Tekstweergave van TC_1897-12-31_005

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
No . 153 . Vier-en-vijftiffste jaargang . 1897 . COURANT . Abonnementsprijs Dit blad verschijnt eiken MAANDAG -, DONDERDAG - en ZATERDAG-AVOND . De prijs van hetzelve is voor drie maanden binnen en buiten de stad fl . Brieven franco . Vrijdag 31 December . i»rijs der ^ A.dvort©iitiSn s Van een tot zes regels f 0,60 . Voor lederen regel daarboven - 0,07 ". Groote letters naar plaatsruimte . Brieven franco . dat deze stad met voldoening op het afgeloo - pene jaar mag terugzien ; irnmers , verschillende bewijzen zijn daar , om aan te toonen , dat Tiel is vooruitgegaan , dat in Tiel leven en beweging is te bespeuren . Denken we slechts aan het onderwijs . Naast de reeds bestaande inrichtingen voor lager -, middelbaar - en gym - nasinaal onderwijs , welke allen , ook daar buiten , zeer gunstig bekend staan , ten bewqze waar - van we sleclits de namen der leerlingen van elders behoeven te noemen , kwam de rijks - tuinbouwwinterschool tot stand en werden voorbereidende maatregelen genomen voor het oprichten van eene ambachtsschool . Plannen werden gemaakt om . een ponaologischen tuin aan te leggen , waardoor de tuinbouwschool in waarde zal toenemen , kortom , aan het onder - wijs werd een flinke stoot gegeven , en dat wel in de goede richting . Maar — er is meer . Ook de jeugdige Tiel - sche Kunstvereeniging stelde pogingen in ' t werk om het volk te ontwikkelen , om te onder - wijzen in de richting , welke zij bedoelt . Immers , zij hield in ' t afgeloopen jaar hare eerste tentoonstelling , welke goed geslaagd mag heeten , wijl velen van de aangeboden gelegenheid , om vakkennis op te doen , gebruik maakten . Verder kunnen we nog met voldoening wijzen op de vereeniging , bedoelende coöpe - ratie in den fruithandel . ' t Is waar , zq telt hare leden niet uitsluitend onder de Tielenaren , maar toch , zij is te Tiel gevestigd en heeft toch voor verreweg het grootste deel haar ontstaan te danken aan ingezetenen van Tiel . Ook zij wijst op vooruitgang op een ontwaken uit den slaap . Nog meer : Onderscheidene Tielenaren , ge hoord hebbende van de tentoonstellingen te Hamburg , Den Haag , Arnhem , Dordrecht en ' s Gravenhage , voelden den lust in zich opko - men om óók in te zenden , om óók mede te dingen , en mochten de voldoening smaken , met de eene of andere onderscheiding bekroond te worden , waardoor zij niet alleen voor zich zelve en hunne zaak , maar ook voor Tiel reclame maakten en toonden , dat ook deze stad gerust met andere plaatsen van gelijke , ja , van meerdere beteekenis , kan wedijveren op verschillend gebied . Bovendien mag er met trotschheid op ge - wezen worden , dat ook hier steeds meer en meer de Oranjegeest ontwaakte , dat ook hier , in Tiel , allerlei toebereidselen gemaakt werden voor het lang verbeide inhuldigingsfeest der jeugdige Koningin . Voegen we nu nog daarbij , dat ook de tramplannen voor de lijn Tiel — Kuilenburg steeds meer en meer hare ver - wezenlijking naderden , dan hebben we , om van meer andere zaken niet te spreken , dunkt ons , reden te over , om te zeggen , dat Tiel zich waarlijk over het afgeloopen jaar niet behoeft te schamen , dat de inwoners dezer stad met recht kunnen zeggen : » de afgeloo gleed het goudgeld op het vloerkleed van den coupé . De man , ten hoogste verbaasd , zag dezen geldregen en bukte zich eensklaps om de goudstukken op te rapen . Geheel ontdaan staat zij op , haar geheele bezitting op den grond werpende en vliegt naar het portier om dit te openen en uit den trein te springen . Daar hij evenwel begreep , wat zij zou wil len doen , vliegt hij op , grijpt haar bij de armen , zet haar met geweld neder en haar bij de polsen vasthoudende , zegt hij : hoor mij aan , mevrouw , ik ben geen misdadiger en om u dit te bewijzen , zal ik dit geld oprapen