgster of assis¬ tente in inrichtingen. Hen goede leerling kan direct na de 2de klas gaan volgen de 3-jange vóóropleiding voor lera¬ res bij het nijverheidsonderwijs. EN NA DE ULO OF MIDDELBARE SCHOOL? Wat biedt het nijverheidsonderwijs nu voor de meisjes, die eerst de uloschool of middelbare school hebben bezocht? Zij kunnen een huishoudelijke opleiding krijgen van één jaar, de z.g. vormingsklas. Het is aan te raden, dat al deze meisjes, alvorens een andere richting uit te gaan, een jaar besteden aan de vormingsklas. Het zal een meisje later — of ze nu trouwt of niet — altijd veel tijd, moeite en geld besparen, als ze de eerste beginselen kent van koken, was¬ sen, strijken, naaien en wat dies meer zij. Na de vormingsklas kan een meisje doorgaan voor lerares bij het nijverheidsonderwijs, een baan, die een prettige werkkring biedt met nog vele interessante mogelijkheden. Het zou te lang duren en misschien verwarrend werken, indien we hier alle kanten van het nij¬ verheidsonderwijs voor meisjes zouden belichten. Wilt u er iets meer van weten of wilt u inlich¬ tingen in een bepaalde richting, dan is mej. Schcygrond, directrice van ondergenoemde schooi gaarne bereid u deze te verstrekken, zoveel als in haar vermogen ligt. Luidboinchnisboudschoo! „Prinses Irene", tel. 590, Oude Bomhuee 2, Zaltbommel. het is n.I. zo, dat langzaam iedere glastuinder zich bewust is, dat nauwkeurigheid in de specialisatie een eerste vereiste is. Het uitwisselen der ervarin¬ gen onderling, het bezoeken van een proeftuin, waar altijd op dit terrein wel iets interessants te zien is, kortom, het kennis nemen van alles, waar ook de collega mee tobt, geeft kleur aan het tuin- derslevcn. Vooral ook economisch, naar onze mening nog altijd e-en zwak punt in onze bedrijfs¬ tak, komt er meer leven in de brouwerij door de vele gesprekken, die zich telkens weer ontwik¬ kelen. Hoe meer men de economie in zijn denken betrekt, hoc eerder men bereid is af te stappen van historisch gegroeide meningen Niemand zal b.v. nog durven beweren, dat op zware gronden vroege teelten mogelijk zijn. Niet denkbeeldig moet het dan ook geacht worden, dat de nog pas begonnen proeven door het R.T.C., in proeftuinverband ge¬ nomen, verder moeten worden uitgevoerd op gro¬ tere schaal. Want ook al is de Bommelerwaard op dit ogenblik dan nog vóór op de andere pro- duktiecentra, geen middel mag onbeproefd worden gelaten om deze voorsprong te behouden. Niet alleen uit overwegingen van sportieve wed¬ ijver, doch zeker ook uit andere, op de bestaans¬ mogelijkheden gerichte, overwegingen blijft het spreekwoord van kracht, dat de eerste klap een daalder waard is. Agrarisch-Sociale Voorlichting in de Bommelerwaard Van hei waterschap Bekendmaking betreffende de inlevering van opgaven van kandidaten voor de verkiezing van hoofd geërfden. De dijkgraaf van het polderdistrict Bommclcr- waard boven de Meidijk maakt bekend, dat de schriftelijke opgaven van kandidaten voor de verkiezing van 5 hoof dgeêri den ter vervulling van de plaatsen, welke op 1 juli 1959 door ge¬ wone aftreding openvallen, welke opgaven bij hem zullen worden ingeleverd op woensdag 6 mei 1959, met het van de inlevering door hem opgemaakte proces-verbaal, gedurende 14 dagen voor een ieder ter inzage zullen liggen op de secretarie van het polderdistrict, Waalkade 2 te Zaltbommel. Deze bekendmaking geschiedt door aanplakking op de gebruikelijke plaats en verder door op¬ neming in „De Schijnwerper" van 28 april 1959- Zaltbommel, 28 april 1959. De dijkgraaf voornoemd, H. Kleber. Bekendmaking betreffende de benoeming van hoofd geërfd en bij enkele kandidaatstelling. De dijkgraaf van het polderdistrict Bommeler¬ waard boven de Mcidijk maakt bekend, dat (een afschrift van) het door hem opgemaakte proces¬ verbaal van benoeming van hoofdgeërfden — in het geval, dat het getal der op 6 mei 1959 