Tekstweergave van ZACO_1940-12-07_002
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
Jeugd eal boelon. Die «potdjei mllon
tfigurtfl vooriUlltni daar-
boa .u, , ko in di (Mundf. Kat, ■nomiwwitj«
on do Z<ïvoii Dwergen, Aaaohepoeator, Roodkapje,
Han» on Grietje, Doornrooaje en Kloln Duimpje,
Artistiek verzorgde figuren zijn hiertoe ontwor¬
pen en men verwacht tevens ,dat op deze w\)ze
dlo Bprookjes naar hun Inhoud meer gemeengoed
van do jeugd zullen worden, dan men brj de wln-
torhulp meent, dat thans het geval Is.
DE GROEI VAN
DE NEDERLANDSCHE UNIE,
Van de zijde van De Nederlandsche Unio deelt
men mede:
In de maanden October en November kreeg De
Nederlandsche Unie er In totaal 132.000 leden bij,
zoodat het half mlllloen al ver overschreden ia.
Inmiddels Is ons ledental op het oogenbltk reeds
brjna tienmaal zoo groot ala dat van de ge¬
zamenlijke aanhangers van alle partijen en par-
tutjes, dlo naar vernieuwing van onze volks¬
gemeenschap streven. De kerngroep van De Ne¬
derlandsche Unie is nog altijd heel wat grooter
dan het totaal aantal leden van elke der hier¬
boven genoemde partyen.
Het weekblad van 'De Nederlandsche Unie
wordt thans in meer dan 260.000 exemplaren
verkocht
In totaal zrjn er tot nu toe 358.300 Uniespeldjes
aan de Gewestelijke secretariaten verzonden.
DE TOEKOMST VAN ROTTERDAM.
Annexatie van omliggende
gemeenten kan worden verwacht.
Naar De Rotterdammer uit de beste bron ver¬
neemt, legt ir. Witteveen thans de laatste hand
aan het plan voor den wederopbouw van Rotter¬
dam. Reeds meermalen is er de aandacht op ge¬
vestigd, dat het plan in zijn laatsten vorm ver uit¬
gaat boven alleen een plan tot herbouw van de
oude binnenstad. Het ligt dus voor de hand en
met groot e zekerheid kan worden voorspeld, dat
de uitvoering van dit plan met zich meebrengt
de annexatie van de gemeenten, die reeds met
Rotterdam zrjn samengegroeid, zooals o.a. Schie¬
dam, Overschle, Schiebroek en Hillegersberg.
De verwachting bestaat, dat het plan van Ir.
Witteveen over enkele weken zal kunnen worden
gepubliceerd.
EXGEI.SCHE BOMMEN OP ONS LAND.
Het A N. P. meldt: In den nacht van Woens¬
dag op Donderdag zrjn er hier te lande meer En-
gelsehe bommen gevallen dan In de nachten
daarvoor. Een aantal bommen ia op het open
veld neergekomen, waarbij een koe en een
schaap zrjn gedood.
Eenlge andere bommen echter hadden nood-
lottiger uitwerking. In twee plaatsen zrjn woon¬
wijken getroffen en ongeveer twaalf hulzen ver¬
nield. Er zijn daarbrj vijf dooden en zes gewon¬
den te betreuren.
ALGEMEEN OVERZICHT.
Binnenland.
Slnterklaasverrasslngen.
De Sinterklaas tyd, welken we nu zoo juist
weer hebben besloten, heeft verschillende verras¬
singen gebracht en ze waren niet alle van even
prettlgen aard- Hopen we er het beste van voor
do toekomst!
Nieuwe departementen.
Het departement van Onderwijs, K. en W. werd
in tweeën gesplitst en het is de heer Dr. Goede-
wagen, een vooraanstaand lid der N.S.B., aan
wien de volk svoor lichting en cultuurvorming
werd toevertrouwd. Onder hem zal o.m. pers en
radio resHorteeren. HrJ stelde op het radio-gebied
een belangrijke wijziging tn het omroepstelsel In
het vooruitzicht. Prof. van Dam zal onderwas en
opvoeding onder zijn hoede nemen, bij de aan-
Feuilleton
HET VERBORGEN GOUD
JACKSON GREGORY
15.) (Vervolg).
