Tekstweergave van SCHW_1959-04-01_002
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
opleiding, de éénjarige opleiding tot assistente
in de huishouding De leerlingen moeten dan
veel practisch werken in en soms ook buiten de
school.
Ze zijn dan ongeveer 15 jaar en moeten nu Ieren
nog meer zelfstandig te werken.
In deze vervolgopleidingen is dikwijls wel school¬
geld verschuldigd, veelal berekend naar het in¬
komen der ouders
Als de meisjes het getuigschrift als huishoud -
assistente bezitten, dan kunnen ze worden ge¬
plaatst in een huishoudelijke betrekking in een
gezin, ziekenhuis, bejaardentehuis e.d.
Het vormt een grondiger basis als het meisje
later wil gaan leren voor verpleegster, gezinsver-
zorgstcr, kraamverzorgster e.a. •
Wil het meisje na de assistentenopleiding nog
verdere schoolopleiding, dan kan ze daarna de
opleiding kiezen tot kinderverzorgster of assis¬
tente in inrichtingen.
Hen goede leerling kan direct na de 2de klas
gaan volgen de 3-jange vóóropleiding voor lera¬
res bij het nijverheidsonderwijs.
EN NA DE ULO OF
MIDDELBARE SCHOOL?
Wat biedt het nijverheidsonderwijs nu voor de
meisjes, die eerst de uloschool of middelbare
school hebben bezocht?
Zij kunnen een huishoudelijke opleiding krijgen
van één jaar, de z.g. vormingsklas. Het is aan te
raden, dat al deze meisjes, alvorens een andere
richting uit te gaan, een jaar besteden aan de
vormingsklas.
Het zal een meisje later — of ze nu trouwt of
niet — altijd veel tijd, moeite en geld besparen,
als ze de eerste beginselen kent van koken, was¬
sen, strijken, naaien en wat dies meer zij.
Na de vormingsklas kan een meisje doorgaan
voor lerares bij het nijverheidsonderwijs, een
baan, die een prettige werkkring biedt met nog
vele interessante mogelijkheden.
Het zou te lang duren en misschien verwarrend
werken, indien we hier alle kanten van het nij¬
verheidsonderwijs voor meisjes zouden belichten.
Wilt u er iets meer van weten of wilt u inlich¬
tingen in een bepaalde richting, dan is mej.
Schcygrond, directrice van ondergenoemde schooi
gaarne bereid u deze te verstrekken, zoveel als
in haar vermogen ligt.
Luidboinchnisboudschoo! „Prinses Irene", tel.
590, Oude Bomhuee 2, Zaltbommel.
het is n.I. zo, dat langzaam iedere glastuinder zich
bewust is, dat nauwkeurigheid in de specialisatie
een eerste vereiste is. Het uitwisselen der ervarin¬
gen onderling, het bezoeken van een proeftuin,
waar altijd op dit terrein wel iets interessants te
zien is, kortom, het kennis nemen van alles, waar
ook de collega mee tobt, geeft kleur aan het tuin-
derslevcn. Vooral ook economisch, naar onze
mening nog altijd e-en zwak punt in onze bedrijfs¬
tak, komt er meer leven in de brouwerij door de
vele gesprekken, die zich telkens weer ontwik¬
kelen. Hoe meer men de economie in zijn denken
betrekt, hoc eerder men bereid is af te stappen van
historisch gegroeide meningen Niemand zal b.v.
nog durven beweren, dat op zware gronden vroege
teelten mogelijk zijn. Niet denkbeeldig moet het
dan ook geacht worden, dat de nog pas begonnen
proeven door het R.T.C., in proeftuinverband ge¬
nomen, verder moeten worden uitgevoerd op gro¬
tere schaal. Want ook al is de Bommelerwaard
op dit ogenblik dan nog vóór op de andere pro-
duktiecentra, geen middel mag onbeproefd worden
gelaten om deze voorsprong te behouden.