opge¬ geven kandidaten gelijk aan of kleiner is dan het getal te vervullen plaatsen in elke kring — voor een ieder ter inzage zal liggen op de secretarie van het polderdistrict, Waalkade 2 te Zaltbommel. Deze bekendmaking geschiedt door aanplakking op de gebruikelijke plaats en verder door op¬ neming in „De Schijnwerper" van 28 april 1959. Zaltbommel, 28 april 1959. Het is al weer enige tijd geleden, dat wij een inleiding tot een groter artikel plaatsten over de agrarisch-sociale voorlichting in de Bommeltr- waard. Door de veelheid van actuelere copy. moest dit helaas blijven liggen, maar hierbij volgt dan het een en ander over wat in de landbouwschool „den Hoek" te Bruchem en in „Ons Huis" te Rossum behandeld werd. Allereerst geven wij u een overzicht in vogel¬ vlucht van de openingsrede van de voorzitter op beide avonden, het hoofd van de landbouwschool te Bruchem, de heer H J. Wisselmk. Mei de tilbury naai- de Bommdse markt. Het wordt zo langzamerhand een afgezaagd ge¬ zegde, om te gewagen van de grote veranderin¬ gen en ontwikkelingen in de land- en tuinbouw, die zich in de laatste vijftig jaar hebben voltrok¬ ken. Aanvankelijk hadden de boerenbedrijven nog een volkomen gesloten huishouding. Wat het bedrijf opbracht werd grotendeels in eigen zaak weer gebruikt. Er waren weliswaar weinig kos¬ ten, maar de verdiensten waren ook gering. De marktafzet beperkte zich tot Gonnchem en Zalt¬ bommel. Dat waren gezellige dagen, daar op de markten, waar men met de tilbury heen toog. De dijkgraaf H. Kleber. 'oornoemd, Economische en technische ld er in gen. De B.O.G een beetje Zoveel als we in het vo¬ rige nummer voor onze rekening namen, zo wei¬ nig zal het ditmaal zijn. Webo-nieuws richt haar schijnwerper op . .. ■4) Als je wel gaat, de fouten opzoeken die het bestuur of de leden maken. 5) Nooit een oproep accepteren. Het is veel ge¬ makkelijker te critiseren dan iets te doen. 6) Boos worden als je met in een commissie gekozen wordt Als je wordt gekozen, niet op de bijeenkomsten komen. IIIge¬Uit Brakel vernamen we, dat de WEBOIII ge¬ dateerd is op 10, 11 en 12 september. Voorzitter Versteeg stuurde ons het volgende rijmpje: We weten thans wat er geschiedt Wie komt er wel, wie komt er niet Maar standhouders zijn er velen Zij brengen u hun kwaliteit En geven u gelegenheid Voor huis en hof, in hunne waar te delen Uitgeknipt nit liet orgaan van de ISetl. Ver. voor Haisvronwcn 12 punten om een vereniging kapot te maken: 1) Nooit naar een vergadering of bijeenkomst te gaan. 2) Als je gaat, te Iaat komen. 3) Als het weer je denken te gaan. 7) Als je over een onderwerp je mening moet zeggen, vertel dan dat je niets te zeggen hebt. Als de bijeenkomst voorbij is vertel dan iedereen hoe het wel moet. 8) Doe niets meer dan absoluut noodzakelijk is. Als andeten zich inspannen om de ver¬ eniging belangeloos te helpen, zeg dan dat het altijd dezelfde kliek is die zich poogt in te dringen. 9) Betaal zo laat mogelijk of helemaal niet. 10) Doe gttvi moeite nieuwe leden te winnen. noch in, noch buiten niet aanstaat, er niet aan 11) Wees niet gezellig. de vereniging. 12) Als je een goed idee hebt slik het onmid¬ dellijk in. Komt er later een ander mee, dan had je dat al veel eerder gezegd. Niet alle punten zijn op onze B.O.G.- en B.O. L.H.-afdelingen van toepassing, de meeste echter kunnen veel van ons ter harte nemen. Om onze eerste regel waar te doen zijn, stoppen we er mee en zeggen... tot de volgende keer. V.V.T.B. Ongemerkt zijn we weer bij de lente gearriveerd en worden volop in beslag genomen door een veel¬ heid van werkzaamheden, die het voorjaar ken¬ merkt. Al is er veel dat telkcnjare terugkeert op dezelfde tijd, toch is het beeld nooit gelijk. Het is een tijd van verwachting, van hoop op goede resultaten, doch ook van spanningen. Spanning om het werk op tijd klaar te hebben, ook spanning bij