en het u teruggeven . Doch ik ben een verloren mensch , een man , die ter dood zal gebracht worden , indien gij mij niet helpt om over de grens te komen . Ik kan en mag u niet meer zeggen . Binnen een uur zijn wij aan het laatste Russische station , binnen een uur en 20 minuten gaan wij de grens van het Russische Rijk over . Imlien gij mij niet bijstaat , ben ik verloren . En toch heb ik noch gemoord , noch gestolen , noch iets tegen eer of geweten misdaan , mevrouw , dat zweer ik u ; ik kan u er niet meer van zeggen . Op zijn knieën raapte hij de goudstukken op tol onder de banken , toen het klein lederen zakje op nieuw gevuld was , reikte hij het over zonder een woord te zeggen en ging in den anderen hoek van den coupé zitten . Geen van beiden verroerden . Zij bleef onbe weeglijk voor zich staren , nog onder den in - druk van de vreeselijke oogenblikken , die zij doorleefd had , eerst langzamerhand kwam zij eenigszins tot kalmte . Hij ., zat doodstil , maakte geen enkele beweging , zat op één punt te staren , vaalbleek , alsof hij dood was . Van tijd tot tijd wierp zij een vluchtigen blik op hem , hui was een man van dertig jaar ongeveer , die geheel het voorkomen droeg van een edelman . De trein snorde in de duisternis voort , zijn schrille kreten bij het voorbijsnelien der klei - nere stations uitstootende ; maar plotseling werd Tweede Blad . 1897 . Daar komen in het leven van den mensch zoo nu en dan oogenblikken voor , die hem , ondanks de rustelooze gejaagdheid , - waardoor vooral de tegenwoordige t^d , de ten einde spoedende eeuw , zich kenmerkt , dwingen , eene wflle stil te staan op den levensweg , niet alleen om adem te scheppen , niet alleen om nieuwe levenskracht en nieuwen levensmoed op te doen voor het verdere af te leggen gedeelte van de levensbaan , maar ook om eens achter - om te zien , om zich den verleden tijd voor den geest te roepen , om zich eens te herin - neren welke ervaringen hq op het afgelegde levenspad heeft opgedaan en - welke daden door hem zqn verricht . Ook thans beleven we weer zulk een oogen - blik , een oogenblik van des te meer belang , wijl het voor ons allen gezamenlijk een rust - punt is . Immers , we schrijven voor de laatste maal het jaartal 1897 , d . w . z . weder is een jaar vervlogen , weder is eene tydruimte van 365 dagen in de alles verslindende eeuwig - heid opgenomen , om nimmer , nimmermeer terug te keeren . Om nimmermeer terug te keeren 1 Is het dan wonder , dat ieder mensch zich op zulk een tijdstip , in zulk een gewichtigen stond als de oudejaarsavond , waarvan we thans nog slechts enkele uren verwijderd zijn , als ' t ware gedrongen en gedwongen gevoelt , de rekening op te maken , beide in letterlijke en figuur - lijke beteekenis ? Is het dan wonder , dat hq zich enkele oogenblikken in de eenzaamheid terugtrekt , om na te gaan wat het doorleefde jaar hem heeft geschonken of ontnomen , wat hem stof tot juichen of reden tot klagen gaf , wat hem het hoofd deed buigen of opheflen ? Immers neen , want zijn hoofd en zijn hart , d.w.z . zijn verstand en geweten noodzaken er hem als ' t ware toe . Laten ook wq , mqne lezers , dan voor eene wijle aan dien drang des harten , als wq ' t zoo eens noemen mogen , gevolg geven en zien wat het jaar 1897 ons bracht . Bij het herdenken van al datgene , wat in den ten einde spoedenden jaarkring met ons en om ons geschiedde , gaan verschillende , zeer veel verschillende beelden onzen geest voorbij Uitkomsten werden geschonken , weldaden ont - vangen , verraspingen bereid , nieuwe vrienden gevonden , oude vriendschapsbanden versterkt ; de zegen des huwelijks werd genoten , de kin - deren werden gespaard , kracht en opgewektheid voor den arbeid schraagden ons bij ons vaak zoo moeielijk werk , feestdagen werden gevierd in onzen familiekring . Maar ook - - wat al beelden , die ons aan druk en beproeving