,,Ik znl vliegen, Uwo Majestolt," lachte htj,
ToÓn hit do paarden gezadeld had en by haar te¬
rugkeerde, had Gloria ui do inkoopen In een
groven Juten zak gedaan; zy deed voorkomen of
zy nauweiyke de zware vracht kon torsen, die
er noodlg was om in den eetlust van een man te
voorzien. Hy nam den zak van haar over, hielp
haar tn het zadel en weg reden ze. Gloria tikte
haar paard even met haar karwats aan en ga¬
loppeerde vooruit; terwijl King haar volgde,
wendde hy zich in het zadel om en keek achter¬
om naar Honeycutt's huisje, Hy werd twee kan¬
ten uitgetrokken; naar het meisje voor hem, dat
hy moest volgen, omdat hy er verantwoordeiyk
voor was haar by zyn vriend Ben terug te bren¬
gen en naar datgene wat hy zich voorstelde, dat
er tussehen Brodie en Honeycutt voorviel. 3ro-
die was allang in een slechte luim geweest;
maar hy zou nu, na Klng's bezoek en het drei¬
gement met 't geweer in een nog veel slechtere
luim zyn. Evenmin kon King vergeten wat hy op
den Lookout Ridge gezien had. Als Swen Bro¬
die zeker genoeg van zun zaak was om Andy
Parker zoo uit den weg te ruimen, wat zou hy
dan met den ouden Honeycutt doen?
„Eigeniyk moest ik teruggaan," zelde King
telkens en telkens weer bij zichzelf, terwyi hy
achter Gloria aanreed. Maar toen zy een wen¬
ding maakte om een bergpas tn te rijden, waar-
by zy het laatste dak uit 't gezicht verloren,
schudde hy iedere gedachte aan terugkeeren van
zich af, haalde Gloria In en besloot om Honey¬
cutt en Brodie voor de rest van dien dag te ver¬
geten. Morgen was er weer een dag.
„Er zyn honderde mooie plekjes om te plcnic-
ken," zelde Gloria. „Maar 't is 't aardigste by
stroomend water."
„Als Je Je honger nog een poosje bedwingen
kunt," zetde hy, „dan zal Ik Je het mooiste
plcnlc-plekje wrjzen wat Je ooit gezien hebt, Een
U VOELT U
NIET PRETTIG
ALS uw lever niet voldoende
LEVER.GAL afscheidt.
Ioderen dag moet uw levor oen liter lover-gal in uw
ingewanden doen vloeien. Wanneer deze stroom van
lever-gal onvoldoondo ia. verteert uw voedsel niet, het
bedcrlt. U voelt u opgeblazen, u rankt verstopt. Uw
lichaam Is vorglfllgd, u voelt u beroord en ollendlir,
u ziet alles zwart.
Do mocBto laxeermiddelen zijn »] echts lapmiddelen.
U moot CARTER'S LEVER-PILLETJES nemen om
deze liter levor-gal rrlj te doen vloeien en u 2iilt u een
geheel ander mensen voelen. Onschadelijk, plantaardig,
zacht, onovertroffen om de levor-gal to doen vloeien.
Elacht Cartcr'B Levor-PUtetJoe t>U apothekers on
CARTER'S
LEVER-PILLETJES
vaarding van zyn ambt richtte hy zich in een
inhoudvollo rede tot de leerende en studeerende
Jeugd, haar wyzende op haar taak in het heden
ten bate van een eigen gelukkige toekomst. Hy
verklaarde voorts de noodzaak, welke zich heeft
laten gelden, dat een aantal leerboeken vcorloo-
pig bulten gebruik zyn gesteld om ze te zuiveren
van teksten, welke beleedigend worden geacht
•oor het Duitsche volk en een verbroedering met
dit volk in den weg staan.
Sluiting van hoogescbolen.