hen, die weer iedere morgen naar hun kas lopen 'n de verwachting, dat de knop weer beter te zien s. Nooit sinds de aardbei 60 jaar geleden zijn ntrede deed in de Bommelerwaard, wordt er om deze tijd zoveel naar de groei en de ontwikkeling gezien als tegenwoordig Dit is geen wonder, want ook nog nooit werd er met zoveel hulpmiddelen gewerkt als thans. Vroeger nooit geconstateerde verschijnselen doen zich bij de geforceerde teelt voor, de ene dag trekt het blad zich wat rond, dan weer is het de vruchtstcngel, die zich alsmaar naar de grond buigt en al deze wellicht normale verschijnselen brengen de kweker aan het denken Is de kas te warm, is hij niet warm genoeg, komen de planten vocht te kort of is het nog te nat, zit er stengelrot in of treedt er soms meeldauw op? AI deze vragen waren er vroeger niet, eenvoudig omdat men aan de vollcgrondcultuur minder aan¬ dacht schonk. Trad er vroeger dan ook werkelijk eens iets ernstigs op, dan aanvaardde men dit, zoals men zoveel ogenschijnlijk toch niet te ontlopen tegenslagen aanvaardde. Men had dan geen of minder opbrengst, de inkomsten daalden nog wat meer, maar verder ging het leven „gewoon" door. Dit ligt nu vandaag toch wel geheel anders. Wie nu met hoop en verwachting, doch ook met zorg naar zijn glasprodukt kijkt is zich volledig bewust, dat hij eigenlijk geen tegenslag kan verdragen. De geïnvesteerde bedragen in opstand, alle andere al gemaakte onkosten bij elkaar bedragen x % van de opbrengst, terwijl het tenslotte ook nog de ondernemer is, die met zijn gezin een bestaan moet vinden. Al brengt dit alles dan ook veel zorgen met zich. het heeft ook zijn goede zijde: Omstreeks 1900 ontstond het begin van de wijzi¬ gingen; kunstmest, voorlichting, onderwijs, coöpe¬ ratie en dergelijke deden hun intrede. De wij¬ zigingen beperkten zich echter alleen tot het economische en technische vlak De laatste jaren is dit alles versneld door de ruil¬ verkavelingen, overheidsbemoeiingen, organisatie- leven, openlegging van het platteland en aanra¬ king met andere gebieden en steden. Onze produktcn gaan thans naar verre markten en we praten over de Euromarkt, als was het de ge¬ woonste zaak van de weield. Deze revolutionaire veranderingen lieten ook de gezinnen niet onbe¬ roerd. Nauti betiokken bij de werkzaamheden. Vroeger was het in het algemeen zo gesteld, dat alle gezinsleden ten nauwste met de werkzaam¬ heden op het bedrijf waren betrokken. Reikhal¬ zend zagen de ouders uit naar de dag, dat de kinderen van school af konden De inkomsten waren zo gering, dat hulp van harte welkom was. Het was zowat vanzelfsprekend, dat iemand, die als boer geboren was dit ook later werd. Hadden de grote kinderen trouwplannen, dan werd er een huisje gebouwd en probeerde men er bij de jaarlijkse verpachtingen tussen te komen of men splitste een gedeelte van het bedrijf af. Nog hoort men tegenwoordig wel eens de klacht, dat het jammer is. dat dit niet meer gaat. Voldoende bedrijf'sgrootte. Intussen is het iedere agrariër wel duidelijk ge¬ worden, dat alleen voldoende bedrijfsgrootte in de landbouw of een goed ingesteld tuindcrsbe- drijf met kassen een voldoende bestaansbron biedt. Graag Iaat men tegenwoordig de kinderen een vak Ieren of studcicn. Ook de jongeren zelf voelen er weinig voor om straks boer of tuinder te worden wanneer de bestaansgrond niet vol¬ doende verzekerd is, Zij gaan de verdiensten en de levensomstandigheden vergelijken met die van de niet-agrariers. Steeds zal de vergelijking zich gaan opdringen: Hoe leef ik, hoe werk ik, wat is mijn welstand en hoe zijn de omstandigheden elders ? Steeds meer zullen de inwoners van eenzelfde dorpje, ja zelfs van eenzelfde boerengezin tot twee verschillende werelden gaan behoren. Dat geeft allerlei spanningen in onze gezinnen. Diep ging de heer Wisselink in over de moei¬ lijkheden, die hierdoor kunnen ontstaan en