Niet alleen uit overwegingen van sportieve wed¬
ijver, doch zeker ook uit andere, op de bestaans¬
mogelijkheden gerichte, overwegingen blijft het
spreekwoord van kracht, dat de eerste klap een
daalder waard is.
Agrarisch-Sociale Voorlichting
in de Bommelerwaard
Van hei waterschap
Bekendmaking betreffende de inlevering van
opgaven van kandidaten voor de verkiezing
van hoofd geërfden.
De dijkgraaf van het polderdistrict Bommclcr-
waard boven de Meidijk maakt bekend, dat de
schriftelijke opgaven van kandidaten voor de
verkiezing van 5 hoof dgeêri den ter vervulling
van de plaatsen, welke op 1 juli 1959 door ge¬
wone aftreding openvallen, welke opgaven bij
hem zullen worden ingeleverd op woensdag 6
mei 1959, met het van de inlevering door hem
opgemaakte proces-verbaal, gedurende 14 dagen
voor een ieder ter inzage zullen liggen op de
secretarie van het polderdistrict, Waalkade 2 te
Zaltbommel.
Deze bekendmaking geschiedt door aanplakking
op de gebruikelijke plaats en verder door op¬
neming in „De Schijnwerper" van 28 april 1959-
Zaltbommel, 28 april 1959.
De dijkgraaf voornoemd,
H. Kleber.
Bekendmaking betreffende de benoeming van
hoofd geërfd en bij enkele kandidaatstelling.
De dijkgraaf van het polderdistrict Bommeler¬
waard boven de Mcidijk maakt bekend, dat (een
afschrift van) het door hem opgemaakte proces¬
verbaal van benoeming van hoofdgeërfden — in
het geval, dat het getal der op 6 mei 1959 opge¬
geven kandidaten gelijk aan of kleiner is dan het
getal te vervullen plaatsen in elke kring — voor
een ieder ter inzage zal liggen op de secretarie
van het polderdistrict, Waalkade 2 te Zaltbommel.
Deze bekendmaking geschiedt door aanplakking
op de gebruikelijke plaats en verder door op¬
neming in „De Schijnwerper" van 28 april 1959.
Zaltbommel, 28 april 1959.
Het is al weer enige tijd geleden, dat wij een
inleiding tot een groter artikel plaatsten over de
agrarisch-sociale voorlichting in de Bommeltr-
waard.
Door de veelheid van actuelere copy. moest dit
helaas blijven liggen, maar hierbij volgt dan het
een en ander over wat in de landbouwschool
„den Hoek" te Bruchem en in „Ons Huis" te
Rossum behandeld werd.
Allereerst geven wij u een overzicht in vogel¬
vlucht van de openingsrede van de voorzitter op
beide avonden, het hoofd van de landbouwschool
te Bruchem, de heer H J. Wisselmk.
Mei de tilbury naai- de Bommdse markt.
Het wordt zo langzamerhand een afgezaagd ge¬
zegde, om te gewagen van de grote veranderin¬
gen en ontwikkelingen in de land- en tuinbouw,
die zich in de laatste vijftig jaar hebben voltrok¬
ken. Aanvankelijk hadden de boerenbedrijven
nog een volkomen gesloten huishouding. Wat het
bedrijf opbracht werd grotendeels in eigen zaak
weer gebruikt. Er waren weliswaar weinig kos¬
ten, maar de verdiensten waren ook gering. De
marktafzet beperkte zich tot Gonnchem en Zalt¬
bommel. Dat waren gezellige dagen, daar op de
markten, waar men met de tilbury heen toog.
De dijkgraaf
H. Kleber.
'oornoemd,
Economische en technische
ld er in gen.
De B.O.G
een beetje
Zoveel als we in het vo¬
rige nummer voor onze
rekening namen, zo wei¬
nig zal het ditmaal zijn.
Webo-nieuws
richt haar schijnwerper op . ..
■4) Als je wel gaat, de fouten opzoeken die het
bestuur of de leden maken.
