Tekstweergave van ZACO_1940-12-07_002

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Jeugd eal boelon. Die «potdjei mllon tfigurtfl vooriUlltni daar- boa .u, , ko in di (Mundf. Kat, ■nomiwwitj« on do Z<ïvoii Dwergen, Aaaohepoeator, Roodkapje, Han» on Grietje, Doornrooaje en Kloln Duimpje, Artistiek verzorgde figuren zijn hiertoe ontwor¬ pen en men verwacht tevens ,dat op deze w\)ze dlo Bprookjes naar hun Inhoud meer gemeengoed van do jeugd zullen worden, dan men brj de wln- torhulp meent, dat thans het geval Is. DE GROEI VAN DE NEDERLANDSCHE UNIE, Van de zijde van De Nederlandsche Unio deelt men mede: In de maanden October en November kreeg De Nederlandsche Unie er In totaal 132.000 leden bij, zoodat het half mlllloen al ver overschreden ia. Inmiddels Is ons ledental op het oogenbltk reeds brjna tienmaal zoo groot ala dat van de ge¬ zamenlijke aanhangers van alle partijen en par- tutjes, dlo naar vernieuwing van onze volks¬ gemeenschap streven. De kerngroep van De Ne¬ derlandsche Unie is nog altijd heel wat grooter dan het totaal aantal leden van elke der hier¬ boven genoemde partyen. Het weekblad van 'De Nederlandsche Unie wordt thans in meer dan 260.000 exemplaren verkocht In totaal zrjn er tot nu toe 358.300 Uniespeldjes aan de Gewestelijke secretariaten verzonden. DE TOEKOMST VAN ROTTERDAM. Annexatie van omliggende gemeenten kan worden verwacht. Naar De Rotterdammer uit de beste bron ver¬ neemt, legt ir. Witteveen thans de laatste hand aan het plan voor den wederopbouw van Rotter¬ dam. Reeds meermalen is er de aandacht op ge¬ vestigd, dat het plan in zijn laatsten vorm ver uit¬ gaat boven alleen een plan tot herbouw van de oude binnenstad. Het ligt dus voor de hand en met groot e zekerheid kan worden voorspeld, dat de uitvoering van dit plan met zich meebrengt de annexatie van de gemeenten, die reeds met Rotterdam zrjn samengegroeid, zooals o.a. Schie¬ dam, Overschle, Schiebroek en Hillegersberg. De verwachting bestaat, dat het plan van Ir. Witteveen over enkele weken zal kunnen worden gepubliceerd. EXGEI.SCHE BOMMEN OP ONS LAND. Het A N. P. meldt: In den nacht van Woens¬ dag op Donderdag zrjn er hier te lande meer En- gelsehe bommen gevallen dan In de nachten daarvoor. Een aantal bommen ia op het open veld neergekomen, waarbij een koe en een schaap zrjn gedood. Eenlge andere bommen echter hadden nood- lottiger uitwerking. In twee plaatsen zrjn woon¬ wijken getroffen en ongeveer twaalf hulzen ver¬ nield. Er zijn daarbrj vijf dooden en zes gewon¬ den te betreuren. ALGEMEEN OVERZICHT. Binnenland. Slnterklaasverrasslngen. De Sinterklaas tyd, welken we nu zoo juist weer hebben besloten, heeft verschillende verras¬ singen gebracht en ze waren niet alle van even prettlgen aard- Hopen we er het beste van voor do toekomst! Nieuwe departementen. Het departement van Onderwijs, K. en W. werd in tweeën gesplitst en het is de heer Dr. Goede- wagen, een vooraanstaand lid der N.S.B., aan wien de volk svoor lichting en cultuurvorming werd toevertrouwd. Onder hem zal o.m. pers en radio resHorteeren. HrJ stelde op het radio-gebied een belangrijke wijziging tn het omroepstelsel In het vooruitzicht. Prof. van Dam zal onderwas en opvoeding onder zijn hoede nemen, bij de aan- Feuilleton HET VERBORGEN GOUD JACKSON