Prof, van Dam vermaande voorts de studenten
om af te zien van politieke agitatie, welke zich
heeft gericht tegen het ontslag van Joden uit
openbare ambten, ook die van het hoogleeraar-
schap. Om reden van dit ontslag hadden de
Delftsche en Leidsche studenten gedurende 48 uur
het loopen van colleges gestaakt, welke maat¬
regel is gevolgd door een sluiting van de Delft¬
sche en Leidsche hoogeschool voor onbepaalden
tyd. Elders, b.v. te Amsterdam, heeft men de
studenten vervroegd met Kerstvacantie gestuurd
om ohgewenschte betoogingen te voorkomen.
Ajidere benoemingen.
Andere belangryke benoemingen zün die van
Gemachtigde voor de Prijzen, als hoedanig de
heer Mr. H. G. Schokker is aangewezen en van
een Directeur van het Perswezen, in welke func¬
tie de heer N. Oosterbaan is benoemd, Deze laat¬
ste is lid van de N.S.B.
Controle op loonsverhoogingen.
Een nieuwe regeling, collectieve contracten be¬
treffende, bepaalt o.m., dat by verhooging van
salarissen de goedkeuring vooraf moet worden
verkregen van Sociale Zaken.
Vervreemding van landbouw¬
gronden.
Erkennende de primaire rechten van den land-
verbrulker op den grond, dien hy bearbeidt, be¬
paalt voorts een andere nieuwe verordening, dat
geen grond onder bezwarenden titel aan anderen
mag worden overgedragen zonder een schrifte¬
lijke verklaring van een erkend Pachtbureau,
waaruit biykt, dat er geen bezwaar bestaat tegen
de geëischte tegenprestaties en dat de algemeene
landbouw-bedrijfsbelangen niet worden geschaad.
Blauw licht In de dulsteral».
Herziene verduisterlngsvoorschriften leggen
ons o.m. den plicht op om donker-blauw licht te
gebruiken in die ruimten van woningen, als gan¬
gen en vertrekken, die een directe verbinding
met de buitenlucht hebben, waar het licht naar
buiten komt te schenen, als er een deur of Iets
dergeiyks wordt geopend. Overigens TolJJft de ver¬
plichting gehandhaafd om deze vertrekken nor¬
maal af te schermen ter verduistering. PJjwiel-
lontaarns mogen de opening niet meer in het
onderste deel hebben, maar In het bovenste deel
en de llchtsleuf mag nog maar 3 c.M. by 0,4 c.M
groot zyn. Bovendien moet het licht naar boven
worden afgeschermd. Men is echter overal van
of on kan *yn lantnum normaal gebruiken, ala
mm een Phlllp*-v'imliiUUrmg»lampjo ÜUOhrotft
Winkel* mogen aan don buitenkant in blauw
lioht oen aanduiding' geven van naam en aard
der onderneming. Er zfln voorta nieuwe bepa¬
lingen afgekondigd inzake het gebruik van voet-
gangerslantaarna. Deze mogen ook nog maar
enkel blauw licht voeren en niet naar boven
worden gericht.
Dlstributienleuws.
Tenslotte kwam er een heele reeks nieuwe dis¬
tributiebepalingen af. De geldigheidsduur van de
kolenbonnen van November is met 14 dagen
verlengd en er zyn nog geen nieuwe bonnen voor
huisbrand geldig verklaard. Sommige bonnen van
de boter- of vetkaart zal men kunnen gaan ge¬
bruiken voor het koopen van 2 ona gesmolten
vet, voor zoover de voorraad strekt. Op bon 21
krijgt men, onder hetzelfde voorbehoud, binnen¬
kort desgewenscht een halve liter slaolie. Kaas-
bonncn worden voortaan met vier tegeiyk, dua
voor een gebruik over vier weken, aangewezen,
waardoor het mogeiyk zal zyn om zich een heel
kaasje aan te schaffen. Vleesch blijft schaarsch;
bekend gemaakt werd, dat levers, nieren, tongen,
harten e.d. eveneens slechts op bon mogen wor¬
den verstrekt. De veehouders kregen een aan¬
maning om meer slachtvee aan te bieden, daar
anders tot opvordering zal worden overgegaan.