herinneren : Een zonderling spoorwegavontnar . Van af Cannes waren alle plaatsen in dencoupé bezet ; er werd druk gesproken , hetwas alsof men elkander kende . Toen naenvoorbij het station Tarascon reed , zeideiemand : » Hier was het vroeger erg onveilig."En het gesprek liep over geheimzinnige moord - aanslagen , waarover ieder zijn meening uit - sprak of veronderstallingen afleidde ; de dames keken bevend naar de raampjes in den don - keren nacht , bevreesd zoo aanstonds een man - nenhoofd aan het portier te zien verschijnen.En men hoorde vreeselijke verhalen van allerlei ontmoetingen , lot zelfs het zich alleen bevinden in een compartiment met een waan - zinnige , het uren achtereen blikken op eenverdacht persoon ledere heer verhaalde een anecdote , waarin zijn moed en dapperheid in zulke vreeselijke ontmoetingen ten schoonste uitkwam , toen een geneesheer , die elk jaar in het Zuiden door - bracht op zijn beurt een avontuur wilde vertellen . Ik , zoo begon hij , heb nooit het geluk gehad mijn moed in zulk een voorval te kunnen toonen , maar ik heb een dame gekend , een van mijne patiënten , wie het meest zon - derlinge en geheimzinnige reisavontuur had , dat ik nog ooit hoorde . Het was eene Russische , Gravin Marie Baranow , een zeer voorname dame , die evenals meer dames uit de eerste standen in Rusland , wonderschoon was . Jaren achtereen had haar dokter , die bemerkt had , dat zij aan een borst - kwaal leed , getracht haar te doen besluiten naar het zuiden van Frankrijk te j^aan , doch zij had steeds halstarrig geweigerd . Petersburg te verlaten , toen eindelijk den vorigen zomer haar echtgenoot op aanraden van den arts , haar beval dadelijk naar Menton af te reizen . Zij maakte alleen de lange reis , terwijl haar bediende in een anderen waggon meereisde . Iq droevige gedachten verzonken , zag zij velden en dorpen voorbij vliegen en gevoelde zich zeer verlaten en alleen in dit leven ; zon - naar uitkomst in moeielijke omstandigheden werd soms te vergeefs uitgezien , ondank was ons loon , teleurstellingen waren ons deel en zeiden ons , dat we luchtkasteelen hadden opgetrokken ; oude , trouwe vrienden verlieten ons , de huwelqksband werd wreedaardig ver - broken , onze kinderen werden naar den doo - denakker gedragen , matheid en lusteloosheid verzwaarden bijwijlen onzen arbeid ; droeve , zeer droeve dagen werden in het huisgezin of in den familiekring doorleefd , ziekte hield ons aan onze legerstede gekluisterd . Waarlijk , zoo was het en daarom , nog eens : bij het terugdenken aan 1897 gaan verschillende , zeer veel verschillende beelden onzen geest voorbij , beelden , die ons te ken - nen geven , dat verblijden en lijden , licht en duisternis , dag en nacht , zonneschijn en regen , lief en leed , voor - en tegenspoed , gezondheid en ziekte , een heldere en een bewolkte lucht , zegening en beproeving , vereeniging en scheiding , geluk en ongeluk , rozen en doornen , kroon en kruis , geboren worden en sterven , ontstaan en vernietiging , opkomst en onder - gang , wel en wee , vooruitgang en achteruit - gang , winst en verlies elkander gestadig afwisselen in ons leven . Ja zoo , zoo was het in het verloopen jaar ; dat waren de ervaringen , die wq persoonlijk opdeden , of die , waarvan de huisgezinnen kunnen spreken . Telkens en telkens moest men leeren , dat blijde en droeve dagen , glim - lachjes en tranen , vriendschap en vijandschap , eensgezindheid en verdeeldheid , zomer en win - ter opwekten of terneersloegen , telkens en telkens was het : jniet enkel rozen ," maar ook : 3>geen kruis alleen ," maar ondervond men ' t : ïEen kruis met rozen Is ' s menschen lot ." Voor en tegenspoed I Zoo was ' t met ieder persoonlijk , zoo was ' t met elk gezin , zoo was het ook met onze omgeving , met Ti el en Omstreken . Ook daar geschiedde in 1897 veel , wat reden tot blqdschap gaf , maar