GREGORY 15.) (Vervolg). ,,Ik znl vliegen, Uwo Majestolt," lachte htj, ToÓn hit do paarden gezadeld had en by haar te¬ rugkeerde, had Gloria ui do inkoopen In een groven Juten zak gedaan; zy deed voorkomen of zy nauweiyke de zware vracht kon torsen, die er noodlg was om in den eetlust van een man te voorzien. Hy nam den zak van haar over, hielp haar tn het zadel en weg reden ze. Gloria tikte haar paard even met haar karwats aan en ga¬ loppeerde vooruit; terwijl King haar volgde, wendde hy zich in het zadel om en keek achter¬ om naar Honeycutt's huisje, Hy werd twee kan¬ ten uitgetrokken; naar het meisje voor hem, dat hy moest volgen, omdat hy er verantwoordeiyk voor was haar by zyn vriend Ben terug te bren¬ gen en naar datgene wat hy zich voorstelde, dat er tussehen Brodie en Honeycutt voorviel. 3ro- die was allang in een slechte luim geweest; maar hy zou nu, na Klng's bezoek en het drei¬ gement met 't geweer in een nog veel slechtere luim zyn. Evenmin kon King vergeten wat hy op den Lookout Ridge gezien had. Als Swen Bro¬ die zeker genoeg van zun zaak was om Andy Parker zoo uit den weg te ruimen, wat zou hy dan met den ouden Honeycutt doen? „Eigeniyk moest ik teruggaan," zelde King telkens en telkens weer bij zichzelf, terwyi hy achter Gloria aanreed. Maar toen zy een wen¬ ding maakte om een bergpas tn te rijden, waar- by zy het laatste dak uit 't gezicht verloren, schudde hy iedere gedachte aan terugkeeren van zich af, haalde Gloria In en besloot om Honey¬ cutt en Brodie voor de rest van dien dag te ver¬ geten. Morgen was er weer een dag. „Er zyn honderde mooie plekjes om te plcnic- ken," zelde Gloria. „Maar 't is 't aardigste by stroomend water." „Als Je Je honger nog een poosje bedwingen kunt," zetde hy, „dan zal Ik Je het mooiste plcnlc-plekje wrjzen wat Je ooit gezien hebt, Een U VOELT U NIET PRETTIG ALS uw lever niet voldoende LEVER.GAL afscheidt. Ioderen dag moet uw levor oen liter lover-gal in uw ingewanden doen vloeien. Wanneer deze stroom van lever-gal onvoldoondo ia. verteert uw voedsel niet, het bedcrlt. U voelt u opgeblazen, u rankt verstopt. Uw lichaam Is vorglfllgd, u voelt u beroord en ollendlir, u ziet alles zwart. Do mocBto laxeermiddelen zijn »] echts lapmiddelen. U moot CARTER'S LEVER-PILLETJES nemen om deze liter levor-gal rrlj te doen vloeien en u 2iilt u een geheel ander mensen voelen. Onschadelijk, plantaardig, zacht, onovertroffen om de levor-gal to doen vloeien. Elacht Cartcr'B Levor-PUtetJoe t>U apothekers on CARTER'S LEVER-PILLETJES vaarding van zyn ambt richtte hy zich in een inhoudvollo rede tot de leerende en studeerende Jeugd, haar wyzende op haar taak in het heden ten bate van een eigen gelukkige toekomst. Hy verklaarde voorts de noodzaak, welke zich heeft laten gelden, dat een aantal leerboeken vcorloo- pig bulten gebruik zyn gesteld om ze te zuiveren van teksten, welke beleedigend worden geacht •oor het Duitsche volk en een verbroedering met dit volk in den weg staan. Sluiting van hoogescbolen. Prof, van Dam vermaande voorts de studenten om af te zien van politieke agitatie, welke zich heeft gericht tegen het ontslag van Joden uit openbare ambten, ook die van het hoogleeraar- schap. Om reden van dit ontslag hadden de Delftsche en Leidsche studenten gedurende 48 uur