gaf daarna het woord aan de „rollenspelers", die de problemen op aanschouwelijke wijze duidelijk naar voren brachten. Mr. van Guiik, man van de praktijk. Wc vonden het een goed idee om een nabeschou¬ wing te laten geven door mr. van Guiik, die door zijn 20-jarige praktijk als plattelands-advo- kaat veel met deze materie te doen gehad heeft. Het boerenbedrijf, aldus mr. van Guiik, neemt een aparte plaats in onze samenleving m, en mag zeker niet lager aangeslagen worden dan andere beroepen. In de stad ziet men — ten onrechte — wel eens peer op de boerenstand, die een belangrijke slagader is in de Nederlandse gemeenschap. In de toekomst zullen de Nederlandse boeren, bij het ingaan van de Euromarkt de tanden op elkaar moeten zetten. We zijn een klein volk met een hoge levensstandaard, met hoge kosten en grote behoeften, waardoor het moeilijk concur¬ reren is. De toekomst voor het boerenbedrijf wordt ook moeilijker door het tekort aan grond, waarvan wij de voorbeelden vooral in Zeeland veel kun¬ nen zien. De verruiming, die we door de inpol¬ deringen gekregen hebben en nog zullen krijgen zijn slechts druppels op een gloeiende plaat. Ander herosp kiezen. Velen zullen een ander beroep moeten kiezen, hetgeen ongetwijfeld moeilijkheden met zich brengt. Als de boer een gezin heeft met kinderen ligt het voor de hand, dat hij deze mee laat werken om arbeiders uit te sparen, hetgeen volgens spre¬ ker een soort van zelfbedrog is. Het zijn dan eigenlijk arbeiders tegen kost, inwoning en zak¬ geld. Het loon, dat niet uitbetaald wordt telt mee ' voor het inkomen van de boer en daardoor krijgt deze een hoge aanslag van de inkomstenbelasting. Omdat de tabel van deze belasting progressief is, wordt de hierdoor verkregen top het zwaarst belast. Als er nu kinderen zijn, die buiten het bedrijf werkzaam zijn en hierdoor hun „eigen geld" verdienen krijgt men scheve verhoudingen t.o.v. de jongen of het meisje, dat thuis werkt en een zakcentje ontvangt. De grote moeilijkheden ko¬ men dan bij het overlijden der ouders, dus wan¬ neer de boel verdeeld moet worden, wanneer één en ander van te voren niet goed zwart op wit bij de notaris geregeld is, zijn de thuiswerkers daar in zeer veel gevallen de dupe van. Loon of schenking. Spreker is voor loon of schenkingen bij het leven, omdat hierdoor de ouders kunnen zien, dat het hun kinderen beter gaat, dat deze nakomelingen zelfstandiger worden en met geld leren omgaan. Verschillende manieren. Wat het overdoen van de boerderi| aan de thuis¬ werkende zoon betreft kan men dit doen bij het leven der ouders, waarbij de koopsom schuldig blijft tot bij de boedelscheiding bij het overlijden van vader en moeder. Men kan ook deze zoon het recht van koop geven, maar hierdoor kan zijn bestaan economisch zeer onzeker worden, omdat bij het verdelen van de nalatenschap geen maximumprijs is vastgesteld. Ook is er nog de mogelijkheid van een kost- contract. Hierbij verplicht Jan zich, om zijn ouders tot hun dood in alles te verzorgen, waar¬ voor deze dan het bedrijf krijgt. Bij alles wat men echter overeenkomt is het noodzakelijk de officiële weg te bewandelen, hetgeen kan gebeu¬ ren via de notaris. Schenkingen. Ten aanzien van de schenkingen zegt spreker, dat deze belastingvrij per kind per jaar ƒ 2000,— kunnen bedragen en in 't trouwjaar ƒ 10.000,—. Dit is wenselijk om later hoge successiekosten te voorkomen, deze worden namelijk progressief belast. Het zou ons te ver voeren alles weer te geven, wat op deze twee „grote avonden", alsmede de gezinsavonden van de agrarisch sociale voorlich¬ ting naar voren gekomen is, wrel adviseren wij de organisatiebestuurders bij een volgend winterpro¬ gram voor de vragen rondom de boedelscheiding, erisplitsing enz. tijd vrij te maken om deze te bespreken. In Rossum en Bruchem is bewezen dat de „dorpsgemeenschap" hier grote behoefte aan heeft.