viel ook veel vooi , wat tot droefheid of ergernis stemde . Ook daar veei , wat vooruitgang mocht heeten , maar ook veel , wat stilstand of achter - uitgang moet genoemd worden , ook daar veel wat de kenmerken van ontwaken , van opge - wekt leven droeg , maar ook veel wat van slaapzucht , van lauwheid , van onverschillig - heid getuigde ; ook daar veel , waarop men mag roemen , waarop men trotsch mag /. ijn , maar ook veel , waarvoor men zich moüst schamen ; ook daar goed in de eene , niet goed in de andere schaal ; ook daar winst en verlies ; ook daar reden tot juichen , maar ook tot klagen . Laat ons zien waarom . Ons allereerst tot Tiel bepalende , kunnen wij gerust , zonder eenige overdrijving , zeggen , der kinderen , bijna zonder bloedverwanten , met een echtgenoot , wiens hart voor haar gesloten scheen , die haar nu naar een ver verwijderd hoekje der aarde zond , zonder met haar te gaan , even zooals men een zieken knecht naar een gasthuis zendt . Aan elk station kwam haar bediende Ivan vragen of zijne meesteres iets begeerde . Het was een oude knecht , die zeer aan haar ver - knocht was en elk harer bevelen zou uitvoeren . De nacht viel , de trein reed in dolle vaart . Zij kon niet slapen , toen eensklaps de-ge - dachte bij haar op kwam , om het geld te tellen , dat haar echtgenoot haar op het laatste oogen - blik in Fransche goudstukken had ter hand gesteld . Zij opende haar geldzakje en liet dsn inhoud in haar schoot rollen . Doch eensklaps kwam haar een strooming van koude lucht in het gelaat . Verwonderd kijkt zij op . Het portier werd opengemaakt . Gravin Baranow wierp haastig een shawl over het uitgespreide geld en wachtte . Na verloop van eenige seconden verscheen er een man , bloots - hoofds en aan de hand gewond , deftig in het zwart gekleed en zwaar ademende aan het portier , hetwelk hij achter zich sloot en daarop plaats nam . Met glinsterende oogen keek hij zijn overbuur aan , bond vervolgens een zak - doek om zijn pols , waaruit bloed vloeide . De dame voelde het bloed in haar aderen stollen ; deze man had voorzeker haar het geld zien tellen en kwam nu om haar te berooven en te dooden . Steeds keek hij haar met een vertrokken ge - laat strak aan , terwijl hij zwaar en diep ademde , zonder twijfel zich gereed houdende om zich op haar te werpen . Haastig bracht hij uit : Mevrouw , wees niet bang 1 Zij , niet in staat den mond te openen , ant - woordde niets , doch voelde haar hart bonzen van angst en ontzetting . Hij hernam ; Ik ben geen misdadiger , me - vrouw . Zij zeide steeds niets , doch door een haastige beweging , die zy met haar voeten maakte , ^ pene tijdkring is goed , zeer goed zelfs , be - steed . Maar — de medaille heeft ook eene k e e r - z ij d e . Veel is er namelijk , dat reden tot droefheid , reden tot klagen gaf . Reden tot droefheid ! Ja , die was er . Denken we slechts aan de verdienstelijke Tielenaren , die graf - waarts werden gedragen . Maar niet alleen is er reden tot droefheid , er is ook reden om over den afgesloten tjjd - kring te klagen . Ja , er is te klagen ! Of geven verschillende toestanden daartoe geene aan - leiding ? Ons dunkt , indien we herinneren aan zoovele zaken , die hervormingen vereischten , hervormingen , waarop telkens en telkens , ook in deze courant , van verschillende zijden werd gewezen , en die nochtans achterwege zijn gebleven , dan moet naar onze overtuiging , een ieder , ons gevoelen beamen , en toegeven , dat er , ondanks veel reden tot blijdschap , toch ook nog stof , misschien veel stof zelfs is , om te zeggen : waarlyk , er is veel genoten , veel gedaan , maar — het had nog meer kun - nen zijn . En hoe , hoe was het in 1897 in de Omstreken van Tiel 1 Och , daar was het al evenzoo . Ook daar was reden tot juichen , maar ook reden voor eene omgekeerde ge moedsstemming ; ook daar viel te prijzen en te laken . Verheugen moeten we ons over de oprichting der coöperatieve landbouwvereeni - gingen te Lienden en te Ophemert , wijl z ^ de belangen dezer streek , dus van de land - bouwende bevolking op het oog hebben ; ver - heugen moeten we ons over de steeds meer en meer veldwinnende overtuiging , dat samen - werking ook op het gebied der zuivelbereiding , alle belangen bevordert ; verheugen moeten we ons over de gemeenten , die het school - verzuim trachtten tegen te gaan , door het strafbaar stellen van veldarbeid der schoolkin - deren en door het geven van schoolfeesten , alsmede door het maken van schoolreisjes ; ( we denken , wat het eerste betreft , o . a , aan Beesd en Ophemert , en wat het laatste aan - gaat , onder meer aan Tiel , Zalt-Bommel , Beesd , Tricht , Asch en Buren ) ; verheugen moeten we ons eindelijk over het feit , dat 1897 in bijna alle opzichten voor de bewo - ners der omstreken van Tiel , die in landbouw , veeteelt en fruithandel hun bestaan trachten te vinden , een voordeelig jaar was , zoodat zq weer eenigszins » bij bloed " gekomen is , d.w.z . is vooruitgegaan in materieelen zin . Maar — we zeiden het zooeven reeds — er zijn ook hier schaduwen ; het was ook hier niet altoos zonneschijn . Of is het niet te be - jammeren , dat er hier nog zooveel van den Jan Saliegeest bleef waar te nemen op ver - schillend gebied ? Geeft het feit , dat nog zoo bitter weinig gemeenten zich tot heden om zijn gang gestuit , flooi een paar malen en stond eindelijk geheel stil , Ivan verscheen aan het portier om bevelen op te nemen . Gravin Baranow sloeg een laatsten blik op den vreemdsoortigen reiziger en zeide toen haastig met een bevende stem : Ivan keer naar uw meester terug , ik heb je diensten niet meer noodig . De man stond als verstomd , zette groote oogen op en stamelde nog : Maar ... gravin ... Zij hernam : neen , ik ben van gedachte ver - anderd , gij behoeft niet mede te gaan , ik wil , dat gij in Rusland blijft . Hier hebt gij geld voor de terugreis , geef mij je muts en je mantel . De oude dienaar , geheel onthutst , zet zijn muts af en reikt den mantel over en verwijdeit zich met tranen in de oogen . De trein vertrekt en zal weldra de grens bere kt hebben . Toen zegt gravin Baranow tot haar metge - zel : Deze kleedingstukken zijn voor u , mijnheer , gij zijt Ivan , myn bediende . Voor hetgeen ik doe , eisch ik slechts één ding en dit is , dat gij nooit een enkel woord tot mij zult spreken . De onbekende boog zonder een woord te zeggen . Weldra stond de trein opnieuw stil en kwa - men grenswachters in uniform den trein visi - teeren . De gravin reikte hun de papieren over en op den man wijzende , die in den anderen hoek van den waggon zat , zeide zij : » dal is mijn bediende Ivan , van wien hier het paspoort is !" De trein ging weer door . Gedurende den geheelen nacht bleven zij sprakeloos tegenover elkander zitten . Toen het ochtend werd en de trein aan een Duitsch station ophield , stapte de onbekende uit en staande voor het portitr zei hij : Vergeef mij , mevrouw , dat ik mijn gelofte moet breken , maar ik heb u van uw bediende beroofd en is het niet meer dan billijk , dat ik hem vervang . Hebt gij soms het een of ander noodig ? Zij antwoordde op koelen toon . Ga mijn kamenier waarschuwen . Hij ging haar zoeken , vond haar , doch verdween 31 Aug . 