5) Nooit een oproep accepteren. Het is veel ge¬
makkelijker te critiseren dan iets te doen.
6) Boos worden als je met in een commissie
gekozen wordt Als je wordt gekozen, niet
op de bijeenkomsten komen.
IIIge¬Uit Brakel vernamen we, dat de WEBOIII ge¬
dateerd is op 10, 11 en 12 september. Voorzitter
Versteeg stuurde ons het volgende rijmpje:
We weten thans wat er geschiedt
Wie komt er wel, wie komt er niet
Maar standhouders zijn er velen
Zij brengen u hun kwaliteit
En geven u gelegenheid
Voor huis en hof, in hunne waar te delen
Uitgeknipt nit liet orgaan van de
ISetl. Ver. voor Haisvronwcn
12 punten om een vereniging kapot te maken:
1) Nooit naar een vergadering of bijeenkomst
te gaan.
2) Als je gaat, te Iaat komen.
3) Als het weer je
denken te gaan.
7) Als je over een onderwerp je mening moet
zeggen, vertel dan dat je niets te zeggen
hebt. Als de bijeenkomst voorbij is vertel
dan iedereen hoe het wel moet.
8) Doe niets meer dan absoluut noodzakelijk
is. Als andeten zich inspannen om de ver¬
eniging belangeloos te helpen, zeg dan dat
het altijd dezelfde kliek is die zich poogt in
te dringen.
9) Betaal zo laat mogelijk of helemaal niet.
10) Doe gttvi moeite nieuwe leden te winnen.
noch in, noch buiten
niet aanstaat, er niet aan
11) Wees niet gezellig.
de vereniging.
12) Als je een goed idee hebt slik het onmid¬
dellijk in. Komt er later een ander mee, dan
had je dat al veel eerder gezegd.
Niet alle punten zijn op onze B.O.G.- en B.O.
L.H.-afdelingen van toepassing, de meeste echter
kunnen veel van ons ter harte nemen.
Om onze eerste regel waar te doen zijn, stoppen
we er mee en zeggen... tot de volgende keer.
V.V.T.B.
Ongemerkt zijn we weer bij de lente gearriveerd
en worden volop in beslag genomen door een veel¬
heid van werkzaamheden, die het voorjaar ken¬
merkt. Al is er veel dat telkcnjare terugkeert op
dezelfde tijd, toch is het beeld nooit gelijk. Het is
een tijd van verwachting, van hoop op goede
resultaten, doch ook van spanningen. Spanning om
het werk op tijd klaar te hebben, ook spanning bij
hen, die weer iedere morgen naar hun kas lopen
'n de verwachting, dat de knop weer beter te zien
s. Nooit sinds de aardbei 60 jaar geleden zijn
ntrede deed in de Bommelerwaard, wordt er om
deze tijd zoveel naar de groei en de ontwikkeling
gezien als tegenwoordig Dit is geen wonder, want
ook nog nooit werd er met zoveel hulpmiddelen
gewerkt als thans. Vroeger nooit geconstateerde
verschijnselen doen zich bij de geforceerde teelt
voor, de ene dag trekt het blad zich wat rond,
dan weer is het de vruchtstcngel, die zich alsmaar
naar de grond buigt en al deze wellicht normale
verschijnselen brengen de kweker aan het denken
Is de kas te warm, is hij niet warm genoeg, komen
de planten vocht te kort of is het nog te nat, zit
er stengelrot in of treedt er soms meeldauw op?
AI deze vragen waren er vroeger niet, eenvoudig
omdat men aan de vollcgrondcultuur minder aan¬
dacht schonk. Trad er vroeger dan ook werkelijk
eens iets ernstigs op, dan aanvaardde men dit, zoals
men zoveel ogenschijnlijk toch niet te ontlopen
tegenslagen aanvaardde. Men had dan geen of
minder opbrengst, de inkomsten daalden nog wat
meer, maar verder ging het leven „gewoon" door.