het loopen van colleges gestaakt, welke maat¬ regel is gevolgd door een sluiting van de Delft¬ sche en Leidsche hoogeschool voor onbepaalden tyd. Elders, b.v. te Amsterdam, heeft men de studenten vervroegd met Kerstvacantie gestuurd om ohgewenschte betoogingen te voorkomen. Ajidere benoemingen. Andere belangryke benoemingen zün die van Gemachtigde voor de Prijzen, als hoedanig de heer Mr. H. G. Schokker is aangewezen en van een Directeur van het Perswezen, in welke func¬ tie de heer N. Oosterbaan is benoemd, Deze laat¬ ste is lid van de N.S.B. Controle op loonsverhoogingen. Een nieuwe regeling, collectieve contracten be¬ treffende, bepaalt o.m., dat by verhooging van salarissen de goedkeuring vooraf moet worden verkregen van Sociale Zaken. Vervreemding van landbouw¬ gronden. Erkennende de primaire rechten van den land- verbrulker op den grond, dien hy bearbeidt, be¬ paalt voorts een andere nieuwe verordening, dat geen grond onder bezwarenden titel aan anderen mag worden overgedragen zonder een schrifte¬ lijke verklaring van een erkend Pachtbureau, waaruit biykt, dat er geen bezwaar bestaat tegen de geëischte tegenprestaties en dat de algemeene landbouw-bedrijfsbelangen niet worden geschaad. Blauw licht In de dulsteral». Herziene verduisterlngsvoorschriften leggen ons o.m. den plicht op om donker-blauw licht te gebruiken in die ruimten van woningen, als gan¬ gen en vertrekken, die een directe verbinding met de buitenlucht hebben, waar het licht naar buiten komt te schenen, als er een deur of Iets dergeiyks wordt geopend. Overigens TolJJft de ver¬ plichting gehandhaafd om deze vertrekken nor¬ maal af te schermen ter verduistering. PJjwiel- lontaarns mogen de opening niet meer in het onderste deel hebben, maar In het bovenste deel en de llchtsleuf mag nog maar 3 c.M. by 0,4 c.M groot zyn. Bovendien moet het licht naar boven worden afgeschermd. Men is echter overal van of on kan *yn lantnum normaal gebruiken, ala mm een Phlllp*-v'imliiUUrmg»lampjo ÜUOhrotft Winkel* mogen aan don buitenkant in blauw lioht oen aanduiding' geven van naam en aard der onderneming. Er zfln voorta nieuwe bepa¬ lingen afgekondigd inzake het gebruik van voet- gangerslantaarna. Deze mogen ook nog maar enkel blauw licht voeren en niet naar boven worden gericht. Dlstributienleuws. Tenslotte kwam er een heele reeks nieuwe dis¬ tributiebepalingen af. De geldigheidsduur van de kolenbonnen van November is met 14 dagen verlengd en er zyn nog geen nieuwe bonnen voor huisbrand geldig verklaard. Sommige bonnen van de boter- of vetkaart zal men kunnen gaan ge¬ bruiken voor het koopen van 2 ona gesmolten vet, voor zoover de voorraad strekt. Op bon 21 krijgt men, onder hetzelfde voorbehoud, binnen¬ kort desgewenscht een halve liter slaolie. Kaas- bonncn worden voortaan met vier tegeiyk, dua voor een gebruik over vier weken, aangewezen, waardoor het mogeiyk zal zyn om zich een heel kaasje aan te schaffen. Vleesch blijft schaarsch; bekend gemaakt werd, dat levers, nieren, tongen, harten e.d. eveneens slechts op bon mogen wor¬ den verstrekt. De veehouders kregen een aan¬ maning om meer slachtvee aan te bieden, daar anders tot opvordering zal worden overgegaan. Men krygt in dezen tyd wel respect voor de taak van de huisvrouw, die heel wat aan haar