Men krygt in dezen tyd wel respect voor de
taak van de huisvrouw, die heel wat aan haar
hoofd heeft gekregen! Ze heeft 'n prettig nieuw¬
tje voor de kinderen: in Rotterdam zyn de eerste
wagons met bonvrye sinaasappelen uit Italië
aangekomen en verwacht mag worden, dat deze
zendingen zullen aanhouden.
Commissaris van Noord-Holland
overleden.
Op 75-Jarigen leeftyd overleed plotseling te
Haarlem Mr. Dr. A. baron Roëll, commissaris
der provincie Noord-Holland, een bekwame en
markante figuur uit het Nederlandsche openbare
leven.
ONS WEEKPRAATJE.
We weten, wie we zrjn.
Maar niet, wat er van ons wordt,
Het leven is tegenwoordig vol moeilijkheden,
maar één van deze is opgelost. Het „Wat moet
mijn zoon worden?" is geen vraag meer, —
tuuriyk moet hy fotograaf worden. Dat is het vak
t-an heden en zal het vak van de toekomst zyn.
t Is nog niet zoo lang geleden, dat ik de Parysche
wereldtentoonstelling bezocht, waarvoor ik 'n be-
A
moest Ik eerst naar den fotograaf, Een poosje la¬
ter riep myn taak me weer eens naar het buiten¬
land en toen had ik een pas noodlg; een pas met
yn portret erin. Toen kwam de oorlog en daar¬
na de identiteitskaart. Pas en Bewys van Neder¬
landerschap zyn eigeniyk nog geldig, maar niet
voor de bezetting. Ik heb dus thans ook een iden¬
titeitskaart met foto. In Januari, aldus is bepaald,
moet ik een nieuwe hebben; weer met een foto,
plus een foto extra, waarop mijn vingerafdruk
aan den achterkant. Als journalist kryg ik straks
een lidmaatschapskaart van het Verbond van
Xed. Journalisten; Ik moest twee foto's inzenden,
—een komt er op de kaart. Ik kan me straks ruim
voldoende legitimeeren. want dan loop ik met de
volgende papieren in mijn zak: Bewys van Neder¬
landerschap met foto, paspoort met foto, identi¬
teitskaart nr. 1 met foto, identiteitskaart nr. 2
met foto, rybewys met foto, post-identiteitskaart
met foto en journalistenkaart met foto. Wat 'n
zaak, wat 'n zaak! Voor de fotografen tenminste,
We weten tegenwoordig precies, wie we zyn; we
weten het van ons zelf — want ik zie myn beeld
thans meer op de foto dan in den spiegel — en
we weten het van elkaar. We weten, wie we zyn,
maar nog nooit zyn we zoo ver van de wetenschap
afgeweest, wat er van ons worden zal.
Voor degenen, die geen fotograaf zyn, is het
leven moeiiyk. Dat ondervonden we nog eens ex¬
tra in de Sinterklaasweek. Zeker, men heeft het
goede met ona voor. Een boterlettor konden wi
al krUn<'ii op iVn lii'inul.......it>tji< mi up mm blimin-
bonnutje ontvingen we een half rantsoen apecu.
laas. Maar probeer eene om van moeder de vrouw
een brood- of bloembonnetje los te krygenl En
praat haar niet van halve rantBoenen en van bon¬
nen, die nog voor wat anders geldig zyn dan waai
ze voor werden uitgegeven. Haar hoofd loopt er
van om, — ze kan al die veranderingen en aan¬
vullingen niet byhouden. De zaak is te Ingewik¬
keld en daarom hebben de banketbakkers geen
goeden Sinterklaas gehad. Behalve dan degenen,
die hun voorraad hebben verbruikt en het hui:
klanten niet moeilijk maakten met de bonnerrj
Wat een geriefeiykheid is, welke zich natuurlijk
niet laat herhalen.