Dit ligt nu vandaag toch wel geheel anders. Wie
nu met hoop en verwachting, doch ook met zorg
naar zijn glasprodukt kijkt is zich volledig bewust,
dat hij eigenlijk geen tegenslag kan verdragen.
De geïnvesteerde bedragen in opstand, alle andere
al gemaakte onkosten bij elkaar bedragen x % van
de opbrengst, terwijl het tenslotte ook nog de
ondernemer is, die met zijn gezin een bestaan
moet vinden. Al brengt dit alles dan ook veel
zorgen met zich. het heeft ook zijn goede zijde:
Omstreeks 1900 ontstond het begin van de wijzi¬
gingen; kunstmest, voorlichting, onderwijs, coöpe¬
ratie en dergelijke deden hun intrede. De wij¬
zigingen beperkten zich echter alleen tot het
economische en technische vlak
De laatste jaren is dit alles versneld door de ruil¬
verkavelingen, overheidsbemoeiingen, organisatie-
leven, openlegging van het platteland en aanra¬
king met andere gebieden en steden. Onze
produktcn gaan thans naar verre markten en we
praten over de Euromarkt, als was het de ge¬
woonste zaak van de weield. Deze revolutionaire
veranderingen lieten ook de gezinnen niet onbe¬
roerd.
Nauti betiokken bij de werkzaamheden.
Vroeger was het in het algemeen zo gesteld, dat
alle gezinsleden ten nauwste met de werkzaam¬
heden op het bedrijf waren betrokken. Reikhal¬
zend zagen de ouders uit naar de dag, dat de
kinderen van school af konden De inkomsten
waren zo gering, dat hulp van harte welkom
was. Het was zowat vanzelfsprekend, dat iemand,
die als boer geboren was dit ook later werd.
Hadden de grote kinderen trouwplannen, dan
werd er een huisje gebouwd en probeerde men
er bij de jaarlijkse verpachtingen tussen te komen
of men splitste een gedeelte van het bedrijf af.
Nog hoort men tegenwoordig wel eens de klacht,
dat het jammer is. dat dit niet meer gaat.
Voldoende bedrijf'sgrootte.
Intussen is het iedere agrariër wel duidelijk ge¬
worden, dat alleen voldoende bedrijfsgrootte in
de landbouw of een goed ingesteld tuindcrsbe-
drijf met kassen een voldoende bestaansbron
biedt. Graag Iaat men tegenwoordig de kinderen
een vak Ieren of studcicn. Ook de jongeren zelf
voelen er weinig voor om straks boer of tuinder
te worden wanneer de bestaansgrond niet vol¬
doende verzekerd is, Zij gaan de verdiensten en
de levensomstandigheden vergelijken met die van
de niet-agrariers. Steeds zal de vergelijking zich
gaan opdringen: Hoe leef ik, hoe werk ik, wat
is mijn welstand en hoe zijn de omstandigheden
elders ?
Steeds meer zullen de inwoners van eenzelfde
dorpje, ja zelfs van eenzelfde boerengezin tot
twee verschillende werelden gaan behoren. Dat
geeft allerlei spanningen in onze gezinnen.
Diep ging de heer Wisselink in over de moei¬
lijkheden, die hierdoor kunnen ontstaan en gaf
daarna het woord aan de „rollenspelers", die de
problemen op aanschouwelijke wijze duidelijk
naar voren brachten.
Mr. van Guiik, man van de praktijk.
Wc vonden het een goed idee om een nabeschou¬
wing te laten geven door mr. van Guiik, die
door zijn 20-jarige praktijk als plattelands-advo-
kaat veel met deze materie te doen gehad heeft.
Het boerenbedrijf, aldus mr. van Guiik, neemt
een aparte plaats in onze samenleving m, en
mag zeker niet lager aangeslagen worden dan
andere beroepen. In de stad ziet men — ten
onrechte — wel eens peer op de boerenstand,
die een belangrijke slagader is in de Nederlandse
gemeenschap.