hoofd heeft gekregen! Ze heeft 'n prettig nieuw¬ tje voor de kinderen: in Rotterdam zyn de eerste wagons met bonvrye sinaasappelen uit Italië aangekomen en verwacht mag worden, dat deze zendingen zullen aanhouden. Commissaris van Noord-Holland overleden. Op 75-Jarigen leeftyd overleed plotseling te Haarlem Mr. Dr. A. baron Roëll, commissaris der provincie Noord-Holland, een bekwame en markante figuur uit het Nederlandsche openbare leven. ONS WEEKPRAATJE. We weten, wie we zrjn. Maar niet, wat er van ons wordt, Het leven is tegenwoordig vol moeilijkheden, maar één van deze is opgelost. Het „Wat moet mijn zoon worden?" is geen vraag meer, — tuuriyk moet hy fotograaf worden. Dat is het vak t-an heden en zal het vak van de toekomst zyn. t Is nog niet zoo lang geleden, dat ik de Parysche wereldtentoonstelling bezocht, waarvoor ik 'n be- A moest Ik eerst naar den fotograaf, Een poosje la¬ ter riep myn taak me weer eens naar het buiten¬ land en toen had ik een pas noodlg; een pas met yn portret erin. Toen kwam de oorlog en daar¬ na de identiteitskaart. Pas en Bewys van Neder¬ landerschap zyn eigeniyk nog geldig, maar niet voor de bezetting. Ik heb dus thans ook een iden¬ titeitskaart met foto. In Januari, aldus is bepaald, moet ik een nieuwe hebben; weer met een foto, plus een foto extra, waarop mijn vingerafdruk aan den achterkant. Als journalist kryg ik straks een lidmaatschapskaart van het Verbond van Xed. Journalisten; Ik moest twee foto's inzenden, —een komt er op de kaart. Ik kan me straks ruim voldoende legitimeeren. want dan loop ik met de volgende papieren in mijn zak: Bewys van Neder¬ landerschap met foto, paspoort met foto, identi¬ teitskaart nr. 1 met foto, identiteitskaart nr. 2 met foto, rybewys met foto, post-identiteitskaart met foto en journalistenkaart met foto. Wat 'n zaak, wat 'n zaak! Voor de fotografen tenminste, We weten tegenwoordig precies, wie we zyn; we weten het van ons zelf — want ik zie myn beeld thans meer op de foto dan in den spiegel — en we weten het van elkaar. We weten, wie we zyn, maar nog nooit zyn we zoo ver van de wetenschap afgeweest, wat er van ons worden zal. Voor degenen, die geen fotograaf zyn, is het leven moeiiyk. Dat ondervonden we nog eens ex¬ tra in de Sinterklaasweek. Zeker, men heeft het goede met ona voor. Een boterlettor konden wi al krUn<'ii op iVn lii'inul.......it>tji< mi up mm blimin- bonnutje ontvingen we een half rantsoen apecu. laas. Maar probeer eene om van moeder de vrouw een brood- of bloembonnetje los te krygenl En praat haar niet van halve rantBoenen en van bon¬ nen, die nog voor wat anders geldig zyn dan waai ze voor werden uitgegeven. Haar hoofd loopt er van om, — ze kan al die veranderingen en aan¬ vullingen niet byhouden. De zaak is te Ingewik¬ keld en daarom hebben de banketbakkers geen goeden Sinterklaas gehad. Behalve dan degenen, die hun voorraad hebben verbruikt en het hui: klanten niet moeilijk maakten met de bonnerrj Wat een geriefeiykheid is, welke zich natuurlijk niet laat herhalen. Voor vele zakenlieden ziet de toekomst er nie' rooskleurig uit. Onder hen rekenen we ook a< restaurateurs. Als een reiziger 's morgens de deuj uitgaat, krygt hy van zyn vrouw brood en kofflt (extract) mee, want bonnen durft ze hem niet to< lo