Voor vele zakenlieden ziet de toekomst er nie'
rooskleurig uit. Onder hen rekenen we ook a<
restaurateurs. Als een reiziger 's morgens de deuj
uitgaat, krygt hy van zyn vrouw brood en kofflt
(extract) mee, want bonnen durft ze hem niet to<
lo vertrouwen. Mannen zyn nu eenmaal zoo ver
kwistend. En trouwens: hoever brengt men het o]
reis met bonnen? Als ik ergens een broodje mei
leesch wil genieten en ik bestel dat, dan vraagi
de kelner me niet, of ik geld by me heb. Da
moest de kerel eens durven! Maar hy vraagt wè
ooraf naar myn bonnen. Voor een broodje-vleescl
heb Ik noodig: een broodbon, een vleeschbon ei
sedert eenige dagen — ook nog een boter- ol
vetbon. Van de week moest ik na zoo'n maa,ltij(
veertig cent betalen. Ik gaf twee kwartjes en dt
kelner legde een dubbeltje op tafel. Natuurlijk
zei ik: laat maar zitten! Wat doet de man? Dank
u zéér, mijnheer! zegt-ie. Hij laat het dubbeltje op
tafel liggen, maar steekt de wisselbonnen, die ik
moest terug ontvangen, weer in zijn zak...... '
Wat 'n tijd. wat 'n tyd! En tot troost verzekert
men ons eiken dag, dat de oorlog nog wel jaren
zal duren en dat we voor het oogenblik nog niets
te klagen hebben! Zeker, we zullen den moed er
wel weten in te houden.
Maar wat we voor het heden wel gaarne zouden
wenschen, is — om een woord uit ons duister ver¬
leden op te rakelen — een beetje meer „arr
slag", een klein beetje levensruimte voor het '
drijfsleven, want daarmee is het bestaan van hr
derdduizenden gemoeid. Tenslotte kan toc^egd
iedereen fotograaf wrorden. We begrijpen,
ons met rantsoenen tevreden moeten stelltyieider
zou een populaire versnapering van derh0ijtiei{
bakker en een broodje-kaas of -vleesch i^d orn
met vry kunnen worden gesteld van he
war met bonnen en wisselbonnen? Waard is, ia
't einde? Misschien zullen we van den j Lotha-
een stuk van onze broodkaart moeten g
een glas gerstenat......... *J.D.P.)
UIT DE PERS.
fT.
zeven
.en li
Oly-
egen
plekje, nog wel, waar maar heel weinig men
schon het bestaan van weten, 't Is zoo verscho
len, alsof de bergen het voor mogeiyke Indrln
gors wilden verstoppen."
Zo was onmiddellijk oen' en al nieuwsgierig¬
heid, Maar zo merkte al heel gauw, dat King,
hoewel hy gekheid met haar maakte, toch met
zyn eigen, ernstige gedachton bozig was, Oe-
dachton, dlo natuuriyit betrekking hadden op het
doel van hun tocht op dien dag. zy vroeg zich
af, val Br by Honeycutt zou zyn voorgevallen;
of King woorden had gehad met Swen Brodie,
Daar w&b ze nieuwsgierig naar goweost van het
oogenblik af, dat King weer by haar terug win
gokomon. Maar nu, evenals toen, sprak zy die
vraag niet uit, omdot zy zich nog iote anders
afvroeg - n.l. znu King haar uit zichzelf er iets
van vertellen ?
Toen zy by een plaats kwamen, die door het
overvloedig opborrelende bronwater geheel blank
stond en waar zy ook dien morgen waren ge¬
weest, sloeg King geheel naar rechts af, stroom
opwaarts; de hoeven van zyn paard klotsten In
het water. Gloria zag voor zich niets dan hooge
rotswanden aan belde kanten en dichte elzen-
boschjes aan de overzyde van het water.
„Kom maar mee," riep King. „Houd je paard
In het midden van het water en over een paar
minuten vertoon ik je myn „schuilplaats". Die
zal je wel bevallen."