1898 bekommerden , geene reden tot rechtmatige ergernis ? Is het niet om baloorig te worden , als men nagaat , hoeveel gemeente - besturen er nog in onze omgeving zijn , die in 1897 tot wering van het schoolverzuim niets , totaal niets deden ? Is het niet jammer , dat onze veestapel den boer zooveel last en , wat meer is , zooveel schade berokkende , door het bekende mond - en klauwzeer ? Is het niet . . . maar neen , het is genoeg , we willen onze Igst afsluiten , want waar zouden we eindigen , indien we alles wilden opnoemen ? Zoo hebben we dan in het bovenstaande ep verschillend gebied het vóór en tegen , dat 1897 ons persoonlijk of gezamenlijk bracht , overwogen . Naar welke z^jde de schaal overslaat ? Voor zoo verre het eerste aangaat , kunnen wfl deze vraag moeielijk beantwoorden , doch wat het laatste betreft , is er , dunkt ons , alle reden om te zeggen : we zijn in 1897 vooruitgegaan ; alle reden om blijmoedig de toekomst te gemoet te gaan ; alle reden om te erkennen : het goede overtrof het kwade . Welnu dan : laat ons dan dankbaar van dien ouden vriend , van 1897 , afscheid nemen , en elkander welgemeend en met blijde aan - gezichten toeroepen : het ga u wèl ia 1898 ! BATAVUS , Ergknshuizeij , Dec . ' 97 , Geschorst . — Te Hillegom - s de nachtwacht H , in zijne betrekking geschorst , wijl gebleken is dat deman de poging tot diefstal op Weeresteijn , die de vorige week zou hebben plaats gehad , heeft verzonnen , of beter zelf de bedrijver daarvanis geweest . De reden voor deze zonderlinge handelwijze is deze , dat de man door zijn cordaat optreden spoedig plaatsing bij de politie verwachtte . Een Amerikaansche club . — In New-York wil men weer een nieuwedab stichten , een echt Amerikaansche , Alïeenmannen , die schipbreuk hebben geleden opde zee der liefde , zullen daartoe behooren.Een groot aantal jonge mannen , die onge - lukkig zijn geweest in de liefde , zijn op degedachte gekomen een vereeniging te stichten , welke zal bestaan uit : afgewezen minnaars , echtgenooten , die door hun vrouwen zijn ver - laten . De advocaat Andrews heeft de opdrachtontvangen , om de goedkeuring der regeeringop de statuten te erlangen ; over de localen,waarin de vergaderingen zullen plaats hebben,is reeds onderhandeld , en men wacht slechtsop de wettelijke goedkeuring om het huur - contract te teellenen . Tot president dezer zeker spoedig daarna . Toen zij aan een groot station aan het buffet iets gebruikte , bemerkte zij hem in de verte , terwijl hij zijn blikken strak op haar vestigde . Eindelijk kwam men te Menton aan . De dokter hield een oogenblik stil , en her - nam toen : Eens , toen ik mijn spreekuur hield , zag ik een jongen man binnentreden , die bij mij berichten kwam inwinnen omtrent den toe - stand van Gravin Baranow . » Ik ben , hoewel zij mij niet kent , een vriend van haar echtgenoot ", waarop ik antwoordde : Haar toestand is hope - loos , zij zal niet naar Rusland terugkeeren . Deze man begon vreeselijk te weenen , stond op en ging heen . Denzelfden avond vertelde ik de gravin , dat een vreemdeling naar haar toestand was ko - men vragen . Zij scheen bewogen en vertelde mij de geschiedenis , die ik u verhaalde . Zij voegde er bij , deze man , dien ik niet ken , volgt mij als een schaduw , ik ontmoet hem telkens als ik uitga , hij kijkt mij vreemdsoortig aan , maar heeft nog nooit een enkel woord tot mij gesproken . Zij ddcht na en voegde er aan toe : ik wed , dat hij onder het venster staat . En werkelijk met den blik naar het raam van het hotel gekeerd , bemerkte hij ons , liep dadelijk door zonder zelfs het hoofd te wenden . Na eenig nadenken kwam ik tot de volgende ontdekking : Hij had hefde voor haar opgevat , een ver - knochtheid , als die van een gered dier , dat dank - baar is en den dood voor zijn redder veil heeft . Telkens als hij haar voorbij zag gaan , weder - om bleeker als te voren schreide hij heete tranen . Eenige dagen daarna stierf zij . Zuodra ik dien dag uit het hotel stapte , kwam hij op mij af met een ontsteld gelaat , want hij had de droeve lijding reeds vernomen . Ik wou haar één seconde zien , smeekte hij , ik nam hem bij den arm en leidde hem naar de kamer . Toen hij voor het bed stond , greep hij haar hand en kuste deze j waarna hij voor goed verdween . De dokter zweeg wederom en zeide : dit is ongetwijfeld het zonderlmgste reisavontuur,dat ik ooit heb gehoord . H . D . G .