vertrouwen. Mannen zyn nu eenmaal zoo ver kwistend. En trouwens: hoever brengt men het o] reis met bonnen? Als ik ergens een broodje mei leesch wil genieten en ik bestel dat, dan vraagi de kelner me niet, of ik geld by me heb. Da moest de kerel eens durven! Maar hy vraagt wè ooraf naar myn bonnen. Voor een broodje-vleescl heb Ik noodig: een broodbon, een vleeschbon ei sedert eenige dagen — ook nog een boter- ol vetbon. Van de week moest ik na zoo'n maa,ltij( veertig cent betalen. Ik gaf twee kwartjes en dt kelner legde een dubbeltje op tafel. Natuurlijk zei ik: laat maar zitten! Wat doet de man? Dank u zéér, mijnheer! zegt-ie. Hij laat het dubbeltje op tafel liggen, maar steekt de wisselbonnen, die ik moest terug ontvangen, weer in zijn zak...... ' Wat 'n tijd. wat 'n tyd! En tot troost verzekert men ons eiken dag, dat de oorlog nog wel jaren zal duren en dat we voor het oogenblik nog niets te klagen hebben! Zeker, we zullen den moed er wel weten in te houden. Maar wat we voor het heden wel gaarne zouden wenschen, is — om een woord uit ons duister ver¬ leden op te rakelen — een beetje meer „arr slag", een klein beetje levensruimte voor het ' drijfsleven, want daarmee is het bestaan van hr derdduizenden gemoeid. Tenslotte kan toc^egd iedereen fotograaf wrorden. We begrijpen, ons met rantsoenen tevreden moeten stelltyieider zou een populaire versnapering van derh0ijtiei{ bakker en een broodje-kaas of -vleesch i^d orn met vry kunnen worden gesteld van he war met bonnen en wisselbonnen? Waard is, ia 't einde? Misschien zullen we van den j Lotha- een stuk van onze broodkaart moeten g een glas gerstenat......... *J.D.P.) UIT DE PERS. fT. zeven .en li Oly- egen plekje, nog wel, waar maar heel weinig men schon het bestaan van weten, 't Is zoo verscho len, alsof de bergen het voor mogeiyke Indrln gors wilden verstoppen." Zo was onmiddellijk oen' en al nieuwsgierig¬ heid, Maar zo merkte al heel gauw, dat King, hoewel hy gekheid met haar maakte, toch met zyn eigen, ernstige gedachton bozig was, Oe- dachton, dlo natuuriyit betrekking hadden op het doel van hun tocht op dien dag. zy vroeg zich af, val Br by Honeycutt zou zyn voorgevallen; of King woorden had gehad met Swen Brodie, Daar w&b ze nieuwsgierig naar goweost van het oogenblik af, dat King weer by haar terug win gokomon. Maar nu, evenals toen, sprak zy die vraag niet uit, omdot zy zich nog iote anders afvroeg - n.l. znu King haar uit zichzelf er iets van vertellen ? Toen zy by een plaats kwamen, die door het overvloedig opborrelende bronwater geheel blank stond en waar zy ook dien morgen waren ge¬ weest, sloeg King geheel naar rechts af, stroom opwaarts; de hoeven van zyn paard klotsten In het water. Gloria zag voor zich niets dan hooge rotswanden aan belde kanten en dichte elzen- boschjes aan de overzyde van het water. „Kom maar mee," riep King. „Houd je paard In het midden van het water en over een paar minuten vertoon ik je myn „schuilplaats". Die zal je wel bevallen." Hoewel 't geen zy zag. nog niet veel Indruk op haar maakte, volgde ze. Nu en dan zwiepte een elzentak langs haar heen; eenmaal wachtte King op haar, terwijl hy een groene hindernis voor haar terughield, 't Struikgewas werd steeds dichter; na vyf minuten kon zy de hooge hellin¬ gen, rechts en