Hoewel 't geen zy zag. nog niet veel Indruk op
haar maakte, volgde ze. Nu en dan zwiepte een
elzentak langs haar heen; eenmaal wachtte King
op haar, terwijl hy een groene hindernis voor
haar terughield, 't Struikgewas werd steeds
dichter; na vyf minuten kon zy de hooge hellin¬
gen, rechts en links van haar, nauweiyks meer
ontwaren, Hun paarden plasten door het hooge
water en King zelde tot Gloria dat zij haar
paard den vrijen tougel moest geven, zoodat luj-
zolf zyn weg kon uitzoeken tussehen de oneffen¬
heden onder het wateroppen'lak. Spoedig be¬
reikten zy een plaats, waar de oevers wat steiler
werden; zij vervolgden toen hun weg over een
vcerkrachtigen grasbodem, omgeven van elzen
en wilgen Toen hy afsteeg, keek Gloria vragend
om zich heen. Een vochtige grond en een Para-
dys voor muggen, dacht ze. Hy begreep haar
blik en lachte, „Hier stygen we af en we laten
de paarden achter," vertelde hy; „na hun haver
en hooi van daar straks kunnen ze hier wat
gras als dessert nemen, terwyi wfl eten. W*U be¬
hoeven maar een vjjftlg paa verder te gaan,
maar we gaan te voet."
Luchtig sprong zy op den grond, opnieuw een
en al nieuwsgierigheid. King Hop voorop en
droeg den zak met etenswaren, onderwyi de tak¬
ken afbrekend voor Gloria, die vlak achter hem
Hop. Met de grootste moeite werkten zy zich
door, wat volgens haar een ondoordringbaar oer¬
woud was. zy waadden door het water en spron¬
gen van steen op steen. King liep aldoor voor en
«tak haar telkens zyn hand toe. Eens gleed zy
uit, maar nog voor zy met haar laars de opper¬
vlakte van het water had aangeraakt, had hy
haar al In zyn armen. Hy ving haar op en hield
haar een oogenblik vast. Gloria begon te lachen.
Toen gebeurde er iets wat volgens haar buiten¬
gewoon verwonderiyk was: ze voelde hoe er een
blos op haar gezicht kwam, 't werd warmer en
warmer, totdat 't brandde. Weer lachte ze, wat
onzeker nu, en zonder hulp sprong zy op den
volgenden steen en verder naar een ondiep ge¬
deelte met kleine kiezels, hier plaste ze door
meer dan tien centimeter water heen. ,,Idloot'r
schold zy zichzelf uit, warm van verontwaardi¬
ging. „Wat gebeurde er nu toch, om zoo'n kleur
over'te krijgen? Hy ziet je aan voor een kind
van een jaar of tien,"
King echter bleef een oogenblik stokstyf
staan en staarde in het water om zich heen. Hy
had haar vastgehouden, om te voorkomen dat zy
zou vallen, nog korter dan een seconde had hy
haar In zijn armen gehouden. En toch was er
iets van haar dat hem geheel vervulde, In die
eene seconde had een zékere intimiteit gelegen;
heur haar was in zyn gezicht gewaaid, er was
iets, als muziek, in hem gaan trillen.
Toen hy het hoofd oprichtte en naar haar
keek kon hy haar gezicht niet zien; zij keek
aandachtig naar een wit kiezelsteentje, dat ze
opgeraapt had. Hij sprong naar den kant en ver¬
volgde zyn weg en over 't gebeurde werd verder
gezwegen. Hij was bUj toen hy by de deur van
zyn schuilplaats was gekomen, zooals hy dat
noemde. Hy opende die voor haar, dat Is te zeg¬
gen, hy hield do dikbebladerde takken voor haar
op zy. Gloria ging door de, op deze wijze verkre¬
gen opening, beklom een lange, even omhoog
loopende rotsachtige helling en Het een uitroep
van bewondering hooren over zooveel moois.
Voor haar lag een kleine grasvlakte, zoo groen
en zacht als fluweel, dik bezaaid met witte en
gele violen. Daar omheen stonden, als grensiy-
nen, de sparren en achter die sparren, zichtbaar
hier en daar tussehen de dikke, rechte stammen,
verhieven zich de rotsen, die dit plekje geheel
insloten, Daar zag zy een witte waterval; In de
DE N.S.B., DUITSCHLAND EN HET
NEDERLANDSCHE VOLK.