In de toekomst zullen de Nederlandse boeren,
bij het ingaan van de Euromarkt de tanden op
elkaar moeten zetten. We zijn een klein volk met
een hoge levensstandaard, met hoge kosten en
grote behoeften, waardoor het moeilijk concur¬
reren is.
De toekomst voor het boerenbedrijf wordt ook
moeilijker door het tekort aan grond, waarvan
wij de voorbeelden vooral in Zeeland veel kun¬
nen zien. De verruiming, die we door de inpol¬
deringen gekregen hebben en nog zullen krijgen
zijn slechts druppels op een gloeiende plaat.
Ander herosp kiezen.
Velen zullen een ander beroep moeten kiezen,
hetgeen ongetwijfeld moeilijkheden met zich
brengt.
Als de boer een gezin heeft met kinderen ligt
het voor de hand, dat hij deze mee laat werken
om arbeiders uit te sparen, hetgeen volgens spre¬
ker een soort van zelfbedrog is. Het zijn dan
eigenlijk arbeiders tegen kost, inwoning en zak¬
geld. Het loon, dat niet uitbetaald wordt telt mee '
voor het inkomen van de boer en daardoor krijgt
deze een hoge aanslag van de inkomstenbelasting.
Omdat de tabel van deze belasting progressief is,
wordt de hierdoor verkregen top het zwaarst
belast.
Als er nu kinderen zijn, die buiten het bedrijf
werkzaam zijn en hierdoor hun „eigen geld"
verdienen krijgt men scheve verhoudingen t.o.v.
de jongen of het meisje, dat thuis werkt en een
zakcentje ontvangt. De grote moeilijkheden ko¬
men dan bij het overlijden der ouders, dus wan¬
neer de boel verdeeld moet worden, wanneer één
en ander van te voren niet goed zwart op wit bij
de notaris geregeld is, zijn de thuiswerkers daar
in zeer veel gevallen de dupe van.
Loon of schenking.
Spreker is voor loon of schenkingen bij het leven,
omdat hierdoor de ouders kunnen zien, dat het
hun kinderen beter gaat, dat deze nakomelingen
zelfstandiger worden en met geld leren omgaan.
Verschillende manieren.
Wat het overdoen van de boerderi| aan de thuis¬
werkende zoon betreft kan men dit doen bij het
leven der ouders, waarbij de koopsom schuldig
blijft tot bij de boedelscheiding bij het overlijden
van vader en moeder. Men kan ook deze zoon
het recht van koop geven, maar hierdoor kan
zijn bestaan economisch zeer onzeker worden,
omdat bij het verdelen van de nalatenschap geen
maximumprijs is vastgesteld.
Ook is er nog de mogelijkheid van een kost-
contract. Hierbij verplicht Jan zich, om zijn
ouders tot hun dood in alles te verzorgen, waar¬
voor deze dan het bedrijf krijgt. Bij alles wat
men echter overeenkomt is het noodzakelijk de
officiële weg te bewandelen, hetgeen kan gebeu¬
ren via de notaris.
Schenkingen.
Ten aanzien van de schenkingen zegt spreker,
dat deze belastingvrij per kind per jaar ƒ 2000,—
kunnen bedragen en in 't trouwjaar ƒ 10.000,—.
Dit is wenselijk om later hoge successiekosten te
voorkomen, deze worden namelijk progressief
belast.
Het zou ons te ver voeren alles weer te geven,
wat op deze twee „grote avonden", alsmede de
gezinsavonden van de agrarisch sociale voorlich¬
ting naar voren gekomen is, wrel adviseren wij de
organisatiebestuurders bij een volgend winterpro¬
gram voor de vragen rondom de boedelscheiding,
erisplitsing enz. tijd vrij te maken om deze te
bespreken. In Rossum en Bruchem is bewezen dat
de „dorpsgemeenschap" hier grote behoefte aan
heeft.