links van haar, nauweiyks meer ontwaren, Hun paarden plasten door het hooge water en King zelde tot Gloria dat zij haar paard den vrijen tougel moest geven, zoodat luj- zolf zyn weg kon uitzoeken tussehen de oneffen¬ heden onder het wateroppen'lak. Spoedig be¬ reikten zy een plaats, waar de oevers wat steiler werden; zij vervolgden toen hun weg over een vcerkrachtigen grasbodem, omgeven van elzen en wilgen Toen hy afsteeg, keek Gloria vragend om zich heen. Een vochtige grond en een Para- dys voor muggen, dacht ze. Hy begreep haar blik en lachte, „Hier stygen we af en we laten de paarden achter," vertelde hy; „na hun haver en hooi van daar straks kunnen ze hier wat gras als dessert nemen, terwyi wfl eten. W*U be¬ hoeven maar een vjjftlg paa verder te gaan, maar we gaan te voet." Luchtig sprong zy op den grond, opnieuw een en al nieuwsgierigheid. King Hop voorop en droeg den zak met etenswaren, onderwyi de tak¬ ken afbrekend voor Gloria, die vlak achter hem Hop. Met de grootste moeite werkten zy zich door, wat volgens haar een ondoordringbaar oer¬ woud was. zy waadden door het water en spron¬ gen van steen op steen. King liep aldoor voor en «tak haar telkens zyn hand toe. Eens gleed zy uit, maar nog voor zy met haar laars de opper¬ vlakte van het water had aangeraakt, had hy haar al In zyn armen. Hy ving haar op en hield haar een oogenblik vast. Gloria begon te lachen. Toen gebeurde er iets wat volgens haar buiten¬ gewoon verwonderiyk was: ze voelde hoe er een blos op haar gezicht kwam, 't werd warmer en warmer, totdat 't brandde. Weer lachte ze, wat onzeker nu, en zonder hulp sprong zy op den volgenden steen en verder naar een ondiep ge¬ deelte met kleine kiezels, hier plaste ze door meer dan tien centimeter water heen. ,,Idloot'r schold zy zichzelf uit, warm van verontwaardi¬ ging. „Wat gebeurde er nu toch, om zoo'n kleur over'te krijgen? Hy ziet je aan voor een kind van een jaar of tien," King echter bleef een oogenblik stokstyf staan en staarde in het water om zich heen. Hy had haar vastgehouden, om te voorkomen dat zy zou vallen, nog korter dan een seconde had hy haar In zijn armen gehouden. En toch was er iets van haar dat hem geheel vervulde, In die eene seconde had een zékere intimiteit gelegen; heur haar was in zyn gezicht gewaaid, er was iets, als muziek, in hem gaan trillen. Toen hy het hoofd oprichtte en naar haar keek kon hy haar gezicht niet zien; zij keek aandachtig naar een wit kiezelsteentje, dat ze opgeraapt had. Hij sprong naar den kant en ver¬ volgde zyn weg en over 't gebeurde werd verder gezwegen. Hij was bUj toen hy by de deur van zyn schuilplaats was gekomen, zooals hy dat noemde. Hy opende die voor haar, dat Is te zeg¬ gen, hy hield do dikbebladerde takken voor haar op zy. Gloria ging door de, op deze wijze verkre¬ gen opening, beklom een lange, even omhoog loopende rotsachtige helling en Het een uitroep van bewondering hooren over zooveel moois. Voor haar lag een kleine grasvlakte, zoo groen en zacht als fluweel, dik bezaaid met witte en gele violen. Daar omheen stonden, als grensiy- nen, de sparren en achter die sparren, zichtbaar hier en daar tussehen de dikke, rechte stammen, verhieven zich de rotsen, die dit plekje geheel insloten, Daar zag zy een witte waterval; In de DE