In het jongste nummer van het weekblad ^
De Nederlandsche Unie wordt de positie vanQ|
N.S.B, met betrekking tot een Nederlandse;
Duitsche toenadering besproken. Dit artikel b
wijst meteen nog eens overduidelijk, dat de me
ning van sommige bladen, dat De Nederlandsch
Unie zou ..afgiyden" naar de N.S.B., van all
redeiyken grond ontbloot Is en dat op dit pui
aan een bepaalde uitlating in een vorig numn-.i
van „De Unie" door sommigen een wel gehe'
onjuiste conclusie Is verbonden
Het artikel luidt aldus:
„Het doet er voor de N.S.B, niet toe,
waaróm gij het niet met haar eens zyt:
reeds het feit dat gij het er niet mee eens
zyt zegt voldoende; gy zijt een reaction-
nair, iemand die naar het politieke systeem
van vóór 10 Mei terugverlangt en gij toont
U een „kapitalist" en geen „socialist".
Geleld door de leuze: wie niet voor my is,
is tegen my, stopt de N.S.B, den behoud-
zuchtigen conservatief In één hokje met
den, aan een geesteiyke en maatschappe-
ver wegspattende droppels flonkerden, wann
de zon er op scheen, alle kleuren van den rege:
boog. Het water viel In een groen meert]
stroomde weer over de oevers heen en vervolg'
zyn weg door een bedding, die het daar In lai
vervlogen tyd reeds had aangebracht, om di
verder door do grasvlakte weg te kronkelen. 0
den rand van het granieten kommetje, '
het water over heen gutste, zat een kleine vogt
telkens wegduikend In het water, om dan 't ko]
je vrooUJk op te heffen en een llefeiyk liedje
fluiten, melodieus, als 't neerklaterende water.
„De waterspreeuw!" riep Gloria, ,,Kyk,
weet zyn naam nog, Hy is hier om ona te ve.
wel komen."
Onder de sparren, waar de grond droog \va
legde King hun kamp-vuurtje aan; een
vuur van dunne droge takjes, tussehen
platte steenen. Gloria was met alles zóó uitbui
dig blij, alsof zij Inderdaad maar „een kind
] een jaar of tien" was,
„Ik wil meehelpen, Wat kan ik nu doen? Ze
eens, Mark, wat kan ik doen? O, ja, de kofdi
maar zonder water kan je geen koffie zetten,
't wel?" Ze nam de nieuwe koffiekan en hold
er mee naar het meertje. De kleine vogel ha
zyn lied gestaakt en zat haar oplettend gad
slaan; toen zy zyn rechten eerbiedigde en nie
al te dicht by zyn waterval kwam, liet hij 't dwi
ze denkbeeld om te vluchten, weer varen en kee
weer met een schulnschen blik naar het wat)»
Misschien deed de koffiekan hem aan zyn eigi
maaltyd denken. Gloria, die geknield aar. d<
kant lag. om water te scheppen, bekeek he
aandachtig. Hij scheen zich een oogenblik te b
denken; toen schoof hy plotseling omlaag,
brak het stille wateroppervlak en was uit to
gezicht verdwenen. Verwonderd, met open m-in.
zag ze toe; hy was onder den waterval verdv
nen; een handjevol veeren slechts! zy kniel
zoodat één harer knieën nat werd, doch ze mei
to het niet; zy was er opeens zeker van dat h
moedige, roekelooze wezentje dood en verdro
ken moest zyn. Doch snel als een bliksemschtc
was hy weer terug, drijvend op de oppervlak
naar den oever toe. Daar zat hij weer op de ra
de druppels, die hy van zich afschudde, ver
nlgden zich met de druppels van den waterv
hy hield het kopje achterover en zyn kee!
klopte by een uitbundig lied.
Gloria lachte vrooiyk én ging met haar k<
fiekan terug naar King en het kampvuur.
(Wordt vervolgd}-