N.S.B., DUITSCHLAND EN HET NEDERLANDSCHE VOLK. In het jongste nummer van het weekblad ^ De Nederlandsche Unie wordt de positie vanQ| N.S.B, met betrekking tot een Nederlandse; Duitsche toenadering besproken. Dit artikel b wijst meteen nog eens overduidelijk, dat de me ning van sommige bladen, dat De Nederlandsch Unie zou ..afgiyden" naar de N.S.B., van all redeiyken grond ontbloot Is en dat op dit pui aan een bepaalde uitlating in een vorig numn-.i van „De Unie" door sommigen een wel gehe' onjuiste conclusie Is verbonden Het artikel luidt aldus: „Het doet er voor de N.S.B, niet toe, waaróm gij het niet met haar eens zyt: reeds het feit dat gij het er niet mee eens zyt zegt voldoende; gy zijt een reaction- nair, iemand die naar het politieke systeem van vóór 10 Mei terugverlangt en gij toont U een „kapitalist" en geen „socialist". Geleld door de leuze: wie niet voor my is, is tegen my, stopt de N.S.B, den behoud- zuchtigen conservatief In één hokje met den, aan een geesteiyke en maatschappe- ver wegspattende droppels flonkerden, wann de zon er op scheen, alle kleuren van den rege: boog. Het water viel In een groen meert] stroomde weer over de oevers heen en vervolg' zyn weg door een bedding, die het daar In lai vervlogen tyd reeds had aangebracht, om di verder door do grasvlakte weg te kronkelen. 0 den rand van het granieten kommetje, ' het water over heen gutste, zat een kleine vogt telkens wegduikend In het water, om dan 't ko] je vrooUJk op te heffen en een llefeiyk liedje fluiten, melodieus, als 't neerklaterende water. „De waterspreeuw!" riep Gloria, ,,Kyk, weet zyn naam nog, Hy is hier om ona te ve. wel komen." Onder de sparren, waar de grond droog \va legde King hun kamp-vuurtje aan; een vuur van dunne droge takjes, tussehen platte steenen. Gloria was met alles zóó uitbui dig blij, alsof zij Inderdaad maar „een kind ] een jaar of tien" was, „Ik wil meehelpen, Wat kan ik nu doen? Ze eens, Mark, wat kan ik doen? O, ja, de kofdi maar zonder water kan je geen koffie zetten, 't wel?" Ze nam de nieuwe koffiekan en hold er mee naar het meertje. De kleine vogel ha zyn lied gestaakt en zat haar oplettend gad slaan; toen zy zyn rechten eerbiedigde en nie al te dicht by zyn waterval kwam, liet hij 't dwi ze denkbeeld om te vluchten, weer varen en kee weer met een schulnschen blik naar het wat)» Misschien deed de koffiekan hem aan zyn eigi maaltyd denken. Gloria, die geknield aar. d< kant lag. om water te scheppen, bekeek he aandachtig. Hij scheen zich een oogenblik te b denken; toen schoof hy plotseling omlaag, brak het stille wateroppervlak en was uit to gezicht verdwenen. Verwonderd, met open m-in. zag ze toe; hy was onder den waterval verdv nen; een handjevol veeren slechts! zy kniel zoodat één harer knieën nat werd, doch ze mei to het niet; zy was er opeens zeker van dat h moedige, roekelooze wezentje dood en verdro ken moest zyn. Doch snel als een bliksemschtc was hy weer terug, drijvend op de oppervlak naar den oever toe. Daar zat hij weer op de ra de druppels, die hy van zich afschudde, ver nlgden zich met de druppels van den waterv hy hield het kopje achterover en zyn kee! klopte by een uitbundig lied. Gloria lachte vrooiyk én ging met haar k< fiekan terug naar King en het kampvuur. (Wordt vervolgd}-